«Θεά της αναρχίας: Η ζωή και η εποχή της Lucy Parsons» (Μέρος Α΄)

Συνέντευξη της Jacqueline Jones, συγγραφέως του βιβλίου, στον Arvind Dilawar

H Lucy Parsons συχνά εκθειάζεται ως πρωτοποριακή μαύρη ριζοσπάστης, δινή συγγραφέας και ρήτορας που υπερασπίστηκε τη χειραφέτηση των εργαζομένων μέσω οργανώσεων, όπως οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW), ενώ αψήφησε τους ρατσιστικούς κανόνες με τον λευκό σύζυγό της Albert Parsons.

Όλα αυτά αποτελούν μια γενική περιγραφή του βίου των Parsons, ο οποίος κρύβει και πολλές αντιφάσεις. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Parsons έκρυψε το γεγονός ότι ήταν Αφρικανή Αμερικανίδα και πρώην σκλάβα· αντίθετα ισχυριζόταν ότι ήταν Αμερικανίδα Ιθαγενής καταγωγής από το Μεξικό. Αποφεύγει να καταγγείλει τα δεινά των μαύρων εργαζομένων, εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά σε μια αστική εργατική τάξη που αποτελείται κυρίως από ευρωπαίους μετανάστες. Παρά το γεγονός ότι ήταν εκπρόσωπος στο ιδρυτικό συνέδριο της IWW το 1905, η συμμετοχή της στη ριζοσπαστική ένωση μετά από αυτό ήταν ελάχιστη.

Ωστόσο, η πορεία της από σκλάβα σε αναγνωρισμένη ριζοσπαστική φωνή ανά την αμερικανική επικράτεια, η ακούραστη υπεράσπισή της προς τους εργάτες και η αναμφισβήτητη γενναιότητά της, απέναντι στη δολοφονική κρατική καταπίεση, την έκαναν να ξεχωρίζει σε μια εποχή γεμάτη αξιομνημόνευτους αριστεριστές.