ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Σύμφωνα με ανακοίνωση της αμερικάνικης εταιρείας Three Square Market (32M) οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν θα μπορούν από την 1η Αυγούστου να φέρουν εμφυτεύματα μικροτσίπ, που θα τους δίνουν την δυνατότητα αγορών σε micro markets (συστήματα αυτόματων πωλήσεων σε χώρους διαλείμματος σε εταιρείες), login στους υπολογιστές της, χρήσης του φωτοτυπικού κτλ.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, το πρόγραμμα είναι προαιρετικό με την εταιρεία, όμως, να εκτιμά ότι πάνω από 50 θα είναι αυτοί που θα δεχτούν να «τσιπαριστούν» εθελοντικά. Η συγκεκριμένη τεχνολογία RFID χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητικά πεδία για την ταυτοποίηση πληροφοριών, που έχουν αποθηκευτεί ηλεκτρονικά, ενώ το  συγκεκριμένο τσιπ εμφυτεύεται στο σημείο του χεριού ανάμεσα στον δείκτη και τον αντίχειρα.

Η επέτειος «αποκατάστασης της δημοκρατίας και η κομμουνιστική έξοδος στις αγορές

Στις 4 Απριλίου 2014 ο τότε εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, δήλωνε ότι η έξοδος στις αγορές της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν «στημένη και ακριβή». Ο ίδιος ο καπετάν Αλέξης Τσίπρας έτοιμος να βγει στο κλαρί κατήγγειλε μια «σκηνοθετημένη παράσταση όπου θα μοιράζεται και ποπ-κορν, το πλεόνασμα, για να στηριχθεί το success story».

Από κοντά και ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωνε ότι η έξοδος στις αγορές «θα αυξήσει το δημόσιο χρέος» και αντιπρότεινε «πρώτα να γίνει κούρεμα του χρέους και μετά η Ελλάδα σχεδιασμένα να βγει στις αγορές», αναφερόμενος μάλιστα σε «αλμυρό επιτόκιο», ενώ σε ανάρτησή του στο twitter σημείωνε: «δανείζονται με 5%, αντί το ισχύον (σ.σ. της δανειακής σύμβασης) 1,5%, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. ΝΔ – ΠαΣοΚ κάνουν την πιο ακριβή εκλογική καμπάνια με δημόσιο χρήμα».

Επίσης και ο Γ. Σταθάκης δήλωνε με κατηγορηματικό τρόπο  ότι «μόνο πολιτική σκοπιμότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες, εν όψει των ευρωεκλογών, εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή η έξοδος στις αγορές».

Περασμένα ξεχασμένα.

Ηλιθιότητα και Εξουσία

Όπως όλα τα ανθρώπινα όντα, έτσι και οι ηλίθιοι άνθρωποι παρουσιάζουν τεράστιες διακυμάνσεις αναφορικά με τη δυνατότητά τους να επηρεάζουν τους συνανθρώπους τους. Ορισμένοι ηλίθιοι άνθρωποι υπό φυσιολογικές συνθήκες προκαλούν μόνο περιορισμένες ζημίες, ενώ άλλοι καταφανώς επιτυγχάνουν να προκαλούν ανείπωτες και εκτεταμένες καταστροφές όχι απλά σε ένα ή δυο άτομα αλλά σε ολόκληρες κοινότητες ή κοινωνίες.

Το καταστρεπτικό δυναμικό του ηλίθιου ατόμου συναρτάται από δύο κύριους παράγοντες. Πρώτα από όλα, εξαρτάται από το γενετικό παράγοντα. Μερικά άτομα κληρονομούν εξαιρετικές δόσεις του γονιδίου της ηλιθιότητας και ελέω κληρονομικότητας ανήκουν εκ γενετής στην αριστοκρατία της ομάδας τους. Ο δεύτερος παράγοντας που καθορίζει το δυναμικό ενός ηλίθιου ατόμου σχετίζεται με την ισχύ και τις ευθύνες της θέσης που καταλαμβάνει στην κοινωνία. Μεταξύ των γραφειοκρατών, των στρατηγών, των πολιτικών και των αρχηγών κρατών είναι αρκετά εύκολο να εντοπιστούν εξαιρετικά παραδείγματα, ουσιαστικά, ηλιθίων ανθρώπων, των οποίων η καταστροφική δυνατότητα είχε (ή έχει) αυξηθεί τρομακτικά λόγω της θέσης εξουσίας που κατείχαν (ή κατέχουν). Δε θα πρέπει εδώ να παραβλέψουμε και τους θρησκευτικούς αξιωματούχους.

Μνήμη και νοσταλγία: Χαρτογραφώντας το παρελθόν

«Ε­σύ που γιορ­τά­ζεις το πα­ρελ­θόν,
που ε­ξε­ρεύ­νη­σες το πε­ρί­γραμ­μα,
την ε­πι­φά­νεια των φύλ­λων, την εκ­δή­λω­ση της ζω­ής,
που α­ντι­με­τώ­πι­σες τον άν­θρω­πο ως δη­μιούρ­γη­μα
της πο­λι­τι­κής, του πλή­θους, των νο­μο­θε­τών και των ιε­ρέ­ων.
Ε­γώ, κά­τοι­κος της Alleghanies, βλέ­πο­ντάς τον ό­πως εί­ναι με τα δι­κά του δί­καια,
πα­τώ­ντας στον σφυγ­μό της ζω­ής που σπά­νια εκ­δη­λώ­θη­κε (η με­γα­λειώ­δης πε­ρη­φά­νια του αν­θρώ­που στον ε­αυ­τό του),
Υ­μνη­τής της Προ­σω­πι­κό­τη­τας,
σχε­διά­ζω ό­σα εί­ναι να γί­νουν,
προ­βάλ­λω την ι­στο­ρί­α του μέλ­λο­ντος». Walt Whitman, Σ’ έναν ιστορικό (1860)

Έχουμε πολλές φορές επισημάνει την αξία της μνήμης για την ανάδειξη της αλήθειας (μη λήθη) μέσα σε μια αναρχική προοπτική. Θα θέλαμε να περάσουμε, όμως, και σε μια άλλη διάσταση της μνήμης, τη νοσταλγία, γιατί θεωρούμε ότι είναι μια διαφορετική λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, αλλά και γιατί μπορεί να έχει και εναλλακτικές λειτουργίες για τους καλοθελητές τής εξουσίας. Η νοσταλγία εκκινεί πολλές φορές από ατομικές αναμνήσεις. Η ίδια η ουσία της λέξης, τα συστατικά της, ο νόστος (=επιστροφή) και το άλγος (=πόνος) φανερώνουν το πόσο επίπονη διαδικασία είναι η επιστροφή σε ένα προσωπικό σύμπαν που, σχεδόν πάντα, έχει με το πέρασμα του χρόνου, μεταβληθεί. Σα να ξαναβρίσκουμε μέσα σε ένα ξεχασμένο ντουλάπι παλιά μας παιχνίδια, που μας θυμίζουν όσα πέρασαν ανεπιστρεπτί. Γι’ αυτό, η επιστροφή έχει τόσο πόνο· ακριβώς για τη μοναδικότητα της εμπειρίας.

Δουλειά; Όχι ευχαριστώ! Αυτό σημαίνει: η ζωή είναι αλλού

Αλλά γιατί να μην κάνουμε τίποτα; Επειδή κάνουμε τόσα πολλά!

Σήμερα, ο κόσμος δεν έχει έλλειψη πραγμάτων. Αντ’ αυτού υπάρχει τέτοια αφθονία υλικών αγαθών που υπάρχει κίνδυνος να πνιγεί σ’ αυτά και γι’ αυτό μάλλον οι ιστορικοί του μέλλοντος θα βαφτίσουν την εποχή μας «τον καιρό των σκουπιδιών».

Το κάλεσμα για ανακάλυψη –και πάλι– του καθαρού αέρα είναι παραπάνω από επείγον.

Η αδράνεια είναι μια ριζοσπαστική θεραπεία για πολλές αρρώστιες που είναι συνηθισμένες στο μοντέρνο κόσμο: η τεράστια σπατάλη πόρων για την παραγωγή προϊόντων που είναι κυρίως άχρηστα, και ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός σαν υποκατάστατο της ευτυχίας, η αποξένωση και η εκμετάλλευση στη μισθωτή εργασία, η μόλυνση του περιβάλλοντος και ο παράλογος ακτιβισμός που δραπετεύει απ’ τον εαυτό του που μας κάνει διαρκώς να μην έχουμε χρόνο…

Η αδράνεια είναι ένα ισχυρό αντίδοτο σε όλα αυτά: είναι οικολογική, οικονομική και ικανοποιητική, ελεύθερος χρόνος για κοινωνικοποίηση και άνοιγμα χώρων για δημιουργικότητα.

