Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙ «ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΗΤΤΕΣ», Η ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ

«Υπάρχουν πολλές τακτικές για να εφαρμοστεί η στρατηγική της επίλυσης του προβλήματος. Σε αυτές περιλαμβάνονται ριψοκίνδυνες κινήσεις, όπως η πραγματοποίηση παραχωρήσεων με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν παραχωρήσεις και από το άλλο μέρος, η αναφορά σε πιθανούς συμβιβασμούς ως σημεία προ συζήτηση και η αποκάλυψη των βαθύτερων ενδιαφερόντων του Εμπλεκόμενου. Περιλαμβάνονται επίσης και συνετές κινήσεις, όπως οι υπαινιγμοί για πιθανούς συμβιβασμούς, η αποστολή αμερόληπτων ενδιάμεσων για να συζητήσουν τα ζητήματα, η επικοινωνία μέσω διαύλων και η επικοινωνία μέσω ενός μεσολαβητή. Η υποχωρητικότητα, η οποία εμπεριέχει τη μείωση των φιλοδοξιών του Εμπλεκόμενου δεν είναι απαραίτητο να συνεπάγεται την ολοκληρωτική συνθηκολόγηση. Μπορεί επίσης να συνεπάγεται επιμέρους παραχωρήσεις». Τζέφρευ Ρούμπιν-Ντην Προύιτ-Σουνγκ Χη Κιμ, Η Διευθέτηση της Κοινωνικής Σύγκρουσης.

Έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν ότι όταν ακολουθεί κανείς την λογική του πολιτικού λόγου, βρίσκεται πολλές φορές αναγκασμένος να εφαρμόσει μια σειρά από τακτικές, οι οποίες εκ των πραγμάτων τον εμπλέκουν μέσα στις δεδομένες αντιθέσεις των διαφόρων μερίδων της κυριαρχίας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η συμμετοχή στην διαδικασία εξέλιξης αυτών των αντιθέσεων είναι αναπόφευκτη.

Το γεγονός αυτό είναι άμεσα ορατό και κατανοητό, όταν ανοικτά υιοθετείται και προβάλλεται λόγου χάρη η συνεργασία με αντιπολιτευόμενες προς τους κύριους διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων, πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, είτε αυτές εκπροσωπούνται επίσημα στο κοινοβούλιο είτε όχι.

Σ’ αυτή τη περίπτωση κάποιοι ποντάρουν υπομονετικά στο σίγουρο (πολιτικό) άλογο επιμένοντας είτε λόγω παλαιότερης εμπειρίας είτε επειδή δεν υπάρχουν περιθώρια πειραματισμών. Άλλοι πάλι με απογοήτευση βλέπουν το …πολλά υποσχόμενο αουτσάιντερ να ξεφουσκώνει και μάλιστα στα μισά του (εκλογικού) δρόμου…

Advertisements

ΑΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ποιητικό Μονόφυλλο
Εκδόσεις Κουκκίδα (2016)

Το ποιητικό μονόφυλλο ΑΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ, πρωτο-εκδόθηκε το 2016, ενώ ακολούθησε και δεύτερη έκδοση. Παραθέτουμε στην συνέχεια, την Μαύρη Σημαία και την Αγία Αναρχία.

ΜΑΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ
Στοῦ χρόνου τή λήθη δέ λυγίσαμε δέ σωπάσαμε
Παραμείναμε μέ τόν ἄνεμο τῆς πρώτης νιότης
Μέ τά φτερά του πετάξαμε στίς πράξεις τῆς φωτιᾶς
Στό τέλος τοῦ ἄγνωστου κλέψαμε τόν ἦχο τοῦ κύκλου
Καί ὅλο χαρά τσακίσαμε τή φόρα τοῦ βέλους
Σηκώσαμε ψηλά τή μαύρη σημαία
Ἔτσι φθάσαμε πολύ ψηλά ὡς τά ἄστρα
Δέν ἀφανιστήκαμε μέσα στῆς νύχτας τήν πυκνή βλάστηση.

