Anarchy press gr
-Πιάσε μια Ούρσουλα με γαρνιτούρα έντερα Σβαμπ. Και που ’σαι… για συνοδευτικό θα ήθελα τραγανιστά δάχτυλα προέδρων και πρωθυπουργών, σερβιρισμένα στις σελίδες που υπέγραφαν την εξαθλίωσή μας.
Είμαστε σίγουροι ότι ακόμα και οι φίλοι μας οι χορτοφάγοι θα έμπαιναν στον πειρασμό να παραγγείλουν το παραπάνω πιάτο!
Λοιπόν, δεν είναι αστείο, αυτοί δεν τρώγονται! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την κατανάλωση εντόμων και σκουληκιών για το καλό των υπηκόων και του πλανήτη.
Τίτλος πρωτοτύπου: Manifeste conspirationniste ©Édutions du Seuil, 2022
Μτφ. Μανώλης Ξανθός, σελ. 390, Αθήνα Ιούλιος 2022, Εκδόσεις των συναδέλφων
«Θα νικήσουμε γιατί είμαστε πιο αποφασισμένοι.
Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2022, κυκλοφορεί στη Γαλλία ένα βιβλίο ανώνυμου συγγραφέα που προκαλεί αμέσως σκάνδαλο.
Η γαλλική αντιτρομοκρατική υπηρεσία φαίνεται να διέρρευσε στον τύπο στοιχεία για την ταυτότητα των συγγραφέων. Κατόπιν ξεκίνησε μια εκστρατεία δυσφήμισης του βιβλίου χωρίς καν να έχει διαβαστεί. Ο υπεύθυνος των εκδόσεων Seuil, ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Γαλλίας, δέχθηκε μειωτικά σχόλια για την επιλογή του. Αφού ούτε αυτό ανέκοψε την εκδοτική επιτυχία του, ο θεαματικός μονόλογος προσπάθησε να το αποδώσει σε κάτι οικείο για να ξορκίσει την κατάρα. Κατηγορήθηκε, λοιπόν, η Αόρατη Επιτροπή για τη συγγραφή του. Το γεγονός προκάλεσε τη δημόσια παρέμβαση της Αόρατης Επιτροπής, όπου μαζί με την απολαυστική συντριβή των επικριτών της, έχει και μια εξαιρετική υπεράσπιση του Μανιφέστου Συνωμοσίας».
(Από την έκδοση)
Οι γυναίκες και οι άντρες στο Ιράν τις τελευταίες μέρες έχουν εξαπολύσει επίθεση στην ισλαμική δημοκρατία. Σημαίες του Ιράν αποκαθηλώνονται, πορτραίτα του Χομεϊνί καίγονται και σπάζονται υπό τις επευφημίες του εξεγερμένου πλήθους, κυβερνητικά κτήρια πολιορκούνται και δέχονται επιθέσεις, όπως το κυβερνητικό κτήριο του Amol το οποίο εξεγερμένοι αποπειράθηκαν να κάψουν. Τα χιτζάμπ παραδίδονται στις φλόγες από γυναίκες που δεν δέχονται να τα φορούν υποχρεωτικά. Η χρόνια καταπίεση της ισλαμικής δημοκρατίας φαίνεται πως έρχεται να βρει την δυναμική της απάντηση στους δρόμους των ταραχών. Αφορμή στάθηκε η δολοφονία της Masha Amini από την αστυνομία της ηθικής, καθώς η κοπέλα δεν φορούσε σωστά το χιτζάμπ της. Γυναίκες με λυμένα μαλλιά και πέτρες στα χέρια ενάντια στην αστυνομία, καθώς και γυναίκες με χιτζάμπ, εξεγείρονται ενάντια στην υποχρεωτικότητα, τον διαχωρισμό και την «παραδοσιακή» πατριαρχία της ισλαμικής δημοκρατίας. Χρήστες social media ανεβάζουν βίντεο που δείχνει έναν έφηβο νεκρό, πυροβολημένο στο κεφάλι.
Επιτέλους προέκυψε επιστημονική συναίνεση ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη λαμβάνει χώρα ως αποτέλεσμα της αλόγιστης εξάπλωσης των βιομηχανιών και μάλιστα με τρομερές συνέπειες για τη ζωή στον πλανήτη Γη. Οι προσπάθειες των εταιριών να δωροδοκήσουν επιστήμονες ώστε να υποστηρίξουν το αντίθετο προσελκύουν όλο και λιγότερους αποδέκτες. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό δεδομένου του πόσοι ερευνητές εξαρτώνται από την υποστήριξη της βιομηχανίας. Φυσικά, αντί να ασχολούνται με το γεγονός αυτό καθαυτό, οι κυβερνήσεις και οι φιλελεύθεροι περιβαλλοντολόγοι προωθούν εταιρικές απαντήσεις στα προβλήματα που θέτει η κλιματική αλλαγή.
