– Αναρχία και εκπαίδευση. – Αναρχία στην τάξη/αίθουσα διδασκαλίας. – Η Αναρχική αντίληψη για την Εκπαίδευση

Αναρχία και εκπαίδευση

Rev Dia anarchism and education

Η εκπαίδευση έπαιζε πάντα μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία από το να μαθαίνει απλώς στα παιδιά αριθμητική και ορθή ανάγνωση. Μετά την εισαγωγή του γενικού εκπαιδευτικού συστήματος στη βιομηχανική εποχή, μετατράπηκε σε ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο κρατικής προπαγάνδας. Οι μαθητές διδάσκονται όχι μόνο να κάνουν σωστές αριθμητικές πράξεις, αλλά διδάσκονται και πατριωτισμό και πώς να είναι ένα υπάκουο γρανάζι στο σύστημα. Βασικός στόχος του κρατικού συστήματος είναι η καλλιέργεια υπάκουων πολιτών. Όσον αφορά την επαγγελματική εκπαίδευση, αυτή, ιδίως στην Ουκρανία, είναι πλήρως τυποποιημένη και δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις ατομικές δεξιότητες του μαθητή. Επιπλέον, στην πραγματικότητα, η ποιοτική εξειδικευμένη εκπαίδευση δεν είναι διαθέσιμη σε πολλούς ανθρώπους επειδή είναι πολύ ακριβή.

 Πολλοί αναρχικοί στοχαστές προσπάθησαν να αναπτύξουν ένα βέλτιστο μοντέλο μάθησης.
 Τον 19ο αιώνα, ο Ζοζέφ Προυντόν πρότεινε τη μεταφορά της διαχείρισης της εκπαίδευσης στις κοινότητες εργατών και αγροτών, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσλαμβάνουν δασκάλους με βάση τις ανάγκες τους. Όλοι οι επόμενοι θεωρητικοί της αναρχίας ανέπτυξαν περεταίρω αυτήν την ιδέα. Τον εικοστό αιώνα, ο Ιβάν Ίλιτς πρότεινε την αντικατάσταση του σχολείου με δωρεάν άτυπες ενώσεις. Κοινότητες, δηλαδή, μέσα στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συναντηθούν για να μοιραστούν γνώσεις, να δημιουργήσουν κέντρα δεξιοτήτων, να βρουν συνεργάτες μαθητείας. Έθεσε την ιδέα, ότι η βάση της σύγχρονης εκπαίδευσης πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην πρακτική. Δεν πρέπει να είναι ένα αφηρημένο πρόγραμμα σπουδών, αλλά το περιβάλλον και οι προσωπικές ενέργειες του μαθητή θα καθορίζουν τη γνώση που θα λάβει.

Μετατροπή της Ζεϊτούν σε Σιβάτ Σιόν: Η ισραηλινή σύνοδος κορυφής οραματίζεται την επανεγκατάσταση στη Γάζα

Απτόητοι από το ICJ, υπουργοί και ηγέτες εποίκων προώθησαν σχέδια για απέλαση Παλαιστινίων και «επιστροφή» των Ισραηλινών στη Γάζα σε μια μεγάλη διάσκεψη στην Ιερουσαλήμ.

του Όρεν Ζιβ, 30 Ιανουαρίου 2024 Αναδημοσίευση, +972 Magazine σε συνεργασία με Local Call

Οι Ισραηλινοί βλέπουν έναν γιγάντιο χάρτη της Λωρίδας της Γάζας, που απεικονίζει μελλοντικούς ισραηλινούς οικισμούς στη «Διάσκεψη για τη Νίκη του Ισραήλ» στην Ιερουσαλήμ, 28 Ιανουαρίου 2024. (Oren Ziv)

Το πιο περίεργο θέαμα στη «Διάσκεψη για τη Νίκη του Ισραήλ», που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο της Ιερουσαλήμ, δεν ήταν ο χάρτης, που απεικόνιζε δεκάδες νέους οικισμούς, τους οποίους οι Ισραηλινοί έποικοι ελπίζουν να δημιουργήσουν σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας μετά το τέλος του πολέμου. Ήταν η στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι χόρευαν γύρω από την αίθουσα τραγουδώντας εορταστικά τραγούδια –ένα σπάνιο θέαμα στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου, με το μεγαλύτερο μέρος του έθνους να θρηνεί ακόμα τα θύματα των επιθέσεων της Χαμάς και να φοβάται για την ασφάλεια των ομήρων στο Γάζα. 

