ΓΟΥΩΤΕΡΓΚΕΪΤ ΑΛΑ ΓΚΡΕΚΑ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ;;;

Πριν από μία εβδομάδα είδε το φώς της δημοσιότητας το βούλευμα με το οποίο παραπέμπονται να δικασθούν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών με βαρύτατες κατηγορίες κατασκοπείας και παραβίασης μυστικών της Πολιτείας, ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA William Basil, ο οποίος οργάνωσε το σκάνδαλο των υποκλοπών σε βάρος του Καραμανλή και του μισού υπουργικού συμβουλίου του, μεταξύ των οποίων και κορυφαίων στελεχών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας τάξης.

Επίσης, κατηγορείται και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, Μιχάλης Καρχιμάκης, ο οποίος κατηγορείται ότι υπέκλεπτε έγγραφα μείζονος εθνικής ασφάλειας ενώ κατηγορούνται και τα μέλη της ΕΥΠ που τον προμήθευαν «τα ωραία εκείνα χαρτιά» όπως τα αποκαλούσε. Παράλληλα το βούλευμα θέτει στο αρχείο το σκέλος της δικογραφίας για τους «άγνωστους δράστες» που συνέπραξαν με τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα.

Όπως γίνεται αντιληπτό είναι ένα παραπεμπτικό, για το οποίο χρειάσθηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να εκδοθεί και, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, επικρατεί «σιγή ιχθύων». Η σιγή ή οι φωνασκίες συμβαίνουν πάντοτε όταν υπάρχουν διαθέσεις κουκουλώματος. Επί τη ευκαιρία, παραθέτουμε το κείμενο που είχε δημοσιευθεί στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 48, Μάρτιος 2006.

Η. Α.

«Ντην: Έ­τσι έ­χουν τα πράγ­μα­τα. Αυ­τά εί­ναι ό­λα ό­σα γνω­ρί­ζω. Ποια εί­ναι λοι­πόν τα α­δύ­να­τα ση­μεί­α; Πρώ­τα απ’ ό­λα, υ­πάρ­χει το πρό­βλη­μα του διαρ­κούς εκ­βια­σμού, που δεν υ­πάρ­χει μό­νο τώ­ρα, αλ­λά θα συ­νε­χι­στεί και ό­ταν αυ­τοί οι άν­θρω­ποι θα πά­νε στη φυ­λα­κή και θα ε­πι­δει­νώ­σει την κα­τά­στα­ση που έ­χει δη­μιουρ­γη­θεί με την κα­τη­γο­ρί­α για την πα­ρε­μπό­δι­ση του έρ­γου της δι­καιο­σύ­νης. Θα κο­στί­σει πολ­λά χρή­μα­τα. Εί­ναι ε­πι­κίν­δυ­νο. Οι άν­θρω­ποι μας δεν μπο­ρούν να κά­νουν με ε­παγ­γελ­μα­τι­κό τρό­πο αυ­τή τη δου­λειά. Μό­νο οι άν­θρω­ποι της μα­φί­ας μπο­ρούν να κά­νουν τέ­τοιου εί­δους πράγ­μα­τα: να ξε­πλύ­νουν χρή­μα, να βρουν κα­θα­ρό χρή­μα και να κά­νουν πα­ρό­μοια πράγ­μα­τα. Δεν ξέ­ρου­με α­πό αυ­τά τα πράγ­μα­τα, ε­πει­δή δεν εί­μα­στε ε­γκλη­μα­τί­ες και δεν εί­μα­στε συ­νη­θι­σμέ­νοι σε αυ­τού του εί­δους τις δου­λειές.
Πρό­ε­δρος Νί­ξον: Έ­χεις δί­κιο.
Ντην: Εί­ναι δύ­σκο­λο να κά­νεις τέ­τοια πράγ­μα­τα.
Πρό­ε­δρος Νί­ξον: Ί­σως χρειά­ζε­ται μια συμ­μο­ρί­α για να κά­νει.
Ντην: Έ­τσι εί­ναι. Το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα εί­ναι αν μπο­ρού­με να το κά­νου­με. Και υ­πάρ­χει α­κό­μα το πρό­βλη­μα του πως θα μα­ζέ­ψου­με τα χρή­μα­τα. Ο Μί­τσελ προ­σπα­θεί να μα­ζέ­ψει χρή­μα­τα. Εί­ναι α­πό αυ­τούς που θα χά­σουν πολ­λά. Εί­ναι ό­μως α­διά­ψευ­στο γε­γο­νός ό­τι ο Λευ­κός Οί­κος, μέ­σω του Έρ­λιχ­μαν, του Χάλ­ντε­μαν και ε­μέ­να, εί­ναι α­να­με­μειγ­μέ­νος σε με­ρι­κές α­πό τις πρώ­τες α­πο­φά­σεις για τα χρή­μα­τα.

Advertisements

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ, Ο (Μ)ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ…

Μεγάλη εντύπωση έκανε ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ σε τέτοιο βαθμό που ορισμένοι δημοσιογράφοι μίλησαν για την ανάγκη να αποκρυπτογραφηθεί η ομιλία του.

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη δεν προσπάθησε απλώς να «κάνει στην άκρη» τον Αλέξη Τσίπρα ούτε να αναδειχθεί ως ο καταλληλότερος επόμενος πρωθυπουργός. Η φιλοδοξία του είναι μεγαλύτερη και αποκαλυπτόταν από τις λεπτές αποχρώσεις όσων είπε. Θέλει να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό, τόσο ο ίδιος όσο και η πολιτική του πρόταση. Επιθυμεί να αλλάξει όχι απλώς η βάση πάνω στην οποία γίνεται ο δημόσιος διάλογος αλλά η νοοτροπία της μιζέριας και της υστέρησης με την προσδοκία της διεκδίκησης και της επιτυχίας. Αυτό που οραματίζεται δεν είναι η πολιτική αλλαγή στο σύστημα διακυβέρνησης αλλά η αλλαγή της ίδιας της Ελλάδας», σημειώνει σε σχετικό της άρθρο στο Βήμα η δημοσιογράφος Δήμητρα Κρουστάλλη. (18-9, Κ. Μητσοτάκης, Άνοιγμα στην κοινωνία για την αλλαγή της Ελλάδας, Η αποκρυπτογράφηση της ομιλίας του στην ΔΕΘ).

