Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Είναι εθνικιστικό το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;

Η επαναφορά στο προσκήνιο του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος και ο «Μαύρος Κύκνος»(*) του ογκώδους συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, μας υποχρεώνει να τοποθετηθούμε συνολικά για τα εν λόγω ζητήματα.

Και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πράγματι πολλά και ευρεία. Θεωρούμε, πως είναι μια καλή ευκαιρία ξεκαθαρίσματός τους από την πλευρά μας, καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμης σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο συλλαλητήριο, ας πούμε ευθύς εξ αρχής πως το θεωρούμε περισσότερο εθνικού παρά εθνικιστικού χαρακτήρα και πως ως τέτοιο θα το προσεγγίσουμε. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι φανερό, για όσους θέλουν να το δουν, πως πίσω από τον εθνικό χαρακτήρα υποκρύπτονται βαθιές  κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με τον οικονομικής υφής εξανδραποδισμό της τελευταίας δεκαετίας.

Ο Ζουράρις, το ΚΚΕ και ο «σκληρός» αγώνας κατά του πολυνομοσχεδίου…

Όπως έγκαιρα έχουμε αποκαλύψει, το ΚΚΕ δεν μπόρεσε παρά τις φιλότιμες αγωνιστικές του προσπάθειες να βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα, που προωθεί ο προδότης κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας, ο οποίος τόλμησε να βάλει «χέρι» ακόμα και στο δικαίωμα της απεργίας.

Χωρίς δισταγμό δημοσιοποιήσαμε τα σκοτεινά συνωμοτικά σχέδια της Παπαρήγα ενάντια στην επαναστατική γραμμή του συντρόφου Δημήτριου Κουτσούμπα.

Θα προχωρήσουμε, όμως, με περισσότερες και πιο καυτές αποκαλύψεις για να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε κάθε οπορτουνιστικό και ρεφορμιστικό στοιχείο, που αλλοιώνει την καθαρή κομματική γραμμή και που νομίζει ότι μπορεί να χρησιμεύει σαν δεκανίκι, ώστε να εφαρμοστούν ανεμπόδιστα τα σχέδια του αστικού ιμπεριαλιστικού κράτους και των λακέδων του. Αυτός ακριβώς ο προδοτικός ρόλος, που οδηγεί στην αγκαλιά της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, προδίδει το διεθνές προλεταριάτο και προσπαθεί να ξεγελάσει με την ψευτοεπαναστατική φρασεολογία, ενώ την ίδια στιγμή παίζει το παιχνίδι των αντιδραστικότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ο «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΧΑΦΙΕΔΙΣΜΟΣ» ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ «ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟ» Π. ΚΑΜΜΕΝΟ…

Ντόμπρα και σταράτα τα είπε, για μιαν ακόμη φορά, ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Δημήτρης Καμμένος, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Αναφερόμενος στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σάκη Παπαδόπουλο, τον κάλεσε «να μην ξαναπιάσει στο στόμα τον Πάνο Καμμένο, είναι αρχηγός κόμματος και υπουργός Άμυνας», συμπληρώνοντας πως, οι ΑΝΕΛ δεν ασκούν κριτική στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Για τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα, είπε ότι «δεν φτάσαμε στη ζωή μας εδώ πέρα για να μας κάνει κριτική ο Μπαλαούρας. Πού θα ήταν ο κ. Μπαλαούρας χωρίς τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Από σεβασμό και μόνο θα έπρεπε να κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να λένε «εγώ χωρίς τον Πάνο Καμμένο πού θα ήμουν;»». Που θα ήταν; Σε κανένα μπαλαούρο θα ήταν.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΧΑΛΙ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΕΝΟΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΕ…

Συμπληρώθηκαν λίγες μέρες από την τρίτη χρονιά κατοχικής κυβέρνησης (μην σηκώνετε το φρύδι, ο Καμμένος το ’πε) με αριστερό πρόσημο, με δύο επιπλέον Μνημόνια –ενάμιση για την ακρίβεια– , επιτροπεία ως το 2060  και αυτή την χαρακτηριστική αηδιαστικά υποκριτική έγνοια για τους «ασθενέστερους», αν έφαγαν όλο το φαγητό τους, αν σκεπάζονται καλά τις κρύες νύχτες κλπ κλπ.