Ωστόσο, για τους συμμετέχοντες στο συνέδριο –ανάμεσά τους 11 υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου και 15 μέλη του συνασπισμού, οι οποίοι συμμετείχαν με χαρά στο χορό– υπάρχει πράγματι κάτι να γιορτάσουν. Γι’ αυτούς, η 7η Οκτωβρίου και ο πόλεμος που ακολούθησε, παρουσίασαν μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να ανακαταλάβουν τη Γάζα και, ει δυνατόν, να δημιουργήσουν την κατάσταση έτσι ώστε να μην μείνουν Παλαιστίνιοι, όταν φτάσουν οι νέοι έποικοι. 

Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων: Το «ιδιωτικό», το «δημόσιο» και η προάσπιση του Συντάγματος

Ας ξεκινήσουμε με αυτό: «το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος» και ας συνεχίσουμε με αυτό ως βάση, αναπτύσσοντάς το με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ίδρυση ιδιωτικών / μη κρατικών πανεπιστημίων. Με αφορμή, λοιπόν, το παραπάνω νομοσχέδιο, επόμενο ήταν να εμφανιστεί στον δημόσιο διάλογο το δίπολο δημόσιο-ιδιωτικό, όπου σε πολύ γενικές γραμμές το ιδιωτικό είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με το κεφάλαιο, ενώ το δημόσιο προσφέρει μια ελεύθερη γνώση χωρίς δίδακτρα. Σ’ αυτό το δίπολο, λοιπόν, βασίζεται και εξαντλείται όλη η ρητορική, αρνητική ή μη, σχετικά με το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών / μη κρατικών πανεπιστημίων. Ενώ η εξουσία και η πλευρά που είναι υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων «τρίβει τα χέρια της», όταν μια αντιπαράθεση γίνεται εντός ενός διπολικού πλαισίου που συνήθως η ίδια έχει θέσει, δεν συμβαίνει το ίδιο για την πλευρά που στέκεται απέναντι ή είναι κατ’ επίφαση «απέναντι». Ο ιδεολογικός εγκλωβισμός σε δίπολα, δημιουργεί με την σειρά του εγκλωβισμό στην σκέψη, που συνήθως έχει ως αποτέλεσμα η όποια προσπάθεια αντίδρασης να χειραγωγείται κυρίως από όσους είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της εξουσίας.

Κάλεσμα στήριξης στη μικροφωνική αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση για ζωή, γη και ελευθερία

Σάββατο 13 Απριλίου στις 19.00 στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου

Μικροφωνική αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση για ζωή, γη και ελευθερία

Στηρίζουμε τη μικροφωνική αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση για ζωή, γη και ελευθερία, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Απριλίου στις 19.00 στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου, από την Aναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα, σε τροχιά σύγκρουσης.

Ατμοσφαιρική Ρύπανση και Κατάθλιψη

Για πολλές δεκαετίες, ήταν συχνές οι αναφορές στον τύπο που έκαναν λόγο για τον αναπτυγμένο Βορρά απέναντι σε ένα υπανάπτυκτο και καθυστερημένο Νότο. Οι αναφορές αυτές περί ανάπτυξης εστιάζονταν κυρίως στην οικονομική πλευρά της συγκεκριμένης τάσης, οι οποίες συχνά διανθίζονταν και από τον, δήθεν, πολιτικό φιλελευθερισμό που χαρακτηρίζουν τις «δυτικές» κοινωνίες. Μερικές δεκαετίες αργότερα, μια σειρά από έρευνες και μελέτες φανερώνουν την «άσχημη» πλευρά των αναπτυγμένων κοινωνιών. Αλκοολισμός, Κατάθλιψη, Αποξένωση, Μοναξιά. Είναι τα κυρίαρχα εξουσιαστικά πολιτικά συστήματα που εντείνουν τις ψυχικές ασθένειες στον άνθρωπο και αυτό διαχέεται παντού μέσω του παγκοσμιοποιημένου μοντέλου των τελευταίων 25 ετών και της ραγδαίας ψηφιοποίησης η οποία είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Ασθένειες, όμως, των «αναπτυγμένων» χωρών εμφανίζονται πλέον και στις υπόλοιπες, αναπτυσσόμενες και μη. Σίγουρα υπάρχουν διαβαθμίσεις στο ζήτημα της ψυχικής υγείας από χώρα σε χώρα και οι αιτίες δεν είναι μονομερείς και ούτε πηγάζουν απαραίτητα από κοινές αιτίες. Ενδεικτικά, η φτώχεια, οι πόλεμοι, η οικονομική εξαθλίωση, η κοινωνική καταπίεση, τα στερεότυπα αλλά και η ματαιοδοξία, το κυνήγι του πλούτου, η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελούν μέρη της εξίσωσης που φανερώνουν την κατάθλιψη.

