«Έτρεμα, μου είχε σηκωθεί η τρίχα σ’ όλο το σώμα, όπως νιώθει κανείς που δεν είναι ντυμένος ζεστά. Ένιωθα τρομερό κρύο, ρίγη λες κι είχα πυρετό, και τα δόντια μου χτυπούσαν. Ο χρόνος διεισδύει στους χτύπους της καρδιάς. Το Εγώ έχει χάσει πλέον την επαφή του με τον εξωτερικό χρόνο. Παραμένει παραλυμένο στο Τώρα –το Πριν και το Μετά δεν υπάρχουν. Δεν έκανα άλλες σκέψεις, εκτός από την εξής: τώρα δα, τώρα θα μας πετύχει. Όταν εκδηλώθηκε, τέσσερις ημέρες αργότερα, πάλι μια επίθεση, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και φώναξα, Χάνς, τώρα κάτι, θα μας συμβεί, τώρα είναι η σειρά μας. Το Τώρα δεν είναι απαλλαγμένο από το αίσθημα αγωνίας, ψυχική κατάσταση που επικρατεί πριν από το επικείμενο. Το συναίσθημα της αγωνίας δεν υπήρχε τότε. Πιθανό να επικράτησε εκείνο της παραίτησης: Τώρα θα πέσει επάνω σου μια βόμβα και θα πεθάνεις ακαριαία. Το Τώρα είναι η πιο έντονη στιγμή συναλλαγής μεταξύ του όπλου και του αποδέκτη του, που έχουν συγχρονιστεί απόλυτα. Μόλις αντιληφθεί κανείς το σφύριγμα που κάνει η βόμβα όταν πέφτει, αισθάνεται ότι σταματάει ν’ αναπνέει, βάζει τα χέρια στ’ αυτιά για ν’ αποφύγει το θόρυβο, τώρα, τώρα, τώρα ξανάρχεται».
Φρίντριχ Γιεργκ, Η Γερμανία στις Φλόγες,
ο Βομβαρδισμός της Γερμανίας 1940-1945
Σύμφωνα με πρόταση αξιωματούχων του ΟΗΕ, ζητείται να προστεθεί ένα νέο έγκλημα στη λίστα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, ένα έγκλημα που αποκαλείται «domicide» (οικοκτονία, η σκόπιμη-συστηματική καταστροφή κατοικιών). Αναφέρονται, μάλιστα και συγκεκριμένες περιπτώσεις στην διάρκεια του 21ου αιώνα: Το Γκρόζνι της Τσετσενίας, που καταστράφηκε ολοσχερώς από το ρωσικό στρατό του Βλάντιμιρ Πούτιν, το Χαλέπι της Συρίας, που καταστράφηκε από το ρωσικό στρατό σε συμμαχία με ιρανικές δυνάμεις και δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ το 2016, η Μαριούπολη της Ουκρανίας, που καταστράφηκε από το ρωσικό στρατό κατά τους πρώτες μήνες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022.
Anarchy press gr 