Από την Πέμπτη 2 Μάϊου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος του Κύκλου Σύνταξης γι’ αυτή την έκδοση:
Σε πρόσφατο άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην αγγλόφωνη έκδοση των Foreign Affairs και υπογράφουν πρώην αμερικανοί αξιωματούχοι του Εθνικού Συμβούλιου Πληροφοριών και σύμβουλοι εξωτερικής πολιτικής, παρομοιάζεται το Τριμερές Σύμφωνο του 1940 («Άξονας»), που ένωσε τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία, με τον «Άξονα» της Κίνας, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Ρωσίας, που επίσης στοχεύει, σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην αμφισβήτηση και τελικά στην ανατροπή της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης. Οι συντάκτες του άρθρου συγκλίνουν με την διαπίστωση ορισμένων ερευνητών πολιτικών επιστημών, ότι οι περίοδοι κατά τις οποίες επικρατούσε μια ενιαία παγκόσμια τάξη –το σύστημα ισορροπίας δυνάμεων που διατηρούσαν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις για μεγάλο μέρος του δέκατου ένατου αιώνα, για παράδειγμα, ή η εποχή που κυριαρχούσαν οι ΗΠΑ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο– ήταν λιγότερο επιρρεπείς σε συγκρούσεις από εκείνες που χαρακτηρίζονται από περισσότερες από μία τάξεις, όπως η πολυπολική περίοδος μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων και το διπολικό σύστημα του Ψυχρού Πολέμου. Υπενθυμίζουν, επίσης, ότι στις αρχές του 2022, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ υπέγραψαν ένα κοινό μανιφέστο, που δεσμεύει για μια εταιρική σχέση «χωρίς όρια» μεταξύ των δύο κρατών περιγράφοντας και απαιτώντας «διεθνείς σχέσεις νέου τύπου» –με άλλα λόγια, ένα πολυπολικό σύστημα, που δεν κυριαρχείται πλέον από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ (1863-1945), πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη των Βερσαλλιών, προφανώς σε μια κρίση ειλικρίνειας, έγραψε μεταξύ άλλων στα απομνημονεύματα του, πως «τα έθνη γλίστρησαν στον πόλεμο» ως αποτέλεσμα λαθών της διεθνούς διπλωματίας και ότι «κανένα έθνος δεν μπορεί να φέρει την αποκλειστική ευθύνη», αμφισβητώντας, μ’ αυτόν τον τρόπο την κυρίαρχη άποψη περί αποκλειστικής γερμανικής υπαιτιότητας. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην Πρώτη Μεγάλη Ανθρωποσφαγή που ξέσπασε με αφορμή την δολοφονία του Αυστριακού Αρχιδούκα στο Σεράγεβο, υποστήριξε ότι: «Ούτε ο πιο πανούργος και ο πιο διορατικός αξιωματούχος δεν προέβλεψε στις αρχές του καλοκαιριού του 1914, πως το φθινόπωρο τα έθνη του κόσμου θα εμπλέκονταν στην πιο τρομερή μάχη που έχει δει κανείς στην ιστορία του ανθρώπινου γένους».
Βρισκόμαστε 110 χρόνια αργότερα από την απαρχή εκείνης της «μεγάλης σπερματικής καταστροφής» του 20ου αιώνα, όπως χαρακτηρίστηκε, καθώς, διακόπτοντας την «belle époque», έθεσε τέλος στην «ειρήνη» που επικρατούσε ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης για πάνω από σαράντα χρόνια, μετά το τέλος του Γαλλοπρωσικού πολέμου (1871). Ένας ολοκληρωτικός πόλεμος ο οποίος συνεχίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα μόλις 26 χρόνια μετά.
Και όμως. Μια παγκόσμια σύρραξη μαίνεται σ’ ένα απροσδιόριστο πλανητικό μέτωπο, με την μεγαλύτερη, μετά την λήξη της Δεύτερης Παγκόσμιας Ανθρωποσφαγής (Μάιος 1945), κινητοποίηση και μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων (αλλά και οπλικών συστημάτων κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών), είτε εμπλέκονται σε καυτά μέτωπα, όπως αυτό της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, είτε συμμετέχουν σε τεράστιες στρατιωτικές ασκήσεις από τον Αρκτικό Κύκλο μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι απειλές για κλιμάκωση και καθολικό πόλεμο, οι αναφορές για υβριδικά δόγματα με χρήση πυρηνικών όπλων στην Ανατολική Ευρώπη (ακόμα και με πυρηνικοποίηση του διαστήματος), οι επαυξημένες απειλές για …«κλιμάκωση για να αποφευχθεί η κλιμάκωση», με συνεχείς εξοπλισμούς και διάθεση άνευ προηγουμένου οικονομικών πόρων βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη.
Και όμως, οι δυτικές κοινωνίες, ακόμα και την στιγμή που πυκνώνουν τα κυριαρχικά κελεύσματα ή μάλλον οι προσταγές να μετατραπούν σε πολεμικές, σαν υπνωτισμένες συνεχίζουν να βρίσκονται σε μια κατάσταση βαθιάς νωχελικότητας.
Την πραγματικότητα αυτή, φαίνεται ότι αμφισβητούν οι φοιτητικές καταλήψεις αμερικανικών πανεπιστημίων, οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη και, παρ’ ότι εκδηλώνονται ειρηνικά, αντιμετωπίζουν τις αστυνομικές ράβδους και αθρόες συλλήψεις συμμετεχόντων που αντιτίθενται στην ισοπέδωση και στην ασταμάτητη σφαγή αμάχων στην Γάζα εκ μέρους ισραηλινού κράτους.
Ακόμα όμως και αυτές οι αντιδράσεις υπολείπονται σ’ ό,τι θα αντιστοιχούσε στοιχειωδώς ενάντια σε όσα εν συντομία περιγράψαμε.
Και κάτι τελευταίο. Αδύναμοι δεν είναι όσοι αγωνίζονται, έστω, με μικρές δυνάμεις, αλλά όσοι παραιτούνται. Δυστυχώς και χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις ενός αναπόδραστου δυστοπικού «αύριο», τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η κοινωνική απραξία γιγαντώνει τις δυσμενείς συνέπειες του «θαυμαστού καινούργιου κόσμου» που ανατέλλει για μίαν ακόμη φορά. Δια πυρός και σιδήρου…
Μάιος 2024
Τα θέματα αυτού του φύλλου:
– Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ…
-ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΛΗΘΗΣ
-Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΗΝ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖ ΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ
-Από τις πλημμύρες, στο νερό – νεράκι και οι «μεσσίες» ολλανδοί έμποροι της HVA
-Μπροσούρα που κυκλοφόρησε από την Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση Αναρχικών
-Θέτοντας τις βάσεις για τη μόνιμη έξοδο της Γάζας
-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ; Η διάκριση μεταξύ περιβαλλοντολόγων και οικολόγων. Μια συνέντευξη με τον Μάρεϋ Μπούκτσιν
-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: HAKIM BEY: ΡΟΔΑ & ΑΗΔΟΝΙΑ. ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ ΣΟΥΦΙ
Anarchy press gr 