Η δουλειά δεν είναι καλή για τον πλανήτη

Το 1992, το Συνέδριο της Γης στο Rio de Janeiro προσπάθησε να θάψει την οικολογία σαν πολιτικό κίνημα, θεωρώντας ότι οι διάφοροι τύποι μόλυνσης –τότε κεντρικό θέμα στην οικολογία, κυμαινόμενοι από τη βιομηχανική ρύπανση και την αγροτική ως την πυρηνική– θα επανα-απορροφούνταν, επειδή οι ΗΠΑ ανέλαβαν να ασχοληθούν μ’ αυτή. Μερικοί το πίστευαν. Έτσι, μαζί με κάποιους οικολόγους, που έσπευσαν από την αρχή το υιοθετούν, εγκατέλειψαν κάθε κριτική του συστήματος παραγωγής και έχουν ευθυγραμμιστεί με τις καπιταλιστικές οπτικές της προόδου, της ανάπτυξης της «πράσινης» καθαρής βιομηχανίας και των λογικών της γεωργίας. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 2007, η διεθνής ομάδα ειδικών πάνω στην κλιματική αλλαγή και ο Αλ Γκορ (!) έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη, και από τότε η οικολογία έγινε πάλι στη μόδα…

Όμως, λίγα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια όσον αφορά στην κλιματική αλλαγή, πέρα από τη συνειδητοποίηση ότι το κλίμα ήταν σε κρίση και ότι το πρόβλημα τώρα ήταν να βγούμε απ’ αυτή την ανισορροπία. Ο Ammann [εννοεί προφανώς τον κλιματολόγο Caspar M. Ammann] συνέχισε να σφυροκοπά τους πολιτικούς, δημοσιογράφους, αναλυτές και επιστήμονες, τα μήντια, και ακόμα και συγκεκριμένους τραγουδιστές και ηθοποιούς. Οι πυλώνες της κοινωνίας, που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτή την οικολογική κρίση, δε θα έπρεπε να αμφισβητηθούν;

Ο ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ ΣΤΗΝ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ…

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας «διαχείρισης» του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα TEPKO έχει αποφασισθεί η «απελευθέρωση» του ραδιενεργού υλικού από τις 580 δεξαμενές οι οποίες δεσμεύουν τουλάχιστον 770.000 τόνους τοξικού νερού που περιέχουν τρίτιο, το οποίο δεν είναι δυνατόν να «καθαρισθεί» ύστερα από την ειδική επεξεργασία που θεωρητικά «αφαιρούν» 62 διαφορετικούς τύπους ραδιενεργών υλικών.

«Λυπάμαι πολύ που η Tepco καθυστέρησε τη λήψη αποφάσεων», δήλωσε στο Reuters ο νέος πρόεδρος της εταιρείας Tokyo Electric Power Company Holdings (TEPCO), Τακάσι Καβαμούρα. «Θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει την απόφαση πολύ νωρίτερα, και αυτή είναι δική μας ευθύνη», πρόσθεσε.

Μια κριτική στην αυτοδιαχείριση

Ας αρνηθούμε ό,τι ανήκει στην κυριαρχία επειδή καταστρέφει ό,τι ωραίο υπάρχει στον κόσμο.

Βλέπουμε πολλές φορές σε κείμενα και αναλύσεις, αναφορές και προτάγματα για ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης ενός μελλοντικού απελευθερωμένου κόσμου. Η απουσία κριτικής ανάλυσης πάνω σε ζητήματα όπως η παραγωγική διαδικασία και κατανάλωση, η εργατική ταυτότητα, η ανάπτυξη των τεχνολογικών* εφαρμογών και η ειδίκευση και ο καταμερισμός που απαιτεί, κάνει απαραίτητη την τοποθέτηση μας για μια σειρά θεμάτων.

Ένα από τα προτάγματα που είχαν και έχουν μερίδα αναρχικών, κουμουνιστών, σοσιαλιστών, συνδικαλιστών και γενικά αριστερών είναι αυτό της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και της αυτοδιαχείρισης αντί των δομών του καπιταλισμού και της ιεραρχίας. Στο κείμενο αυτό επιχειρούμε να παρουσιάσουμε τις σκέψεις και τις προβληματικές που μας ανακύπτουν όσον αφορά το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης από την σκοπιά μιας αναρχικής αντίληψης για την απελευθέρωση, που είναι αδιαχώριστη από την αρμονική συνύπαρξη με τον φυσικό κόσμο. Μιας αναρχικής αντίληψης που δεν μπορεί πια να σχετίζεται με οικονιμίστικες αναλύσεις, μαρξιστικούς ντεντερμινισμούς, παραγωγικότητα, εργατισμό, άμεση δημοκρατία ή αριστερισμό.

Ο χρόνος

 […] Η έννοια του χρόνου αποτελεί μια από τις πιο παράξενες παραμέτρους της φύσης, που μπορεί στη Φυσική να ποσοστοποιείται και μαθηματικοποιείται αλλά στην καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μια αίσθηση, κίνηση αλλά και άγχος, πειθάρχηση. Και εάν στη Φυσική ο χρόνος, που ορίζεται και στη θεωρία της Σχετικότητας, αποτελεί μία μετρήσιμη διάσταση που επιτρέπει σε δύο γεγονότα που συμβαίνουν στον ίδιο χώρο, να διακρίνονται μεταξύ τους. Στο συμπαντικό χώρο η περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της παρέχει τις μονάδες μέτρησης της ημέρας (σε ώρες) και η τροχιά της γύρω από τον ήλιο (το έτος). Στο «Ένας κόσμος δίχως χρόνο», ο Palle Yourgrau παρουσιάζει το διαισθητικό χρόνο, αυτόν που αισθανόμαστε, που βιώνουμε, που το παρελθόν έχει παρέλθει και το μέλλον δεν το γνωρίζουμε. Ο χρόνος είναι άπειρα διαδοχικά «τώρα» ή αλλιώς ένα κινούμενο «τώρα». Ίσως γι’ αυτό και οι μετρήσεις του χρόνου από τα αρχαία χρόνια γίνονταν με συσκευές που στηρίζονταν σε υλικά που ρέουν, όπως η άμμος και το νερό. Όμως το βασικό χρονομετρικό όργανο έως τον 16ο αιώνα ήταν το ηλιακό ρολόι, που έδειχνε την ώρα με τη βοήθεια της σκιάς που δημιουργούσε ο ήλιος. Σταθμό στην τεχνολογία της χρονομέτρησης αποτέλεσε η κατασκευή του αστρολάβου, με τον οποίο προσδιοριζόταν η ώρα με ακρίβεια λεπτού. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι για τις ανθρώπινες κοινωνίες που η τροφή αποτελούσε τον πυρήνα των δραστηριοτήτων τους, με τη σπορά, τη συλλογή και τις άλλες απαραίτητες γεωργικές εργασίες, ο χρόνος λαμβανόταν στη κυκλική του διάσταση, ενώ στην αστρονομική παρατήρηση και διάσταση, έτσι όπως αυτή βιωνόταν μέσα από τις εποχές, τα ηλιοστάσια και τη νέα σελήνη. Αυτή η επαφή του ανθρώπου με τον χρόνο, δεν σχετίζεται καθόλου με την εξάρτηση του ανθρώπου από το ωρολόγιο πρόγραμμα ή με την ίδια την κατασκευή του ρολογιού. Από το άυλο και το άπειρο κατασκευάστηκε το υλικό και πεπερασμένο. Φυλακίζοντας το χρόνο σε ένα ρολόι…

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΟΡΙΑ ΛΕΣΒΟΥ- 30 ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

Φωνάζοντας συνθήματα και ζητώντας την ελευθερία τους ξεσηκώθηκαν αφρικανοί μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο χωριό Μόρια της Λέσβου, αφού προηγουμένως είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από την Υπηρεσία Ασύλου διαμαρτυρόμενοι για τον πολύμηνο εγκλεισμό τους και την μη εξέταση των αιτημάτων παροχής ασύλου.