Η νέα εκπαιδευτική χρονιά ξεκινά και παρουσιάζει ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχθούν οι μεγάλες κυβερνητικές ανακοινώσεις περί αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και η έναρξη λειτουργίας της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και στα δυο αυτά ζητήματα υπάρχουν συνεχή μπρος-πίσω και ταυτόχρονα είναι εμφανή τα σημάδια «δοσοληψίας» με τα εμπλεκόμενα μέρη. Πρόσφατα σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό την παρουσία του υφυπουργού Προ.πο Λ. Οικονόμου, πρυτάνεων και του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα των σχεδίων ασφαλείας που είναι υποχρεωμένα να καταθέσουν τα πανεπιστήμια. Όπως ενημέρωσε η ΕΛ.ΑΣ, τα πανεπιστήμια δεν έχουν καταθέσει τα συγκεκριμένα σχέδια οπότε δεν μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη η πανεπιστημιακή αστυνομία. Οι, έτσι και αλλιώς συρρικνωμένες, Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, μάλλον θα περιμένουν για καιρό, μέχρι στο τέλος η ίδια ή η επόμενη κυβέρνηση να μετατάξει τους συγκεκριμένους μπάτσους σε άλλες Διευθύνσεις ή σε προσωπικές φρουρές. Ένας έμμεσος τρόπος να γίνουν ρουσφέτια, εκδουλεύσεις αλλά και «ιδεολογικός τσαμπουκάς» από την κυβερνητική εξουσία.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, οι φόβοι για το ξέσπασμα κοινωνικών ταραχών σε διάφορες χώρες της ΕΕ πυκνώνουν, όσο παραμένει άκρως αμφίβολη η δυνατότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να καταλαγιάσουν την υποβόσκουσα κοινωνική οργή για τις τιμές της ενέργειας. Η ενεργειακή ανεπάρκεια για τις ευρωπαϊκές χώρες επιδρά καταλυτικά και στην απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς ιστορικές ευρωπαϊκές βιομηχανίες βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού λόγω της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους, με το ενδεχόμενο έλλειψης σειράς προϊόντων να καθίσταται σχεδόν βεβαιότητα για τον φετινό χειμώνα. Το πλήγμα είναι κυρίως ορατό στη γερμανική βιομηχανική παραγωγή, αφού επιχειρήσεις με τεράστιο κύκλο εργασιών ψάχνουν τρόπους για να επιβιώσουν τους επόμενους μήνες, γεγονός αδιανόητο τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
Και μιας και πιάσαμε την παράνοια περί της ενέργειας, από την άσβηστη δίψα των πολυεθνικών και των κρατών να σκάψουν όλο τον πλανήτη για να βρουν ενεργειακούς πόρους με μανία εθισμένου χρήστη ναρκωτικών, ως το οικιακό τιμολόγιο, ιδού και ο Μανουέλ Μακρόν, το χαϊδεμένο παιδί του διαβόητου Κλάους Σβαμπ.
Φρέσκος-φρέσκος, μετά από τρεις εβδομάδες ανέμελων διακοπών στο Fort de Bregancon, του 13ου αιώνα, στην Cote d’ Azur (επίσημη θερινή κατοικία των Γάλλων Προέδρων από εποχής Στρατηγού Ντε Γκωλ), συγκάλεσε υπουργικό Συμβούλιο.
«Μυθεύματα» χαρακτήρισε χθες η κυβέρνηση τις πληροφορίες, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα», σύμφωνα με τις οποίες στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών υπήρχε εμπλοκή της CIA και η Vodafone την είχε ενημερώσει σχετικά από τον Φεβρουάριο του 2005. «Ό,τι στοιχεία είχε να δώσει η κυβέρνηση, τα έχει δώσει πρωτίστως στη δικαιοσύνη και εν συνεχεία στη δημοσιότητα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα λοιπά αναφερόμενα στο δημοσίευμα, είναι μύθευμα», δήλωσε σχετικά ο υπουργός Επικρατείας κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος. Σε πανομοιότυπη δήλωση προέβη, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γιώργος Βουλγαράκης, ο οποίος ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε χειριστεί την υπόθεση.