Ο ΤΡΑΜΠ, Ο «ΤΡΕΛΟΣ» ΠΥΡΑΥΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ ΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ CIA…

Εάν απειληθούν οι ΗΠΑ ή σύμμαχοί τους, η Β. Κορέα θα καταστραφεί εντελώς, απείλησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, στην ετήσια γενική συνέλευση του Οργανισμού αποκαλώντας τον Κιμ Γιονγκ Ουν «πυραυλάνθρωπο» («rocket man). 

Έκανε ακόμη λόγο για κράτη – παρίες τα οποία αποτελούν απειλή για τον πλανήτη.

«Θα βάζω πάντα πρώτη την Αμερική, όπως κι εσείς κάνετε το ίδιο με τις χώρες σας», είπε ο κ. Τραμπ, απευθυνόμενος στους ηγέτες των κρατών οι οποίοι παρακολούθησαν την ομιλία του στη Νέα Υόρκη.

«Στην Αμερική, δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε τον τρόπο ζωής μας σε κανέναν, αντιθέτως θέλουμε εκείνος να λάμπει σαν παράδειγμα το οποίο οι υπόλοιποι θα θέλουν να παρακολουθούν», είπε ο επικεφαλής του αμερικανικού κράτους.

ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ: ΘΕΑΜΑ, ΒΙΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

«Τραγικό θάνατο βρήκε ο Πορτογάλος ταυρομάχος Φερνάντο Κιντέλα στην, όταν δέχθηκε επίθεση από ταύρο 500 κιλών. Το «τελειωτικό» χτύπημα του πελώριου ταύρου στον άτυχο ταυρομάχο καταγράφτηκε σε βίντεο, με το ζώο να αντιδρά και να ορμά πάνω του παρασύροντας τον για αρκετά μέτρα ενώ ο 26χρονος προσπαθούσε να μείνει ζωντανός έχοντας γαντζωθεί πάνω του. Στην αρένα μάλιστα υπήρχαν κι άλλοι ταυρομάχοι οι οποίοι προσπάθησαν να σταματήσουν το ζώο, αλλά δεν τα κατάφεραν καθώς παρασύρθηκαν και οι ίδιοι.» (Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017)

Ο ταύρος… εξεγείρεται

[…] ταύρος ξέφυγε από την αρένα και τραυμάτισε θεατές. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για ατυχές και θλιβερό περιστατικό. Κανένας δεν αναφέρθηκε στο βασανιστήριο το οποίο υφίστανται τα άτυχα ζώα, προκειμένου να «διασκεδάσουν» οι θεατές των ταυρομαχιών ή των τσίρκων.

Το βασανιστήριο του ταύρου

Προκειμένου να αποφευχθούν οι τραυματισμοί των ταυρομάχων, οι βασανιστές-δεσμοφύλακες του ζώου, φροντίζουν να τον καταστήσουν ανίκανο για μάχη. Χορηγούν στον ταύρο χημικές ουσίες, ενώ στη συνέχεια τον μαχαιρώνουν ώστε να χάσει πολύ αίμα. Επίσης, όσον αφορά το κόκκινο πανί… αφ’ ενός δεν είναι καν σε θέση να το δει και αφ’ ετέρου έχει μείνει δύο μέρες πριν τη μάχη στο απόλυτο σκοτάδι, ενώ του έχει τοποθετηθεί στα μάτια βαζελίνη. Όμως ο βασανισμός του ζώου δεν σταματά εδώ. Το σπρώχνουν φοβισμένο στην αρένα, όπου ζαλίζεται από το φως και την οχλοβοή. Αφού υποστεί την ανελέητη εκμετάλλευση του επιθετικού του ενστίκτου, επιδίδεται σε έναν άνισο αγώνα με το σαδιστή ταυρομάχο ο οποίος, ως ήρωας, μετά τη «θριαμβευτική» νίκη, πετσοκόβει σιγά – σιγά τον ταύρο, ενώ ύστερα τον σέρνουν βαριά τραυματισμένο, αλλά ακόμη ζωντανό, μπροστά στα μάτια του αδηφάγου κοινού.

Βιομηχανία τροφίμων και Διαβήτης

«Οι πιέσεις από τις κυβερνήσεις για πολιτικές καταπολέμησης των ασθενειών που σχετίζονται με τη διατροφή, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, καθώς και η αύξηση του ποσοστού των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών δημιουργούν ανάγκες για διαφοροποιημένα τρόφιμα. Η βιομηχανία δείχνει όχι μόνο απλώς να προσαρμόζεται εύκολα στα νέα δεδομένα, αλλά συχνά να καλλιεργεί η ίδια τις καινούργιες διατροφικές συνήθειες».(Καθημερινή, 23.04.17, Δ. Μανιφάβα)

Σε αυτές τις λίγες γραμμές αποτυπώνεται ένα μεγάλο μέρος της πιο σύνθετης, βέβαια, πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται από την κυριαρχία. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού, η βιομηχανοποίηση χωρών, που μέχρι πρότινος ήταν κυρίως αγροτικές και το οικονομικό μοντέλο του καπιταλισμού που προελαύνει παγκοσμίως, δημιουργούν ορισμένα ζητήματα, όπως στο διατροφικό τομέα, που χρήζουν λύσεις για το σύστημα. Και αυτό διότι μπορούν να βρουν τους τρόπους να καλλιεργούν και να παράγουν «διαφοροποιημένα» τρόφιμα, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίσουν το κόστος μεταφοράς και εφοδιαστικής αλυσίδας, συναρτήσει των συνεχών μισθολογικών πιέσεων που δέχονται όλο και περισσότερα κομμάτια του πληθυσμού. Και σε αυτόν τον τομέα νομίζουμε ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν διεθνώς.