Το «Ανοιχτό σχολείο» έχει βαριά κάγκελα

Το «Ανοιχτό σχολείο» του Πιερρακάκη δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει σε αυταρχισμό από το σχολείο της εποχής του Κοντογιανόπουλου και στις εξετάσεις απ’ αυτό της εποχής Αρσένη. Απλά, επειδή ο εν λόγω υπουργός έχει συνδεθεί με την ψηφιακή αναβάθμιση του κράτους, θα παρέχει και κάποιες ψηφιακές πλατφόρμες, έτσι για να νιώσουν οι υπήκοοι λίγο κρατικό ψηφιακό μετασχηματισμό. Ο αυταρχισμός στα σχολεία αναβαθμίζεται και οδηγεί, με βήματα προς τα πίσω, μια ολόκληρη γενιά που ήδη το περιβάλλον που μεγαλώνει είναι μέσα στον φόβο και την απειλή.

 Επαναφέρονται οι 5ήμερες αποβολές, ως μέτρο πρόληψης του σχολικού εκφοβισμού (bulling), επίσης γίνεται ευκολότερη η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για τον μαθητή που εκφοβίζει άλλο μαθητή. Η δημιουργία ψηφιακής πλατφόρμας, όπου οι μαθητές και οι γονείς θα μπορούν να κάνουν καταγγελίες για περιστατικά εκφοβισμού μέσα στη σχολική μονάδα, είναι άλλη μια ψηφιακή κοροϊδία του Πιερρακάκη, με μόνο νόημα την σώνει και ντε εμπέδωση στους υπηκόους ότι το κράτος αναβαθμίζεται ψηφιακά.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ «ΤΕΜΠΗ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ «ΚΟΛΩΝΟΥ»

Η εξουσία, στις φανερά ολοκληρωτικές μορφές της, δεν διστάζει να θέσει είτε σε περιορισμό είτε σε πλήρη απαγόρευση την χρήση ορισμένων λέξεων, ορισμένων συμβόλων, καθώς και την αναφορά ανεπιθύμητων χρονολογιών, γεγονότων ή προσώπων. Στις δημοκρατίες, ο τρόπος είναι συγκαλυμμένος αλλά, παρ’ όλα αυτά, η βούληση παραμένει ίδια και απαράλλακτη, όσον αφορά την επιδίωξη.

Οι περιπτώσεις των «Τεμπών» και της υπόθεσης του Κολωνού είναι ενδεικτικές. Σύμφωνα με τον υπουργό υγείας Γεωργιάδη, η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση, γιατί επέτρεψε να επικρατήσει η  χρήση των λέξεων «συγκάλυψη» και «έγκλημα». Δεν διαμαρτύρεται, δηλαδή, για την ανεπάρκεια των κυβερνητικών επιχειρημάτων, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να ελεγχθεί η χρήση των χαρακτηρισμών αυτών και έτσι «ως αποτέλεσμα αυτού ο Ελληνικός Λαός έχει πιστέψει στην συντριπτική του Πλειοψηφία στο «Έγκλημα των Τεμπών» και στην «συγκάλυψη του εγκλήματος»». Στην ίδια ρότα και η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη, η οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα γιατί, «δεν περίμεναν ούτε να περάσει η εθνική εορτή όπου χρειάζεται εθνική ομοψυχία στη πράξη για να παρουσιάσουν το μπαγιάτικο θέμα, το περσινό. Θα μπαγιάτευε δηλαδή πολύ αν έμενε άλλη μια εβδομάδα να περάσει η σημερινή ημέρα εθνικής εορτής;».

