Μια γενναία και φωτεινή αλήθεια

της Μάγια Αγγέλου

Όταν οι λέξεις έχουν χάσει κάθε ιερότητα και σεβασμό στην ύπαρξη, όταν στο όνομα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης λέγονται τα χειρότερα ψέματα κι οι λέξεις παράγουν ύβριν, τότε ας σταματήσουμε τα δελτία ειδήσεων κι ας ακούσουμε το δροσερό αεράκι της ποίησης, που λέει τις πιο μεγάλες αλήθειες. Ανθρώπινα.

Εμείς, αυτοί οι άνθρωποι, σ’ έναν μικρό και μοναχικό πλανήτη

Ταξιδεύοντας μέσα σε απλό χώρο

Παλιά αλαργινά αστέρια, στα πέρατα των αδιάφορων ήλιων

Σε έναν προορισμό όπου όλα τα σημάδια μας λένε

Ότι είναι δυνατόν και επιτακτικό να μάθουμε μια γενναία και φωτεινή αλήθεια.

Κι όταν τη φτάσουμε

τη μέρα της ειρήνευσης,

όταν απελευθερώσουμε τα δάχτυλά μας

από τις γροθιές της εχθρότητας

ΤΑ ΣΥΧΑΡΙΚΙΑ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ «ΦΙΛΩΝ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΜΟ…

Τα συχαρίκια του για την κύρωση και υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών απέστειλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό της Βαρδαρίας Ζόραν Ζάεφ, καθώς και τον τρισμέγιστο κομμουνιστή ηγέτη Αλέξη Τσίπρα.

«Πρόκειται για το πιο ιστορικό επίτευγμα στα Βαλκάνια, από τη Συμφωνία του Ντέιτον και φανερώνει τη θαρραλέα ηγετική ικανότητα που επιδείξατε. Με τις προσπάθειες που καταβάλατε, από κοινού με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εξασφαλίσατε ένα πιο σταθερό και ευημερούμενο μέλλον, όχι μόνο για τις δύο χώρες σας, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή. Η χώρα σας θα καταλάβει τώρα τη θέση που της ανήκει στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», τόνισε ο Τραμπ στην επιστολή του αυτή, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο του Ζόραν Ζάεφ, προσθέτοντας ότι «Ελπίζω ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα αποτελέσει έμπνευση και για άλλες χώρες της περιοχής. Η Συμφωνία υπογραμμίζει την ουσιαστική αλήθεια ότι με πολιτικό θάρρος και ικανότητα εστίασης στα μακροπρόθεσμα οφέλη έναντι των βραχυπρόθεσμων κινδύνων, οι ηγέτες μπορούν να προβαίνουν σε συμβιβασμούς που είναι δύσκολοι άλλα απαραίτητοι, προκειμένου να κατευθύνουν τις χώρες τους σε μια πορεία προς ένα λαμπρότερο μέλλον».

14 Νεκροί διανομείς φαγητού σ’ έναν χρόνο…

Ένας ακόμη διανομέας φαγητού έχασε την ζωή του στην Θεσσαλονίκη στις 19 Φεβρουαρίου. Ο 19χρονος εργαζόμενος είναι ο δέκατος τέταρτος εργαζόμενος ως διανομέας φαγητού, που χάνει την ζωή του σχεδόν μέσα σ’ έναν χρόνο σ’ ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, ενώ μόλις λίγες ημέρες πριν στις 13 Φλεβάρη ένας 24χρονος συνάδελφός του έπεφτε νεκρός στην άσφαλτο στην Λυκόβρυση Αττικής.

Το «Μπετόσημο»

Πόσοι ψήφοι χωράνε σε ένα κυβικό μπετόν;

Στενάζει η επαρχία στα τσιμέντα και στις ασφαλτοστρώσεις και αυτή την προεκλογική περίοδο. Αναστενάζουν οι μπετονιέρες και μετρούν υπερωρίες οι τοπικοί μαυρογιαλούροι. Πέντε κυβικά στην γειτονιά του μπαρμπα Λάκη, δύο στο στενάκι με τις λακκούβες της κυρά Κοκόνας, κάτι φτυαριές πίσσα έξω απ’ το γκαράζ του Πότη με το μεγάλο σόι και συμπληρώθηκε το «μπετόσημο». Τι είναι το «μπετόσημο»; Σε κάθε προεκλογική περίοδο ο κάθε δήμαρχος μοιράζει κυβικά μπετόν στους δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του, ώστε αυτοί με την σειρά τους να τα διανείμουν σε όποια γειτονιά θέλουν, αγοράζοντας έτσι «τσιμεντένια» ψηφαλάκια.

