Λεβ Τσερνίι

Ο Λεβ Τσερνίι [Lev Chernyi (=μαύρος λέων)] ήταν Ρώσος ατομικιστής αναρχικός –θεωρητικός, ακτιβιστής και ποιητής– και ένας από τους πρωτοστάτες της Τρίτης Ρωσικής Επανάστασης*. Ο Τσερνίι αποφυλακίστηκε το 1917, όντας μέχρι τότε πολιτικός κρατούμενος του τσαρικού ρωσικού καθεστώτος και γρήγορα εξελίχτηκε σε έναν από τους βασικούς αγωνιστές του ρωσικού αναρχισμού. Μετά από σφοδρές εκ μέρους του καταγγελίες σε αναρχικά έντυπα ενάντια στη νέα κυβέρνηση των μπολσεβίκων, και έχοντας συμμετάσχει σε διάφορες μυστικές αντιστασιακές κινήσεις, ο Τσερνίι συλλαμβάνεται από την Τσεκά κατηγορούμενος για παραχάραξη και εκτελείται στις 21 Σεπτεμβρίου 1921 χωρίς να περάσει από δίκη.

Φιοντόρ Μοτσάνοφκι

Απέναντι στους μπολσεβίκους δικαστές.

Η ομιλία του αναρχικού Φιοντόρ Μοτσάνοφσκι στο Επαναστατικό Δικαστήριο της Πετρούπολης, στις 13 Δεκεμβρίου 1922:

Eπιτρέψτε μου να καθυστερήσω λίγο την απάντησή μου στις ερωτήσεις που μου θέσατε για να σας δώσω μερικές πληροφορίες για την ομάδα Μπιζβλάστια,  και για την  θέση αυτής της ομάδας σχετικά με τις κυβερνήσεις γενικά και τη σοβιετική κυβέρνηση ειδικότερα. Κατ’ αρχήν, και ως μέλος της ομάδας Μπιζβλάστια, επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι ούτε ο Τιλ, ούτε ο Τόμσον, ούτε ο Κοζιάρσκι που έχει κατηγορηθεί για ληστείες, έχουν ή είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση με την ομάδα μας και, ότι, ο Κοζιάρσκι δεν ήταν ποτέ μέλος αυτής της ομάδας, ούτε και συνδεόταν με κάποιον τρόπο με την ομάδα. Με βάση αυτά,  διαμαρτύρομαι για  τα γελοία και  ψευδή δημοσιεύματα της Red Gazette, στις 13 Δεκεμβρίου 1922, που αναφέρουν ότι «ο Ιβάν Τιλ είναι μέλος της ομάδας Μπιζβλάστια». Και επιτρέψτε μου να αμφισβητήσω εκ των προτέρων οποιαδήποτε άλλη συκοφαντία εμφανιστεί στον επίσημο σοσιαλιστικό τύπο στο μέλλον. Δεν θα μακρηγορήσω για την ομάδα Μπιζβλάστια και τις δραστηριότητές της. Λίγα λόγια μόνο θα πω.

Η Μυστική ζωή των δέντρων

του PETER WOHLLEBEN

Εκδ. Πατάκης

Μετάφραση: Λαγουδάκου Γιώτα

Σελ. 296,

Δεκέμβριος 2017

Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο, κατά τη γνώμη μας, πραγματικά, μας εισάγει στον μαγικό κόσμο της μητέρας Φύσης. Μαγεία στη Φύση είναι ότι όλα, φανερά ή κρυφά, συνδέονται, είναι ένα, αλληλοβοηθούνται, επικοινωνούν, ζουν μαζί, επιβιώνουν το ένα πλάι στο άλλο, το ένα από το άλλο.

Οφείλουμε, αρχικά στους εαυτούς μας, σαν πρώτο βήμα, να αντιληφθούμε ότι είμαστε κομμάτι αυτής της μαγείας.