Καθημερινή, 2-3-2006
Στην κατασπαραγμένη ελληνική κοινωνία, που έχει καταντήσει σκιά του εαυτού της, δεν αποτελεί σενάριο συνομωσίας, ότι η πάλαι ποτέ ευρύχωρη μεσαία τάξη, αφανίζεται σήμερα, συνειδητά από τις κυβερνήσεις και τους δανειστές από το 2010. Έχει γραφτεί τόσες πολλές φορές, που θεωρείται πλέον «κεκτημένο», όπως κάποτε τα «προνόμια» της και κάθε σκέψη για τυχόν αλλαγή πορείας, έστω και προσχηματική, να καταδικάζεται στην πυρά εκ των προτέρων. Ο εγκλωβισμός στο συναίσθημα της μικρότητας, της ανημπόριας και συχνά στον φθόνο και το βλακώδες μίσος είναι φανερός σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας.
«…και μάλιστα να το βαφτίζουν και Μαρία τις ημέρες της Παναγίας; Ντροπή».
Έτσι αποφάνθηκε ο αηδιαστικά ιταμός Μητσοτάκης για το κοριτσάκι, που ξεψύχισε σε μια νησίδα του Έβρου από τσίμπημα σκορπιού, εγκλωβισμένο μαζί με άλλους 40 μετανάστες, που επιχείρησαν να περάσουν στην Ελλάδα.
Η ελληνική κυβέρνηση, εκείνες τις μέρες του Αυγούστου, έφτασε να αρνηθεί, ότι η νησίδα είναι ελληνικό έδαφος για να μην προβεί στις αναγκαίες από τις διεθνείς συνθήκες ενέργειες για διάσωση των εγκλωβισμένων. Ο «εθνικός κορμός» σε ένα κρεσέντο σκατοψυχιάς, όπως ίσως θα θυμάστε κατήγγειλε τον… ξένο τύπο, που ανέδειξε το θέμα, ότι διασπείρει ψευδείς ειδήσεις (ο εγχώριος τύπος εκείνες τις μέρες είχε πρωτοσέλιδο τη Σάντρα Μπούλοκ να ενθουσιάζεται με τη γίδα βραστή, που έφαγε στην Επίδαυρο).
Από το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Η ταινία με τον τίτλο «The dark side of green energies», «η σκοτεινή πλευρά της πράσινης ενέργειας», επεξηγεί τις προβληματικές και τις σοβαρές επιπτώσεις που δημιουργεί στο περιβάλλον η πράσινη ενέργεια. Είναι σαφές πως όσο η ανθρωπότητα θα πορεύεται με τα επιβεβλημένα μοντέλα ανάπτυξης που θέτει η εξουσία, καμία ενέργεια, είτε «πράσινη» είτε «συμβατική», δεν θα είναι ποτέ αρκετή και πόσο μάλλον «φιλική» προς το περιβάλλον.
Είναι γεγονός πως από την εποχή του κορωναϊού και μετά, η εξουσία βρήκε πρόσφορο έδαφος να επιταχύνει τους σχεδιασμούς της σ’ έναν ευρύτερο τομέα που περιλαμβάνει και την επαναδιαπραγμάτευση της έννοιας του σώματος. Λέγοντας γενικά σώμα, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε πως μιλάμε όχι μόνο για το ατομικό μας σώμα, αλλά και αυτό που σχετίζεται με το δημόσιο, δηλαδή το κοινωνικό, καθώς και τους δημόσιους χώρους που και τα δύο σώματα σχετίζονται και συνδέονται, είτε είναι οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι χώροι δουλειάς και διασκέδασης, είτε οι ψηφιακοί χώροι που αντικαθιστούν ή συμπληρώνουν την δουλειά, την επικοινωνία, την διασκέδαση, την αγορά, την κατανάλωση κλπ. Γίνεται σαφές, πως η έννοια του σώματος είναι κάτι ευρύτερο, που μπορεί να ξεκινάει ατομικά και υλικά, αλλά μπορεί να επεκτείνεται κοινωνικά και έχει σχέση με δημόσιους και ψηφιακούς χώρους.