Για του λόγου το αληθές στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ο δήμαρχος Καλαμάτας ζήτησε από την γραμματέα του να του καλέσει στο τηλέφωνο έναν δημοτικό σύμβουλο της παράταξής του, ώστε να του δώσει το ανάλογο «μπετόσημο». Η γραμματέας μπερδεύτηκε και κάλεσε έναν άλλο δημοτικό σύμβουλο που είχε το ίδιο όνομα αλλά ήταν σε αντίπαλη παράταξη. Ο δήμαρχος ενημέρωσε τον αντίπαλο δημοτικό σύμβουλο ότι έχει γι’ αυτόν κάποια κυβικά μέτρα μπετόν, ώστε να μαζέψει κάποιες ψήφους. Ο αντίπαλος έμεινε κάγκελο όπως και ο δήμαρχος όταν έμαθε σε ποιον μιλούσε. Η ιστορία διαδόθηκε στην πόλη μέσω του αντιπάλου δημοτικού συμβούλου, ο οποίος κοίταξε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το τραγελαφικό γεγονός. Λες και τέτοιες πρακτικές δεν θα τις έκανε η παράταξή του.

Η επανάσταση στην Ρωσσία τον Φεβρουάριο του 1917

Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από το πολυσυζητημένο 1917 μας ωθεί, εκ των πραγμάτων, σε μία αναδρομή και εξέταση ενός ιστορικού γεγονότος, το οποίο στιγματίζει μέχρι σήμερα την πορεία του κόσμου. Ως συνήθως, οι άνθρωποι, στις περισσότερες περιπτώσεις, δέχονται τις εικόνες και τις παραστάσεις που τους εντυπώνονται με έναν ορισμένο τρόπο. Αυτό ισχύει και με την περίπτωση του 1917, της επανάστασης του Φεβρουαρίου και των γεγονότων του Οκτωβρίου. Ο τρόπος αυτός απόκτησης γνώσεων και «καταστάλαξης» εμπειριών είναι κατ’ ουσίαν εξουσιαστικός, εφ’ όσον δεν προέρχεται από την αυτοδύναμη δημιουργικότητα και την καλλιέργεια ιδεών από τους ίδιους τους καταπιεζόμενους κι εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, οι οποίοι εν συνεχεία θα έχουν την δυνατότητα να τις θέσουν σε εφαρμογή, αλλά από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι είτε οι αμέσως ασκούντες την δύναμη επιβολής, είτε οι αποτελούντες την χαρακτηριζόμενη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ως πρωτοπορεία. Επομένως, αναμφισβήτητα εξουσιαστική είναι και η διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι οδηγούνται σε συγκεκριμένες ενέργειες, των οποίων δεν γνωρίζουν ούτε το βαθύτερο νόημα, αλλά ούτε και τα αποτελέσματα τα οποία θα προκύψουν, επειδή συνήθως υποκύπτουν σε αόριστα συνθήματα, σε υποσχέσεις οι οποίες δεν έχουν πραγματικό αντίκρυσμα, δεν υλοποιούνται, αφού συμπλέκονται με την τεχνική της πολιτικής, η οποία είναι το κατ’ εξοχήν μέσον χειραγώγησης ή πραγματοποιείται το ακριβώς αντίθετο από το υποσχεθέν.

Το όνειδος των Πρεσπών, οι χρήσιμες κινηματικές υπηρεσίες και οι «Νταλάρες των Εξαρχείων»

Πώς; Είσαι αντίθετος με τη συμφωνία των Πρεσπών; Σοβαρολογείς τώρα; Δεν χειροκροτείς, δεν ζητωκραυγάζεις για αυτή την κολοσσιαία νίκη του διεθνισμού, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των λοιπών υπερκρατικών ομοούσιων παραφυάδων τους; Ε, είσαι «φασίστας»! Είσαι «φασισταριό του κέρατα, ταγματασφαλίτης, γκεσταπίτης, στέλεχος των Ες-Ες» κι ολίγα σου λέγω! Σε παρακαλώ, μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς, δεν θέλω να ακούσω κουβέντα. Όποιος δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση, δεν συμφωνεί και με την «πραγματικότητα». Τόσο απλό είναι. Ασφαλώς και κάνω πνεύμα…