Η «kolotoumba» του Τσίπρα, του 2015, που όπως είδαμε του χάρισε δυόμιση άνετα χρόνια διακυβέρνησης και «επιτυχίες» εκεί που οι προηγούμενοι έσπασαν τα μούτρα τους, έχει ήδη καταχωρηθεί διεθνώς ως αναγνωρισμένη πολιτική τακτική και όχι αναγκαστικά με την μονοδιάστατη αρνητική σημασία, που εμείς (οι ελλαδίτες) της αποδίδουμε.

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ;

Έχει κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία ένα βιβλίο με τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», συγγραφέας του οποίου είναι κάποιο μέλος του ΚΚΕ. Ο τίτλος αυτού του βιβλίου αποκαλεί ευθέως ως ηλίθιους όσους δεν κατανοούν ή δεν αποδέχονται ότι ο καπιταλισμός είναι η αιτία των δυσμενών καταστάσεων που βιώνουμε σήμερα. Με αφορμή τον τίτλο του βιβλίου αυτού γράφουμε και το κείμενο.

Το ότι ευθύνεται ο καπιταλισμός για τις συνθήκες εκμετάλλευσης και γενικά για την υπάρχουσα κοινωνική συγκυρία στον Ελλαδικό χώρο δεν το υποστηρίζει μόνο το κομμάτι της κυριαρχίας που λέγεται ΚΚΕ. Επίσης σχεδόν όλα τα αριστερά κόμματα, όπως και διάφορες αριστερές αυτόνομες ομάδες, λαϊκές συνελεύσεις, ελευθεριακοί κομμουνιστές και λοιποί αντιεξουσιαστές. Γενικά όλα αυτά τα μορφώματα και ομαδοποιήσεις που συγκροτούν το «αντικαπιταλιστικό κίνημα».

Θεωρούμε λανθασμένη την απόδοση του συστήματος εκμετάλλευσης ως απλά καπιταλιστικό, επειδή έτσι αποκρύβονται βασικά χαρακτηριστικά και δομές της κυριαρχίας. Συνεπακόλουθα αποκρύβοντας βασικά χαρακτηριστικά και δομές της κυριαρχίας οδηγούμαστε σε μερική αντίληψη για το τι είναι η κυριαρχία σήμερα. Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά. Η λέξη καπιταλισμός προέρχεται από την αγγλική λέξη capital που σημαίνει κεφάλαιο και έχει την ετυμολογική της ρίζα στο λατινικό caput, capitis που σημαίνει κεφάλι και παραπέμπει στα κεφάλια των βοδιών που έγιναν ιδιοκτησία των ανθρώπων με την εξημέρωση τους και την εκκίνηση της κτηνοτροφίας. Το κεφάλαιο ως έννοια και ως υλική πραγματικότητα δεν εμφανίστηκε τους τελευταίους δύο με τρείς αιώνες. Το κεφάλαιο υπήρξε απ’ την στιγμή που δημιουργήθηκαν οι πρώτες αποθήκες για τα πρώτα μεγάλα αποθέματα της συστηματοποιημένης παραγωγής τροφής και με την απαραίτητη ύπαρξη συγκροτημένης εξουσίας.