Ποδόσφαιρο και εξουσία

[…] Το ποδόσφαιρο είναι από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή αθλήματα και έχει εκατομμύρια φίλους σε κάθε γωνιά της γης. Ένα σπορ που ξεκίνησε από την αριστοκρατία της Αγγλίας και που με την πάροδο του χρόνου υιοθετήθηκε και από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και αποτέλεσε βασικό τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Δεν υπάρχει πόλη, γειτονιά, επαρχία και χωριό χωρίς την εικόνα παιδιών ακόμα και μεγαλύτερων σε ηλικία να παίζουν ποδόσφαιρο σε πλατείες, αλάνες και σε χώρους που αυτοσχέδια μετατρέπουν σε γήπεδα.

Το ποδόσφαιρο αποτελεί αδιαμφισβήτητα τρόπο άθλησης και διασκέδασης για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και φυσικά αποτελεί άλλο ένα μέσο που εκμεταλλεύεται η κυριαρχία για να μετατοπίζει το ενδιαφέρον και πολλές φορές να εκτονώνει την οργή μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, που υποφέρουν από την αυθαιρεσία κράτους και εξουσίας, σε αγώνες ποδοσφαίρου με το ένοχο κράτος να μένει στο απυρόβλητο. Έτσι το κράτος έχει καθιερώσει το ποδόσφαιρο, μαζί με το ευρύτερο πλέγμα του αθλητισμού σαν εμπορικό θέαμα, σε έναν ακόμα θεσμό που μαζί με τους υπόλοιπους εξουσιαστικούς θεσμούς εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, ανάλογα και με τις ευρύτερες κοινωνικές εξελίξεις που διαδραματίζονται και με στόχο την χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τα ουσιώδη κοινωνικά προβλήματα.

Χρονικό των γεγονότων του 2003 πριν και κατά την Σύνοδο

Ρέθυμνο 4 και 5 Οκτωβρίου 2002: Σύνοδος των υπουργών άμυνας της Ε.Ε. πραγματοποιείται στο Ρέθυμνο,

23 και 24 Ιανουαρίου: Σύνοδος υπουργών εργασίας της ΕΕ στο Ναύπλιο.

22 Φεβρουαρίου: Σύνοδος υπουργών ενέργειας της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη (ξενοδοχείο HYATT).

Σάββατο 1 Μαρτίου: Πραγματοποιείται, στην Αθήνα, η άτυπη σύνοδος των υπουργών Παιδείας της Ε.Ε. στον Αστέρα της Βουλιαγμένης.

Σάββατο 15 και Κυριακή 16 Μαρτίου: Αποκλεισμός της ναυτικής βάσης της Σούδας στο Μαράθι (Χανιά).

Παρασκευή 28 και Σάββατο 29 Μαρτίου: Πραγματοποιείται στη Βέροια η σύνοδος υπουργών δημόσιας τάξης .

4-5-6 Απριλίου: Γίνεται στην Αθήνα η ανεπίσημη σύνοδος του ECOFIN.

ΣΗ­ΜΑ­ΣΙΑ ΔΕΝ Ε­ΧΕΙ Η ΝΙ­ΚΗ Η΄ Η ΗΤ­ΤΑ ΑΛ­ΛΑ Η Α­ΝΤΙ­ΣΤΑ­ΣΗ

(κά­ποιες σκέ­ψεις και κρι­τι­κές α­να­φο­ρι­κά με τα γε­γο­νό­τα που έ­γι­ναν στην Θεσ­σα­λο­νί­κη πριν, κα­τά και με­τά τη διάρ­κεια της συ­νό­δου της Ε.Ε)

