Δημοσκοπήσεις: Το θερμόμετρο της εξουσίας και οι «νέοι»… θεράποντες ιατροί της αριστεράς

Ένα κείμενο από παλιά… που αγγίζει το σήμερα.
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 71, Απρίλιος 2008

«Οι μάζες έχουν συνήθως την τάση να συσπειρώνονται γύρω από τον πιθανότερο νικητή (οπότε και οι ευνοϊκότερες σφυγμομετρήσεις λειτουργούν ή τουλάχιστον μπορούν υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσουν σαν «αυτοεπιβεβαιούμενες προφητείες»). Το «ρεύμα» λειτουργεί επιταχυντικά συνήθως. Υπάρχει όμως η περίπτωση να συμβεί και το αντίθετο: είναι πιθανό ένας αριθμός μετριοπαθών εκλογέων, που δεν θα ήθελε να καταστήσει μονοκράτορα, να επηρεασθεί αρνητικά από υπέρμετρα ευνοϊκά προγνωστικά. […] Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η προπαγάνδα των μεγάλων κομμάτων τείνει, συχνότατα, να δημιουργήσει συγκρατημένη αισιοδοξία, ενώ τα πιο μικρά, που δεν ελπίζουν σε άμεση κατάληψη της εξουσίας, δεν έχουν κατ’ ανάγκη αντίστοιχους φραγμούς». Θανάσης Διαμαντόπουλος, Το Κομματικό Φαινόμενο, Κομματική στρατηγική και προπαγάνδα

Οι κόρακες της εξουσίας, κατά καιρούς, βγάζουν από την τσέπη τους, άλλοι με δήθεν ανησυχία και άλλοι με έκδηλη ικανοποίηση, την γνωστή «βαρύγδουπη» διάγνωση των ειδικών που μελετούν τις δημοσκοπήσεις: «μια δραστική αλλαγή συσχετισμών βρίσκεται εν εξελίξει και το ζητούμενο πλέον είναι το νέο σημείο πολιτικής ισορροπίας».

Συνήθως ακολουθεί το εξ ίσου γνωστό τροπάρι, αφ’ ενός για τα «μεγάλα σχέδια» και τις «μεγάλες ανατροπές», «τις νέες λαϊκές πλειοψηφίες» και τους προβληματισμούς μιας «κοινωνίας που είναι δυσαρεστημένη» και αμφισβητεί τον «δικομματισμό» και αφ’ ετέρου για «τους κινδύνους πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας».

Οι μεγαλύτεροι θρίαμβοι της προπαγάνδας έχουν επιτευχθεί, όχι κάνοντας κάποιος κάτι, αλλά, αποφεύγοντας να κάνει κάτι.