Ιστορία, Πολιτισμός και Πρόοδος

Περίγραμμα μιας κριτικής του σύγχρονου σχετικισμού

Του Μάρραιη Μπούκτσιν

Εκδόσεις Ισνάφι

Το βιβλίο αυτό είναι στην πραγματικότητα μετάφραση ενός δοκιμίου το οποίο περιέχεται στο βιβλίο του Μπούκτσιν: «Η Φιλοσοφία της Κοινωνικής Οικολογίας: Δοκίμια για τον Διαλεκτικό Νατουραλισμό». Μέσα στο δοκίμιο αυτό γίνεται μια σφοδρή επίθεση στον μεταμοντερνισμό, κυρίως για την αμφισβήτηση που ασκεί στις βασικές αρχές του Διαφωτισμού και ιδιαίτερα στις έννοιες της Ιστορίας του Πολιτισμού και της Προόδου. Ταυτόχρονα στο στόχαστρο του Μπούκτσιν μπαίνουν και άλλες «σχετικιστικές» (όπως τις χαρακτηρίζει) αντιλήψεις, όπως αυτές των «νέο-πρωτογονιστών» (π.χ. Zerzan), του Καστοριάδη, του Feyerabend, του Habermas κλπ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Έχουμε την άποψη ότι οι αναρχικοί και οι αναρχικές αφού προσδοκούν και αγωνίζονται για την ολική απελευθέρωση, μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από την σημερινή πραγματικότητα, οφείλουν να καταπιαστούν, να αναλύσουν, να συζητήσουν και να καταγράψουν απόψεις για ένα σύνολο θεμάτων. Ακόμα και αν οι απόψεις που βγαίνουν είναι ανεδαφικές ή λανθασμένες μπορούν να οδηγήσουν μέσα από υγιείς διαδικασίες σε θεμιτά αποτελέσματα ή χρήσιμα συμπεράσματα που θα βοηθήσουν προς τον σκοπό μας. Είμαστε αντίθετοι στη λογική του αναρχισμού, την αντίληψη εκείνη που θεωρεί την αναρχία ως μη επιτεύξιμη και ρεαλιστική κατάσταση αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρεί ότι οι αναρχικές απόψεις και πρακτικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν εργαλειακά για την επίτευξη αλλότριων σκοπών ως προς την ολική απελευθέρωση και την αναρχία. Με γνώμονα τα παραπάνω δημοσιεύουμε ανά ενότητα ένα σύνολο από σκέψεις και απόψεις για διάφορα θέματα, τα οποία όμως αλληλοσχετίζονται. [Σκέψεις και απόψεις, ενότητα τρίτη]

Η πείνα είτε είναι εποχιακή (υποσιτισμός), είτε μακροχρόνια που παίρνει μορφές λιμού και λιμοκτονίας, είναι μια κατάσταση που οφείλεται στο συνολικό σύστημα της κυριαρχίας και τα αίτιά της έχουν βαθιές ρίζες στην πρώτη οργανωμένη μορφή εξουσίας. Η φτώχεια και η έλλειψη τροφής είναι καταστάσεις που οφείλονται στην ανισότητα και τον διαχωρισμό που σπέρνει η κυριαρχία στον πλανήτη και στους ανθρώπους, εντός του πλαισίου επιβίωσης στον πολιτισμό.

Η προπαγάνδα που διαλαλεί ότι για το φαινόμενο της πείνας οφείλονται οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση του πληθυσμού, βασίζεται σε επιφανειακές εκτιμήσεις που εμπεριέχουν σκοπιμότητες αποπροσανατολισμού από την πραγματική αιτία του προβλήματος και προσβλέπουν στην διατήρηση της τάξης. Το ότι ένα μέρος των ανθρώπων που εντοπίζονται κυρίως στη δύση πετάει και καταναλώνει τεράστιες ποσότητες φαγητού και πάσχει από παχυσαρκία, ενώ άλλοι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε και λιμοκτονούν σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής είναι απλώς η απόδειξη της ανισότητας που επικρατεί.

ΓΕΝΟΣ, ΦΥΛΗ, ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ (Μέρος 2ο )

Η πατρίδα

Η έννοια της πατρίδας είχε συγκεκριμένο περιεχόμενο σε σχέση με παλιότερες καταστάσεις που βίωσαν οι άνθρωποι. Εκεί που ελεύθερα εγκαθίσταται μια ομάδα ανθρώπων και αναπτύσσει τις ικανότητες της προκειμένου να διαβιώσει, δημιουργείται μια σχέση προστασίας του περιβάλλοντος και ένας αρκετά ισχυρός δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους. Το γεγονός πως οι άνθρωποι υπερασπίζονταν το συγκεκριμένο χώρο και τα όσα δημιούργησαν σε αυτόν είναι αυτονόητο, και θα ήταν βλακώδες να μην το κάνουν. Αλλά πρώτιστα υπερασπίζονταν απέναντι σε πάντως είδους προσβολές την ίδια τους την ύπαρξη και δευτερευόντως το συγκεκριμένο χώρο του οποίου η υπεράσπιση αυτή καθ’ αυτή δεν θα είχε καμιά ιδιαίτερη σημασία.

Ο πατριωτισμός, λοιπόν, είναι μια κενή περιεχομένου έννοια, στο βαθμό που αποσυνδέεται από τους ανθρώπους και τις πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες τους, από την ίδια τη ζωή τους και την ελεύθερη ύπαρξη τους. Αυτή η αποσύνδεση (πατρίδας – ανθρώπων) χρησιμοποιείται από τους κυρίαρχους προκειμένου να οδηγήσει στην επίπλαστη ταύτιση και ενοποίηση των συμφερόντων καταπιεστών και καταπιεσμένων. Μέσα από τις έννοιες πατρίδα και πατριωτισμός δημιουργείται μια ψεύτικη αίσθηση ιδιοκτησίας με το χώρο ή την περιοχή που γεννήθηκαν κάποιοι, πράγμα τελείως διαφορετικό από το δέσιμο των ανθρώπων με ένα τόπο σαν απόρροια μια πραγματικής σχέσης τους με αυτόν, και άλλο πράγμα η ιδιοκτησιακή κατάσταση.