Ξε­κι­νώ­ντας να κά­νου­με έ­να σύ­ντομο α­πο­λο­γι­σμό για τα γε­γο­νό­τα που έ­λα­βαν χώ­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη εν ό­ψει της συ­νό­δου κο­ρυ­φής της Ε.Ε, αρ­νού­μα­στε πει­σμα­τι­κά να το­πο­θε­τη­θού­με στο ψευ­το­δίλ­λη­μα που μι­λά­ει διαρ­κώς για νί­κες ή για ήτ­τες του κι­νή­μα­τος, διό­τι αρ­νη­θή­κα­με να πά­ρου­με μέ­ρος στο πα­νη­γύ­ρι που στή­θη­κε α­πό τους κά­θε λο­γής χει­ρα­γω­γούς και ερ­γα­το­πα­τέ­ρες και αρ­νού­μα­στε να α­ντι­λη­φθού­με τη δρά­ση μας μέ­σα α­πό έ­να μα­νι­χαϊστικό πρί­σμα που δια­χω­ρί­ζει τη δρά­ση μας, το λό­γο μας και το βί­ω­μα μας εί­τε με τον έ­να τρό­πο εί­τε με τον άλ­λο. Διό­τι πο­τέ δε θρέ­ψα­με αυ­τα­πά­τες για ε­πι­δρο­μές στα χει­με­ρι­νά α­νά­κτο­ρα με σκο­πό την α­να­τρο­πή του κα­θε­στώ­τος, αλ­λά ε­πι­λέ­ξα­με να εν­δυ­να­μώ­σου­με τις συλ­λο­γι­κές μας α­ντι­στά­σεις προ­τάσ­σο­ντας τις α­ξί­ες που μας διέ­πουν, ό­πως η αυ­το­ορ­γά­νω­ση, η αλ­λη­λεγ­γύ­η μέ­σω της συ­ντρο­φι­κό­τη­τας και η α­νά­δει­ξη συμ­βο­λι­κών στό­χων, που να γί­νο­νται κα­τα­νο­η­τοί σε ε­κεί­νο το κομ­μά­τι της κοι­νω­νί­ας που α­πευ­θυ­νό­μα­στε, συν­δέ­ο­ντας πα­ράλ­λη­λα αυ­τή τη συμ­με­το­χή με τη συ­νε­χή πα­ρου­σί­α μας στους κοι­νω­νι­κούς α­γώ­νες που συμ­με­τέ­χου­με τό­σο στις γει­το­νιές μας, ό­σο και σε αυ­τά τα πα­γκό­σμια ρα­ντε­βού. Διό­τι η Θεσ­σα­λο­νί­κη για μας ή­ταν α­κό­μη έ­να πε­δί­ο κοι­νω­νι­κού α­ντα­γω­νι­σμού και για­τί η δρά­ση μας ού­τε ξε­κι­νά­ει ού­τε τε­λειώ­νει ε­κεί.

Έ­τσι, λοι­πόν θε­ω­ρού­με κα­λύ­τε­ρο να α­να­φερ­θού­με στο τι κα­τα­φέ­ρα­με να κα­τα­κτή­σου­με και στο τι ό­χι, έ­τσι ώ­στε να δι­δα­χτού­με α­πό τις ε­πι­τυ­χί­ες και τα λά­θη μας και να προ­χω­ρή­σου­με μπρο­στά ως α­ναρ­χι­κοί.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε. ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 20-22 ΙΟΥΝΗ

Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πριν από την ημέρα  της μεγάλης αντιπαράθεσης της 21ης Ιουνίου 2003.

Δεν καλωσορίζουμε τους εχθρούς μας.

Γιατί δεν σκοπεύουμε να είμαστε απλοί θεατές μιας ακόμα παράστασης του θιάσου των εγκληματιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ενοποίησή τους σημαίνει ενοποίηση των θεσμών και των μηχανισμών τους. Κι αυτό σημαίνει δυνάμωμα της καταστολής και της εκμετάλλευσης.

Ενάμισι χρόνος έχει περάσει από την οικονομική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών και οι σχεδιασμοί των ευρωπαίων εξουσιαστών για την δημιουργία ομοσπονδιακών δομών, προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς. Ήδη στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης, της άμυνας και της «αντιτρομοκρατικής» σταυροφορίας, έχουν δημιουργηθεί η ενιαία Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Πληροφοριών, (η ο­ποία εκτός της πολιτικής της δράσης στο εσωτερικό της Ένωσης, θα δρα με την βοήθεια της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ε.Ε. στο εξωτερικό), η ενιαία ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης γνωστή ως EUROJUST, και έχει επιτευχθεί η μετεξέλιξη της EUROPOL σε ευρωπαϊκό FBI .

Τι είναι προδοσία; Διαδηλωτές συλλαμβάνουν διαδηλωτή και τον παραδίδουν στους μπάτσους.