Ο Τσελεμεντές του αναρχικού

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η δήλωση που είχε κάνει ο συγγραφέας William Powell για το βιβλίο του ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Πρόκειται για ένα βιβλίο που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά το 1982. Αυτό το κατασκεύασμα, που δεν έχει ούτε ίχνος αναρχικής απελευθερωτικής προοπτικής, καταχωρήθηκε σαν αναρχικό. Υπήρξαν, βέβαια, αρκετές αντιδράσεις από την εποχή της έκδοσής του. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση έκανε καλά την προπαγανδιστική δουλειά της.

Ανεξάρτητα από τους λόγους (δεν αποδέχεται «ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή») για τους οποίους ο  William Powell έχει αποκηρύξει το βιβλίο που είχε γράψει, το κατασκεύασμα αυτό, που προπαγανδίζει τις ναρκωτικές ουσίες και τη χρήση τους ενώ, συνάμα, περιέχει μια σύνοψη εγχειριδίων για τις ειδικές δυνάμεις (τα ειδικά σώματα δολοφόνων που κατασκευάζει κάθε κράτος) δεν έχει κάποια σχέση με την αναρχία.

Μια πολεμική ιαχή

Γράφω σήμερα εν μέσω πρωτοφανών καιρών. Ενώ μιλάμε, τα δεσμά που μας καταπίεζαν στα τελευταία 10.000-12.000 χρόνια κλυδωνίζονται και πάνε να σπάσουν. Η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων καταρρέει. Για τόσο πολύ καιρό μάς αποστέρησαν την αξιοπρέπειά μας, μας στέρησαν την ανθρωπιά μας, έκλεψαν τις γνώσεις μας για το πώς ακόμη και να είμαστε άνθρωποι. Το φράγμα κάνει ρωγμές, οι τοίχοι της φυλακής έχουν αρχίσει να τρέμουν. Εμείς, ως άνθρωποι, έχουμε γίνει ένα εξημερωμένο είδος, αλλά ακόμη και το πιο υπάκουο κατοικίδιο σκυλί θα αντιδράσει, όταν το ξυλοφορτώσουν και το τιμωρήσουν για αρκετό καιρό.

Σε όλη τη Γη, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων και φύσης να επαναστατούν. Μεταξύ της αύξησης των «φυσικών καταστροφών» (πολλές, αν όχι οι περισσότερες εκ των οποίων είναι αποτέλεσμα της Μητέρας Γης μας, που αναζητά να αποκατασταθεί η ισορροπία, σαν αντίβαρο στις καταστροφικές δραστηριότητες) και των πολιτικών εξεγέρσεων, πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, ο Λεβιάθαν πολιτισμός ζει την επιθανάτια αγωνία. Υπάρχει ένα διάχυτο σκότος που μας έχει όλους κυριεύσει αυτές τις ημέρες. Πολλοί από εμάς αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο, κάποιοι σαν οικόσιτο είδος. Οι διαδηλώσεις, οι δολιοφθορές, οι κυβερνοεπιθέσεις, οι καταλήψεις, όλα αυτά είναι αποτελέσματα ενός λαού που έχει βαρεθεί, ενός λαού που δεν αναζητά τίποτα περισσότερο από το να είναι σε θέση να ζήσει σαν άνθρωπος.

Πολιτισμός, ιδεολογία και πρακτική της κυριαρχίας. Το παράδειγμα του Ράπα Νουί.

Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι ο τρόπος ζωής μας και οι θεσμοί που καθορίζουν την καθημερινότητα μας προέρχονται μέσα από μια δεδομένη και νομοτελειακή πορεία και εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ότι οι συνθήκες που βιώνουμε είναι το αποτέλεσμα μιας γραμμικής, σταδιακής και χρόνιας προσπάθειας των ανθρώπων για ευημερία και επιβίωση. Συνήθως αγνοείται ο καθοριστικός ρόλος που είχε η κυριαρχία ανά τους αιώνες για να φτάσουμε στην σημερινή πραγματικότητα. Στην προσπάθεια να ερμηνευτούν διάφορες καταστάσεις και προβλήματα της εποχής μας, συνηθίζεται να γίνεται μια ανασκόπηση του παρελθόντος στο βάθος των δύο τελευταίων αιώνων, αγνοώντας ηθελημένα ή μη το απώτερο παρελθόν και τα γεγονότα που δόμησαν το σήμερα.

Είναι σημαντικό στην προσπάθεια μας να απαλλαγούμε από την αθλιότητα του εξουσιασμού να ανατρέξουμε σε διάφορα γεγονότα τα οποία μπορούν σε κάποιες περιπτώσεις να μας δώσουν απαντήσεις σε διάφορους προβληματισμούς μας ή να μας προειδοποιήσουν για ενδεχόμενα προβλήματα που ίσως να προκύψουν. Καλό θα ήταν για την ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στη κυριαρχία να ψάχναμε και να αναγνωρίζαμε τις επιδιώξεις μας σε παραδείγματα του παρελθόντος κατά τα οποία οι άνθρωποι έζησαν χωρίς δομημένη εξουσία.