ΓΕΝΟΣ, ΦΥΛΗ, ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ (Μέρος 1ο )

Οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος. Είναι επόμενο, από τη στιγμή της εμφάνισης τους πάνω στο πλανήτη, να συνυπάρχουν αλλά και να προσδιορίζονται από τις εκάστοτε συνθήκες αλλά και τις οποιεσδήποτε μεταβολές βρίσκονται σε εξέλιξη τριγύρω τους. Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε, όταν αναφερόμαστε στο φυσικό περιβάλλον, να το αντιληφθούμε με την πλατιά του έννοια και όχι μόνο με τους γεωλογικούς ή κλιματολογικούς παράγοντες.

Ανεξάρτητα από το σε ποιο ή ποια σημεία της γης και με ποια χαρακτηριστικά εμφανίστηκε το ανθρώπινο γένος, εκείνο που έχει σημασία είναι πως διαμορφώθηκε σε σχέση με τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε και ακολούθησε και αυτό τη φυσική πορεία που είχαν και διάφοροι άλλοι οργανισμοί.

Όποτε οι άνθρωποι βρίσκονταν στην δίνη εκτεταμένων και εντόνων γεωλογικών κλιματολογικών και γενικότερα φυσικών μεταβολών, αναγκάζονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο. Είναι άτοπο να θεωρήσουμε ότι οι μετακινήσεις αυτές γίνονταν με ατομικό τρόπο και αποτελούσαν ατομική προσπάθεια, αφού κάτι τέτοιο είχε πιθανότητες αυτοκαταστροφής. Έτσι αποκλείουμε την μεμονωμένη μετακίνηση, σαν κανόνα, έχοντας υπ’ όψη μας ότι το ανθρώπινο γένος είναι αποδεδειγμένα αγελαίο.

Η «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ», ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ…

«Αυτό που χρειάζεται να υπογραμμιστεί, ωστόσο, είναι ότι ο διοικητικό-αστυνομικός αυτός έλεγχος δεν είναι, αν και εμφανίζεται ως τέτοιος, μέτρο εξαιρετικού ή προσωρινού και άρα παροδικού χαρακτήρα, όπως πιστεύουν ορισμένοι. Πρόκειται, αντίθετα, για μια κατάσταση που εμφανίζεται, αρχικά μεν, ως εξαιρετική, που δικαιολογεί, βέβαια, τη λήψη μέτρων κατάστασης ανάγκης και εξαιρετικών, αλλά στην ουσία τα μέτρα που επιβάλλονται καθιερώνουν μια «επιτήρηση» ή μια «οικονομική διακυβέρνηση» απεριόριστης διάρκειας https://www.constitutionalism.gr/2319-to-adoxo-telos-tis-metapoliteysis-kai-oi-oroi-anad/ – _edn22 και για ορισμένους ένα είδος «καταναγκαστικής πειθάρχησης» των λαών. Η πλανητική κυριαρχία της «Αυτοκρατορίας» μετατρέπει την παγκόσμια οικονομική κρίση μέσω των διεθνών οργανισμών και των άλλων μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησης σε μια διαρκή-μόνιμη κηδεμόνευση ή πειθάρχηση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής και τελικά του τρόπου εργασίας και διαβίωσης των λαών και τον ατόμων. Η κρίση γίνεται τελικά η αφορμή και τα εξαιρετικά μέτρα μετατρέπονται από προσωρινά σε διαρκή. Παίρνουν σταδιακά τα χαρακτηριστικά μιας μονιμότητας και μιας κανονικότητας». Αν. Μανιτάκης, συνταγματολόγος

«Κυρίαρχος είναι όποιος αποφασίζει για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Καρλ Σμιτ, Πολιτική Θεολογία

Η ιστορία του όρου «κατάσταση πλασματικής ή πολιτικής πολιορκίας» ανάγεται στην γαλλική θεωρία και σχετίζεται με το ναπολεόντειο διάταγμα της 24^ης Δεκεμβρίου 1811, που προέβλεπε την δυνατότητα επιβολής κατάστασης πολιορκίας, την οποία μπορούσε να κηρύξει ο αυτοκράτορας πέρα και ανεξάρτητα από την πραγματική κατάσταση μιας πόλης, που είτε απειλείται είτε δέχεται ευθέως επίθεση από εχθρικές δυνάμεις.