Μια σύντομη βιογραφία του José Maria Villegas (1917-2008)

Γεννήθηκε στις Caniles (Γρανάδα) στις 8 Μαΐου 1917. Ανέπτυξε ενδιαφέρον για τους κοινωνικούς αγώνες πολύ νωρίς στη ζωή του. Για το λόγο αυτό διώχθηκε από τα πολιτικά αφεντικά του χωριού του και αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Βαρκελώνη όπου εργάστηκε ως ξυλουργός και ως επιπλοποιός, δραστηριοποιούμενος στη φημισμένη Ένωση Ξυλουργών της CNT της Βαρκελώνης.

Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, πήρε μέρος στην επανάσταση στη Βαρκελώνη και στη νίκη ενάντια στους φασίστες. Κατατάχθηκε στις πολιτοφυλακές και στην ηλικία των 19 ετών προσχώρησε στην ταξιαρχία Durruti, όπου ορίστηκε εκατόνταρχος (εκπρόσωπος ομάδας 100 ατόμων).

Πήρε μέρος στην επιτυχημένη μάχη του Alcala del Obispo και στις 15 Αυγούστου 1936 τραυματίστηκε στο χέρι, αλλά αρνήθηκε να εγκαταλείψει το μέτωπο και έτσι έμεινε με τους συντρόφους του. Αυτός και η ομάδα του των εκατό ατόμων ξεκίνησαν για τη Μαδρίτη, όπου ο Durruti έχασε τη ζωή του, γεγονός το οποίο, σύμφωνα με τον Βιλιέγκας, κατέστρεψε το ηθικό όλων των συντρόφων του. Παρ’ όλα αυτά αγωνίστηκαν με όλη τους τη δύναμη.

«… Και τί πειράζει αν ένα παιδί δεν μπορεί να γράψει;»

Η εξάπλωση του κορωναϊού δημιούργησε τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης και καθολικής –σε πολλές περιπτώσεις– εφαρμογής της τηλεργασίας και τηλεκπαίδευσης. Δυο σχετικά σύγχρονες μέθοδοι με τις οποίες, μέσω της χρήσης τεχνολογίας, υποκαθίσταται σε σημαντικό βαθμό η φυσική παρουσία του εργαζόμενου/μαθητή στον εργασιακό/σχολικό χώρο.

Όπως σε κάθε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, έτσι και τώρα το Κράτος μηχανεύεται τρόπους για το πως θα επωφεληθεί ώστε οι «έκτακτες» χρήσεις να γίνουν μόνιμες. Δεν θα έλειπε από αυτή τη συνθήκη φυσικά η εκπαίδευση, ως ένας πάρα πολύ σημαντικός θεσμός για το Κράτος. Οι τελευταίες ανακοινώσεις και συζητήσεις από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας έδειξαν ξεκάθαρα την επιλογή του «δράττοντος την ευκαιρία».

Αλλά, εάν στο Υπουργείο μπορεί να καταλογιστεί πονηρία προθέσεων, στο «εκπαιδευτικό κίνημα» διακρίνεται μια μονοδιάστατη αντίδραση στις επιβουλές της Πολιτείας. Σίγουρα είναι οξύμωρο και περίεργο, η υπουργός Παιδείας η οποία διαθέτει μεγάλη εμπειρία στη σύνταξη «σφιχτών» νομικών κειμένων, εγγράφων και πράξεων, να καταθέτει σχέδιο νόμου που έμπαζε από παντού. Και που έπρεπε να επιστρατευτούν πρώην πρυτάνεις και ανώτατες αρχές για να τοποθετηθούν. Δεν πιστεύουμε ότι αποτελούσε αβλεψία αλλά μια συνειδητή επιλογή διαχείρισης καταστάσεων και αντιδράσεων. Και σε αυτό το σημείο η πλειονότητα του εκπαιδευτικού χώρου επικεντρώνεται μονάχα στο σοβαρό ζήτημα των καμερών. Μετά τις ήξεις-αφήξεις της κυβέρνησης, μιας συχνής τακτικής κατά την περίοδο της καραντίνας, και τις πιέσεις που ασκήθηκαν σε εκπαιδευτικούς από ορισμένα περιφερειακά εκπαιδευτικά συμβούλια για χρήση σύγχρονης τηλεκπαίδευσης και πλατφόρμας, το μπαλάκι πετάχτηκε και στους γονείς, οι οποίοι, εννοείται, δεν θα μπορούσαν να είχαν ομοιόμορφη και ενιαία άποψη, αλλά που διακρίθηκαν σε πολλές περιπτώσεις από ανταγωνιστικά κριτήρια και όχι ουσίας. Επιχειρήματα της μορφής «γιατί τα ιδιωτικά σχολεία κάνουν σύγχρονη από την αρχή;» ή «γιατί το χ,ψ σχολείο κάνει και εμείς δεν κάνουμε;» εμφανίστηκαν στους ενδογονειακούς διαλόγους.