Ο ΚΟΜΗΤΗΣ ΤΟΥ «ΔΙΑΒΟΛΟΥ», ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΓΟΥΡΛΟΜΑΤΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Επιστρέφει στην τροχιά της Γης μετά από 70 χρόνια

Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι γιατί ο 12P σταμάτησε να εκρήγνυται.
Πηγή: Rok Palčič/Rezman Observatory

Απέκτησε «κέρατα», που ξεχωρίζουν στις άκρες του, είναι απόκοσμος, καθώς στην επιφάνειά του βρίσκονται εκατοντάδες ενεργά «κρυοηφαίστεια», που δεν ξερνούν λάβα, αλλά πάγο. Κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο Σύμπαν, αφήνοντας πίσω του σκόνη και τεράστια κομμάτια πάγου. Έχει το μέγεθος όσο τέσσερα βουνά Έβερεστ με διάμετρο 31 χιλιόμετρα και το σχήμα του μοιάζει με ημισέληνο. Ο ηλιακός άνεμος και η πίεση από την ηλιακή ακτινοβολία ασκούν δύναμη στην κόμη και προκαλούν τη δημιουργία της χαρακτηριστικής ουράς του κομήτη. Τον αποκαλούν «κομήτη του Διαβόλου» και σύμφωνα με ορισμένους αστρονόμους δεν είχε πάντα αυτό το σχήμα, αλλά το απέκτησε μεταξύ 5 και 7 Οκτωβρίου, όταν εξερράγη και ένα κομμάτι του αποκολλήθηκε.

Το «φαινόμενο» της εισόδου στην τροχιά της γης ξεκινά στις 30-31 Μαρτίου, με τον Κομήτη να αφήνει πίσω του μια πράσινη λάμψη, καθώς θα μετακινείται από τον Αστερισμό της Ανδρομέδας προς τους Ιχθείς. Θα φθάσει στο πλησιέστερο σημείο του στο Ήλιο την 21η Απριλίου, οπότε και θα είναι ορατός από την Γη διά γυμνού οφθαλμού, κοιτώντας βορειοανατολικά στον νυχτερινό ουρανό, μέχρι και τον Ιούνιο, όταν θα «χαθεί» και πάλι στο Ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες, βέβαια, καθησυχάζουν. Δεν «τρέχει» και τίποτα με την επιστροφή του «Κομήτη του Διαβόλου», ουδείς κίνδυνος συντρέχει. Όλα υπό έλεγχο.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ το 247ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 5η Απριλίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.

Ακολουθεί ο πρόλογος του Κύκλου Σύνταξης γι’ αυτή την έκδοση:

22 Χρόνια ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

«Ουρλιάζουμε, πεινάμε και πεθαίνουμε μόνοι»: Ζωή στα ερείπια της Shuja’iya

Η εισβολή του Ισραήλ στην γειτονιά της πόλης της Γάζας άφησε πίσω του σημάδια καταστροφής. Ακόμα υπό πολιορκία οι κάτοικοί της κινδυνεύουν με θάνατο για να πάρουν ένα σακουλάκι αλεύρι

Από τον Mahmoud Mushtaha , 16 Μαρτίου 2024 Αναδημοσίευση, +972 Magazine

Παλαιστίνιοι περπατούν ανάμεσα στα ερείπια της Shuja’iya, στη βόρεια Γάζα,
Φεβρουάριος 2024. (Mohammed Hajjar)

Πάνω από πέντε μήνες αφότου το Ισραήλ διέταξε όλους τους Παλαιστίνιους στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας να εκκενώσουν προς τα νότια, περίπου 300.000 παραμένουν. Η πλειοψηφία ζει σε μια γειτονιά: τη Shuja’iya. Βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης της Γάζας, η Shuja’iya υπήρξε καταφύγιο τόσο για μερικούς από τους κατοίκους της, όσο και για πολλούς περισσότερους Παλαιστίνιους, που εκτοπίστηκαν από αλλού στο βορρά ως αποτέλεσμα του εναέριου βομβαρδισμού και της χερσαίας επίθεσης του Ισραήλ. Μέχρι τον Δεκέμβριο, παρέμενε η μοναδική γειτονιά στη βόρεια Γάζα, που τα ισραηλινά στρατεύματα δεν είχαν ακόμη εισβάλει. Κατά τη διάρκεια εκείνου του μήνα, η Shuja’iya είδε μερικές από τις πιο βάναυσες ισραηλινές επιθέσεις που έχουν δει οπουδήποτε στη Λωρίδα.