Ο Giorgio Agamben στο δοκίμιο του Κατάσταση Εξαίρεσης (Stato di ecceziome) παρατηρεί ότι «η κατοπινή ιστορία της κατάστασης πολιορκίας δεν είναι παρά η ιστορία της προοδευτικής αποδέσμευσής της από την εμπόλεμη κατάσταση με την οποία ήταν αρχικά συνδεδεμένη, για να χρησιμοποιηθεί ως έκτακτο μέτρο αστυνόμευσης ενώπιον εσωτερικών ταραχών και εξεγέρσεων και να μετατραπεί έτσι, από πραγματική ή στρατιωτική, σε πλασματική ή πολιτική».

Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία προκήρυξη που μοιράστηκε κατά την κινητοποίηση της 13 Νοεμβρίου 2008 την οποία είχε καλέσει η Πρωτοβουλία Αναρχικών ενάντια στις φυλακές. Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 78, Δεκέμβριος 2008.

Εδώ και χρόνια αυτοί που συντονίζουν την κυριαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν επιστήσει την προσοχή στους εδώ κρατιστές την ανάγκη αλλαγών στις διαδικασίες «σωφρονισμού» των φυλακισμένων. Οι διάφορες εκθέσεις του ΟΗΕ αλλά και οι διάφορες καταδίκες του ελλαδικού κράτους από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο επιβεβαίωναν πως η κατάσταση στις φυλακές έχει φτάσει στο απροχώρητο…

Όλα αυτά αποσκοπούν, στην επισήμανση του κινδύνου μιας εξέγερσης ή πολλών βίαιων καταστάσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν. Πιέζουν όμως και στην κατεύθυνση της επιτάχυνσης του εκσυγχρονισμού των μέσων βασανισμού και καταστολής.

Καταστροφή συγκροτήματος της RWE!

Την Πέμπτη 4 Ιανουαρίου το συγκρότημα της RWE (Rheinisch-Westfälisches Elektrizitätswerk AG– Εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας), εντός του δάσους Hambach δέχτηκε την επίσκεψη ομάδας αναρχικών, η οποίοι κατέστρεψαν τις εγκαταστάσεις της.

Με ανακοίνωση η οποία αναρτήθηκε στο διαδίκτυο στις 19 Ιανουαρίου, η ομάδα αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτήν την ενέργεια.

«Το 2018 έχει αρχίσει. Η RWE έχει συντριβεί!
Είμαστε μια ομάδα αυτόνομων αναρχικών. Υπερασπιζόμενοι τη Γη, ενεργήσαμε υπέρ της προστασίας του δάσους Hambacher και του κόσμου από την RWE και τον καπιταλισμό.

Στρατηγικοί κακοπληρωτές και κράτος μπαταχτσής

Κορυφώνεται το ενδιαφέρον των τραπεζιτών, ενώ και τα δημοσιεύματα πληθαίνουν για τους λεγόμενους «στρατηγικούς κακοπληρωτές» των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, τους μπαταχτσήδες. Μια κορύφωση που εκδηλώνεται λόγω των συμφωνηθέντων με τους «θεσμούς», ώστε να μειωθούν σημαντικά τα ανοίγματα στα επισφαλή δάνεια, επιχειρηματικά και στεγαστικά. Καθώς, τα ΜΜΕ φωτίζουν το ζήτημα των πλειστηριασμών, επικεντρωμένα κυρίως σε ζητήματα πρώτης κατοικίας και στεγαστικών δανείων, ταυτόχρονα εξελίσσεται σε άλλο επίπεδο η «εξυπηρέτηση» των επιχειρηματικών δανείων. Άλλωστε στις αρχές Σεπτεμβρίου, στη Φρανκφούρτη, βρέθηκε στο επίκεντρο η αργή διαδικασία μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, της συνάντησης που είχαν έλληνες τραπεζίτες με τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μπενουά Κερέ και την αντιπρόεδρο του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού SSM Σαμπίνε Λαουτενσλέγκερ. Οι επόπτες ζήτησαν από τις διοικήσεις των τραπεζών να επισπεύσουν τις κινήσεις, με στόχο τη μείωση των κόκκινων δανείων και, αν χρειάζεται, να φέρουν νωρίτερα τα απαραίτητα μέτρα.