H νόσος Covid-19 είναι ένα σύμβολο μιας πολύ πιο βαθιάς νόσου, του ιού Wetiko που προσβάλει τον νου

Επί σχεδόν είκοσι χρόνια γράφω για έναν αόρατο, μεταδοτικό ιό που προκαλεί τον θάνατο και κανείς δεν έχει ανοσία σε αυτόν. Για έναν ιό ο οποίος έχει εξαπλωθεί ύπουλα και ο οποίος αναπαράγεται στα κύτταρα όλου του πληθυσμού των ανθρώπων. Αυτή η θανατηφόρα ασθένεια είναι ένας ιός του νου. Οι ιθαγενείς Αμερικανοί τον αποκαλούν WETIKO και είναι ένας ιός που κυριολεκτικά καλλιεργείται και τρέφεται από τον φόβο και τον διαχωρισμό. Πρόκειται για μια ψυχική και πνευματική ασθένεια, μια ψύχωση με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, «μια ασθένεια του πνεύματος». Η προέλευση και το μέσο λειτουργίας του ιού wetiko δεν είναι άλλη από την ανθρώπινη ψυχή. Αυτός ο ιός του νου δρα μέσω των τυφλών μας σημείων με τέτοιο τρόπο ώστε να κρύβεται για να μην τον βλέπουμε –να μας κρατά στο σκοτάδι, κατά κάποιο τρόπο. Ως μια συλλογική ψύχωση, ο wetiko, μπορεί να θεωρηθεί ως «ο ιός» στο σύστημα, που καταστρέφει το είδος μας από τότε που το ανθρώπινο είδος είχε την πρώτη του ανάμνηση.

Έμαθα για πρώτη φορά τη λέξη wetiko από τον καθηγητή και αυτόχθονα συγγραφέα Jack Forbes στο κλασικό βιβλίο του Columbus and Other Cannibals. Ο Forbes γράφει: «Για αρκετές χιλιάδες χρόνια τα ανθρώπινα όντα υπέφεραν από μια πανούκλα, μια ασθένεια χειρότερη από τη λέπρα, μια ασθένεια χειρότερη από την ελονοσία, μια ασθένεια πολύ πιο τρομερή από την ευλογιά… Δυστυχώς, η ιστορία του κόσμου τα τελευταία 2.000 χρόνια είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ιστορία της επιδημιολογίας της νόσου wetiko. Αυτή η ασθένεια είναι η μεγαλύτερη επιδημία που γνωρίζει ο άνθρωπος».

Μικροπλαστικά βρέθηκαν σε ανθρώπινα όργανα

Τα μικροπλαστικά βρίσκονται παντού, όχι μόνο στις θάλασσες και στους ωκεανούς, αλλά στο νερό που πίνουμε, στο φαγητό που τρώμε, ακόμη και στον αέρα που αναπνέουμε. Απελευθερώνονται στον αέρα και το νερό από την αργή αποδόμηση πλαστικών προϊόντων, συνθετικών ινών, ρούχων, ακόμη και προϊόντων ομορφιάς, είναι σωματίδια πολυμερισμένα, μικρότερα από 5 mm. Το εμφιαλωμένο νερό είναι μία από τις κύριες πηγές πλαστικής κατάποσης. Τα θαλασσινά τα ψάρια, το αλάτι και η μπύρα περιέχουν επίσης πολύ υψηλά επίπεδα μικροπλαστικών.

Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Newcastle στην Αυστραλία, για λογαριασμό του WWF το 2019, έδειξε ότι ο μέσος άνθρωπος τρώει δυνητικά περίπου 2.000 μικροπλαστικά την εβδομάδα, 5 γραμμάρια πλαστικών, όσο το βάρος μιας πιστωτικής κάρτας, μέσω της διατροφής του κάθε εβδομάδα[1].

Κύκλος. Κλωστή. Κόσμος.

Η γατίσια ουρά σκίζει τον αέρα αφήνοντας υπονοούμενα για επικείμενο κυνήγι

Οι γηραιοί προστατεύουν τους νεότερους (ή για πάντα νέους) κρατώντας τους  αιχμάλωτους στο νησί της ακινησίας. Ακινησία: είσαι ελεύθερος να κινηθείς μόνο μέσα στον νοητό κύκλο έχοντας φορέσει την κλωστή στο πόδι για να μην αφαιρεθείς και χάσεις το δρόμο μέσα στον κύκλο (η ίδια κίνηση ξανά και ξανά).

Πώς κάνεις έτσι για μια κλωστή;

Τερματίσαμε και δεν υπάρχει άλλη πίστα να χυμήξουμε στους εφιάλτες των πρότερων φόβων μας

Όταν ένας άνθρωπος φωνάζει στην καταδικασμένη του ζωή κανείς δεν (του) απαντάει. Έφυγαν από καιρό τα όνειρά σου μα έμεινες να τα κοιτάς καθώς σέρνονταν από την κλωστή του ποδιού σου.

Κοινωνία: αυγό που έσπασε και τώρα χορταίνουμε την ασυλία μας με τα τσόφλια

Η βροχή βουβαίνεται συνεχώς κι ας έχει να πει πολλά. Σαν προβάλλουν οι πρώτες δειλές σταγόνες, λες κι ένα πόδι της πατά στα λόγια μες στις λακούβες κι εκείνα χάνονται αθόρυβα στην κοιλιά της γης.

Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ» ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΔΕΞΙΑΣ

Είναι ίσως κοινότυπο, αλλά θα το επαναλάβουμε, όσο και αν φαντάζει κουραστικό. Το κράτος έχει συνέχεια. Οι εκάστοτε διαχειριστές του δεν ξεκινούν από το μηδέν, δεν εφευρίσκουν τα πάντα την στιγμή κατά την οποία τους παραδίδονται τα ηνία από τους προκατόχους τους, οι οποίοι, επίσης, συνεχίζουν να ασκούν εξουσία αυτή τη φορά από το πόστο της λεγόμενης ελάσσονος ή μείζονος αντιπολίτευσης. Οι εκκλήσεις, λόγου χάρη, για συναίνεση σε διάφορα θέματα βασίζονται κατ’ αρχήν σ’ αυτήν την εξουσιαστική πραγματικότητα, χωρίς να υποτιμούμε το βάθος και την διαδρομή των ιδεολογικών συγκλίσεων ή αλληλοκαλύψεων ανάμεσα στους κομματικούς σχηματισμούς.

Θέση κλειδί, μάλιστα, στις ιδεολογικές συγκλίσεις ενίοτε κατέχουν κομματικοί σχηματισμοί (όπως στο πρόσφατο παρελθόν οι ΑΝΕΛ ή το Ποτάμι) οι οποίοι σύντομα «εξαερώνονται» εκλογικά. Η «δουλειά», όμως, γίνεται και με το παραπάνω. Τα «άλματα» δικαιολογούνται λόγω των «έκτακτων» πολιτικών και οικονομικών συνθηκών και της επείγουσας ανάγκης να δοθεί πολιτική στέγη στους εξοργισμένους ψηφοφόρους, οι οποίοι γίνονται, όπως λέγεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εύκολη λεία των «ακραίων».