Οίκος

Βαθιά επιθυμία το πάγωμα του χρόνου, αλλά δεν μπορείς να εξαγνιστείς.

Σαν μεγάλος βράχος σέρνεται στο διάβα σου, το κληρονομικό βάρος.

Μέσα στην γέννηση του πυρήνα της εξουσίας, καλείσαι να βγεις στον χωμάτινο δρόμο, ξυπόλητος.

Μόνος και ανήμπορος, θα συλλογιέσαι την γύμνια της σκέψεώς σου.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την αλληλεγγύη στον αγώνα των παλαιστίνιων για αξιοπρέπεια, γη και ελευθερία

Παρασκευή 29/3, 18.30, ΑΣΟΕΕ

με αφορμή την έκδοση ομώνυμης μπροσούρας

ΠΕΡΙ «ΑΝΟΜΙΑΣ» ΚΑΙ «ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ»: ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

«Είναι σημαντικό να πούμε ότι δεν θα ανεχθούμε πλέον τα μικροαδικήματα. Η βασική αρχή εδώ είναι να πούμε ότι, ναι, είναι δίκαιο να είμαστε δυσανεκτικοί απέναντι στους άστεγους που είναι στο δρόμο».

Τόνυ Μπλερ, δήλωση (1997) του πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας

«Δεν πρόκειται να αφήσουμε τη χώρα εκτεθειμένη στον κίνδυνο της διεθνούς ανυποληψίας και της περιθωριοποίησης, γιατί εκεί οδηγείται μια χώρα με ταυτότητα ανομίας. Προέχει η απαξίωση της κοινωνικής αντίληψης του τζαμπατζή και η πολιτική κατάρρευση του ψευδοομοιώματος προοδευτισμού, που κάποιοι προβάλλουν»

Δημήτρης Ρέππας, υπουργός μεταφορών, αναφερόμενος σε κοινωνικές πρακτικές άρνησης πληρωμής των διοδίων, Καθημερινή, 6.2.2011.

«Δεν γίνεται να υπάρχουν φοιτητές, οι οποίοι να προβαίνουν σε τέτοιες παράνομες πράξεις κατ’ επανάληψη και τα πανεπιστήμια να μην προχωρούν στην προφανή κίνηση, που δεν είναι άλλη από τη διαγραφή τους από το Πανεπιστήμιο».

Κυριάκος Μητσοτάκης, (19-3-2024) απειλώντας με διαγραφές τους απείθαρχους φοιτητές ενώπιον της προέδρου της δημοκρατίας Κ. Σακελαροπούλου

Σύνταγμα 8 Μάρτιου, επεισόδια κατά την διάρκεια φοιτητικού συλλαλητηρίου
την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου. Ακολουθούν ξυλοδαρμοί φοιτητών από τα ΜΑΤ, τραυματίζονται συνολικά 9 φοιτητές.

Η γλώσσα της εξουσίας είναι πρώτα απ’ όλα η γλώσσα της πολιτικής, δηλαδή η γλώσσα της εξαπάτησης, της παραπλάνησης, της σύγχυσης και της χειραγώγησης. Ο πομπός (η εξουσία) στοχεύει στην κατάκτηση του δέκτη (κοινωνία) στην ακινητοποίησή του, στην αποδοχή της υποτελούς σχέσης. Η αναδιατύπωση του εξουσιαστικού μηνύματος, οι συνεχείς επαναλήψεις του, στοχεύουν στην εμπέδωσή του «γεγονότος», της αναγκαιότητας της μη αμφισβήτησης του.

Δεν είναι τυχαίο, ότι η έκφραση «πλύση εγκεφάλου» τείνει να εκλείψει από τον λεγόμενο δημόσιο λόγο, παρ’ ότι ασκείται αδιαλείπτως και με τον πλέον επιστημονικό τρόπο. Οι «αυταπόδεικτες αλήθειες», επιβάλλονται μέσω του διατακτικού χαρακτήρα των διατυπώσεων στους λόγους των πολιτικών, που εκφέρονται άλλοτε με φιλικό τόνο, άλλοτε με διδακτικό και άλλοτε με αυστηρό και απειλητικό. Οι τεχνικοί της εξουσίας το παραδέχονται: η γλώσσα είναι το μέτωπο, η ασάφεια και η διαστροφή νοημάτων, εννοιών και σημασιών είναι από τα αποτελεσματικότερα πυρομαχικά.