Αλληλοσυμπληρούμενα συστήματα κυριαρχίας

«Σύγ­χρο­νες με­λέ­τες πά­νω στις μη γραμ­μι­κές α­στι­κές δυ­να­μι­κές μάς δι­δά­σκουν ό­τι, σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις, η τρι­βή (κα­θυ­στε­ρή­σεις, μπο­τι­λια­ρί­σμα­τα, δια­μά­χες, ά­νι­ση κα­τα­νο­μή πό­ρων) παί­ζει σημα­ντι­κό ρό­λο στη δη­μιουρ­γί­α της αυ­τo-ορ­γά­νω­σης. Ε­πο­μέ­νως, α­πα­λεί­φο­ντας την α­πό τα μο­ντέ­λα μας (α­παι­τώ­ντας έ­ναν κα­λύ­τε­ρο ορ­θο­λο­γι­σμό για πα­ρά­δειγ­μα) αυ­το­μά­τως α­πο­κλείου­με και την πι­θα­νό­τη­τα να έ­χου­με έ­στω και μια πραγ­μα­τι­κή δυ­να­μι­κή ε­πί­δρα­ση. Αυ­τή η ε­πί­γνω­ση εί­ναι α­κό­μη ση­μα­ντι­κό­τε­ρη αν σκε­φτού­με την δυ­να­μι­κή των θε­σμών που διο­χε­τεύ­ουν την ρο­ή της ε­νέρ­γειας στις πό­λεις: τις α­γο­ρές και τις γρα­φειο­κρα­τί­ες». Manuel De Landa, Χίλια χρόνια μη γραμμικής ιστορίας

Την δεκαετία του ’30 εισήχθηκε ο όρος σύστημα του «Κεντρικού Τόπου» για να προσδιορίσει τις πυραμίδες των αστικών κέντρων, ενώ αρκετά πιο πρόσφατα ο Paul Hohenber και ο Lynn Hollen Lees (The Making of Urban Europe 1000-1994) επισήμαναν ότι πέρα από τις ιεραρχικές δομές, οι πόλεις στην Ευρώπη ήδη από το Μεσαίωνα δημιούργησαν και ένα σύνολο μια μορφής δικτύων, στο οποίο αναφέρονται με την ονομασία «Σύστημα Δικτύου».

Στην πρώτη περίπτωση οι ιεραρχίες των μεσαιωνικών πόλεων, που δημιουργήθηκαν κάτω από ισχυρές περιφερειακές πρωτεύουσες (Μιλάνο, Πράγα, Παρίσι) και χωρίζονταν ανάλογα με το μέγεθος και την πολυπλοκότητα των επιμέρους τμημάτων τους, είχαν άμεση συνάφεια με τους δεσμούς και τις σχέσεις ανάμεσα στους οικισμούς. Δηλαδή, όπως οι αγροτικές περιοχές αναζητούσαν υπηρεσίες εμπορικού, θρησκευτικού ή διοικητικού ενδιαφέροντος στις κωμοπόλεις, έτσι και οι τελευταίες αναζητούσαν ανάλογες υπηρεσίες στις μεγαλύτερες πόλεις.

Σπουδή σ’ εργαλειοδέτη

Το τρυπάνι περνώ στον εργαλειοδέτη.

Οπή ο χρόνος μου,

Πέντε χιλιοστά ακριβώς.

Μια σπιθαμή επάνω,

Μια σπιθαμή κάτω,

Κι όλα πηγαίνουν στράφι.

Ο δράπανος δεν συγχωρεί.

Ένα σημείο,

Μια ευκαιρία,

Πέντε χιλιοστά άνοιγμα

Στου πολιτισμού την καμπούρα

Πέντε χιλιοστά να στριμώξεις

Ανθούς και συντριβές

Η προσχεδιασμένη/προγραμματισμένη αχρήστευση

«Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσεις την ανθρώπινη απληστία!». Γκάντι, Μαχάτμα (1869 -1948)

Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζουμε αναλυτικά το ντοκυμανταίρ της Κόσιμα Νταννόριτζερ1 (Cosima Dannoritzer) «The LightBulb Conspiracy» το οποίο αποκαλύπτει κάποια «χτυπητά» παραδείγματα της προσχεδιασμένης/προγραμματισμένης αχρήστευσης (planned / programmed obsolescence). H προσχεδιασμένη/προγραμματισμένη αχρήστευση των καταναλωτικών αγαθών είναι ένας μυστικός μηχανισμός στην καρδιά της καταναλωτικής κοινωνίας.

Καταναλώνω άρα υπάρχω. Η αυτοεκτίμηση και η ταυτότητά μας εξαρτώνται από το πόσα και τι αγοράζουμε, είτε σαν αντικείμενα, είτε σαν τροφή. Στην καταναλωτική κοινωνία αγοράζουμε αντικείμενα επί πιστώσει, με δανεικά, τα οποία ουσιαστικά δε χρειαζόμαστε. Υπάρχει ανάπτυξη για την ανάπτυξη, όχι για την κάλυψη βασικών αναγκών. Βασίζεται στην επιθυμία του καταναλωτή να κατέχει κάτι νεότερο λίγο ή πολύ νωρίτερα από ό,τι είναι απαραίτητο. Θα έλεγε κανείς πως θα έπρεπε να είμαστε ευτυχισμένοι, καθώς καταναλώνουμε 26 φορές περισσότερο από την εποχή του Μαρξ. Είναι προφανές πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς τα όμορφα πράγματα στη ζωή δεν είναι …πράγματα!

Το γεγονός αυτό, εκτός από επιπτώσεις στον ίδιο τον άνθρωπο, όπως η παχυσαρκία, έχει τρομακτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, καθώς τόνοι σκουπιδιών αποστέλλονται στις χώρες του τρίτου κόσμου ή αναπτυσσόμενες χώρες καθώς ο πλανήτης έχει περιορισμένους πόρους (πεπερασμένος πλανήτης). Για παράδειγμα, στην Γκάνα, το 80% αυτών των αποβλήτων δεν επισκευάζονται και ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από αυτά, το λεγόμενο σκραπ (απόβλητα μετάλλου) ανακυκλώνεται. Μάλιστα επειδή η νομοθεσία απαγορεύει την αποστολή αποβλήτων από τη μια χώρα σε άλλη τα βαφτίζουν «δεύτερο χέρι».

Πένης εις τον Αχέροντα

«Δεν είναι δυνατόν να μην έχεις έστω κι έναν οβολό. Άσε τα αστεία. Σου φαίνομαι για τύπος που χωρατεύει; Ξέρεις πόσοι και πόσοι εξυπνάκηδες, σαν και του λόγου σου, βρεθήκαν σε τούτη εδώ την βάρκα; Πόσοι λαλίστατοι φιλόσοφοι, βασιλιάδες, επαναστάτες, νοικοκυρές κι εργάτες; Μάθε, λοιπόν, πως κανείς τους, όσο κι αν μερικοί το παζάρεψαν, δεν με έπεισε να τον περάσω στην απέναντι όχθη δίχως έναν οβολό. Μάλιστα, δεν ήταν και λίγοι αυτοί που θέλησαν να με γεμίσουν χρυσό, ασήμι και μαλάματα για τον κόπο μου, για την άχαρη τούτη δουλειά του γέρο-Χάρου, που ελάχιστοι σπλαχνίζονται με ειλικρίνεια. Κοντολογίς, σε ενημερώνω πως τέτοια κόλπα σ’ εμένα δεν πιάνουν και το να βάλεις τώρα το χέρι στην τσέπη, για να μου δώσεις τα πρέποντα, θα είναι κάτι ιδιαιτέρως έξυπνο, αν δεν θέλεις να παραστήσεις την χαμένη ψυχή εις την αιωνιότητα, όπως άλλωστε διήγες βίο χαμένου κορμιού στο βραχύ της ζωής σου. Μη μου παριστάνεις λοιπόν τον Μένιππο^[1]∙ τέτοιες ατάκες μια φορά στα δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Άπαξ και την πατάς, όμως, μαθαίνεις για πάντα. Τουλάχιστον εγώ έχω αποδείξει το άοκνο και συνεπές της μαθητείας μου. Κατέβαινε λοιπόν τον οβολό, να τελειώνουμε!»

ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ 51 ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΜΒΟΥΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ G20 ΣΤΙΣ 6-7-8 ΙΟΥΛΙΟΥ

Σύμφωνα με το Spiegel Online, το οποίο επικαλείται τις γερμανικές εισαγγελικές αρχές, ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και ένας διαδηλωτής από τον ελλαδικό χώρο, ενώ γερμανικές εφημερίδες συνεχίζουν να κάνουν λόγο και στα σημερινά τους φύλλα για συλλήψεις και άλλων διαδηλωτών από τον ελλαδικό χώρο.