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (ΜΚΟ)

Όταν η αλ­λη­λεγ­γύ­η, η διά­θε­ση προ­σφο­ράς στον συ­νάν­θρω­πο, η α­νά­γκη για α­γώ­να ε­νά­ντια σε κά­θε μορ­φή κα­τα­πί­ε­σης ε­ξα­κο­λου­θεί να υ­πάρ­χει. Ό­ταν με διά­φο­ρες α­φορ­μές, το ξέ­σπα­σμα της κοι­νω­νι­κής ορ­γής και α­γα­νά­κτη­σης με­τα­φρά­ζε­ται σε α­διαλ­λα­ξί­α και σύ­γκρου­ση με τα α­φε­ντι­κά. Ό­ταν η αμ­φι­σβή­τη­ση ό­χι μό­νο των πο­λι­τι­κών και της πο­λι­τι­κής, αλ­λά και ε­νός σω­ρού θε­σμών, μη­χα­νι­σμών και λει­τουρ­γιών του κρά­τους, α­πο­τε­λεί μια κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα. Τό­τε πα­ρου­σιά­ζε­ται η α­νά­γκη των ε­ξου­σια­στών να α­ντι­με­τω­πί­σουν αυ­τή την κα­τά­στα­ση. Η α­νά­γκη δη­μιουρ­γί­ας των α­λυ­σί­δων ε­κεί­νων, που ό­χι μό­νο θα ε­πι­χει­ρή­σουν να α­πορ­ρο­φή­σουν αυ­τήν την αν­θρώ­πι­νη ε­ξε­γερ­τι­κό­τη­τα, αλ­λά θα την κα­τευ­θύ­νουν σε μο­νο­πά­τια συν­διαλ­λα­γής, εν­δυ­νά­μω­σης του κρα­τι­κού θη­ρί­ου, ε­γκλω­βι­σμού σε λο­γι­κές κα­λυ­τέ­ρευ­σης της υ­πάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης.

«…Αν οι ε­κλο­γές μπο­ρού­σαν να αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα, θα ή­ταν πα­ρά­νο­μες…», α­να­φέ­ρει έ­να πα­λιό μα πά­ντα ε­πί­και­ρο σύν­θη­μα. Η λύσ­σα τους να ε­γκλω­βί­σουν τους αν­θρώ­πους στην κο­ρο­ϊ­δί­α της συμ­με­το­χής στις ό­ποιες πο­λι­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες ξε­κι­νά α­πό το «…ε­σύ α­πο­φα­σί­ζεις» του Big Brother και κα­τα­λή­γει σε ο,τι­δή­πο­τε μπο­ρεί να προ­ω­θή­σει την λο­γι­κή της «διεύ­ρυν­σης της πο­λυ­φω­νί­ας» και την «ε­μπέ­δω­ση της δη­μο­κρα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας», πά­νω στους αν­θρώ­πους. Προ­ω­θούν, στη­ρί­ζουν και προ­βάλ­λουν μη­χα­νι­σμούς, θε­σμούς, έν­νοιες και λο­γι­κές, οι ο­ποί­ες δί­νουν τη δυ­να­τό­τη­τα στον ο­ποιο­δή­πο­τε πο­λί­τη, να… συμ­με­τέ­χει στις… α­πο­φά­σεις.

Πώς οι μυστικοί πράκτορες διεισδύουν στο διαδίκτυο για να πλαστογραφήσουν, εξαπατήσουν και να καταστρέψουν υπολήψεις

Μια από τις πολλές και επείγουσες ιστορίες, από το αρχείο Σνόουντεν, που απομένει να αναφερθεί, είναι το πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες επιχειρούν να πλαστογραφήσουν και να ελέγξουν τις συνομιλίες στο διαδίκτυο, με ακραίες τακτικές εξαπάτησης και δυσφήμησης. Είναι καιρός να πούμε ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ιστορίας, μαζί με τα σχετικά ντοκουμέντα.

Ο συγγραφέας του κειμένου έχει συνεργασθεί με το NBC News για τη δημοσίευση μιας σειράς άρθρων σχετικά με τα «βρώμικα κόλπα» που χρησιμοποιούνται από την JTRIG (Joint Threat Research Intelligence Group – Μικτή Oμάδα Πληροφοριών για την Έρευνα των Απειλών) που ήταν μία μυστική μονάδα της GCHQ (Government Communications Headquarters=Αρχηγείο Κυβερνητικών Επικοινωνιών). Τα άρθρα βασίστηκαν σε 4 απόρρητα ντοκουμέντα[1]της GCHQ που παρουσιάστηκαν στην NSA (National Security Agency- Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας) και στους άλλους 3 συνεταίρους της αγγλόφωνης συμμαχίας των «Πέντε Ματιών». Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα ακόμη ντοκουμέντο της JTRIG, που τιτλοφορείται: «Η Τέχνη της Εξαπάτησης: Εκπαίδευση για Μυστικές Online Αποστολές».

Ο φασισμός πέθανε… Ζήτω η φασιστικοποίηση!

Σε μια κοινωνία όπου, δυστυχώς, οι αυτόματες και αντανακλαστικές αντιδράσεις φθίνουν και πολλές αντιλήψεις και συμπεριφορές ουσιαστικά διαμορφώνονται καθ’ υπόδειξη των τηλεοπτικών ρεπορτάζ, φανερώνεται όλο και περισσότερο ότι η ενεργητικότητα και η αδράνεια, είναι καταστάσεις που ορίζονται και ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις των χειραγωγών. Και στο έργο αυτό της χειραγώγησης εμφανίζεται και αποσύρεται η ατζέντα που έχει οριστεί και έχει πολυποίκιλη θεματολογία.