Το κράτος νταβατζής και προαγωγός καλύπτει τους αρρωστημένους βαστάζους του

«Τους δε νόμους τοις αραχνίοις ομοίους· και γαρ εκείνα, εάν μεν εμπέση τι κούφον και ασθενές, στέγειν· εάν δε μείζον, διακόψαν οίχεσθαι».

«Οι νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης: αν πέσει πάνω του κάτι ελαφρό και αδύναμο, το συγκρατεί· αν όμως πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο, σκίζει τον ιστό και φεύγει».

Σόλων Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης και φιλόσοφος  (630-560 π.χ.)

Η πρόταση της εισαγγελέως Μαρίας- Ελένης Νικολάου που αθωώνει τον παιδόφιλο, παιδοβιαστή και μαστροπό Ηλία Μίχο από τις κατηγορίες του βιασμού και της μαστροπείας, δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια του Κράτους να καλύψει σε ανώτατο βαθμό, τους ανθρώπους της Τάξης του. Το μόνο που δεν ισχυρίστηκε η εισαγγελέας ήταν πως ο Μίχος είναι ένα θύμα του έρωτα και έκανε μερικές «τρέλες». Η αθλιότητα όμως δεν είναι αποκλειστικό της γνώρισμα!

ΑΒ: Το Αλφαβητάρι της εργοδοτικής αυθαιρεσίας/ Για τις εξελίξεις στην αλυσίδα ΑΒ Βασιλόπουλος

Βέλγιο 2023: Aπεργιακές περιφρουρήσεις των εργαζομένων στα καταστήματα της Ahold Dellhaize, όμιλος στον οποίο
ανήκει και ο ΑΒ, ενάντια στα εταιρικά σχέδια ξεπουλήματος 128 καταστημάτων που προωθούσαν μαζικές απολύσεις σε
γραφεία, αποθήκες και καταστήματα, και καταργούσαν την συλλογική σύμβαση εργασίας.

Εργοδοτικοί εκβιασμοί, μισθοί πείνας, κουρελιασμένα «δικαιώματα» και «κατακτήσεις», τρομοκράτηση των εργαζομένων, εξοντωτικές βάρδιες, δανεισμοί εργαζομένων εκ μέρους της ΑΒ Βασιλόπουλος («και του πουλιού το γάλα», που έλεγε και εκείνη η παλιά διαφήμιση, τρομάρα τους, αλλά μόνο για την αφεντομουτσουνάδα τους).

Αυτά και άλλα πολλά περιγράφονται στο κείμενο που λάβαμε από την Πρωτοβουλία Αγώνα στις Ανατολικές Συνοικίες.

Βολταιρίν ντε Κλερ: Αυτοί που παντρεύονται πράττουν κακώς

Μέρος Β’

Πώς είναι τώρα, λοιπόν, ο πόλεμος ενάντια στη φύση; Γιατί, λοιπόν –αφού βρισκόμαστε τόσο κοντά σε μια πλανητική καταστροφή, είμαστε τόσο σίγουροι για την κατάκτηση; Η συνειδητότητα! Ο εγκέφαλος σε εγρήγορση! Η κυρίαρχη θέληση! Η εφεύρεση, η ανακάλυψη, η κυριαρχία σε κρυμμένες δυνάμεις. Δεν είμαστε πλέον αναγκασμένοι να χρησιμοποιούμε την τυφλή μέθοδο της αέναης αναπαραγωγής για να εξοπλίσουμε τη φυλή με κυνηγούς και παγιδευτές και ψαράδες και βοσκούς προβάτων και γεωργούς και εκτροφείς. Ως εκ τούτου, η αρχική αναγκαιότητα που προκάλεσε το ένστικτο της παραγωγικής αναπαραγωγής έχει εξαφανιστεί. Το ίδιο το ένστικτο είναι αναγκασμένο να πεθάνει, και πεθαίνει, αλλά θα πεθάνει γρηγορότερα, καθώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο την όλη κατάσταση. Αναλογικά, όσο η πατρότητα του εγκεφάλου γίνεται όλο και περισσότερο παραγωγική, καθώς οι ιδέες διαδίδονται, πολλαπλασιάζονται και κατακτούν, η ανάγκη για μεγάλη φυσική αναπαραγωγή μειώνεται. Αυτό είναι το πρώτο μου επιχείρημα. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη της ατομικότητας δεν συνεπάγεται πλέον απαραίτητα πολλά παιδιά, ούτε, μάλιστα, απαραίτητα έστω και ένα παιδί. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς δεν θα θέλει παιδιά, ούτε ότι θα προφητεύσουμε την αυτοκτονία της ανθρώπινης φυλής. Είναι απλά για να πούμε ότι θα υπάρχουν λιγότερες γεννήσεις, με καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, ανάπτυξης και επιτυχίας. Πράγματι, με όλες τις συγκρούσεις των τάσεων της, η συνειδητότητα της σημερινής κοινωνίας μας οδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση.