Συμβουλές στους Αναρχικούς Συντρόφους μου

του Elisée Reclus, 1901

Είναι συχνή συνήθειά μας να υπερεκτιμούμε τόσο τις δυνατότητές μας όσο και τις αδυναμίες μας. Κατά τη διάρκεια επαναστατικών περιόδων, μάλιστα, φαίνεται ότι έστω και οι ασήμαντες πράξεις μας φαντάζουν να έχουν ανυπολόγιστα μεγάλες συνέπειες. Από την άλλη, κατά τη διάρκεια περιόδων στασιμότητας, παρ’ ότι έχουμε αφιερώσει εαυτούς πλήρως στον σκοπό, οι ζωές μας μοιάζουν στείρες και άχρηστες. Μπορεί ακόμη να αισθανόμαστε σαρωμένοι από τον άνεμο της αντίδρασης.

Τί θα πρέπει να κάνουμε τότε για να διατηρήσουμε το διανοητικό μας σφρίγος, το ήθος και την πίστη μας στον αγώνα;

Έρχεστε σε εμένα ελπίζοντας να σας δώσω την μακρά μου εμπειρία από ανθρώπους και καταστάσεις. Έτσι, λοιπόν, ως ηλικιωμένος άνθρωπος, σας δίνω την ακόλουθη συμβουλή.

Μην τσακώνεστε, μην φιλονικείτε και μην μεταχειρίζεστε ανθρώπινες προσωπικότητες. Ακούτε τις αντίθετες απόψεις, αφού έχετε εκφράσει τις δικές σας. Μάθετε να παραμένετε σιωπηλοί και να συλλογίζεστε. Μην προσπαθείτε να βγείτε κερδισμένοι από μια διαφωνία με κόστος την ειλικρίνειά σας.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΥΖΕ ΡΕΚΛΥ

Ο Ελυζέ Ρεκλύ (1830-1905), ήταν γνωστός αναρχικός, γεωγράφος, μελετητής, παιδαγωγός και πολυγραφότατος συγγραφέας. Υπήρξε μέλος της Πρώτης Διεθνούς, καθώς και της ομοσπονδίας της Γιούρα της Ελβετίας, μετά τον αποκλεισμό του Μπακούνιν από την Α΄ Διεθνή. Μαζί με τους Κροπότκιν και Γκρέιβ συμμετείχε στην εφημερίδα La Revolte (Η Εξέγερση). Καταδικάστηκε από την γαλλική κυβέρνηση σε εξορία μετά τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας. Έπειτα από διεθνή κινητοποίηση διανοούμενων όπως του Δαρβίνου, του συγγραφέα Ουέλς και άλλων, η ποινή του τροποποιήθηκε το 1872 και απελάθηκε από τη Γαλλία.

Ο Ελίζε Ρεκλύ γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1830 στο Σαν Φοΰ λα Γκράντ της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Ήταν ο τέταρτος γιός από τα δεκατέσσερα παιδιά της οικογένειας του. Ο πατέρας του ήταν προτεστάντης πάστορας. Η επαφή του με τις προυντονικές και σοσιαλιστικές ιδέες, όπως και το έντονο ενδιαφέρον για τις επιστήμες τον οδήγησαν σχετικά γρήγορα στο δρόμο της επιστήμης. Ο Ρεκλύ ήταν βαθύς γνώστης της χριστιανικής θεολογίας και η έντονη κριτική του προς το χριστιανισμό και γενικότερα τη θρησκεία δεν ήταν αποτέλεσμα επιφανειακής και πρόσκαιρης αντίδρασης, αλλά, αντίθετα, προϊόν σοβαρής κριτικής και προβληματισμού.

Περί ηρώων και τάφων

«Υ­πήρ­χε ο τολ­στο­ϊ­κός, που αρ­νιό­ταν να φά­ει κρέ­ας ε­πει­δή ή­ταν ε­χθρός κά­θε μορ­φής βί­αιου θα­νά­του και που πο­λύ συ­χνά ή­ταν θε­ό­σο­φος και άν­θρω­πος της ελ­πί­δας· αλ­λά και ο ο­πα­δός της βί­ας σ’ ό­λες της τις μορ­φές, μέ­χρι και τις πιο α­δια­νό­η­τες, εί­τε ε­πει­δή υ­πο­στή­ρι­ζε ό­τι το Κρά­τος μπο­ρεί να κα­τα­πο­λε­μη­θεί μο­νά­χα με τη βί­α εί­τε, ό­πως στην πε­ρί­πτω­ση του Πο­δε­στά, ε­πει­δή έ­δι­νε έ­τσι διέ­ξο­δο στα σα­δι­στι­κά του έν­στι­κτα.