Διότι, «άθλιε εσύ φασίστα», η «πραγματικότητα» κατασκευάζεται, άρα και μεταβάλλεται κατά το κέφι της εξουσίας. Άλλως τε έχει χύσει άπειρο μελάνι και (κυρίως) αίμα, ώστε να εδραιώσει η κομμουνιστική εξουσία όλον αυτόν τον μηχανισμό εξαπάτησης και χειραγώγησης. Πώς; Τί παλαβομάρες είναι αυτές που λέω; Ο κομμουνισμός κατέρρευσε εδώ και δεκαετίες; Καλά, συγνώμη, είσαι παντελώς αφελής; «Ελάτε να ενωθούμε» είπε ο Γεώργιος «Θάμνος» Α΄ του Γκόρμπι το ’89 στη Μάλτα. Κι αυτός βέβαια άλλο που δεν ήθελε. «Έκλεισαν το μαγαζί» (εν μία νυκτί) οι «σύντροφοι» και γαία πυρί μειχθήτω˙ εκατομμύρια εξαθλιωμένοι του ενός πολιτικού συστήματος έγιναν σε ελάχιστο χρόνο ο «μοχλός ανάπτυξης» του άλλου.

Δεν υπάρχει καπιταλισμός πλέον φίλτατε, αλλά ενοποιημένη κυριαρχία. Δουλέψανε το ένα σύστημα «εδώ», δουλέψανε το άλλο σύστημα «εκεί» και, όταν έκριναν πως «ήρθε η ώρα», ενώσανε εκείνα τα στοιχεία των δύο, που θεώρησαν ότι συμβάλουν καλύτερα στην υποδούλωση των ανθρώπων. Θέλεις παραδείγματα; Ευχαρίστως. Ας πάρουμε πρωτίστως τον Τύπο και την τεχνολογική εξέλιξη αυτού, ήτοι τα οπτικοακουστικά μέσα μαζικής «ενημέρωσης». Πριν από δεκαετίες, ακόμη κι εδώ στην Ψωροκώσταινα, αγόραζες μια εφημερίδα, αγόραζες έπειτα μια άλλη κι έβλεπες πως οι ειδήσεις που πρόβαλαν ήταν σε μεγάλο βαθμό διαφορετικές. Όχι, δεν εννοώ πως πρόβαλαν τις ειδήσεις με τον τρόπο που βόλευε την κομματική συμμορία που εξυπηρετούσαν, εννοώ στην κυριολεξία διαφορετικές ειδήσεις, διαφορετικά γεγονότα. Άλλες ειδήσεις, επί παραδείγματι, πρόβαλε η Ακρόπολη, άλλες η Ελευθεροτυπία. Με τον τρόπο αυτόν αναδεικνύονταν γεγονότα, ασχέτως με το πως  επέλεγαν να τα «χρωματίσουν» οι όποιοι δημοσιογράφοι. Τώρα δεν ισχύει αυτό, ούτε στο ελάχιστο. Ρίξε μια ματιά και θα πειστείς. Σκέτη Pravda η κατάσταση! Τα ίδια και χειρότερα σε τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ασφαλώς (όσο βέβαια μπορούν), προσπαθούν να το επιβάλουν και στο διαδίκτυο.

Περιπατητικά ανάλεκτα

Η παραλία της πόλης έμεινε άδεια από κόσμο. Οι περισσότεροι έλειπαν εκτός, φαίνεται. Ήταν καλή η μέρα κι είπαμε να βγούμε έξω να περπατήσουμε. Καθώς διασχίζαμε την παραλία σα να ξετυλίγαμε κι ένα μονοπάτι σκέψης στο μυαλό μας με αφορμή την ανακάλυψη των επτά πλανητών που έμοιαζαν με τη Γη. Κάπως έτσι, εξελίχθηκε η συζήτηση. Είμασταν κι οι τρεις· ο Εύφημος, ο Αρχύτας κι εγώ, η Διοτίμα.

Διοτίμα: Έμαθα ότι επτά μικροί εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν μεγάλες ομοιότητες με τη Γη, ανακαλύφθηκαν γύρω από ένα σχετικά κοντινό κι αχνό άστρο σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός, στον Αστερισμό του Υδροχόου. Το εν λόγω σύστημα διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με της Γης που έχουν ποτέ βρεθεί, αλλά και τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενούν υγρό νερό και άρα ζωή.Τουλάχιστον τρεις από αυτούς τους εξωπλανήτες ενδέχεται να διαθέτουν ωκεανούς νερού στην επιφάνειά τους, συνεπώς θεωρούνται ιδανικοί «στόχοι» για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής στο μέλλον. Ήδη το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνά τις ατμόσφαιρες γύρω από αυτούς τους πλανήτες.

