Η αναβίωση μέσα από την δίωξη της «αναβίωσης»
Σ’ ότι αφορά τα προηγούμενα, δηλαδή τις διώξεις γνώμης, (παλιότερα το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας, αναφερόμενο στις διώξεις αντικαθεστωτικών στην κομμουνιστοκρατούμενη Ρωσία χρησιμοποιούσε την διατύπωση «αντιφρονούντες»), διαπιστώνεται πως με τον πόλεμο κατά της αναβίωσης ουσιαστικά εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς παρόμοιο αν όχι σκληρότερο από αυτό που διώκεται.
Άλλωστε, πολλές φορές, πλέον, ο τύπος δεν έχει και τόση σημασία για τους εξουσιαστές. Τον διατηρούν μέχρις ότου διαπιστώσουν πως η αναντιστοιχία τύπου και ουσίας δεν τους χρειάζεται και πως δεν διατρέχουν κάποιους κινδύνους στο να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Και τότε βγάζουν τη μάσκα.
Θέλουμε, όμως, να σταθούμε σ’ αυτό που λέμε διατύπωση γνώμης. Δεν θα το εξετάσουμε από τη σκοπιά της δημοκρατίας ή των αρχών του Διαφωτισμού, όπως ο Τσόμσκι που (προς τιμήν του αντιτάχτηκε στην φυλάκιση του Ρενουάρ με τον νόμο Γκεσώ). Συνέχεια
Anarchy press gr 