»Υ­πήρ­χαν οι δια­νο­ού­με­νοι ή οι σπου­δα­στές, που έ­φτα­ναν στο κί­νη­μα μέ­σω του Στίρ­νερ ή του Νί­τσε, ό­πως ο Φερ­νά­ντο, γε­νι­κά υ­περ­βο­λι­κά ε­γω­κε­ντρι­κοί και α­ντι­κοι­νω­νι­κοί και που συ­χνά κα­τέ­λη­γαν να υ­πο­στη­ρί­ζουν τον φα­σι­σμό· και σχε­δόν α­ναλ­φά­βη­τοι ερ­γά­τες, που προ­σχω­ρού­σαν στον α­ναρ­χι­σμό α­να­ζη­τώ­ντας εν­στι­κτω­δώς κά­ποια ελ­πί­δα.

»Υ­πήρ­χαν δυ­σα­ρε­στη­μέ­νοι, που διο­χέ­τευαν μ’ αυ­τόν τον τρό­πο το μί­σος τους για την κοι­νω­νί­α και τα α­φε­ντι­κά και που συ­χνά γί­νο­νταν οι ί­διοι α­δυ­σώ­πη­τα α­φε­ντι­κά ό­ταν α­πο­κτού­σαν κά­ποια πε­ριου­σί­α ή που γί­νο­νταν πρά­κτο­ρες της α­στυ­νο­μί­ας· και πο­λύ α­γνοί άν­θρω­ποι γε­μά­τοι κα­λο­σύ­νη και με­γα­λο­ψυ­χί­α που, αν και ή­ταν κα­λο­συ­νά­τοι και α­γνοί, ή­ταν ταυ­τό­χρο­να ι­κα­νοί να φτά­σουν μέ­χρι τις δο­λο­φο­νι­κές α­πό­πει­ρες και το θά­να­το, ό­πως ή­ταν η πε­ρί­πτω­ση του Σι­μόν Ρα­ντο­βί­τσκι που, πα­ρα­κι­νη­μέ­νος α­πό κά­ποια μορ­φή α­πό­δο­σης δι­καιο­σύ­νης, σκό­τω­σε τον άν­θρω­πο που θε­ω­ρού­σε υ­πεύ­θυ­νο για το θά­να­το α­θώ­ων γυ­ναι­κών και παι­διών.

Η αφαίμαξη των ανθρώπων, επιδίωξη των τυραννικών καθεστώτων!

 «… Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένειά τους πρέπει να δουλέψουν…»  Αριστοτέλης, Πολιτικά.

Η οικονομική αφαίμαξη, που υφίσταντο οι άνθρωποι ανεξαρτήτως πολιτικοοικονομικού φορέα, ήταν η αφορμή για μεταβολές της κρατικής διαχείρισης. Κατά την αρχαϊκή εποχή, οι ευγενείς εκμεταλλεύονταν δούλους για την αγροτική εργασία, οι οποίοι θεωρούνταν και χρησιμοποιούνταν ως αντικείμενο τους. Κατά τον 7^ο αιώνα π.χ., ο Δράκων παρεχώρησε πολιτικά δικαιώματα στους μεσαίους γαιοκτήμονες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να αγοράζουν όπλα και πανοπλία. Επίσης, δημιούργησε μια πρώιμη έννοια του όρου πολίτης-οπλίτης, με τη σύνδεση των ιδιοτήτων του πολίτη με αυτές του οπλίτη. Η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη προερχόταν από την καταγωγή των δύο γονέων, που έπρεπε να είναι Αθηναίοι πολίτες.

ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΟ ΚΚΕ – ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ Ο Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ- ΠΟΙΟΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠO ΤΙΣ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ…

Το βράδυ της 12^ης Ιανουαρίου οι αστραπές η μια μετά την άλλη έσκιζαν κυριολεκτικά στα δύο τον σκοτεινό μνημονιακό ουρανό. Η βροχή είχε ξεκινήσει από ώρα. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο θρυλικός γραμματέας του ΚΚΕ, παρέμενε άυπνος, άοκνος φρουρός, στο γραφείο του στον Περισσό. Φορούσε μια σκούρα καπαρντίνα, στο κεφάλι τον αγαπημένο του μπερέ, ενώ ταυτόχρονα στο ζωνάρι του για καλό και για κακό είχε τοποθετήσει το πιστόλι του Μπελογιάννη.