Εύφημος: Το διάβασα εχθές το βράδυ. Με πρόλαβες, σκόπευα να σας το πω. Αλήθεια, με βάση την τεχνολογία αιχμής τού σήμερα, πόσα χρόνια χρειάζονται για να καλύψουμε αυτά τα έτη φωτός;

Μικρή εἰσαγωγή στήν σημασία τῆς γλώσσης

«Τά λόγια ἵπτανται, τά γραπτά μένουν»
«Ἔπεα πτερόεντα»(=λόγια πτερωτά, πού πετοῦν), Ὁμήρου, Ἰλιάς, Α, 201.

Τεκμήρια γραφῆς καί χρήσεως τῆς ὁμιλίας

Το Χαλκιδικό Αλφάβητο

Πρίν προχωρήσωμεν στήν ἀνάλυσιν τῶν θεμάτων, πού ἔχουν σχέσι μέ τήν γλῶσσα θά κάμνωμεν ὁρισμένες ἐπισημάνσεις.

Λέγεται ὅτι ἡ γλῶσσα εἶναι ἑνιαία. Παρ’ ὅτι ὑπάρχει μεγάλη δόσις ἀληθείας εἶναι χρήσιμον νά εἰπωθῆ ὅτι στόν ἑλλαδικό χῶρο τά γλωσσικά ἰδιώματα πού ὠμιλοῦντο κατά τήν ἀρχαιότητα ἦταν περισσότερα τοῦ ἑνός. Ἑπομένως, τό ἑνιαῖο συνυπάρχει μέ τήν πολυμέρεια. Εἶναι χαρακτηριστικόν ὅτι μία σειρά ἀπό διαλέκτους ἤ γλῶσσες κατετάχθησαν ὡς ὑποδιαιρέσεις αὐτοῦ πού ὀνομάζεται Ἑλληνική. Ὑπάρχει, μάλιστα, μία ἰδιαιτέρως λεπτομερής καταγραφή αὐτῶν τῶν διαλέκτων.

Ἐν τούτοις, μετά ἀπό ἔρευνες, ἔχει ἐξακριβωθεῖ ὅτι παρά τίς διαφορές, οἱ ὁποῖες ὑπῆρχαν μεταξύ τῆς Ἰωνικῆς καί τῆς Ἀττικῆς ἤ τίς ἰδιαιτερότητες τῆς Ἀχαϊκῆς (Αἰολικῆς), ὁ κορμός τῆς γλώσσης ἦταν ἑνιαῖος. Αὐτό τό συμπέρασμα προφανῶς καί δέν ὀφείλεται σέ κάποιου εἴδους κατασκευή, ἀλλά σέ μίαν πραγματικότητα τήν ὁποίαν ὀφείλομεν νά ἀναγνωρίσωμεν.

Εἶναι αὐτονόητον ὅτι ὅλες αὐτές οἱ ἔρευνες καί τά συμπεράσματα βασίζονται καί ὀφείλονται σέ γραπτά κείμενα πού προέρχονται ἀπό διάφορες πηγές. Σχετικῶς μέ αὐτές τίς πηγές ἔχει ἐκφρασθεῖ κατά καιρούς ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἡ γλῶσσα πού ἔφθασε ἕως ἐμᾶς εἶναι αὐτή τῆς λογοτεχνίας καί τῶν ἐπιγραφῶν, ἐνῶ οἱ πληθυσμοί τῶν διαφόρων περιοχῶν ὁμιλοῦσαν «φυσικά καί ἀβίαστα». Εἶναι σαφές ὅτι ὑπῆρχε, ὑπάρχει καί θά ἐξακολουθεῖ ἐπί μακρόν νά ὑφίσταται, διαφορά μεταξύ τοῦ γραπτοῦ καί τοῦ προφορικοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖον ἐκφράζονται οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν δυό γλῶσσες, ἡ «φυσική ἤ ἀβίαστος» καί ἡ «ἀφύσικη ἤ ἐξαναγκαστική».

Οι Γελωτοποιοί στην εξουσία, αλλά αλλαγή καμμία

Η συγκέντρωση του Γκρίλλο. Μάρτιος 2010.