Έτσι, μόνον τα τελευταία χρόνια, παρακολουθήσαμε το «κίνημα των αγανακτισμένων», το «κίνημα δεν πληρώνω», το «κίνημα της πατάτας» που όλα έτυχαν(;) μεγάλης προβολής, που τα προώθησε και εν συνεχεία με το σβήσιμο των προβολέων τα μετέτρεψε σε κινήματα υπό εξαφάνιση. Αντίστοιχα, 3-4 ημέρες μετά τον φόνο του Π. Φύσσα, πρόλαβαν οι δημοσκόποι να εντοπίσουν μεγάλη πτώση στα ποσοστά της ΧΑ, που παρουσιάστηκαν μαζί με «αποκαλύψεις» πρώην και μετανοημένων(;) χρυσαυγιτών. Για εμάς, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η εμφάνιση ή η εξαφάνιση μιας φασιστικής οργάνωσης, αλλά η φασιστικοποίηση με ό,τι αυτό τη συνοδεύει, ρατσισμό-διακρίσεις-βία, της κοινωνίας ευρύτερα.

Η μικρή ιστορία μιας πετυχημένης απόδρασης

«Είναι γλυκό το πιοτό της ελευθερίας, ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει;». Το παραπάνω (παραλλαγμένο για τις ανάγκες του άρθρου) γνωστό λαϊκό άσμα, ταιριάζει απόλυτα στην παρακάτω είδηση που συνέβη χθες το μεσημέρι στα δικαστήρια της πόλης της Καλαμάτας:

Χθες το μεσημέρι, λοιπόν, τσιγγάνος, που εις βάρος του εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για κλοπές σε σπίτια, εμφανίσθηκε αυτοβούλως με τον δικηγόρο του στην ανακρίτρια. Ο τσιγγάνος ζήτησε να απολογηθεί επί τόπου, όπως και έγινε. Μετά την απολογία του ο εισαγγελέας και η ανακρίτρια αποφάσισαν την προφυλάκισή του. Αυτό εξόργισε τον τσιγγάνο που άρχισε να βρίζει τις αρχές και τον δικηγόρο του καθώς θεώρησε ότι τον πρόδωσε και τον εξαπάτησε πείθοντας τον ότι δεν θα πάει φυλακή.

Συγγραφείς – Κατάσκοποι

Πολλά παιδιά έχουν σαν παιχνίδι να κατασκοπεύουν τους άλλους γύρω τους, στα πλαίσια του παιχνιδιού. Τρυπώνουν, εξερευνούν, ανακαλύπτουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό στους μεγαλύτερους για αυτά που μαθαίνουν. Ο ενθουσιασμός συνήθως κόβεται όταν οι μεγάλοι το αντιληφθούν…

Οι συγγραφείς είναι από τη φύση τους παρατηρητές του κόσμου γύρω τους, άλλοτε δραστήριοι και οι ίδιοι σαν τους πρωταγωνιστές τους, άλλοτε νωχελικοί και αυτοκαταστροφικοί, κλεισμένοι στον εαυτό τους να βλέπουν με τη φαντασία τους.

Φυσικά, ως εξαιρετικοί χειριστές της γλώσσας ξέρουν πως να εκφράσουν με τρόπο ό,τι χρειάζεται να ειπωθεί, ξέρουν πως να κινηθούν σε όλους τους κοινωνικούς κύκλους, ξέρουν πως να γοητεύσουν, ξέρουν πως να μην είναι αυθόρμητοι όταν δεν πρέπει, ξέρουν πως η κάθε μέρα μπορεί να εξελιχθεί με έναν απρόσμενο τρόπο.

Η σύγκλιση μεταξύ της γλώσσας της αφήγησης και της γλώσσας της κατασκοπείας δεν είναι τυχαία. Η φαντασία, για να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις ένα μυθιστόρημα ή μια επιχείρηση με πολλά ενδεχόμενα σενάρια, είναι το κύριο συστατικό.

Μηχανές του χρόνου

Κάποτε λέγανε ότι θα μας αντικαταστήσουν από μηχανές. Κι όλο λέγαμε «δεν γίνεται, οι μηχανές δεν έχουν το μυαλό και την καρδιά μας». Και συνεχίζαμε, ευχαριστημένοι με τη δουλειά μας. Και καμαρώναμε συνέχεια· αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μηχανές. Και συνεχίζαμε. Φτιάχναμε όλο και καλύτερες μηχανές, που ούτε η φαντασία μας δεν είχε προλάβει να θελήσει. Κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε όλο και πιο ευχαριστημένοι. Κι ο καιρός περνούσε…

Βάλαμε καθρέπτες παντού, για να καμαρώνουμε παντού το μεγαλείο μας και να χαμογελάμε μακάριοι. Κι όλο και περισσότερο οι μηχανές μας γίνονταν καθ’ εικόνα και ομοίωσίν μας. Και σκεφτήκαμε όλα αυτά πρέπει να τα καταγράφουμε συνεχώς, μην ξεχαστεί τούτο το ατέλειωτο μεγαλείο. Κι η γραφή δεν έφτανε να το διηγηθεί. Γι’ αυτό, γεμίσαμε κάθε μονοπάτι μας με μηχανικά μάτια που έβλεπαν τα πάντα και δεν ξεχνούσαν τίποτε. Πλέον, νιώθαμε θεοί. Κι ο καιρός περνούσε…

Κοινωνική Κατάρρευση: Εξουσία, Απληστία και Αφαίμαξη της Φύσης (Mέρος Β΄)

Είδαμε προηγουμένως, ορισμένα παραδείγματα κοινωνιών που υπέστησαν «κατάρρευση», με σημαντικότερο εκείνο της Νήσου του Πάσχα. Είδαμε τις συνέπειες τόσο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τις αποφάσεις των ανθρώπων που λειτουργούν μέσα σε ιεραρχικά σχήματα, όσο και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εξουσιαστών. Έναν ανταγωνισμό που δημιουργούσε μια μεγαλομανία και υπερβολή, οι οποίες εν τέλει λειτούργησαν αυτοκαταστροφικά και για τις ελίτ. Τα παραδείγματα κοινωνιών ή κοινοτήτων που κατέρρευσαν ασφαλώς και δεν είναι λίγα μέσα στην ανθρώπινη κοινωνική ιστορία, όμως τα συγκεκριμένα που παρουσιάζονται σε αυτή την ενότητα εμφανίζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της πληθυσμιακής πυκνότητας τους και της πολιτισμικής τους «ανάπτυξης».