Επίσης, σύμφωνα με αναφορές της αστυνομίας του Αμβούργου, οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι Γερμανοί, Ιταλοί, Ελβετοί και λιγότεροι από τη Ρωσία και την Ολλανδία, ενώ ανταποκριτής του ARD στη Μαδρίτη μετέδωσε ότι είχε κυκλοφορήσει σύνθημα στους «ακροαριστερούς κύκλους» να προετοιμαστούν για να ρίξουν το Αμβούργο στο χάος. Στους τοίχους σπιτιών και λεηλατημένων καταστημάτων βρέθηκαν επιγραφές στα ισπανικά και στα βασκικά, ενώ γερμανοί ανταποκριτές αναφέρουν ότι συνελήφθη τουλάχιστον ένας διαδηλωτής από το Μπιλμπάο. Οι δικαστικές αρχές του Αμβούργου διέταξαν τελικά την προφυλάκιση 51 διαδηλωτών, οι περισσότεροι ηλικίας κάτω των 30 χρονών.

Αστυνομικές αναφορές επίσης κάνουν λόγο για 476 τραυματίες αστυνομικούς (αρκετοί από τους οποίους από τα χημικά που οι ίδιοι εξαπέλυαν ενάντια στους διαδηλωτές) στις βίαιες ταραχές, που διήρκησαν έως το απόγευμα της Κυριακής, ενώ συνολικά συνελήφθησαν 186 άτομα.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ (Μέρος Β’)

Ποιο νήμα μας συνδέει με την Αρκτική;

Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι εμείς ζούμε πολύ μακριά και δεν μας αγγίζουν όλα αυτά. Κάποιοι θα αναγκαστούν να ενδιαφερθούν, εξ αιτίας των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων, που διαπλέκουν σαν ιστός αράχνης όλο τον πλανήτη. Άλλωστε, οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι μισθοί δεν αυξάνονται με την αύξηση των τιμών του πετρελαίου, αλλά μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Λόγω της αύξησης των τιμών, τα πάντα ακριβαίνουν και γίνονται όλο και πιο απρόσιτα, ακόμη και βασικά ήδη διατροφής σε όλο τον κόσμο. Ο οικονομολόγος Τζέιμς Χάμιλτον έχει δείξει ότι από τις 11 τελευταίες λεγόμενες οικονομικές κρίσεις στις ΗΠΑ, οι 10 συνδέονταν άμεσα με κορυφώσεις της τιμής του πετρελαίου. Δεν χρειαζόμασταν, βέβαια, έναν επιστήμονα του κέρδους να μας πει το αυτονόητο! Όλοι, άλλωστε, γνωρίζουμε ότι στα κράτη που εξάγουν πετρέλαιο, τα κέρδη δεν αφορούν τους εξουσιαζόμενους των κρατών αυτών. Το αντίθετο μάλιστα. Σε αυτά τα κράτη οι άνθρωποι υποφέρουν τόσο από την περιβαλλοντική καταστροφή, όσο και από την εγκαθίδρυση των πιο στυγνών καθεστώτων.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ (Μέρος Α’)

[…] ο άν­θρω­πος πά­ντα νό­μι­ζε πως εί­ναι πιο ευ­φυ­ής απ’ τα δελ­φί­νια, για­τί εί­χε κα­τα­φέ­ρει να κά­νει τό­σα πράγ­μα­τα –τον τρο­χό, τους πο­λέ­μους, τη Νέ­α Υόρ­κη κ.λπ.–, ε­νώ τα δελ­φί­νια το μό­νο που έ­κα­ναν ή­ταν να κο­προ­σκυ­λιά­ζουν στο νε­ρό και να δια­σκε­δά­ζουν. Α­πό την άλ­λη, τα δελ­φί­νια πά­ντα νό­μι­ζαν πως εί­ναι πο­λύ πιο έ­ξυ­πνα α­πό τον άν­θρω­πο – για τους ί­διους α­κρι­βώς λό­γους.

Το πε­ρί­ερ­γο ή­ταν πως τα δελ­φί­νια γνώ­ρι­ζαν α­πό και­ρό την ε­πι­κεί­με­νη κα­τα­στρο­φή του πλα­νή­τη Γη και εί­χαν κά­νει πολ­λές προ­σπά­θειες να ει­δο­ποι­ή­σουν την αν­θρω­πό­τη­τα για τον κίν­δυ­νο: οι πε­ρισ­σό­τε­ρες ό­μως προ­σπά­θειες ε­πι­κοι­νω­νί­ας τους πα­ρε­ξη­γού­νταν σαν δια­σκε­δα­στι­κές προ­σπά­θειες να χτυ­πή­σουν μια μπά­λα ή να σφυ­ρί­ξουν, για να πά­ρουν έ­να με­ζε­δά­κι και έ­τσι τε­λι­κά ε­γκα­τέ­λει­ψαν τις προ­σπά­θειές τους και έ­φυ­γαν απ’ τη Γη με τον τρό­πο τους, λί­γο πριν φτά­σουν οι Βό­γκον­ς.

Το τε­λευ­ταί­ο μή­νυ­μα των δελ­φι­νιών πα­ρε­ξη­γή­θη­κε σαν μια εκ­πλη­κτι­κά ε­πι­τη­δευ­μέ­νη προ­σπά­θεια δι­πλής κω­λο­τού­μπας, πη­δώ­ντας μέ­σα α­πό έ­να στε­φά­νι και σφυ­ρί­ζο­ντας συγ­χρό­νως την «Α­στε­ρό­εσ­σα», αλ­λά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το μή­νυ­μα ή­ταν το ε­ξής: «Α­ντί­ο κι ευ­χα­ρι­στώ για τα ψά­ρια»». Douglas Adams, Γυ­ρί­ζο­ντας τον Γα­λα­ξί­α με ω­το­στόπ.

Είναι, σίγουρα, σημαντικό, απ’ την πλευρά της αναρχικής θεώρησης, να παρουσιάζονται, να αναλύονται, αλλά κυρίως, να διαχωρίζονται οι πολιτικές παραφυάδες απ’ το ανθοφόρο βλαστάρι της απελευθερωτικής πρότασης. Η αξία, λοιπόν, της αναρχικής θεώρησης αποκτά μία επί πλέον σημασία, όταν η διείσδυση της κυριαρχίας στον κοινωνικό χώρο γίνεται με μη εμφανείς τρόπους, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εγκλωβίζονται στον ιστό της, δίχως πραγματικά να το συνειδητοποιούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο αναρχικός λόγος, ως συνολικά απελευθερωτικός, είναι σε θέση να βρει την άκρη του πολιτικού μίτου που συναρμολογεί το εξουσιαστικό παραμύθι· να φωτίσει, δηλαδή, τα εξωραϊσμένα σημεία του, αποκαλύπτοντας, έτσι, τόσο το εύρος της μηχανορραφημένης απάτης, όσο και το προφανές του δόλου που το συνοδεύει.

Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος Γ΄)

H CNT υ­πο­βάλ­λει αί­τη­μα δι­κα­στι­κής έ­ρευ­νας ε­νά­ντια στην α­στυ­νο­μί­α

Tον Ια­νουά­ριο του 1984 η Solidaridad Obrera α­να­κοί­νω­σε: «Ο Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της CNT στην Κα­τα­λω­νί­α α­να­κοί­νω­σε σε πρό­σφα­τη συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που (23 Δε­κεμ­βρί­ου 1983) την πρό­θε­ση τού συν­δι­κά­του να εκ­δώ­σει α­πό­φα­ση για δι­κα­στι­κή έ­ρευ­να ε­νά­ντια στις α­στυ­νο­μι­κές αρ­χές, βά­σει του ό­τι τα ευ­ρή­μα­τα που δέ­χθη­κε το 3ο τμή­μα του ε­παρ­χια­κού α­νώ­τα­του δι­κα­στη­ρί­ου, με η­με­ρο­μη­νί­α 17 Δε­κεμ­βρί­ου 1983, α­να­γνω­ρί­ζουν ρη­τά ό­τι ο Joaquin Gambin Hernandez ε­νερ­γού­σε ως πλη­ρο­φο­ριο­δό­της της α­στυ­νο­μί­ας, εί­χε πλα­στά χαρ­τιά α­πό τις αρ­χές για να διευ­κο­λυν­θεί στη δρά­ση του σαν πλη­ρω­μέ­νος χα­φιές της.