Πλημμύρες στην Εύβοια

Όταν το βράδυ της ογδόης προς ενάτη Αυγούστου εκδηλώθηκαν πολύ έντονες βροχοπτώσεις στην κεντρική Εύβοια, ίσως κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει, την έκταση της καταστροφής, που θα γινόταν φανερή το επόμενο πρωί. Πράγματι, τα χιλιοστά της βροχής ήταν πάρα πολλά, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό λόγω της πολιτικής εμπλοκής της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Δεν έχει τόση σημασία εάν έπεσαν 212mm βροχής όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της η ΕΜΥ, όπως αυτά καταγράφηκαν από τα ραντάρ της Λάρισας ή 350mm όπως ισχυρίζεται ο κ. Χαρδαλιάς. Διότι και τα δυο μεγέθη είναι πολύ υψηλά για ύψος βροχόπτωσης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Συνεπώς ήταν δεδομένο, ότι θα εκδηλώνονταν πλημμυρικά φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής Εύβοιας. Άλλωστε και οι πλημμύρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο και προκαλούνται λόγω των έντονων βροχοπτώσεων. Μπορούν να προβλεφθούν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τα σημεία και οι περιοχές που είναι ευαίσθητες σε πλημμύρες, είτε λόγω των εκβολών των ποταμών είτε των δέλτα και υγροτόπων που σχηματοποιούνται στη πάροδο των χρόνων. Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς, ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει απόλυτα τις επιπτώσεις από την εκδήλωση ακραίων καιρικών φαινομένων. Δηλαδή, ακόμη και εάν υπάρχει μια αρμονία της σχέσης ανθρώπου-φύσης, αυτό δεν σηματοδοτεί ότι δεν θα υπάρχουν απώλειες και καταστροφές από φυσικά φαινόμενα. Η κυρίαρχη προσέγγιση ότι πίσω από κάθε φυσική «καταστροφή» υπάρχουν ευθύνες ανθρώπων δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Συχνά ισχύει στη σύγχρονη εποχή, αλλά οι ευθύνες ξεκινούν και διαχέονται μέσα από ένα σύνθετο και πολύπλοκο πλέγμα εξουσίας.

Φωτιές σε εργοστάσια ανακύκλωσης. Το τοξικό νέφος του κράτους, του κεφαλαίου και των δημοσιογράφων

Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο σχετικά με φωτιές σε εργοστάσια ανακύκλωσης θα βγάλει στην επιφάνεια αρκετές περιπτώσεις πυρκαγιών που ξεκίνησαν είτε αργά το απόγευμα είτε την νύχτα. Ενδεικτικά: 29 Μαΐου 2018 στον Ασπρόπυργο, 27 Σεπτεμβρίου 2018 στη Λάρισα, 27 Απριλίου 2019 στην Σίνδο, 6 Ιουλίου 2019 στο Λασίθι, 14 Ιανουαρίου 2020 στην Κόρινθο, 14 Μαΐου 2020 στον Ασπρόπυργο, 15 Αυγούστου στην Μεταμόρφωση και 20 Αυγούστου στη Θεσσαλονίκη. Οι παραπάνω φωτιές έμειναν ως ατυχήματα, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση των αιτιών τους.

Ο Ερημίτης στην Κέρκυρα κάποια στιγμή θα καιγόταν

Ο Ερημίτης στην Κέρκυρα είναι άλλη μια περιοχή όπου το κράτος μαζί με το κεφάλαιο την ισοπεδώνουν. Για άλλη μια φορά στο όνομα της «βαριάς βιομηχανίας» της Ελλάδας, θα αλωθεί μια περιοχή για να χτιστούν βίλες, ξενοδοχεία, μαρίνα και καταστήματα. Τι και αν το φετινό καλοκαίρι αποδείχτηκε περίτρανα, πως οικονομικά η «βαριά βιομηχανία» είναι φτερό στον άνεμο; Η καταστροφή του Ερημίτη συντελέστηκε με την συνεργασία όλων των κυβερνήσεων από το 2012 έως σήμερα. Μάλιστα η παραχώρηση της περιοχής στην NCH Capital Inc για 99 χρόνια έγινε το 2016 επί κυβέρνησης Συριζανελ. Η NCH Capital Inc δεν είναι τυχαία εταιρεία, αφού έχει δραστηριότητες σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα έχει αναλάβει όλα τα Βαλκάνια και την ΝΑ Ευρώπη. Διαχειρίζεται κεφάλαια αξίας 3 δισ. δολαρίων.