Του άρεσε να το κάνει αυτό πότε-πότε για εξάσκηση, αλλά και για να προετοιμάζεται για τις επερχόμενες κρίσιμες ιστορικές εποχές. Αυτή τη φορά, όμως, το έκανε για διαφορετικό λόγο. Παρέμενε σε επαγρύπνηση παρά τις νουθεσίες των συντρόφων να ξεκουραστεί μετά και το τέλος της πρωινής κινητοποίησης της οποίας ηγήθηκε. Βημάτιζε νευρικά ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Δεν μπορούσε να χωνέψει ακόμη την θλιβερή εικόνα της διαδήλωσης του ΠΑΜΕ, που οργάνωσε το κόμμα. Ελάχιστος κόσμος, τοποθετημένος, βέβαια, με τον κατάλληλο τρόπο κυρίως στην λεωφόρο Β. Σοφίας μέχρι την είσοδο της Βουλής και λιγότερο στην Λ. Αμαλίας. Οι νυσταγμένοι διαδηλωτές, φανερά, βαριεστημένοι περίμεναν πως και πως το σινιάλο να αποχωρήσουν. Και όμως ο λόγος του λίγο πριν στην Ομόνοια ήταν συγκλονιστικός, όταν μεταξύ άλλων με υψωμένη την γροθιά και ατσάλινο κομμουνιστικό ηθικό βροντοφώναζε προφητικά: «Τους έχουμε ήδη προειδοποιήσει. Έσπειραν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες».

Η Εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου

Συγγραφέας: Φόρεστ Κάρτερ

Μετάφραση: Δημήτρης Μιχαήλ

Έκδοση: ΚΕΔΡΟΣ, 2008

Ο Φόρεστ Κάρτερ, είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου», που αποτελεί αυτοβιογραφική αφήγηση. Με γλαφυρό τρόπο περιγράφει τη ζωή του, όταν πέντε χρονών, ανεβαίνει, [την εποχή της Μεγάλης Κρίσης του 1930], στα ανατολικά βουνά, για να ζήσει με τον παππού και την γιαγιά του, που ήταν Τσεροκί.

Στις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζεται η απέχθεια των Τσεροκί για την πολιτική και τους πολιτικούς, και περιγράφεται ο τρόπος ζωής τους που απέκλειε την εκμετάλλευση ανθρώπου από «άνθρωπο», ενώ, αντίθετα, προβάλλεται η τάση να προστατεύουν ο ένας την ελευθερία του άλλου, χωρίς να διεκδικούν αξιώματα.

Ο Κάρτερ, «Το Μικρό Δέντρο», μαθαίνει -μέσα από το παράδειγμα αλλά και τα λόγια των ηλικιωμένων Τσεροκί- να σέβεται και να φροντίζει τη φύση ενώ σιγά σιγά αποκτά τη γνώση να ζει αρμονικά μ’ αυτήν, αποτελώντας μέρος της.

ΤΑ «ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΑΓΑΘΑ» ΚΑΙ ΟΙ «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΕΣ» ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ…

Προϋπήρχαν της «κρίσης», αλλά γιγαντώθηκαν από το 2010 και μετά. Αναφερόμαστε στα «hard discount» σουπερμάρκετς, που πλημμύρισαν την αγορά με φτηνές σαβούρες εισαγωγής για να προσελκύσουν τους νεόπτωχους, την νέα δυναμική αυτή ομάδα, που μετράει τα κέρματά της έξω από τα καταστήματα σύμφωνα με το νεορεαλιστικού ύφους φιλάνθρωπο σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ για το κοινωνικό μέρισμα. Τα «κατώτερα αγαθά» (όρος της Οικονομικής Επιστήμης που προσδιορίζει την κατηγορία των αγαθών για τα οποία, ceteris paribus, μια αύξηση του εισοδήματος του καταναλωτή οδηγεί σε μείωση της ζητούμενης ποσότητάς τους) δίνουν αναμφίβολα το νέο κοινωνικό «στίγμα», όχι μόνο για τους καταναλωτές τους, αλλά, κυρίως, για τις πολυεθνικές αλυσίδες, που τα διανέμουν. Έτσι η φράση «από τα Λιντλ» σημαίνει «σαβούρα».