Βολταιρίν ντε Κλερ: Αυτοί που παντρεύονται πράττουν κακώς

Μέρος Α’

Εισαγωγική σημειώση: Το παρακάτω κείμενο είναι μια διάλεξη της Βολταιρίν ντε Κλερ[1] που παρουσιάζει την αρνητική πλευρά του θεσμού του γάμου. Η θετική του πλευρά είχε υποστηριχθεί σε άλλη διάλεξη από τη Δρ. Χενριέττα Π. Γουέστμπρουκ[2] υπό τον τίτλο «Αυτοί που παντρεύονται πράττουν καλώς». Και οι δύο διαλέξεις δόθηκαν ενώπιον της Ριζοσπαστικής Φιλελεύθερης Ένωσης[3], στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α., στις 28 Απριλίου του 1907.

Επιτρέψτε μου να επεξηγήσω δύο σημεία, έτσι ώστε, όταν προκύψει συζήτηση γύρω από αυτά αργότερα, να μην σπαταληθούν λόγια εξετάζοντας πράγματα που δεν άπτονται της ουσίας του ζητήματος.
 Πρώτον – Πώς θα μετρήσουμε την καλή ή την κακή πράξη;
 Δεύτερον – Τι εννοώ με τον όρο γάμος.
 Όσο μπόρεσα να συνενώσω τα κομμάτια του σύμπαντος στο μικρό μου κεφάλι, δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή απόλυτο λάθος. Υπάρχει μόνο μια σχετικότητα, που εξαρτάται από τη συνειδητά αλλά πολύ αργά μεταβαλλόμενη κατάσταση μιας κοινωνικής φυλής σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Το σωστό και το λάθος είναι κοινωνικές αντιλήψεις: αντιλήψεις του μυαλού, όχι ανθρώπινες αντιλήψεις[σ.τ.μ. όχι της ανθρώπινης φύσης]. Οι λέξεις «σωστό» και «λάθος», είναι, πράγματι, ανθρώπινης επινόησης· αλλά οι έννοιες «σωστό» και «λάθος», έχουν δημιουργηθεί, με περισσότερη ή λιγότερη αποτελεσματικότητα, από όλα τα ευφυή κοινωνικά όντα. Και ο ορισμός του Δικαίου, όπως επισφραγίζεται και εγκρίνεται από την επιτυχημένη συμπεριφορά των κοινωνικών όντων, είναι: εκείνος ο τρόπος συμπεριφοράς που εξυπηρετεί καλύτερα την αυξανόμενη ανάγκη αυτής της κοινωνίας.

 Όσο για το ποια είναι αυτή η ανάγκη, σίγουρα υπήρξε στο παρελθόν, και ως επί το πλείστον υποδεικνύεται από την ασυνείδητη αντίδραση της δομής (κοινωνικής ή ατομικής) στην πίεση του περιβάλλοντός της. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, πίστευα στις ίδιες απόψεις με τον Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ, τον Φον Χάρτμαν και τον μέντορά μου τον Λαμ, ότι η ανάγκη αυτή ήταν αποφασισμένη από το σύνολο, ότι η συνείδηση μπορούσε να κρίνει, και είτε να υπακούσει είτε να εναντιωθεί, αλλά δεν είχε δική της φωνή σε ό,τι αφορά στο να αποφασίσει την πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης: αν αποφάσιζε να αντιταχθεί, το έκανε επιφέροντας μόνο τη δική της καταστροφή, και όχι για την αλλαγή του ασυνείδητα καθορισμένου ιδεώδους.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των παλαιστινίων για ζωή, γη, ελευθερία