Το απλόχερο δόσιμο των λαών σε ενοποιημένα μοντέλα κυριαρχίας δίκαια πρέπει να ξεσηκώνει όποιον άνθρωπο θέλει να ορίζεται ως ελεύθερος. Δεν είναι σίγουρο αν οι χθεσινοί διαδηλωτές για το λεγόμενο «Μακεδονικό» έχουν καταλάβει τα παραπάνω ή αν έχουν μείνει σε μια καθαρά εθνική αντίθεση (τουτέστιν η Μακεδονία είναι ελληνική κ.λπ.). Το σίγουρο είναι ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν καταλάβει το εύρος των λέξεων δόσιμο ή προδοσία.

Πώς να λέγεται άραγε ένας διαδηλωτής που παραδίδει ένα άλλον διαδηλωτή στους μπάτσους; Όταν μάλιστα οι μπάτσοι φυλάνε την Βουλή και προηγουμένως έχουν χρησιμοποιήσει χημικά και μπόλικο ξύλο, πιθανόν και σε αυτούς που τους έκαναν δώρο έναν διαδηλωτή; Η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό είμαι σίγουρος ότι είναι: «Μαλάκας»! Με μια πιο προσεχτική σκέψη όμως, τον λες και δούλο ή υπηρέτη ενός συστήματος που σε αυτήν την φάση έχει βγει να διαδηλώσει εναντίον του! Τρικυμία εν κρανίο, οπότε νομίζω ότι η λέξη Μαλάκας υπερτερεί.

Οι συνεργαζόμενοι, οι εκβιαζόμενοι κι ο από μηχανής… «λαγός»

Αν έχεις τύχη διάβαινε, που λένε. Θέλεις να ψηφίσεις τέταρτο μνημόνιο; Κανένα πρόβλημα! Θα βουτήξει ο Κασιδιάρης τον Δένδια από τα πέτα, «τυχαία», θα το αναμεταδώσει μέχρι εξαντλήσεως το τελεβιζιόν, θα το καταναλώσουν με τη σειρά τους άπεπτο οι πολλοί, σε στυλ «δώσε και σε μένα ξεχνατέξ μπάρμπα», κι έγινε η δουλειά. Ψέματα; Βγήκαν οι «φασίστες» και οι «εθνικιστές» και φωνασκούν στα πεζοδρόμια για τη Μακεδονία; Κανένα πρόβλημα! Παντελώς «τυχαία» θα «ξεσπάσει» το «μέγα σκάνδαλο» Novartis, να έχουν τα «παπαγαλάκια» (συγνώμη φτερωτοί μου φίλοι) του τελεβιζιόν και των έτερων τεχνολογικών θαυμάτων, να αναμασάνε για μερόνυχτα. Δηλαδή, μια από τα ίδια, σε στυλ «δεν πειράζει που σώθηκε το ξεχνατέξ, έχουμε μπόλικο αμνησιαζόλ κάβα!»

Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003, αφίσσες (γ΄)

Αφίσσα ενάντια στη Σύνοδο των εξουσιαστών στην Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003.

Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003, αφίσσες (β΄)

Αφίσσα που κυκλοφόρησε εν όψει της Συνόδου, τον Ιούνιο του 2003

Σύ­νο­δος Κο­ρυ­φής στη Θεσ­/­νί­κη και ΒLACK BLOCK

Η φλό­γα πα­ρα­μέ­νει ά­σβε­στη…

Χι­λιά­δες α­ναρ­χι­κοί και α­ντιε­ξου­σια­στές απ’ ό­λο τον ελ­λα­δι­κό χώ­ρο και  α­κό­μα σύ­ντρο­φοι α­πό την Ι­σπα­νί­α, την Ι­τα­λί­α, την Γαλ­λί­α, την Κύ­προ, την Τουρ­κί­α, την Αυ­στρί­α, την Α­με­ρι­κή, την Μ. Βρε­τα­νί­α και την Γερ­μα­νί­α άρ­χι­σαν να συ­γκε­ντρώ­νο­νται α­πό τη 16η μέ­χρι και τη 21η Ιου­νί­ου στη Θεσ­σα­λο­νί­κη για ν’ α­ντι­τα­χθούν στη σύ­νο­δο κο­ρυ­φής της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης.