Μια συνοπτική παρουσίαση της αγοροπωλησίας της πλατείας Εξαρχείων
Η πολυπλοκότητα της έννοιας και της διαχείρισης του λεγόμενου δημόσιου χώρου έχει απασχολήσει νομικούς, εγκληματολόγους, αρχιτέκτονες, πολεοδόμους, οικονομολόγους, πολιτικές και αστυνομικές αρχές, επιχειρηματίες, συγκοινωνιολόγους, γεωγράφους και ιστορικούς με τις προσεγγίσεις άλλοτε να ξεκινούν από διαφορετικές ή αντιθετικές αφετηρίες και άλλοτε συγκλίνουσες. Οι ορισμοί του δημόσιου χώρου ποικίλουν, πρώτα απ’ όλα, ακριβώς για τον παραπάνω λόγο. Σύμφωνα λόγου χάριν μ’ έναν καθηγητή αρχιτεκτονικής, «Δημόσιος Χώρος είναι αυτός που πρωτίστως ενθαρρύνει την ελεύθερη ανταλλαγή, την κοινωνική, όχι όμως την οικονομική ανταλλαγή, την ελεύθερη κοινωνία – επικοινωνία, μεταξύ αγνώστων. Ο δημόσιος χώρος είναι ο τύπος της ευσταθούς ή ασταθούς ισορροπίας μεταξύ τάξης και αταξίας της μεταβαλλόμενης οργάνωσης των αντιθέσεων» (Πανέτσος Γ., 2002, Διάλεξη στο συνέδριο η αρχιτεκτονική και η πόλη του 21ου αιώνα, Αθήνα: Πρακτικά συνεδρίου, εκδόσεις ΤΕΕ, σελ.247). Ένας νομικός από την πλευρά του θα προσεγγίσει τα συνταγματικά «θεμέλια» του δημόσιου χώρου, την νομική του έννοια, τα φιλελεύθερα ή μη χαρακτηριστικά των νομικών ρυθμίσεων κανόνων, δικαιωμάτων κοκ. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, δεύτερη σκέψη για να κατανοήσει κάποιος ότι οι κυρίαρχες αφηγήσεις, αριστερές ή δεξιές, προοδευτικές ή συντηρητικές, αλλά και οι εναλλακτικές είναι στρατευμένες, χωρίς άλλωστε να το κρύβουν σ’ έναν κοινό στόχο: στην διαμόρφωση και τον έλεγχο του αστικού περιβάλλοντος, των λεγόμενων δημόσιων χώρων με εκείνους τους τρόπους, ώστε να εξασφαλίζεται η κρατική βούληση να ορίζει την κίνηση σωμάτων, εμπορευμάτων, πολιτισμικών ή μη. Η ελευθερία λόγου χάριν των συναθροίσεων είναι απλά μια δημοκρατική καρικατούρα, καθώς ορίζονται με αυστηρότητα οι «προϋποθέσεις» στ’ όνομα της «δημόσιας τάξης και ασφάλειας».
Ζούμε ένα ατελείωτο καλοκαίρι γεμάτο ψευδαισθήσεις και όνειρα. Ένα ατελείωτο ονειρικό καλοκαίρι που επιπλέουμε σε μια μπουρμπουλήθρα στην θάλασσα της αφθονίας και τα ψάρια χαριεντίζονται στο βυθό της. Από το Καστελόριζο μέχρι την Ιθάκη και από εκεί σε άγνωστους καλοκαιρινoύς τόπους, όπου τα τζιτζίκια ντύνουν ηχητικά το όνειρό μας και κάτι παράξενοι τύποι μας λένε πως όλα γίνονται για το καλό μας.
Ερρίκο Μαλατέστα, η ασυνήθιστη ζωή του επαναστάτη που έτρεμαν περισσότερο όλες οι κυβερνήσεις και οι αστυνομικές αρχές του ιταλικού βασιλείου.