Αναμοχλεύοντας παλιά φωτογραφικά αρχεία έπεσα επάνω σε ένα φάκελο που έλεγε «Bologna 2010». Ο φάκελος εκτός από πολλές όμορφες φωτογραφίες εκείνων των χρόνων από την πόλη της Μπολώνια είχε και φωτογραφίες από μια πολιτική συγκέντρωση στην πλατεία της πόλης. Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι στην συγκεκριμένη πλατεία υπήρχε και ένα σκαμνί, όπου ο καθένας μπορούσε να ανέβει και να πει ότι ήθελε χωρίς μικρόφωνο. Δίπλα από αυτό το σκαμνί, υπήρχε μια πιο οργανωμένη ομιλία. Υπήρχε ένα βάθρο όπου ένας γκριζομάλλης ομιλητής κινούσε έντονα τα χέρια του. Δεν καταλάβαινα τι έλεγε καθώς δεν γνώριζα ιταλικά, αλλά διέκρινα ότι ο λόγος του είχε έντονα θεατρικά στοιχεία. Ρώτησα τον φίλο μου που ζούσε στην Μπολώνια ποιος ήταν αυτός και εκείνος μου απάντησε πως πρόκειται για έναν ηθοποιό, ένα γραφικό τύπο που κάποιους μήνες πριν είχε ιδρύσει ένα κόμμα. Σαν τον Λαζόπουλο αν είχε ιδρύσει κόμμα, μου είχε πει τότε. Ο μαζεμένος κόσμος τον παρακολουθούσε εν είδη ψυχαγωγίας, άλλοι γελούσαν με τις κινήσεις που έκανε και τις ατάκες που ξεστόμιζε, άλλοι ήταν αραχτοί σε σκαλιά και πεζοδρόμια και χάζευαν τα περιστέρια και κάποιοι κρατούσαν κάποιες λευκές σημαίες με το σήμα του νέου κόμματος.

8 Φεβρουαρίου 1944. Η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους στην Καλαμάτα

Στις 8 Φεβρουαρίου το 1944 οι Ναζί εκτελούν στην πόλη της Καλαμάτας 153 πολίτες[1] (κατά άλλους 149) στο σημερινό χώρο της Τέντας και του Πανεπιστημίου. Ο ακριβής αριθμός των εκτελεσθέντων μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να διευκρινισθεί σε απόλυτο αριθμό, καθώς εκατοντάδες άτομα από τους συλληφθέντες παραμένουν αγνοούμενοι.  Δύο μέρες πριν, στις 6 Φεβρουαρίου οι Ναζί μαζί με ένοπλες ομάδες ελλήνων συνεργατών τους υπό την καθοδήγηση, του διορισμένου από τους Ναζί, νομάρχη Μεσσηνίας Περρωτή[2],  είχαν συλλάβει 1.800 άτομα στο μπλόκο της παλαιάς αγοράς (σημερινό ιστορικό κέντρο). Ανάμεσα στους έλληνες ένοπλους ήταν και ο μετέπειτα γνωστός Β. Μαγγανάς, ενώ κάποιοι από τους έλληνες ένοπλους είχαν ντυθεί με στρατιωτικές στολές των Ναζί. Από τα 1.800 περίπου άτομα οι ένοπλοι φημολογείται ότι ξεχώρισαν περίπου 520 άτομα (κατά άλλους 250 άτομα, ο οποίος ).  Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο σημερινό χώρο του Πανεπιστημίου. Κάποιοι που είχαν χρήματα γλίτωσαν, πλήρωσαν τους Ναζί και τους συνεργάτες τους και απελευθερώθηκαν. Η εκτέλεση των συλληφθέντων του μπλόκου έγινε σε αντίποινα από επίθεση ανταρτών στα χωριά Άγιος Φλώρος και Καζάρμα με νεκρούς γερμανούς στρατιώτες και απώλεια οπλισμού.

Βίαιες συγκρούσεις στην Αϊτή σε διαδηλώσεις που καλεί η αντιπολίτευση

(Κάντο όπως ο Γκουαϊδό)

Βίαιες ταραχές σημειώθηκαν την Πέμπτη 07 Φεβρουαρίου στην πρωτεύουσα της Αϊτής, Port-au-Prince καθώς και σε άλλες πόλεις της χώρας. Χιλιάδες κόσμος κατέβηκε στους δρόμους και ζήτησε την παραίτηση του πρωθυπουργού της χώρας Jovenel Moise. Οι διαδηλωτές κατηγορούν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για διαφθορά εξ αιτίας ενός επιδοτούμενου προγράμματος το λεγόμενο «Petrocaribe», το οποίο και χρηματοδοτείται από την Βενεζουέλα. Η μεγάλη χρηματοδότηση για την ανασυγκρότηση της Αϊτής μετά τον σεισμό του 2010 προέρχεται από το ταμείο «Petrocaribe» της Βενεζουέλας, πολλά απ’ τα κεφάλαια αυτά που φτάνουν σε ύψος περίπου τα 2 δις δολάρια, φαίνεται πως είχαν ως τελικό αποδέκτη τον σημερινό πρόεδρο που εκείνη την εποχή ήταν επικεφαλής μιας μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας, που αναλάμβανε μεγάλες κατασκευές χωρίς να υπάρχει καμμία υπογραφή σύμβασης έργου.