«Αν και η CNT θε­ω­ρεί τον Gambin ως φυ­σι­κό αυ­τουρ­γό της κα­τα­σκευ­ής των ε­κρη­κτι­κών, η πα­ρα­δο­χή αυ­τή δεν έ­χει γί­νει α­πό το δι­κα­στή­ριο, ε­πει­δή η πα­ρα­δο­χή θα ή­ταν νο­μι­κά έκ­θε­τη για άλ­λους που έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί γι’ αυ­τό (εί­ναι ή­δη κρα­τού­με­νοι), α­φού το αί­τη­μα της υ­πε­ρά­σπι­σης για μη δί­κη εί­χε τό­τε α­πορ­ρι­φθεί.

Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος β΄)

O «βρώ­μι­κος πό­λε­μος»ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ

Στο με­τα­ξύ, ο δι­κα­στι­κός που χει­ρι­ζό­ταν την υ­πό­θε­ση Scala, μπρο­στά στην α­που­σί­α του Gambin, του ά­σκη­σε δί­ω­ξη για α­πεί­θεια και ε­ξέ­δω­σε έ­νταλ­μα για την σύλ­λη­ψή του. Για άλ­λη μια φο­ρά ο φυ­γό­δι­κος κα­τά­σκο­πος κα­τέ­φυ­γε στον Escuerdo για βο­ή­θεια. Η συμ­βου­λή του Escuerdo «με χτύ­πη­σε σαν τρέ­λα» δή­λω­σε στο Cambio 16. «Ή­θε­λαν να πά­ω στη χώ­ρα των Βά­σκων με άλ­λα 3 ά­το­μα για να σκο­τώ­σου­με μέ­λη της Ε­ΤΑ. Αλ­λά αι­σθάν­θη­κα ό­τι αυ­τό ή­ταν έ­να κόλ­πο για να με κα­θα­ρί­σουν. Και αρ­νή­θη­κα». Α­πό τό­τε, ι­σχυ­ρί­ζε­ται, η συ­μπε­ρι­φο­ρά των α­δερ­φών Perret (που ή­ταν και οι ί­διοι α­να­μιγ­μέ­νοι στον «βρώ­μι­κο πό­λε­μο» ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ ως πρά­κτο­ρες της α­στυ­νο­μί­ας, ό­πως και στε­νά συν­δε­δε­μέ­νοι με τη μα­φί­α) α­πέ­να­ντί του άλ­λα­ξε προς το χει­ρό­τε­ρο. Πα­ρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες πε­ρί α­θω­ό­τη­τάς του, πά­ντως, ο Gambin δεν α­πέρ­ρι­ψε αυ­τή την «τρέ­λα» του Escuerdo, αλ­λά συ­νέ­βη το α­ντί­θε­το, ό­πως φαί­νε­ται και α­πό την ε­ξο­μο­λο­γη­τι­κή του συ­νέ­ντευ­ξη στο Cambio 16. Υ­πάρ­χουν α­πο­δεί­ξεις ό­τι αυ­τός και οι α­δερ­φοί Perret συμ­με­τεί­χαν σε του­λά­χι­στον μί­α έ­νο­πλη ε­πί­θε­ση ε­να­ντί­ον υ­πο­στη­ρι­κτών της Ε­ΤΑ. Η ε­πί­θε­ση, που έ­γι­νε σε έ­να μπαρ στο Hendayes στα νό­τια της Γαλ­λί­ας στις 28 Νο­εμ­βρί­ου 1980, ά­φη­σε 2 ά­το­μα νε­κρά και άλ­λα 20 τραυ­μα­τι­σμέ­να. Οι Clement και Gilbert Perret κα­τη­γο­ρή­θη­καν, με βά­ση στοι­χεί­α, αρ­γό­τε­ρα α­πό τη γαλ­λι­κή α­στυ­νο­μί­α γι’ αυ­τή την ε­πί­θε­ση, ό­πως και για άλ­λες που έ­γι­ναν ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ σε γαλ­λι­κό έ­δα­φος.

Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέ­ρος Α΄)

«Η CNT πά­ντα φώ­να­ζε να ε­πι­κε­ντρω­θούν οι έ­ρευ­νες στους δρά­στες, πι­στεύ­ο­ντας ό­τι ή­ταν πρά­κτο­ρες των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών και ό­τι το κρά­τος ή­θε­λε να δυ­σφη­μί­σει τη CNT σε μια ε­πο­χή που ή­ταν η αιχ­μή της α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στο νό­μο Moncloa (Κοι­νω­νι­κό Συμ­βό­λαιο της Ι­σπα­νί­ας)». (Solidaridad Obrera)

«Η CNT ε­πα­να­ε­πι­βε­βαιώ­νει τους ι­σχυ­ρι­σμούς της ό­τι η υ­πό­θε­ση Scala ή­ταν πνευ­μα­τι­κό τέ­κνο του υ­πουρ­γεί­ου ε­σω­τε­ρι­κών, μα­γει­ρεύ­τη­κε α­πό την α­στυ­νο­μί­α και υ­λο­ποι­ή­θη­κε μέ­σω των υ­πη­ρε­σιών ε­νός χα­φιέ, του Joaquin Gambin. Μό­νο μια α­πο­κά­λυ­ψη ό­λων αυ­τών των υ­παι­νιγ­μών θα θε­ω­ρού­νταν α­λη­θι­νά ά­ξια διε­ρεύ­νη­σης» (ό.π.)

«Πώς μπο­ρώ ε­γώ (που πεί­στη­κα να συμ­με­τέ­χω σε μια α­πο­στο­λή) να δι­κα­στώ χω­ρίς οι α­νώ­τε­ροί μου να α­πο­κα­λύ­ψουν την α­πο­στο­λή που μου εί­χαν α­να­θέ­σει;» (Joaquin Gambin Hernandez, CAMBIO 16: 19.12.83)

H Πρά­ξη

Στις 1.15 το με­ση­μέ­ρι στις 15 Γε­νά­ρη 1978, λί­γο με­τά από μία δυ­ναμική πο­ρεί­α της CNT με 10.000 ά­το­μα, πο­ρεί­α ε­νά­ντια στις ερ­γα­τι­κές συμ­φω­νί­ες του Moncloa, κά­που αλ­λού στην πό­λη, αρ­κε­τά «ά­γνω­στα ά­το­μα» πέ­τα­ξαν βόμ­βες μο­λό­τοφ στο νυ­χτε­ρι­νό κέ­ντρο La Scala στην πε­ριο­χή Paseo de San Juan της Βαρ­κε­λώ­νης. Τέσ­σε­ρις ερ­γά­τες που έ­κα­ναν ερ­γα­σί­ες συ­ντή­ρη­σης στο κέ­ντρο ε­κεί­νη την ώ­ρα πέ­θα­ναν α­πό την ε­πί­θε­ση. Δύ­ο α­πό τους νε­κρούς, ο Ramon Egea και ο Diego Montero, α­νή­καν στο σο­σια­λι­στι­κό συν­δι­κά­το UGT. Οι άλ­λοι, ο Juan Manuel Lopez και ο Bernabe Bravo Betarano, ή­ταν μέ­λη του α­ναρ­χι­κού συν­δι­κά­του της CNT, που διορ­γά­νω­νε την πο­ρεί­α ε­κεί­νη την η­μέ­ρα. Το 75% του νυ­χτε­ρι­νού κέ­ντρου α­νή­κε στη CNT.

Η α­στυ­νο­μί­α αρ­χι­κά α­να­κοί­νω­σε ό­τι η ε­πί­θε­ση εί­χε υ­λο­ποι­η­θεί α­πό έ­να κο­μά­ντο 8 μελ’ων των CNT, FAI και Aναρ­χι­κής Νε­ο­λαί­ας (FIJL). Μέ­σα σε 12 ώ­ρες α­πό τον ε­μπρη­σμό, 150 ε­λευ­θε­ρια­κοί εί­χαν συλ­λη­φθεί, και 8 μέ­λη της CNT εί­χαν κα­το­νο­μα­στεί ως υ­πεύ­θυ­νοι για την ε­πί­θε­ση στη Scala. Τέσ­σε­ρις απ’ αυ­τούς (Jose Cuevos Carado, Luis Munoz Garcia, Arturo Palma Seguia και Francirco Javier Caradas Garcon) ή­ταν α­πό τους πρώ­τους συλ­λη­φθέ­ντες. Αρ­γό­τε­ρα κα­τα­δι­κά­στη­καν συ­νο­λι­κά σε 52,5 χρό­νια φυ­λά­κι­σης γι’ αυ­τή την ε­πί­θε­ση. Άλ­λοι 4 κα­τά­φε­ραν να δια­φύ­γουν της σύλ­λη­ψης και εκ­δό­θη­καν ε­ντάλ­μα­τα σύλ­λη­ψης. Οι τρεις, Gonzalez Garcia, Martinez Perez και Fortiz Gil πέ­τυ­χαν να φύ­γουν σε Ι­τα­λί­α και Ι­σπα­νί­α. Μό­νο ο τέ­ταρ­τος, ο Joaquin Gambin Hernandez ή­ταν ε­ντο­πί­σι­μος α­πό την α­στυ­νο­μί­α, αλ­λά δεν συ­νε­λή­φθη.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ LSD…

«Τώρα που έκλεισε η αξιολόγηση δεν είναι καθόλου εύκολο να πουλάς καταστροφολογία και φόβο». Τάδε έφη ο Τσίπρας ο μεγαλοπρεπής, μακάριος, πανηγυρτζής, όπως πάντα, διασκεδαστικός ολοένα και λιγότερο, διατεθειμένος να παίζει ολοένα και περισσότερο με τα νεύρα μας, με την ψυχική μας ισορροπία κλπ.