Ο Μητσοτάκης όταν επισκέφτηκε την περιοχή στα μέσα του Ιουλίου προφήτευσε», σε δημόσια συζήτηση που είχε, μια φωτιά που θα έπιανε στον Ερημίτη σχεδόν ένα μήνα μετά. Θέλοντας να δικαιολογήσει την επένδυση, ο Μητσοτάκης ανέφερε ότι ούτως ή άλλως, κάποια στιγμή ο Ερημίτης θα καιγόταν. Έτσι και έγινε, λοιπόν. Ο Ερημίτης ένα μήνα μετά στις 17/08 έπιασε φωτιά που κατέκαψε 200 στρέμματα, ορισμένα εκ των οποίων είναι προορισμένα για το λεγόμενο «Project Kassiopi». Η φωτιά ξεκίνησε το απόγευμα σε πολλά διαφορετικά σημεία και ενώ προηγουμένως είχαν ξεκινήσει βορειοδυτικοί άνεμοι.

ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΛΩΠΟΔΥΤΗΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ή «ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΗΣ» ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ;

«Ξανατονίζω: Απαντούμε, δεν προκαλούμε. Και με στιβαρότητα προσβλέπουμε να επικρατήσει, επιτέλους, η λογική στη γειτονική μας χώρα. Ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει ένας καλόπιστος διάλογος. Βασισμένος στο Διεθνές Δίκαιο και στον αμοιβαίο σεβασμό για τη μία διαφορά που αποτελεί το αντικείμενο συζήτησης και ενδεχόμενης προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο: Την οριοθέτηση Θαλασσίων Ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν σηκώνουμε σημαίες ευκαιρίας. Υψώνουμε τη στάση της ευθύνης και της νομιμότητας. Γιατί δεν γίνεται σοβαρή εξωτερική πολιτική με προπαγανδιστικές φωτογραφίες από ανύπαρκτες σεισμικές έρευνες. Ούτε και με εθνικιστικούς παροξυσμούς προς ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης» (Διάγγελμα Κ. Μητσοτάκη, 12-8-2020).

Η αλήθεια να λέγεται, άλλωστε γι’ αυτό τον επέλεξε ο μαλάκας ο ελληνικός λαός για να του λέει τις μεγάλες αλήθειες. Όχι σαν εκείνον τον αρχιψεύταρο τον Τσίπρα.

«ΕΛΛΗΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΑ»: Cito fit quod dii volunt (Γρήγορα γίνεται αυτό που θέλουν οι θεοί…)

«Πρώτον, οι τακτικές επικράτησης δεν είναι από τη φύση τους καταστρεπτικές ή απειλητικές. Αντίθετα, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται αυτές οι τακτικές είναι που τις καθιστά επιβλαβείς. Για παράδειγμα, παρ(’) όλο που οι απειλές (δηλαδή η προσπάθεια των Εμπλεκόμενου να επιβάλλει τη θέλησή του δηλώνοντας την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει ενδεχομένως ακόμα και βίαια μέσα) θεωρούνται εργαλεία καταστροφής ή εχθρότητας, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να υποδηλώσουν την απροθυμία ή την αδυναμία του Εμπλεκομένου να υποχωρήσει πέρα από ένα κρίσιμο σημείο σε μια ρύθμιση συνεργασίας. Παρόμοια, οι αμετάκλητες δεσμεύσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο για να επιβάλλουν την θέληση του Εμπλεκομένου στον Άλλο, αλλά και για να υποδηλώσουν την αποφασιστικότητα του Εμπλεκόμενου να διατηρήσει τη σχέση, ακόμα και υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες. Με λίγα λόγια, οι τακτικές επικράτησης χρησιμοποιούνται συχνά και για την προώθηση της συνεργασίας». (Η διευθέτηση της κοινωνικής σύγκρουσης, Τζέφρεϋ Ρούμπιν-Ντην Προύιτ, Σουνγκ Χη Κιμ)