Μτφ-επιμ. ΠαναγιώτηςΚαλαμαράς, σελ. 185, Εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα Άνοιξη 2022
«Ρώμη, γειτονιά Τριονφάλε, οδός Αντρέα Ντόρια. 10 Νοέμβρη 1931. Σε κατ’ οίκον περιορισμό –με μια φιάλη οξυγόνου δίπλα στο κρεβάτι του και δύο αστυφύλακες στο πλατύσκαλο– ένας γέρος σκέφτεται, χωρίς νοσταλγία και θλίψη, μια ασυνήθιστη ζωή συνωμοσιών, διαφυγών, απεργιών και εξεγέρσεων. Και οι αναμνήσεις γίνονται θέατρο της μνήμης, πολιτικό όπλο. Στη διάρκεια μιας μέρας που κυλάει με τη συνοδεία ενός χαλασμένου εκκρεμούς, ο άνθρωπος που είχε αποκληθεί «Λένιν της Ιταλίας», ξαναβλέπει ολόκληρη τη ζωή του και συνεχίζει να εκπλήσσεται: οι μέρες της Συμμορίας του Ματέζε και οι φυλακές του ιταλικού βασιλείου, η εξορία στο Λονδίνο και οι περιπέτειες στην Αργεντινή, η παράνομη επιστροφή και οι καταλήψεις της «κόκκινης διετίας». Εξήντα χρόνια αναρχίας, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, διαπλέκονται με την ιστορία της Ιταλίας και με τις μάχες του εργατικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μτφ: Γιάννης Καστανάρας, Σελ. 687, Εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα 2015
«Η Μεγάλη Επανάσταση είναι το εκτενέστερο βιβλίο του Κροπότκιν και, με εξαίρεση τα κεφάλαια Αλληλοβοήθεια που εξετάζουν τις πρωτόγονες κοινωνίες και τις μεσαιωνικές πόλεις, το σημαντικότερο ιστοριογραφικό έργο του. Αλλά είναι και κάτι περισσότερο από την εξιστόρηση ενός μεμονωμένου γεγονότος οσοδήποτε σημαντικού, επειδή ο Κροπότκιν χρησιμοποιεί τις παρατηρήσεις του για τα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης για να αναστοχαστεί πάνω στο γιατί τελικά έμεινε ανολοκλήρωτη, και να αντλήσει διδάγματα για τη φύση της επανάστασης […] Όπως τόσο πειστικά καταδεικνύει ο Κροπότκιν, τα μέλη των περίφημων λεσχών, που κατέχουν περίοπτη θέση στις πολιτικές ιστορίες της Επανάστασης, ανήκαν –της Λέσχης των Ιακωβίνων μη εξαιρουμένης- στις μεσαίες τάξεις ως προς τη σύνθεσή τους κι επίσης προς τον προσανατολισμό τους, εκτός από τις περιπτώσεις που ο λαός τις έσπρωχνε σε ριζοσπαστικές κατευθύνσεις. Αλλά ο πιο κρίσιμος ρόλος στην Επανάσταση ήταν ίσως ο ρόλος των χωρικών, της πιο καταπιεσμένης τάξης στο Παλαιό Καθεστώς.
Μέρος ΄Β
Οι συνεχείς εξουσιαστικοί πόλεμοι του 18ου αιώνα μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, στον θαλάσσιο ελλαδικό χώρο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της πειρατείας στην περιοχή. Οι πειρατές έγιναν πολλές φορές πιόνια των κυρίαρχων δυνάμεων, αναλαμβάνοντας να κάνουν κούρσο, πότε με την μία και πότε με την άλλη δύναμη, χτυπώντας τα εχθρικά εμπορικά πλοία και αρπάζοντας το εμπόρευμα. Κάποιοι επωφελήθηκαν και πλούτισαν, άλλοι απλά μάζεψαν ένα κομπόδεμα για να μπορέσουν να ζήσουν, αλλά υπήρχαν και πολλοί που καταστράφηκαν είτε χάνοντας την ζωή τους είτε την ελευθερία τους. Η Αυστρία, στους κατά καιρούς πολέμους της με την Γαλλία, (1701-1714, 1730-1735, 1740-1748), παρεχώρησε στους Έλληνες, κωπήλατες γαλιότες[1], καθώς και το δικαίωνα να έχουν υψωμένη την αυστριακή σημαία, ώστε να κάνουν κούρσο αρπάζοντας και λεηλατώντας γαλλικά εμπορικά πλοία.
Μέρος ‘Α
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην νεώτερη ιστορία του ανατολικού μεσογειακού χώρου είναι η άσκηση της πειρατείας. Η μέθοδος της πειρατείας, ειδικότερα στους μέσους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις αυτοκρατορίες της Ευρώπης και τις βοήθησε να ασκούν πολιτικές πιέσεις, να επεκταθούν, να εδραιωθούν ή να χάσουν κομμάτια της κυριαρχίας τους. Μέσα από την πειρατεία συσσωρεύτηκε πλούτος στα χέρια λίγων και δημιουργήθηκαν πολλές οικονομικά ισχυρές οικογένειες που στην συνέχεια έπαιξαν σημαντικό εξουσιαστικό ρόλο. Επίσης η πειρατεία μπορούσε να διαμορφώσει τις τιμές πολλών προϊόντων.
Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.
Anarchy press gr 