Υποστήριξε μάλιστα ότι «κατά γενική ομολογία έχουμε μια καλή συμφωνία», κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ψευδοπροφήτη της καταστροφής.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (2)

«Στην Prima Linea ανήκει επίσης και ο νεαρός Ντονάτ Καττίν, γιος του γνωστού Χριστιανοδημοκράτη, που χρημάτισε πολλές φορές υπουργός. Ο Καττίν φθάνει στο βαθμό του στρατιωτικού διοικητή της Prima Linea. Η ευθύνη για την δολοφονία του δικαστή Αλεσσαντρίνι είναι και δική του. Αρκετά ευφυής αντιλαμβάνεται ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει την οργάνωση. Αποσύρεται μ’ ένα σχέδιο που θυμίζει εκείνο του Superclan· παραμένει κρυμμένος μελετώντας την οικονομική κατάσταση, ετοιμάζεται για την μελλοντική καπιταλιστική κρίση. Τελικά απομακρύνεται από την Prima Linea λίγες μέρες πριν από την σύλληψη στο Τορίνο του μαχητή Σαντάλο, ενός από τους μεγαλύτερους μετανοημένους. Ο Σαντάλο μιλάει, αναφέρει και το όνομα του Ντονάτ Καττίν. Επί δέκα ημέρες δεν γίνεται καμία ενέργεια για την σύλληψή του. Απεναντίας ειδοποιείται και κατορθώνει να διαφύγει στο Παρίσι. Ύστερα ένας από τους εξόριστους, κάποιος Πάολο Σάλβι, παραδίνεται και δίνει στην ιταλική αστυνομία στα σύνορα τις διευθύνσεις όλων των μελών της Prima Linea που κρύβονται στο Παρίσι. Συλλαμβάνονται όλοι εκτός από τον Ντονάτ Καττίν. Περνάει ένας μήνας κι ο νεαρός παραδίνεται κι αυτός, εκμεταλλευόμενος μια ευνοϊκό ρύθμιση που θεσπίστηκε για τους μετανοημένους. Μια συμφωνημένη σύλληψη; Μυστήρια της ιταλικής ζωής, δηλαδή πολιτικάντικα καραγκιοζιλίκια» (Giorgio Bocca Εμείς οι Τρομοκράτες, Δώδεκα χρόνια ένοπλου αγώνα στην Ιταλία, Μιλούν οι Πρωταγωνιστές).

ΙΣΤΟΡΙΕΣ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ) ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1)

Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Giorgio Bocca Εμείς οι Τρομοκράτες, Δώδεκα χρόνια ένοπλου αγώνα στην Ιταλία, Μιλούν οι Πρωταγωνιστές έρχεται αμέσως μετά την καταγραφή της κατηγορηματικής άρνησης του συγγραφέα να συνταχθεί με εκείνους που υποστήριζαν τότε ότι ο νόμος για τους μεταμεληθέντες ήταν αποτελεσματικός και «πέτυχε» εκατοντάδες συλλήψεις και το τέλος της «τρομοκρατίας».

Ο Giorgio Bocca εμφανίζεται πεπεισμένος ότι δεν είναι οι μεταμεληθέντες, που κατατρόπωσαν την «τρομοκρατία», αλλά η ήττα της «τρομοκρατίας», που δημιούργησε τους μεταμεληθέντες.

Ο συγγραφέας διακρίνει εύστοχα ότι όσο καταποντίζεται η «τρομοκρατία» στο «πάτο του βαρελιού» τόσο οι ηγέτες της χρησιμοποιούν μια όλο και πιο εκλεπτυσμένη φρασεολογία «με επιστημονικές αναλύσεις για να ξεχωρίσουν από τον συρφετό» και να εξηγήσουν την «ανυπαρξία του κινήματος» γαντζωμένοι ακόμα περισσότερο στον λενινιστικό συγκεντρωτισμό τους.

Καλώς ήρθατε στην Σοβιετία του Πολλάκη και του Τσίπρα…

«Όχι Κολομβία, Σοβιετία θα σας κάνουμε, φιλελέδες και συνοδοιπόροι του Κυριάκου», βρυχήθηκε ο μέγας Παύλος Πολλάκης, ο ακοίμητος κοκκινοφρουρός του καθεστώτος Τσίπρα-Καμμένου, ενώ για να εντυπωσιάσει ακόμη περισσότερο, αλλά και για να μην υπάρξουν αμφιβολίες για το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζει τις πεποιθήσεις τους μόστραρε και την φωτογραφία με τα διαστημικά επιτεύγματα του Καμμένου και του Παππά δανειζόμενος κάτι τις από τον σοβιετικό ρεαλισμό και την ανεκδιήγητη προπαγάνδα που ξεπατίκωσαν οι «κόκκινοι» από το δίδυμο αδερφάκι τους τον εθνικοσοσιαλισμό.

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 2ο )

Έτσι, στο δεύτερο μέρος, επιλέγει να βαδίσει ψηλά, στο βουνό. Από εκεί μπορεί να κρατήσει τις αποστάσεις του. Δεν επιλέγει να χτίσει ένα σπίτι ή να φτιάξει έστω μια καλύβα. Απαρνείται τον πολιτισμό. Κατοικία του πλέον γίνεται μία σπηλιά. Οι μόνοι που μπορούν να τον καταλάβουν δεν είναι πια οι άνθρωποι· είναι τα ζώα, που το καθένα φέρει το βάρος του συμβολισμού του. Αναμετριέται με τη δύναμή του. Όχι τη δύναμη του παντοδύναμου ανθρώπου, αλλά εκείνου που η μοναξιά του και η απομόνωση στην οποία τον καταδικάζει το εξουσιαστικό κατασκεύασμα της κοινωνίας, τον αναγκάζει να ξεπεράσει τις δυνάμεις του, για να συμπληρώσει το κενό που άφησε μέσα του η έλλειψη της κοινότητας. Είναι αναγκασμένος να ζήσει με τον εαυτό του· γι’ αυτό οφείλει να ξεπεράσει αυτό που ήταν και να γίνει ο καινούργιος άνθρωπος. Να καθαρθεί από τα ίχνη του πολιτισμού και να επιστρέψει στην αγριότητα. Όχι ως ο εκλεκτός, ο πεφωτισμένος, που μέλλεται πια να κυριαρχήσει στο σύμπαν. Το αντίθετο· να κλειστεί γερά στον εαυτό του, για να σώσει τον σπόρο της αλήθειας, που οι σύγχρονοί του δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν. Γι’ αυτό θα πει ότι «αν δεν γίνουμε εμείς οι υπεράνθρωποι, ας γίνουμε έστω οι γονείς και οι παππούδες του Υπερανθρώπου». Ο Υπεράνθρωπος αυτός δεν είναι βλαστάρι ευγονικής, δεν επιβάλλει καμία άποψη, δε θέλει να σπείρει καμία εκλεκτή γενιά. Θέλει να καταφέρει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του ενάντια στη λαίλαπα του υπερτεχνολογικού πολιτισμού, που τελικά ήρθε, όχι πολύ μετά την εποχή του Νίτσε.