Στον ελλαδικό χώρο δεν είναι, επίσης, λίγα τα παραδείγματα κοινοτήτων που κατέρρευσαν, όπως εκείνων που ερήμωναν ή καταστρέφονταν από τις αποφάσεις και τις πρακτικές βιομηχανιών. Είτε μέσω της ρύπανσης που επέφεραν στο φυσικό περιβάλλον είτε μέσω της απόλυτης σχέσης εξάρτησης κατοίκου-εταιρείας. Θα αναφέρουμε ένα απλό αλλά ενδεικτικό παράδειγμα. Ένας από τους μεγαλύτερους βιομήχανους στον ελλαδικό χώρο για δεκαετίες ήταν ο Μ. Σκαλιστήρης που δραστηριοποιείτο στην εξόρυξη μεταλλευμάτων. Ολόκληρα χωριά της Κύμης ερήμωσαν κατά τη δεκαετία του ’60 όταν η εταιρεία αποφάσισε να κλείσει τις εξορύξεις στην Εύβοια και να μεταφέρει ή να ενισχύσει τις δραστηριότητες της σε άλλα μέρη όπως Δομοκός, Ελευσίνα, Έβρος, Μαντούδι κλπ.

Κοινωνική Κατάρρευση: Εξουσία, Απληστία και Αφαίμαξη της Φύσης (Μέρος Α΄)

Με τον σχεδιασμό που έχουν, από κοινού, χαράξει οι πολιτικές εξουσίες εξωτερικού και εσωτερικού και την αλλαγή όλων εκείνων των θεμάτων που τους φάνταζαν «κακώς κείμενα», επήλθε η μεταβολή και η ανατροπή των λεγόμενων «κεκτημένων» –αλήθεια, υπάρχουν ποτέ κεκτημένα σε ένα εξουσιαστικό περιβάλλον;– και ορισμένων κοινωνικών δομών που ταράσσουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Ασφαλώς και δεν είναι η πρώτη φορά που στη σύγχρονη πολιτική και οικονομική ιστορία συμβαίνει κάτι τέτοιο, με ίσως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αλλαγών εκείνων που πραγματοποιήθηκαν επί Θάτσερ στη Μ. Βρετανία. Η διαφαινόμενη ή για άλλους συντελούμενη κοινωνική κατάρρευση οδηγεί αρκετούς στην ενίσχυση της εκλογικής συμμετοχής, όχι τόσο ως έκφραση μιας κυβερνητικής αποδοκιμασίας, όσο ως τροχοπέδη στην εφαρμογή των μνημονίων σε μια κοινωνία που εμφανίζει σημάδια αποδόμησης. Είναι ουσιαστικά μια συντηρητική, κατά βάση, στάση όπου διαφαίνονται τα χαρακτηριστικά της επιβίωσης και της διατήρησης. Πράγματι, οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές ελίτ, έχουν τη δυνατότητα να «μην αφήσουν τίποτα όρθιο» και να κατασπαράξουν τα πάντα. Όπως και το να σχεδιάζουν τα γεωστρατηγικά τους σενάρια με μεγαλύτερη άνεση απ’ ότι παλαιότερα που οι πόλοι εξουσίας ήταν περισσότεροι του ενός.

Επιφόρτωση …των εγκεφαλικών λειτουργιών στον υπολογιστή (Μέρος 2ο)

Επιβεβαιώνοντας την μεταφορά

Εάν η θεωρία της επιφόρτωσης τίθεται υπό αμφισβήτηση, τότε πώς να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία; Όταν θα είναι διαθέσιμη η τεχνολογία, δεν μπορούμε να πειραματιστούμε με διαφορετικές διαδικασίες και να δούμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα;

Εδώ ανακύπτουν ορισμένα προβλήματα. Για αρχή, εφόσον η επιφόρτωση απαιτεί ότι ο αρχικός εγκεφαλικός ιστός θα καταστραφεί, ή έστω θα καταστεί ανενεργός, ο αναμενόμενος θάνατος του ασθενούς θα έκανε δυσεύρετους τους εθελοντές, άσε το τί θα μπορούσε να σκεφτεί σχετικά ο νομοθέτης. Αυτή η δυσκολία μπορεί να ξεπεραστεί με αναμονή, όπως προτείνει ο Ραλφ Μερκλ, ώστε να είναι νεκρή η υποψήφια επιφόρτωση, (Μερκλ 1993: 5).

Θεωρώντας πως αυτή η κατάσταση μπορεί να υπάρξει, και ότι είναι δυνατόν να χαρτογραφηθεί γρήγορα και/ή να διατηρηθούν οι νευρώνες από την αλλοίωση (πράγμα που δεν μπορεί να είναι και πολύ δύσκολο με την χρήση νανοτεχνολογίας, με το που σταματάνε τα σημεία ζωής, υποδόριες αποθήκες με αισθητήρες θα μπορούσαν να απελευθερώσουν ορδές αυτο-πολλαπλασιαζόμενων νανομηχανών στο αίμα ώστε να διατηρήσουν και να προφυλάξουν τους νευρώνες), ένα άλλο πρόβλημα προφανώς ανακύπτει. Όταν ένα σώμα είναι ήδη νεκρό η πιο σημαντική ένδειξη είναι ότι εσύ πράγματι κάνεις την μεταφορά.