Εξ αρ­χής θα πρέ­πει να πούμε ό­τι οι μορφές παρέμβασεις που επιλέχθηκαν όλες αυτές τις μέρες δεν είναι για εμάς αντι­κείμενα διαχωρισμού.

Και μι­λά­με για τη πρώ­τη κα­τά­λη­ψη κτι­ρί­ου α­πό πλευ­ράς του ΒLACK BLOCK σε πα­ρό­μοιες συ­νό­δους, την εν­θου­σιώ­δη πο­ρεί­α αλ­λη­λεγ­γύ­ης για τους με­τα­νά­στες 4.000 α­ναρ­χι­κών-α­ντιε­ξου­σια­στών, τις εκ­δη­λώ­σεις συλ­λο­γι­κο­τή­των στον αί­θριο χώ­ρο α­νά­με­σα στη πα­λαιά και τη νέ­α φι­λο­σο­φι­κή σχο­λή, τις α­νοι­κτές συ­νε­λεύ­σεις και τις προ­βο­λές δί­πλα στο Με­τε­ω­ρο­σκο­πεί­ο και στη κα­τει­λημ­μέ­νη Φι­λο­σο­φι­κή Σχο­λή, τα γεύ­μα­τα που ε­τοι­μά­ζο­νταν και δια­θέ­το­νταν α­πό κα­ρα­βά­νι πο­δη­λα­τι­στών. Και τέ­λος τη δυ­να­μι­κή πο­ρεί­α του ΒLACK BLOCK, πε­ρί­που 3.000 συ­ντρό­φων που κα­τευ­θύν­θη­καν στο κέ­ντρο της πό­λης και ε­πι­τέ­θη­καν στις δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής, σε κα­τα­στή­μα­τα τρα­πε­ζών, σού­περ-μάρ­κετ, κο­σμη­μα­το­πω­λεί­α, σε «Μακ Ντό­λα­ντς» και «Goody’s», σε κα­τα­στή­μα­τα «Vodafone» και «Telestet» σε γρα­φεί­α του ΚΚΕ κ.α.

Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003, αφίσσες (α΄)

Η αφίσσα της Συνεργασίας Αναρχικών Ομάδων και ατόμων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση για τις μέρες του 2003.

Θεσσαλονίκη 2003: Οι άτακτοι και οι βολικές αναγνώσεις της «ιστορίας»

«Μερικοί ηγεμόνες, για να κρατήσουν με ασφάλεια το κράτος, αφόπλισαν τους υπηκόους τους· μερικοί άλλοι κράτησαν διαιρεμένα τα υποταγμένα εδάφη· μερικοί τροφοδότησαν έχθρες εναντίον του ίδιου του εαυτού τους· μερικοί άλλοι θέλησαν να κερδίσουν εκείνους, που τους ήταν ύποπτοι στην αρχή της εξουσίας τους· μερικοί έχτισαν φρούρια· μερικοί τα γκρέμισαν και τα κατέστρεψαν». Νικολό Μακιαβέλι, Ο Ηγεμών.

Είναι αλήθεια ότι τα λεγόμενα κομβικά γεγονότα γίνονται τις περισσότερες φορές πόλος έλξης και έκφρασης πολύ διαφορετικών προθέσεων και διαθέσεων.

Άλλοι τα βλέπουν ως ευκαιρία να προσκομίσουν την «αδιάσειστη απόδειξη» ενός κινήματος, που απλά είχε ή έχει την ανάγκη των κατάλληλων δομών, δομήσεων, ερμηνευτικών σχημάτων της δομικής του συγκρότησης, αντιθεσμικών …θεσμίσεων των παράγωγων ..δομών και πάει λέγοντας.

Άλλοι, πάλι, νιώθουν το «χρέος» να εκπροσωπήσουν τους «άτακτους» είτε εκ των προτέρων είτε εκ των υστέρων. Έρχονται να σουλουπώσουν πολιτικά την παρουσία ενός πολυπληθούς τσούρμου μπάχαλων, όπως τους χαρακτηρίζουν.