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 1ο )

«Κανένας άλλος γερμανός συγγραφέας αντίστοιχου βεληνεκούς δεν έχει υπάρξει τόσο ακραία επικριτικός απέναντι στον γερμανικό εθνικισμός όσο ο Nietzsche». Walter Kaufmann, «On the Genealogy of Morals/Ecce Homo»

Θεωρούμε πως είναι δυνατόν κάθε ζήτημα να μπορεί να παρουσιαστεί, να αναλυθεί, αλλά και να του ασκηθεί κριτική από αναρχική σκοπιά, στο βαθμό βέβαια που γίνεται αυτό εφικτό. Ακόμη καλύτερα, θα μπορούσαμε να πούμε πως κάτι τέτοιο οφείλει να είναι ζητούμενο των αναρχικών ομάδων, αλλά και των συνεργασιών που αναπτύσσονται ανάμεσα τους. Οποιοδήποτε ζήτημα λοιπόν, ιδωμένο από αναρχική σκοπιά, αποτελεί εν δυνάμει και μια ειλικρινή προσπάθεια για τον εμπλουτισμό και την διεύρυνση της αναρχικής θεώρησης. Απ’ την πλευρά μας, θεωρούμε κάθε τέτοια προσπάθεια κεφαλαιώδους σημασίας για το ξεκαθάρισμα και το προχώρημα των αναρχικών απόψεων. Γιατί όμως, θα ρωτούσε ίσως κάποιος, είναι τόσο σημαντικός ο εμπλουτισμός των αναρχικών απόψεων; Υπάρχουν έτοιμα κομμουνιστικά ιδεολογήματα, ιδιαίτερα δημοφιλή στους «αντιεξουσιαστικούς» κύκλους εδώ και χρόνια, που μιλάνε για τάξεις, ταξικούς αγώνες, άμεση δημοκρατία, πολιτικές πλατφόρμες, ληστείες, ακόμη και απαγωγές. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο η προσπάθεια για το ξεκαθάρισμα των αναρχικών απόψεων απ’ τις πολιτικές αποκτά επιπλέον σημασία· κάθε προσθήκη στην αναρχική θεώρηση, ιδιαίτερα στις μέρες μας, γίνεται ουσιαστική συμβολή στην πληρότητα του αναρχικού λόγου.

Σε αυτή την λογική, θεωρήσαμε σημαντικό να ασχοληθούμε με ένα ιστορικό πρόσωπο αμφιλεγόμενο αλλά και παρεξηγημένο. Επηρέασε άθελά του αναρχικούς, ατομικιστές, φασίστες και εθνικοσοσιαλιστές. Ο Φρίντριχ Νίτσε υπήρξε μια ιδιαίτερη και πολυσύνθετη προσωπικότητα, με έργο ουσιαστικά ανίκανο –ευτυχώς δηλαδή– να ταξινομηθεί σε κάποιο απ’ τα σύγχρονα του, αλλά και προγενέστερα φιλοσοφικά ρεύματα. Οι απόψεις ακαδημαϊκών, που τον κατατάσσουν στον Γερμανικό Ιδεαλισμό, θεωρούμε πως είναι πέρα για πέρα αστήριχτες. Υπήρξε μαθητής του Σοπενχάουερ, αλλά, όπως και ο Βιτγκενστάιν, χάραξε τον δικό του προσωπικό δρόμο, τόσο στην αναζήτηση του πνεύματος, όσο και στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του. Πολλά απ’ τα κείμενά του παρουσιάζονται απλά μες την συνθετότητά τους, ενώ άλλα είναι απείρως δυσνόητα μες την απλότητα τους. Για τον λόγο ίσως αυτό, μέρος του έργου του παρουσιάζεται πολλές φορές ως βάση για να στηριχθούν εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους ιδεολογίες.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 173 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

Ο 7ος τόμος της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ως γνωστόν  η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ κυκλοφορεί και ενδεδυμένη (σε τόμους).  Με τα φύλλα 145-166 συμπληρώθηκε ο 7^ος τόμος (έτη 2015-2016) και διατίθεται βιβλιοδετημένος όπως και οι προηγούμενοι.

Οι προηγούμενοι τόμοι:

1ος τόμος (φύλλα 01-25)

2ος    »     (φύλλα 26-50)

3ος   »     (φύλλα 51-75)

4ος    »     (φύλλα 76-100)

5ος    »     (φύλλα 101-122)

6ος    »     (φύλλα 123-144)

Ο ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΑ, Ω, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, η υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού της Γερμανίας παρακολουθούσε «επί χρόνια» πολλές εταιρείες και κυβερνήσεις των ΗΠΑ, μεταξύ αυτών και τον Λευκό Οίκο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Der Spiegel που επικαλείται «έγγραφα» τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) κατασκόπευε «από το 1998 έως το 2006 πολλούς τηλεφωνικούς αριθμούς και εσωτερικά φαξ του Λευκού Οίκου», διαθέτοντας έναν κατάλογο «με 4.000 επιλογείς» (αριθμούς τηλεφώνων ή φαξ, ηλεκτρονικές διευθύνσεις) που της επέτρεπαν να παρακολουθεί «αμερικανικούς στόχους», μεταξύ αυτών, τα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών, αμερικανικές εταιρείες, όπως η Lockheed, η NASA, η μη κυβερνητική οργάνωση Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), πολλά πανεπιστήμια, ακόμη και την πολεμική αεροπορία, τους πεζοναύτες και την υπηρεσία αμυντικών πληροφοριών στο εσωτερικό του Πενταγώνου, αλλά και τις υπηρεσίες στρατιωτικών πληροφοριών. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, περισσότερες από εκατό ξένες πρεσβείες στην Ουάσιγκτον, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το αμερικανικό γραφείο του Αραβικού Συνδέσμου επίσης ήταν στο στόχαστρο της BND.

Αμήχανος Οδυσσέας

«Πρόκειται να έρθει το νέο είδος των ανθρώπων ένα άλλο είδος ξαφνικό. Μια νέα ράτσα κι απόλυτοι θα έχουν μια αφάνταστη τελειότητα. Οι παληοί άνθρωποι κι αυτός ο τρομαγμένος λαός πρέπει να εξαφανιστούν. Κανονίστηκε να πεθάνουν σε μια ωρισμένη μέρα. Αλλά πρέπει να γυρίσουν ο καθένας στον τόπο του κι εκεί να πεθάνει».^[1] Γιώργος Χειμώνας, Ο γιατρός Ινεότης

Κι εκείνος στη στιγμή με γνώρισε θωρώντας με μπροστά του,
και μες στα κλάματα ανεμάρπαστα μου
συντυχαίνει λόγια:
Γιέ του Λαέρτη αρχοντογέννητε,
πολύτεχνε Οδυσσέα,
ίδια και συ τραβάς, βαριόμοιρε,
τρισάθλια μοίρα, βλέπω,
σαν που κι εγώ τραβούσα αδιάκοπα
κάτω απ᾿ το φως, του γήλιου! Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία Λ΄ (Νέκυια), στίχοι 615-619

Σε καιρούς που χάνονται τα ονόματα και ένας παλιός κόσμος πεθαίνει, ακόμη κι ένας πολυμήχανος Οδυσσέας χάνει το δρόμο του· στέκει αμήχανος και λέει τα τελευταία του λόγια. Πριν περάσει στο βουβό σκοτάδι, θ’ αντικρύσει στα μάτια τις βουβές σκιές δίχως ψυχή. Μόνο που αυτές αναπνέουν αδιάφορες για τη ζωή τους. Και τον αφήνουν μεταίωρο ταξιδιώτη του σήμερα και του πάντα.