Επιφόρτωση …των εγκεφαλικών λειτουργιών στον υπολογιστή (Μέρος 1ο)

Η επιφόρτωση (η οποία κατά περίσταση αναφέρεται ως μεταφόρτωση) είναι η επιστήμη που μελετά τη μεταφορά της ανθρώπινης συνείδησης και μνήμης από έναν οργανικό ιστό σε ένα αυτοματοποιημένο ακριβές αντίγραφο, η οποία συνήθως, με τη στενή έννοια, ορίζεται ως η μεταφορά εγκεφαλικών λειτουργιών στον υπολογιστή.

Η επιφόρτωση, που δεν είναι ευρέως γνωστή σε κύκλους πέρα των φίλων της τεχνολογίας, παραμένει ως η πιο αμφιλεγόμενη από όλες τις πιθανές τεχνολογίες, όπου γίνεται αναφορά σε αυτήν. Και αυτό, παρά το γεγονός πως κατά τα φαινόμενα καμία τεχνολογία στην ιστορία που βασίζεται σε θεωρητικά μοντέλα –ούτε καν η ίδια η νανοτεχνολογία– δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι παρέχει πιο ασυνήθιστες δυνάμεις στην ανθρωπότητα.

Το εύρος των δυνατοτήτων που ανοίγονται σε ένα ον με συνείδηση στον κυβερνοχώρο είναι δύσκολο ακόμη και να το φανταστούμε αρχικά. Εντός ενός προγράμματος η/υ θα γίνεις αθάνατος, θα αποκτήσεις ανοσία στις ασθένειες, δεν θα γερνάς και δεν θα μπορείς να υποστείς τραυματισμούς. Θα μπορείς να ζεις μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο ο οποίος δεν υπόκειται στους νόμους της φύσης, θα μπορείς να παίρνεις οποιαδήποτε μορφή, ή να εμφυσήσεις την συνείδησή σου σε οποιοδήποτε αντικείμενο μέσα στο πρόγραμμα. Θα μπορείς να πετάς ή να μετακινείς αντικείμενα με τηλεκίνηση. Θα μπορείς να τροποποιείς το περιβάλλον σου σύμφωνα με τα καπρίτσια σου σε μορφές άγνωστες στην Γη ή άγνωστες, κατά τα φαινόμενα, και οπουδήποτε αλλού.

Οι έρευνες για τη ζάχαρη και η δημοσιογραφία

Είναι δεδομένη και με κάθε ευκαιρία, γίνεται γνωστή από τη πλευρά μας, η σημασία που δίνουμε στους τομείς παραγωγής και διακίνησης τροφίμων και όλα τα εξαρτώμενα με εκείνη σημεία, όπως σπόροι και τρόποι/μέθοδοι παραγωγής. Αυτή μας η «εμμονή» παραμένει αμείωτη, τόσο γιατί υπάρχουν συνεχώς νέα δεδομένα στη γεωργία και στο τρόφιμο, αλλά, επίσης, επειδή παρατηρείται να αναπτύσσεται μια αρθρογραφία στον τύπο –έντυπο και ηλεκτρονικό– στη βάση υποτίμησης και απαξίωσης της κάθε κριτικής άποψης και θέσης στις αποφάσεις των κυρίαρχων πολυεθνικών.

Στα περισσότερα κείμενα που γράφονται απλά για να απαξιώσουν, καταλήγουν στο να στοιβάζονται όλα μαζί: διαφορετικές μη κυρίαρχες απόψεις, λούμπεν δημοσιογραφία, ακροδεξιά παράσιτα τύπου Σώρρα και ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους. Τελευταίο παράδειγμα η κ. Γιούλη Επτακοίλη στη «Καθημερινή» (15/01/2017 – Τι τρώνε οι «κυρίαρχοι του κόσμου»;) όπου σημειώνει: «Ζ​​ούμε σε κοινωνίες που έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκες. Η αδυναμία κατανόησης και ένταξης του εαυτού μας μέσα σ’ έναν τόσο σύνθετο κόσμο οδηγεί ολοένα συχνότερα τα τελευταία χρόνια –τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό– σε «παρηγορητικές» ερμηνείες. Που πάντα είναι οι πιο απλοϊκές και σχεδόν πάντα φλερτάρουν με τη συνωμοσιολογία· […] Από το πεδίο της συνωμοσιολογίας δεν θα μπορούσε να λείπει ο διατροφικός τομέας».

Η συμφωνία Ναζισμού-Κομμουνισμού και τα άμεσα αποτελέσματά της

Κάθε εξουσία, δημοκρατική, σοσιαλιστική, αριστερή, κομμουνιστική, φασιστική ή εθνικοσοσιαλιστική –αλλά και οποιαδήποτε εξουσιαστική παραλλαγή– έχει εγκληματική φύση. Πολλές φορές, μάλιστα, πίσω από την προμετωπίδα της προόδου και την απελευθερώσεως, πραγματοποιούνται περισσότερα και πιο βάναυσα εγκλήματα από αυτά που πραγματοποιούν οι «αντιδραστικοί».

Στις 14 Αυγούστου 1939, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Ρίμπεντροπ πρότεινε να μετα­βεί στη Μόσχα για μια ευρύτατη συμφωνία με τους Σοβιετικούς ιθύνοντες. Από την επομένη κιόλας, ο Στάλιν το δέχτηκε.