Η «ΚΑΘΑΡΗ» ΕΞΟΔΟΣ, ΚΑΙ ΤΑ «ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΑ» ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2050…

Η πρόσφατη ανάρτηση του λεγόμενου επικαιροποιημένου Μνημονίου στην ιστοσελίδα της Κομισιόν, πρώτα απ’ όλα, επιβεβαιώνει την υποχρέωση για πολυετή υψηλά πλεονάσματα για πολλά χρόνια, διατηρεί σχεδόν αμετάβλητη την πρόβλεψη πιθανής μείωσης και του αφορολογήτου από το 2019, ενώ ξεκαθαρίζει ότι «η επιτυχία της ανάκαμψης θα απαιτήσει τη διατηρήσιμη εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για αρκετά χρόνια», κάνοντας αναφορά στην τεχνική βοήθεια η οποία θα συνεχίσει να παρέχεται στην Ελλάδα. Όσον αφορά στις συντάξεις, γίνεται μνεία στις προνομοθετημένες περικοπές οι οποίες πρόκειται να εφαρμοστούν από το 2019, οδηγώντας σε εξοικονομήσεις 1% του ΑΕΠ την περίοδο 2019-2022. Επιπλέον 1% του ΑΕΠ την περίοδο 2019-2022, προβλέπεται να αποφέρει η επίσης προνομοθετημένη μείωση του αφορολογήτου έως και τα 5.700 ευρώ.

Πρόκειται για κείμενο 40 σελίδων στο οποίο καταγράφεται ότι οι δεσμεύσεις δεν τελειώνουν σε καμμία περίπτωση με τη λήξη του τρίτου προγράμματος του ESM στις 20 Αυγούστου αλλά εκτείνονται –κυρίως δια μέσω του Μεσοπρόθεσμου αν και όχι αποκλειστικά– έως και το 2022. Το καθεστώς Τσίπρα δεσμεύεται, όπως είναι γνωστό, μέσω της τεχνικής συμφωνίας, για την κατάθεση Μεσοπρόθεσμου προγράμματος (βασικό προαπαιτούμενο έως τον Ιούνιο) για την περίοδο 2019-2022 το οποίο θα θέτει οροφή δαπανών συνεπή με τους στόχους του προγράμματος του ESM για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ κατ’ έτος έως και το 2022.

Αναθυμούμενοι τον Ιούνιο του 2003

Συμπληρώνονται εφέτος 15 χρόνια από την τελευταία μεγάλη σύγκρουση που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2003 στην Θεσσαλονίκη. Χρήσιμο είναι να γίνει αναφορά σ’ αυτό το γεγονός[1] επειδή αποτελεί το κλείσιμο ενός ωρισμένου κύκλου κινητοποιήσεων εναντίον των λεγομένων παγκοσμιοποιητικών διαδικασιών[2], δηλαδή των ενοποιητικών διαδικασιών της πολυεπίπεδης κυριαρχίας.

Η δράση των ανθρώπων, που έδωσαν το παρόν σ’ αυτήν την συνάντηση αγώνα, δικαιώνεται όχι μόνο σε σχέση με την ιστορική στιγμή, κατά την οποία εκδηλώθηκε, αλλά και με τα όσα επακολούθησαν έως και τις ημέρες μας, αφού οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουν σήμερα οι άνθρωποι του ελλαδικού χώρου οφείλονται σε μεγάλο βαθμό ΚΑΙ σε εκείνη την συνάντηση των εξουσιαστών.

Καρτεράτε να εκτιναχθεί το ελατήριο της οικονομίας!!!