«Αν η Ελλάδα θέλει να πληρώσει το τίμημα, ας έρθει να μας αντιμετωπίσει. Αν δεν έχουν το θάρρος να το πράξουν, θα πρέπει να μείνουν μακριά από τον δρόμο μας […] (η Ελλάδα είναι) ανάξια απέναντι στη βυζαντινή κληρονομιά», […] αρνείται να πάρει μαθήματα από την ιστορία και δρα ως ψεύτικος τραμπούκος στη Μεσόγειο […] Η Τουρκία θα πάρει όσα δικαιούται στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα, δεν θα κάνουμε καμία υποχώρηση. Καλούμε τους συνομιλητές μας να μείνουν μακριά από λάθη, που θα τους προκαλέσουν καταστροφή. Δεν θα συμβιβαστούμε σε αυτά που είναι δικά μας… Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε οτιδήποτε είναι απαραίτητο». (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Απόσπασμα της ομιλίας του στην 949ηεπέτειο της μάχης του Μαντζικέρτ.)

Στον κόσμο της κυριαρχίας είναι γνωστό ότι εκείνοι που απειλούν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, θεωρούνται πιο ισχυροί και με μεγαλύτερη ικανότητα ελέγχου από εκείνους που υπόσχονται. Επίσης, θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι οι ισχυρότεροι απειλούν, γιατί πολύ απλά οι απειλές γι’ αυτούς είναι αποτελεσματικότερες από τις υποσχέσεις. Άλλωστε, ακόμα και αν ανακαλέσουν στα λόγια ή στις πράξεις τις απειλές, μπορούν, εξ ίσου, να βγουν ωφελημένοι, εμφανιζόμενοι ως διαλλακτικοί και έτοιμοι να υπηρετήσουν την «αποκλιμάκωση», που εμφανίζονται να αναζητούν οι κάθε λογής περιβόητοι μεσολαβητές.

Οι απειλές όμως, επίσης, εκτοξεύονται για να θεμελιώσουν αμετάκλητες δεσμεύσεις, μ’ άλλα λόγια, να θέσουν ήδη κεκτημένα σ’ ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, αλλά και να κινητοποιήσουν κρυφά ή φανερά περισσότερους εμπλεκόμενους. Μην ξεχνάμε ότι ο όρος «κλιμάκωση» χρησιμοποιείται είτε για να καταδειχθεί ότι ένα εμπλεκόμενο μέρος αυξάνει την ένταση χρησιμοποιώντας σκληρότερες πρακτικές για να πιέσει, είτε ότι αυξάνεται συνολικά η ένταση μιας αντιπαράθεσης, που αφορά περισσότερους εμπλεκόμενους από αυτούς που εμφανίζονται ως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Η επιβίωση του Σκάι και του κάθε καναλιού μετριέται με σκατά. Όσο περισσότερα δείχνει, τόσο καλύτερα θα πηγαίνει

Το τηλεοπτικό παιχνίδι Big Brother του Σκάι, πάει βάση του αρχικού σχεδιασμού της παραγωγής, ο οποίος δεν είναι άλλος παρά η επίτευξη της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης πρόκλησης από μεριάς παιχτών, με ακραίες δηλώσεις, ώστε έτσι να υπάρχει ο μεγαλύτερος ντόρος και συζήτηση γύρω από το παιχνίδι. Κοινώς, όσο μεγαλύτερη μπόχα, τόσο το καλύτερο. Προς το παρόν την μεγαλύτερη μπόχα την εκστόμισε παίχτης του λέγοντας: «Με τις γκόμενες, να πηγαίνω κάθε μέρα σε μια να αδειάζω το πακέτο μου… αλλιώς έχει βιασμό».