Νόαμ Τσόμσκι: Οι προβλέψεις του Μιχαήλ Μπακούνιν για την κομμουνιστική εξουσία

Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα μας, η αναζήτηση της αλήθειας, της αυθεντικής αλήθειας, έξω από ιδεολογικούς και πολιτικούς παραμορφωτικούς φακούς, αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του αναρχικού αγώνα. Και η αλήθεια μπορεί να βρεθεί, αν και σχεδόν πάντοτε κατακερματισμένη, ακόμη και σε λεγόμενα και γραπτά, που, τις περισσότερες φορές, δεν στοχεύουν εξ αρχής στην αποκάλυψή της. Ωστόσο, για όσους ενδιαφέρονται να την αποθησαυρίσουν, αποκαλύπτουν συχνότατα ενδιαφέρουσες πτυχές της, μιας και οι λέγοντες ή γράφοντές την, συνήθως, εξυπηρετούν ενδο-εξουσιαστικούς ανταγωνισμούς. Και στο πλαίσιο αυτό, πολλές φορές, ο ένας βγάζει τα «άπλυτα» του άλλου «στη φόρα». Μας θυμίζει εκείνη την Βορειο-Ευρωπαϊκή εκδοχή του αρχαίου Προμηθεϊκού μύθου, όπου, μετά από μια τρομερή μάχη, οι θεοί ξεχνούν το μυστικό της φωτιάς στο χώμα, κι εκεί, εντελώς αναπάντεχα, το βρίσκουν οι άνθρωποι.

Έρως ανίκατε μακεδονομάχαν…

«Μου λέγαν οι δασκάλοι στο σχολειό,
πως για να μάθω πρέπει να ρωτώ,
ρωτώντας παίρνει βόλτες το μυαλό σου το αργό…
Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι
γκαπα μπουμ μπιρλί γκαγκά,
αούγκιγκι αούγκιγκι,
μπάγκαλα γκαούγκα γκα».

Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Αλέξη Τσίπρα και στους επικοινωνιολόγους του, –τον μεγάλο νικητή της ναυμαχίας των Πρεσπών– είναι ότι έχει την μοναδική ικανότητα να μετατρέπει τα ελαττώματά του σε ακαταμάχητα προτερήματα. Για παράδειγμα: Δεν γνώριζε αγγλικά. Και λοιπόν; Δεν έκανε το θανάσιμο επαναστατικό λάθος να στρωθεί να μάθει αγγλικά. Τα ακαδημαϊκά προσόντα προβλέπονται για υπαλλήλους, που θέλουν προαγωγές και αυξησούλες και όχι για αριστερούς ηγέτες. Στο κόμμα του, που είναι ενταγμένη σχεδόν σύσσωμη η εγχώρια διανόηση, αδιαφιλονίκητος ηγέτης παραμένει αυτός, ένας καμαρωτός αγράμματος, από την εποχή του 3%.

Ποιό είναι το μυστικό του Αλέξη; Πουλoύσε την ίδια την ανικανότητά του να πει πέντε κουβέντες περιμένοντας να εισπράξει το μερίδιο κατανόησης και συμπάθειας από αυτή την (μεγάλη) μερίδα του πληθυσμού, που γνωρίζει λίγα κουτσά αγγλικούλια και πασχίζει να εξηγήσει στον περαστικό τουρίστα πού πέφτει το Σύνταγμα.

Ο ΝΕΟΣ «ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ», ΟΙ ΜΠΟΥΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ «ΧΑΜΕΝΟ» ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ…

Η παράσταση κακοπαιγμένη, ο σκηνοθέτης ή οι σκηνοθέτες ματαίως αναζητούσαν στην πλοκή του σεναρίου κάποια ένταση, κάποιο μυστήριο, ώστε οι βαριεστημένοι θεατές να αναριγήσουν, να αναρωτηθούν για την συνέχεια, τον πραγματικό ρόλο των κομπάρσων ή τις προθέσεις των πρωταγωνιστών. Τζίφος, τζίφος και πάλι τζίφος. Opera buffa σ’ ολόκληρο το μεγαλείο της. Και οι μπουφώνοι; Άλλοι να ψάχνουν για γκαζόζες, άλλοι αναμαλλιασμένοι, να μετακομίζουν φουριόζοι από τον έναν κομματικό στάβλο στον άλλον και από εκεί στο διπλανό, κοινοβουλευτικές κυράτσες να εξαπολύουν μύδρους ενάντια στους «κουραμπιέδες» συναδέλφους και ύμνους για τον μεγάλο ηγέτη Τσίπρα. Και οι άλλοι μποφώνοι, εκείνοι που μυξοκλαίνε για την χαμένη αθωότητα του κοινοβουλίου, για την «θεσμική εκτροπή» για τον «ξεπεσμό» και τον «ευτελισμό»; Αρλεκίνοι όμοιοι, το ίδιο γελοίοι μ’ όσους καταγγέλλουν και άλλο τόσο θλιβεροί.

ΟΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ…

«Η μικροψυχία και η ζήλεια δεν είναι χαρακτηριστικά της αριστεράς. Ούτε το να κάνεις χατίρια σε εκβιαστές. Και ο επιλέγων είναι κρινόμενος. Σε νεοσσούς της πολιτικής συστήνω να διαβάσουν το βιβλιαράκι του Holbach «Η τέχνη της κοινωνικής αναρρίχησης. Δοκίμια προς χρήση αυλικών»».

Είπε και ελάλησε ο πρώην υπουργός εξωτερικών Ν. Κοτζιάς συνιστώντας την ανάγνωση του Δοκιμίου του Baron Holbach (βλ. παρουσίαση στην Διαδρομή Ελευθερίας φύλλο 181, Απρίλιος 2018).

Το να γίνονται, λοιπόν, τα χατίρια των εκβιαστών δεν είναι εκ των χαρακτηριστικών της αριστεράς… Η απάτη για μιαν ακόμη φορά σ’ ολόκληρο το μεγαλείο της. Ο αειθαλής σταλινικός και πάλι σε μεγάλα κέφια. Η αλήθεια εξαφανίζεται γιατί έτσι βολεύει. Οι μνήμες γίνονται στάχτη γιατί έτσι επιτάσσει διαχρονικά το κομμουνιστικό συναξάρι.

Μάλιστα. Μήπως ξεχνά ο Κοτζιάς ότι η περίφημη μεταπολίτευση βασίστηκε εξ αρχής με την συγκατάθεση της αριστεράς στον εκβιασμό «Καραμανλής ή τανκς»;

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 190ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 1^η Φεβρουαρίου 2019, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟ(Υ)ΛΛΑΚΗ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ…

Οι επιθέσεις, που δέχεται Ο Παύλος Ο Πολλάκης, ο γίγαντας της λαϊκής κυβέρνησης του αξεπέραστου πολυχρονεμένου κομμουνιστή ηγέτη Αλέξη Τσίπρα δεν μας έχουν αφήσει ασυγκίνητους. Η συνομωσία των βοθροκάναλων της διαπλοκής, που υφαίνουν το ιστό τους για να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, όχι μόνο δεν είναι μια ιστορία, που μπορεί κάποιος να πάρει στα αστεία, αλλά πρόκειται για μια δήθεν αυτοκινούμενη συμπαιγνία, που όμως διαπλέκεται με έναν απίστευτα βρώμικο, και ελεεινό ταυτόχρονα τρόπο. Τα τσογλάνια που σιτίζονται από τα βοθροκάναλα, τα πιστά σκυλιά του Σόιμπλε, οι κότες οι λυράτες, οι πάσης φύσεως κουφάλες προσπαθούν να λυγίσουν την Παυλάρα, τον ένα και μοναδικό Πολλάκη για να φέρουν στην εξουσία, αυτοί και οι εξωγήινοι τον Γουρλομάτη. Αμ, δε και ποσώς πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Θα φάνε όλες οι λέρες τα συκώτια τους, δεν θα μας πηδήξει η δεξιά ότι μας έμεινε απήδηχτο, ούστ στραβάδια της διαπλοκής.