Το Τρίτο ήταν τελικά το Μακρύτερο και το καλύτερο και εννοούμε, βεβαίως, το λεγόμενο Τρίτο Μνημόνιο, που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιούλιο του 2015 και επικύρωσαν γονατιστά τα ψηφοκορόιδα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους μετά τη φάπα του «δημοψηφίσματος». Και όμως, και τα δύο προηγούμενα Μνημόνια είχαν και αυτά τη γλύκα τους, αν και δεν ολοκληρώθηκαν. Ο κομματικά νεοδιορισμένος στο Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Φραγκίσκος Κουτεντάκης, υπογράφει την ανθοστόλιστη έκθεση του 1^ου τριμήνου του 2018, που περιγράφει με λυρισμό τα οικονομικά κατορθώματα της ατσάλινης διακυβέρνησης του Τσίπρα-Καμμένου με πάθος κομσομόλου μπροστά στο μεγαλείο του Στάλιν και των πενταετών προγραμμάτων του, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν όλα καταστροφικά για τη σοβιετική οικονομία. Υπενθυμίζουμε πως δεν ανανεώθηκε η θητεία του προκατόχου του, καθηγητή Λιαργκόβα, σε αυτή τη θέση καθώς ο τελευταίος ήταν μια μόνιμη «παραφωνία» στην υπέροχη και ευωδιαστή ατμόσφαιρα της συριζαίικης «ανάπτυξης της οικονομίας».

Είναι κάθε λέξη από το Παρα-Σύνταγμά τους…

Το ακούσαμε, σας το μεταφέρουμε και αμαρτίαν ουκ έχουμε.

Τον Μάρτη του 2018, αστυνομικοί με πολιτικά προσάγουν μέλος του συμβουλίου Ανεξάρτητης (υποτίθεται…) Αρχής και Συνταγματικώς κατοχυρωμένης με κομβικό ρόλο στη Διοίκηση, μετά το πέρας κρίσιμης συνεδρίασης της Αρχής και τον οδηγούν με αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες στο… Μέγαρο Μαξίμου, όπου υποχρεώνεται να παραιτηθεί (ελπίζουμε χωρίς βασανιστήρια) και κατόπιν στο Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, ώστε να συνταχτούν τα σχετικά έγγραφα και να αποσταλούν στο Εθνικό Τυπογραφείο για δημοσίευση. Τον ίδιο καιρό η «Πράβντα» της συμφοράς, ΕΦΣΥΝ, με κατευθυνόμενο δημοσίευμα φωτογραφίζει ως δακτύλους της «Επάρατης Δεξιάς» μέλη του συμβουλίου της εν λόγω Ανεξάρτητης Αρχής.

-«ΤΙΝΟΣ ΕΙΣΙ ΣΥ»; -«ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ»…

Ο Γάϊος Ιούλιος Καίσαρ αποφασίζει την διάβαση του ποταμού Rubico (Ρουβίκωνα) για να επιτεθεί στον Πομπήϊο.

«Ιδεολογικό μωρό που μπουσουλάει», χαρακτήρισε τον «Ρουβίκωνα» ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, μετά την «επίσκεψη» στο ΣτΕ, ενώ, αντιπαρατιθεμένος στην ΝΔ, υποστήριξε ότι οι περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις από τη δράση του Ρουβικώνα και των μικρών αναρχικών ομάδων είναι σε βάρος της κυβέρνησης. «Πρέπει να δούμε ποιοι ωφελούνται πρόσθεσε, κι αυτοί δεν είμαστε εμείς», δήλωσε μιλώντας στον ΑΝΤ1, ενώ πρόσθεσε ότι πρόκειται και για «ακτιβιστική δράση», αλλά και «παράνομες πράξεις» και στη δεύτερη περίπτωση είπε, έχουν υπάρξει αρκετές συλλήψεις. Και ενώ ο Τόσκας περιμένει, όπως λέει, την ιδεολογική ενηλικίωση του Ρουβίκωνα, την ίδια ημέρα (23-5-2018) στην εφημερίδα Καθημερινή δημοσιεύεται σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου, στο οποίο απεικονίζεται η φιγούρα του Τσίπρα, ο οποίος κρατά με λουρί μια ανθρώπινη φιγούρα, η οποία πεσμένη στα τέσσερα έχει σηκώσει το ένα πόδι σαν σκύλος, που κατουράει έξω από το ΣτΕ με την λεζάντα: «Γείτονα, τώρα με την ζέστη, όταν βγάζεις τον Ρουβίκωνα για την ανάγκη του και κάνει το ψιλό του ξέπλυνε την περιοχή με ένα μπουκαλάκι νερό. Επίσης το χοντρό του μπορείς να το μαζεύεις με μια νάιλον σακούλα».

Οι «χρήσιμοι» φανατικοί: συμμετέχετε στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό; Ε, τότε σας σπάμε το βιβλιοπωλείο!