Το «παλαιστινιακό ζήτημα» δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη αλλά έχει ιστορικό βάθος τουλάχιστον ενός αιώνα. Κομβικά σημεία αποτελούν η παρουσίαση του μανιφέστου του πολιτικού σιωνισμού (εβραϊκός εθνικισμός) από τον Θ. Χερζλ το 1896 και η δημιουργία ενός σιωνιστικού κινήματος, που απώτερο στόχο είχε τη δημιουργία ισραηλινού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης με τη μέθοδο των εποικισμών (μεταφορά εβραίων που βρίσκονταν διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο), εκδιώκοντας σταδιακά τους αραβικούς πληθυσμούς. 

 Η διακήρυξη του βρετανού υπ. εξ. Μπαλφούρ το 1917 έθεσε τα θεμέλια της δημιουργίας του ισραηλινού κράτους, σε μια εποχή διάλυσης και αναδιανομής των εδαφών της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον μετέπειτα τεχνητό διαχωρισμό της Μ. Ανατολής σε κράτη -πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα- τα οποία τέθηκαν (μετά τη λήξη του Α’ Π.Π.) υπό γαλλική και βρετανική επιρροή. 

Γάμος και τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών. Καμία κρατική θεσμοθέτηση δεν έχει απελευθερωτικά χαρακτηριστικά

Η εξέλιξη και η διεύρυνση είναι βασικές προϋποθέσεις για την μακροημέρευση μιας εξουσίας και έτσι τα κράτη, ακολουθώντας πιστά κυριαρχικές προσταγές, εννοείται πως αργά ή γρήγορα θα αμφισβητήσουν, θα διευθετήσουν και θα εξελίξουν θεσμούς και νόμους, πάντα προς την κατεύθυνση των συμφερόντων της εξουσίας. Μπορεί, μάλιστα, κάποιες νομοθετικές αλλαγές και διευθετήσεις που βάζουν «τάξη» σε κοινωνικά ζητήματα, να περνιούνται ως «προοδευτικές» ή ακόμα και «επαναστατικές», πότε για κάποια κομμάτια του κοινωνικού συνόλου και πότε για άλλα, μα στην ουσία όχι μόνο να μην αλλάζουν κάτι προς το καλύτερο αλλά να διευρύνεται η αρχική εξουσιαστική τους φύση, εξυπηρετώντας τελικά μόνο την εκάστοτε εξουσία. Τα παραπάνω τα είδαμε και τα βιώσαμε έντονα στην λεγόμενη εποχή των «μνημονίων», καθώς και στην εποχή των εγκλεισμών και της πανδημίας. Στην εποχή των «μνημονίων» υπήρξε σύγκλιση κομματικών δυνάμεων ως προς την επίτευξη των στόχων που είχαν επιβληθεί από την κυριαρχία. Οι διαχειριστές της εγχώριας κρατικής εξουσίας συγκυβέρνησαν και όρισαν από κοινού τραπεζίτη κυβερνήτη και κάποιοι ανέλαβαν να κηδέψουν τις μνημειώδεις αντιδράσεις που υπήρχαν στους δρόμους. Η ίδια σύγκληση επήλθε και λίγο αργότερα, όταν οι «αντιμνημονιακοί» έφερναν προς ψήφιση μνημόνια που ψηφίζονταν και από τους «μνημονιακούς» αντιπολιτευόμενους. Η ίδια λογική συνεχίστηκε και την περίοδο της πανδημίας, όπου υπό τη σκιά της «ατομικής» και της «συλλογικής ευθύνης» υπήρξε σύγκλιση των εξουσιαστικών δυνάμεων. Μάλιστα, οι όποιες πολιτικές αντιδράσεις και διαφωνίες, εντός και εκτός κοινοβουλίου, εκτός από το αίτημα για παραπάνω μονάδες εντατικής θεραπείας, ήταν στην περαιτέρω σκλήρυνση των οποιωνδήποτε μέτρων τα οποία βαφτίζονταν ως «υγειονομικά» από το κράτος.