Το τηλεοπτικό «λαμπερό» κατεστημένο ηθελημένα τοποθέτησε ένα τέτοιο σκουπίδι στο παιχνίδι γιατί ξέρει ότι με κάτι τέτοια σκουπίδια προσφέρουν τηλεθέαση, ακόμα και αν δηλώνει ότι βιάζει όποια γυναίκα δεν θέλει να κάνει σεξ μαζί του. Ο Σκάι στην προκειμένη περίπτωση, τρίβει τα γεμάτα σκατά χέρια του με την παραπάνω δήλωση, αφού γνωρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να του κάνει κάτι.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 207ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΩΜΟΤΗΣΑΝ…ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥΝ… ΚΑΙ Η ΠΑΤΑΞΗ ΤΟΥΣ…

Το πρώτο συνθετικό της λέξης συνωμότης, δηλαδή το συν-, δηλώνει κάτι που συντελείται από κοινού, ενώ το δεύτερο συνθετικό το –ωμότης προέρχεται από το ρήμα όμνυμι, που σημαίνει ορκίζομαι. Οι συνωμότες, λοιπόν, είναι εκείνοι που έχουν ορκιστεί για την επίτευξη κάποιου σκοπού, για την πραγματοποίηση ενός σχεδίου που έχουν συμφωνήσει να φέρουν εις πέρας προφανώς με συστηματικές ενέργειες, σε βάθος χρόνου με κατανεμημένους ρόλους, και προφανώς διαθέτοντας ή αποκτώντας σταδιακά την απαραίτητη για τον λόγο αυτό υποδομή. Οι συνωμοσιολόγοι είναι αυτοί που μιλούν για τις θεωρίες των συνωμοτών, αναπαράγουν τα λεγόμενά τους, είναι τελικά υποχείρια τους, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι. Μπερδεμένα πράγματα;

Πολιτική απαγόρευσης αναρχικών ομάδων από το Facebook

Το Facebook ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει την πολιτική του περί «επικίνδυνων ατόμων και οργανισμών» και «αναρχικών ομάδων που υποστηρίζουν βίαιες πράξεις». Είναι προφανές, ότι η παραπάνω εξέλιξη σχετίζεται με τις πρόσφατες εξεγέρσεις στις ΗΠΑ και τις ταραχές σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Τραμπ είχε επανειλημμένως αναφερθεί σε τρομοκράτες αναρχικούς και ζήτησε να τεθούν εκτός νόμου οι antifa, λες και είναι κάποια συγκεκριμένη ομάδα.

Όχι στην εργαλειοποίηση των παιδιών απ’ το κράτος

Για την προστασία της υγείας και της συνείδησης

Μηδαμινή σημασία έχει αν τα σχολεία ανοίξουν στις 7 ή στις 14 Σεπτεμβρίου. Το ζήτημα είναι ότι το υπουργείο παιδείας σκοπεύει να στοιβάξει 25 μαθητές σε μια τάξη με το να μεταθέσει την δική του ευθύνη στους μαθητές, στα νήπια(!) και στους δασκάλους-καθηγητές. Αν αναλογιστούμε ότι τα σχολεία άνοιξαν στις αρχές Μαΐου για την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αρχές Ιουνίου για την Πρωτοβάθμια με ελάχιστα κρούσματα ανά ημέρα, με «σπασμένα» τμήματα και ένα  ανά θρανίο, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της κοροϊδίας του υπουργείου και του κράτους, κατ’ επέκταση, σε αυτή την φάση με τα εκατοντάδες κρούσματα ανά μέρα. Μάλιστα, την περίοδο του lock down ψηφίστηκε νόμος, όπου προβλέπει την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, από 22 σε 25 στο Δημοτικό, ενώ το όριο στην Δευτεροβάθμια είναι στους 27 μαθητές ανά τμήμα. Όλα αυτά την στιγμή που το κράτος απαγορεύει συναθροίσεις (όπου το βολεύει) λόγω συγχρωτισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑ…ΠΑΝΑΓΙΑ…

Καλογερά, καλογερά,
καλογεράκι θα γενώ
καλογεράκι θα γενώ και ράσο θα φορέσω
και κομπολόι θα κρατώ
φως μου για να σ’ αρέσω

Άλλα μου λεν, άλλα μου λεν,
άλλα μου λεν τα χείλη σου
άλλα μου λεν τα χείλη σου
και άλλα μου λέν οι φίλοι σου
καλιά έχω δύο μαχαιρές
παρά τα λόγια που μου λες