Ο φανατικός και η υποκρισία του

Θεωρούμε πως η γλώσσα μπορεί και πρέπει να φανερώνει την αλήθεια· πως οι λέξεις, όταν δεν αλλοιώνεται σκοπίμως η ουσία τους, είναι δυνατόν να αποσαφηνίσουν, να προσδιορίσουν και, αν θέλετε, να επιστρέψουν το χαμένο τους νόημα σε κακοποιημένες ή πλήρως στρεβλωμένες έννοιες.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την λέξη φανατικός, η οποία είναι μια μεταγραφή στα ελληνικά της λατινικής λέξεως fanaticus. H λέξη αυτή, στην αρχαία Ρώμη, προσδιόριζε τον θρησκόληπτο, τον θεόληπτο, και εν γένει τον άνθρωπο που, στο όνομα της θρησκευτικής του ιδεολογίας ενδέχεται να εμφανίσει βίαιες συμπεριφορές έναντι οιασδήποτε διαφορετικής απόψεως, να συμπεριφερθεί εν ολίγοις ως μανιακός και παράφρων. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί πως το επίθετο fanaticus αναφερόταν σε ανθρώπους μισαλλόδοξους, εχθρούς του ελεύθερου λόγου, ενδεχομένως και της λογικής.

Το fanaticus, με τη σειρά του, προέρχεται από το λατινικό fanum, το οποίο δηλώνει το ιερό, το ναό, στο οποίο ανήκει ο fanaticus. Από ό,τι εύκολα γίνεται αντιληπτό, για να υπάρξουν φανατικοί, απαιτείται η ύπαρξη του «ναού», είτε αυτός διαθέτει υλική υπόσταση είτε ολοκληρώνεται μόνον ως ιδεολογία στο νου των φανατικών. Είναι επίσης γενικώς παραδεκτό πως ο φανατικός ισχυρίζεται ότι κατέχει την «απόλυτη αλήθεια», για την οποία, όταν ο φανατισμός που τον διατρέχει αγγίζει το ύψιστο, μπορεί, ενδεχομένως, όχι απλώς να ασκήσει βία, άλλα και να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.

Θεσσαλονίκη, όπως λέμε… Βενετία!

Ενθυμούμαι μια φορά, εις τους Παρισίους μάλλον ευρισκόμην, μειράκιον τρυφερόν ακόμη, όπου ο μπάρμπας μου, ο μαρκήσιος ντε λα Φρομάζ με τ’ όνομα, μου ‘λεγε για μιαν πόλη που οι άνθρωποι σουλατσέρνουν, δώθε κείθε, με κάτι μυστήριες βάρκες, που τις λένε γόνδολες. Το όνομά της πόλης αυτής, έλεγε, είναι Βενετία και οι στενές υδάτινες λωρίδες της ονομάζονται κανάλια. Πρόσθεσε επίσης πως τούτη η πόλη είναι κατά κάποιον τρόπο μισοβυθισμένη στα ύδατα της θαλάσσης, τουτέστιν αν δεν γνωρίζεις από κουπί κι από κολύμπι σε τρώνε τα μαύρα ψάρια. Του λέω το λοιπόν κι εγώ, «θα πάμε μπάρμπα ποτές κατά εκεί; Ωραία θα είναι να βολτάρεις με αυτές τις γόνδολες. Άσε και το άλλο, έτσι καταχωνιασμένη στο νερό που είναι, δεν θα έχει και πολλές γάτες. Αυτές μισούνε την υγρασία.». «Μην ανησυχείς», μου λέει. «Θα πάμε μια μέρα. Τι διάβολο αριστοκράτες ποντικοί είμαστε;!». Έλα όμως που ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι, χρόνοι καταραμένοι, ξέπεσε το σόι το αριστοκρατικό, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας από τους υπονόμους των Ηλυσίων Πεδίων κι αριβάραμε εμιγκρέδες στη Νυφίτσα του Θερμαϊκού, να πούμε το τυρί τυράκι, εμείς που αν δεν ήταν πολυτελείας το ροκφόρ το δίναμε πεσκέσι στα μυρμήγκια.