ΑΝΑΛΗΨEΙΣ «ΕΥΘΥΝΗΣ», ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Σ.Ο. ΤΟΥ ATHENS INDYMEDIA

Ο τραυματίας από την βόμβα στο κρεοπωλείο στην Κυψέλη

Στις 26/10/2017 και ώρα 1:01 ξεκινούν στην στήλη Συζητήσεις του Athens Indymedia αναρτήσεις σχετικά με την ανάληψη ευθύνης, που έχει «ανέβει» την προηγούμενη ημέρα στο Ιndymedia και στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Τα μεσάνυχτα του Σαββάτου της 21ης Οκτώβρη επιτεθήκαμε με σφυριά στο κρεοπωλείο «ο Γιάννης» στην οδό Καλλιδρομίου 51 στα Εξάρχεια, σπάζοντας την τζαμαρία του πτωματοπωλείου και προκαλώντας φθορές στο φορτηγό μεταφοράς (σκίσιμο λάστιχων και σπάσιμο τζαμιών). Η πράξη μας αυτή είναι μία μικρή ανταπόδοση στη βία στην οποία συμμετέχει έμπρακτα κάθε κρεοπώλης. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν ο ιδιοκτήτης είναι μικρός ή μεγάλος επιχειρηματίας ή αν «ζει από αυτό» εφόσον οι επιλογές του βασίζονται στην αντικειμενοποίηση και την εκμετάλλευση άλλων αισθανόμενων όντων. Το ίδιο μίσος τρέφουμε και για όσους επιλέγουν να εργαστούν σε τέτοιους χώρους με τη γελοία δικαιολογία «δεν είχα άλλη επιλογή». Ας θυμηθούμε ότι στην εποχή τους εργάτες θεωρούνταν και όσοι στελέχωναν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.»

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ «ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΩΝ», ΤΑ «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ» ΚΑΙ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ…

Συνεχίζεται στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση η συζήτηση επί του νέου νομοσχεδίου αντιμετώπισης των «ταραχοποιών στοιχείων» σε διαδηλώσεις ύστερα από πρόταση του πρωθυπουργού Φιλίπ Εντουάρ. Τί προβλέπεται στο νέο νομοσχέδιο; Ασφυκτικός έλεγχος και επιτήρηση των διαδηλώσεων, απαγόρευση της κάλυψης του προσώπου, δημιουργία ενός αρχείου, στο οποίο θα καταχωρούνται τα «επικίνδυνα» άτομα, στα οποία θα απαγορεύεται να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις, ενώ τέλος προβλέπεται η επιβολή προστίμων στους «ταραξίες». Συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα στις αρχές να εγκρίνουν την πραγματοποίηση μιας διαδήλωσης κατά την διάρκεια των έξι ωρών που προηγούνται, ενώ σε μια «περιορισμένη περίμετρο» γύρω από τη διαδήλωση μπορεί να γίνεται σωματική έρευνα και έλεγχος τσαντών και σακιδίων. Αυστηροποιείται ο ήδη υπάρχων νόμος περί κουκούλας, μετατρέποντας την κάλυψη των χαρακτηριστικών σε αδίκημα που μπορεί να τιμωρηθεί με φυλάκιση ενός έτους και 15.000 ευρώ πρόστιμο.

Καταδίκη Αμβρόσιου σήμερα. Αύριο ποιος και τι;

Πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν στο άκουσμα της είδησης ότι ο γνωστός για τις μισάνθρωπες απόψεις του μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος καταδικάστηκε εξ αιτίας κάποιων αναρτήσεων του στα social media που ήταν κατά των ομοφυλoφίλων. Ο Αμβρόσιος καταδικάστηκε με την κατηγορία της δημόσιας υποκίνησης βίας ή μίσους και για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος με συνολική ποινή φυλάκισης επτά μηνών με τριετή αναστολή.

Σαφώς και δεν υποστηρίζουμε τον Αμβρόσιο και κάθε μισάνθρωπο που έχει παρόμοιες εξουσιαστικές απόψεις, που κινούνται ανάμεσα στα όρια του κοινωνικού διαχωρισμού και του ρατσισμού, ούτε προφανώς μας καίγεται καρφί για την κατηγορία της κατάχρησης εκκλησιαστικού αξιώματος. Νομίζουμε, όμως, πως ο καθένας θα πρέπει να νοιώθει ανησυχία, αν όχι τρόμο, με την καταδίκη για υποκίνηση βίας μέσω αναρτήσεων στα social media! Ποιός άνθρωπος, που θέλει να λέγεται και να είναι ελεύθερος, στο πεδίο του λόγου και της σκέψεως, δεν τρομάζει όταν διαπιστώνει ότι οι απόψεις του και μόνο είναι αρκετές για την καταδίκη του από το κράτος; Σήμερα είναι ο «μισητός» Αμβρόσιος, αύριο ποιός θα είναι; Σε ποιον θα δώσει αύριο το κράτος τον ρόλο του «μισητού»; Τέλος, αφού το κράτος σήμερα πέτυχε και προχώρησε ένα βήμα πιο μπροστά στην καταστολή, γιατί στο μέλλον να μην την διευρύνει και σε περισσότερα πράγματα που θα απαγορεύεται να λέγονται ή ακόμα (με την βοήθεια της τεχνολογίας) και να τα σκέφτονται κάποιοι;