Την προσοχή σας σύντροφοι, θέλω να σας μιλήσω, ίσως για φορά τελευταία, που, όμως, στα χείλη μου σαν πρώτη μοιάζει. Εγώ, ο πολυμήχανος Οδυσσέας, της Τροίας πορθητής, που της Κίρκης τον έρωτα και την χολή βύζαξα στο κορμί μου, εδώ εμπρός σας στέκομαι, ξαρμάτωτος, ξέσκεπος, δίχως σκουτάρι δρύινο, δίχως φωτόσπαθο λαμπρό να σχίζει τον αέρα. Εν πλήρη συνειδήσει, το προσωνύμιό μου, που, από θεούς κι ανθρώπους φέρω κατάρα κι ευλογία, αρνιέμαι μια για πάντα. Νιώθω πια αμήχανος, στα χέρια και την ψυχή, το ταξίδι άλλο δεν ξέρω πώς να συνεχίσω. Στην πέτρα τούτη, της Γαίας οστό, καθήμενος αναστοχάζομαι το πριν, το τώρα, το μετά.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ (2): ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ…

«Χωράμε όλοι στα Εξάρχεια για να κάνουμε ό,τι θέλει ο καθένας χαλαρά και όμορφα. Δε λέει κανένας μόνο εμείς ή μόνο έτσι ή μόνο αλλιώς. Δεν ισχύει καθόλου αυτό γιατί είμαστε σε μια ωραία περιοχή και υπάρχει καλή συνεννόηση τόσο καιρό. Επειδή μπορεί κάποιος να μην ξέρει ή να μην καταλαβαίνει τί και πώς μόνο τότε δημιουργούνται πότε-πότε παρεξηγήσεις ή προβλήματα. Όχι γιατί δε μπορούμε να κανονίσουμε ό,τι πρέπει, εμείς που ξέρουμε από Εξάρχεια. Τα προβλήματα πάντα λύνονταν απλά καμμιά φορά υπάρχουν και μερικά που λύνονται με τρόπο που κάποιος που δεν ξέρει μπορεί να πει ότι δεν ήταν ο σωστός. Το κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Το θέμα είναι όμως ότι όσο και να ρωτήσει κάποιος δε θα βρει ένα άνθρωπο στα Εξάρχεια που να πει ότι δεν του αρέσει. Για αυτό μαζεύει κάθε μέρα και τόσο κόσμο από παντού γιατί όλοι καταλαβαίνουν πόσο καλή φάση είναι» (απόσπασμα διαλόγου από σχετική κουβέντα στο Indymedia σχετικά με «προβλήματα», «μαφίες», προστασίες, και γενικά κινηματικές «ατασθαλίες» στην περιοχή των Εξαρχείων»).

Και ενώ στο κινηματικό όργανο οι «προβληματισμοί» έχουν φουντώσει για το αν οι «κινηματικοί», που πουλάνε προστασία σε καταστήματα των Εξαρχείων είναι μπράβοι ή μαφιόζοι (για το γεγονός ότι πουλιέται «κινηματική» προστασία κάθε είδους και προς πάσα κατεύθυνση δεν εκφράζεται πλέον καμμία αμφιβολία), ή γενικά πόσος «συμμοριτισμός» αντιστοιχεί στα «αντιτιθέμενα» μέρη, η ΠΟΑΣΥ επιμένει με νέο της κάλεσμα στην συγκέντρωση που έχει εξαγγείλει για τις 29 Ιουνίου.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ (1): ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΚΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ, ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΟΙ ΚΟΤΕΣ…

Οι εξελίξεις ραγδαίες και συγκλονιστικές και κυρίως «απρόβλεπτες» κρατούν με κομμένη την ανάσα ακόμα και τους πιο καχύποπτους σε παρόμοιες περιπτώσεις… Λέμε τώρα και κάτι παραπάνω, γιατί αν τα πάρουμε όλα στα σοβαρά χαθήκαμε…

Συνδικαλιστές αστυνομικοί καλούν σε συγκέντρωση στις 29 Ιουνίου στην πλατεία Εξαρχείων με θέμα Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις, ενώ σε σχετική αφίσα ένα λευκό περιστέρι και ένας υπέρλαμπρος ήλιος βρίσκονται στο κέντρο του κάδρου που ορίζεται από ένα διάπλατα ανοικτό παράθυρο, ενώ ακριβώς από κάτω φιγουράρει με μεγαλοπρέπεια η αριστοτελική ρήση «Ώσπερ σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτω και πόλις, μη όντων νόμων καταλύεται».

Οι μπάτσοι-φιλόσοφοι, λοιπόν, είδαν και αποείδαν με την «ανομία» στην περιοχή και αποφάσισαν να καλέσουν σε φιλοσοφική ημερίδα, ενώ σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες το κέτερινγκ της συγκέντρωσης έχει αναλάβει το γνωστό ψητοπωλείο Κάβουρας, ενώ στο γνωστό ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το εκλεκτό εδεσματοπωλείο, θα μπορούν όσοι από τους συγκεντρωμένους εξαντλούνται να βρίσκουν τις απαραίτητες «παροχές», που με επαγγελματισμό και συνέπεια διαθέτει η διεύθυνση.

Το κοσμικό αυτό γεγονός, όμως, δεν άρεσε απ’ ότι καταλάβαμε σε κανέναν. Κανείς δεν το είδε θετικά εκτός από εμάς, όπως αντιληφθήκαμε σύντομα και με μεγάλη στενοχώρια είναι η αλήθεια.

ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ»

«Πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν. Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση», δήλωσε με απύθμενο θράσος χιλίων αριστερών πιθήκων το κομμουνιστικό ανδρείκελο, κατά κόσμον Τσίπρας, μετά το πέρας της συνεδρίασης του Eurogroup της 15^ης Ιουνίου.

Μ’ έναν κυνισμό, που δεν έχει όμοιο του, τον οποίο ουδέποτε διανοήθηκε κάποιος από το εξουσιαστικό συνάφι του να επιδείξει συνέχισε στον ίδιο τόνο.
«Αισθανόμαστε δικαιωμένοι γιατί πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ό,τι μας έδιναν τρεις βδομάδες πριν […] Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας, αλλά και τη κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου», ενώ συνεχίζοντας υποστήριξε ότι η πιο σημαντική δέσμευση της απόφασης αφορά τη δέσμευση για οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018!!!

ΕΜΒΟΛΙΑ και ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

«Τον άμεσο εμβολιασμό όλων των κοριτσιών 12-13 χρόνων για την αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος. Στην απόφασή του αυτή οδηγήθηκε ύστερα από εισήγηση ειδικής επιστημονικής επιτροπής που είχε συσταθεί με επικεφαλής τον καθηγητή Γυναικολογίας Μ. Διακομανώλη. Η διάθεση των εμβολίων για τις ηλικίες αυτές θα είναι δωρεάν». Ελευθεροτυπία, 07/02/2007

Από τις αρχές του 2007[1] διάσπαρτα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά έκαναν λόγο για ένα νέο εμβόλιο πρόληψης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας με την ονομασία Gardasil, που ανακαλύφθηκε από τον αυστραλό καθηγητή Ίαν Φρέϊζερ. (Λέγεται ότι δρα ως προστασία από δύο κλώνους του ανθρώπινου ιού θηλώματος Η.P.V. (Human Papilloma Virus), που θεωρείται ως αιτία για 70% περίπου των καρκίνων του τραχήλου. Όμως, ο H.P.V. είναι αρκετά κοινός και μπορεί να βρεθεί σε περίπου 80% των ατόμων και των δύο φύλων. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν έχει βρεθεί μια ακριβής και απόλυτη σχέση του hpv με τον καρκίνο.) Τα θεαματικά αποτελέσματα για το εμβόλιο, που εμφάνιζαν τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ… εγείρουν αυθορμήτως το ενδιαφέρον του υπ. Υγείας, που προχώρησε στη παραπάνω δήλωση. Λίγες μέρες μετά την απόφαση που ελήφθη από την κυβέρνηση για δωρεάν καθολική χορήγηση του εμβολίου, εμφανίστηκαν και τα πρώτα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, που έκαναν λόγο για τις παρενέργειες που προκαλεί το συγκεκριμένο εμβόλιο, σύμφωνα με μελέτες. Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος τα υπερκέρδη της φαρμακοβιομηχανίας που θα εισάγει και θα διακινεί στην ελληνική αγορά το συγκεκριμένο εμβόλιο, που έχει αρχικά κοστολογηθεί με 550 ευρώ το καθένα και αποτελεί μια από τις ψηλότερες τιμές που συναντάται πανευρωπαϊκά.

Η ΓΡΑΒΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΛΛΟΜΕΝΑ ΠΕΗ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ…

Ο θόρυβος ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει από την ανεπανάληπτη αντι-κατοχική, εθνικοαπελευθερωτική κίνηση Καμμένου, που ξάφνιασε τους αμύητους στην μεγάλη εθνική παράδοση των μυστικών σινιάλων, που μας έχει αφήσει σαν παρακαταθήκη η Φιλική Εταιρεία, αλλά και πλήθος συνωμοτών και μυστικών εταιρειών από τότε μέχρι σήμερα.

Λίγα μόλις λεπτά μετά την επίτευξης της «λαμπρής» συμφωνίας που έκλεισε και την περιβόητη αξιολόγηση στο Eurogroup της 15^ης Ιουνίου, ο Πάνος ο Καμμένος, ο συνοδηγός του Τσίπρα σ’ αυτό το φουρτουνιασμένο ταξίδι της πρώτης φοράς αριστερά κυβέρνησης, τόλμησε και τάραξε για μιαν ακόμη φορά τα βαλτώδη ύδατα της στάσιμης και συμβιβασμένης εγχώριας πολιτικής σκηνής.