Στις 19 Αυγούστου 1939, Γερμανοί και Σοβιετικοί υπέγραψαν μια εμπορική συμφωνία την οποία διαπραγματεύονταν από τα τέλη του 1938 και η οποία προσέφερε υπέρ το δέον πλεονεκτήματα   προς την κομμουνιστική Ρωσσία. Το ίδιο βράδυ, οι Σοβιετικοί αποδέχτηκαν και την μετάβαση του Ρίμπεντροπ στη Μόσχα για την υπογραφή ενός συμφώνου μη-επιθέσεως, το οποίο είχεν ήδη επεξεργα­στεί η σοβιετική πλευρά και το οποίο είχε μεταβιβαστεί αμέσως στο Βερολίνο.

Στις 21 Αυγούστου 1939, η σοβιετική κυβέρνηση ανέστειλε τις διαπραγματεύσεις που διεξήγε με την αγγλο-γαλλική αποστολή η οποία είχε αφιχθεί στη Μόσχα στις 11 Αυ­γούστου, με σκοπό τη σύναψη συμφωνίας αμοιβαίας υποστήριξης μεταξύ των τριών μερών σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης εναντίον κάποιας εκ των τριών χωρών. Από τις αρχές του 1939, η σοβιετική διπλωματία, κατευθυνόμενη από τον Βιατσεσλάβ Μο­λότωφ, απομακρυνόταν βαθμιαία από την ιδέα μιας συμφωνίας με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, τις οποίες υποπτευόταν ότι ήταν έτοιμες να καταλήξουν σε ένα νέο Μόναχο εις βάρος των Πολωνών, γεγονός το οποίο θα άφηνε το προς ανατολάς πεδίο ελεύ­θερο στους Γερμανούς. Ενόσω οι διαπραγματεύσεις των Σοβιετικών από τη μια πλευρά και των Βρετανών και των Γάλλων από την άλλη κολλούσαν σε άλυτα προβλήματα –πώς, για παράδειγμα, σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης κατά της Γαλλίας ο Κόκκινος Στρατός θα διέσχιζε την Πολωνία για να επιτεθεί στη Γερμανία– οι επαφές μεταξύ Σοβιετικών και Γερμανών αντιπροσώπων σε διάφορα επίπεδα έπαιρναν νέα τροπή.

Παρανομία και Εξουσία

Είναι αρκετά σημαντικό να ασχοληθεί κάποιος με ζητήματα που εμφανίζονται με μια διάρκεια –με ένα «πείσμα» θα μπορούσε να ειπωθεί–, και κόντρα σε θεμελιακές αντιλήψεις και απόψεις που θέλουν να συμβάλλουν στην ολική απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Θα μπορούσε να υπάρξει ο ισχυρισμός, πως αυτή η επανάληψη καταστάσεων γίνεται μηχανικά επειδή κάποτε συνέβη κάτι αντίστοιχο, μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες και από τότε έχει καθιερωθεί. Όμως, έχει συμβεί, ούτε και εκείνο το γεγονός να έχει αναλυθεί με επάρκεια, ώστε μέσα από συγκεκριμένες εκτιμήσεις να έχει αποφέρει τις απαραίτητες εμπειρίες.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα με κάποια σειρά.

Διαβάζουμε κατά καιρούς κείμενα, όπου καταγράφονται και εκθειάζονται άτομα και απόψεις που έχουν σχέση με αυτό που συνηθίζεται να λέγεται ως «κοινό έγκλημα».

Είναι βασικό να ξεκαθαριστεί από την αρχή, πως η γενεσιουργός αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι οι εξουσιαστικές κι εκμεταλλευτικές σχέσεις που αναπαράγονται μέσω των θεσμών και των μηχανισμών του κράτους, το οποίο είναι η συγκροτημένη και αναπτυγμένη εκδήλωση αυτών των σχέσεων.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 174 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 1η Σεπτεμβρίου 2017, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

Ανακοίνωση του Κύκλου Σύνταξης της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από το φύλλο του Σεπτεμβρίου  2017 η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ θα διακινείται από διαφορετικό πρακτορείο διανομής τύπου.

Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε την εφημερίδα στα γνωστά σας μέχρι τώρα σημεία, ενημερώστε μας στο τηλέφωνο  69 73 799 207 ή ηλεκτρονικά στο diadromi@anarchy.gr.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς από τον Κύκλο Σύνταξης

Goodbye Lenin

Το δίλημμα «καπιταλισμός vs σοσιαλισμός» που συγκινεί ακόμα μερικούς ηλικιωμένους που έφαγαν τα καλύτερά τους χρόνια με τα «Οράματα», μια μικρή μερίδα φοιτητών, που φιλοδοξεί να κάνει καριέρα στον ελλαδικό χώρο και τους επαγγελματίες της δεξιάς και αριστεράς, είναι εντελώς ανούσιο για έναν ακόμα λόγο: Γιατί, πλέον, ο καθένας δίνει το δικό του αφαιρετικό νόημα σε έννοιες τόσο αφηρημένες, που η συγχυσμένη σύγκρισή τους, συγχύζει και όλους τους υπόλοιπους…

Μην συγχύζεστε όμως άλλο.

Βρεφοδόχος, «Κρίση» και Πολιτική

Σε ένα κομμάτι χαρτί, που το καρφίτσωσε στη πάνα του μωρού της, η μητέρα του έγραφε: «Λόγω της κρίσεως σάς χαρίζω το παιδί μου. Σώστε το εσείς». Ήταν αρχές του 1935 και το συγκεκριμένο μωρό οδηγήθηκε στο Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός» στη Θεσσαλονίκη, όπου πέθανε μερικές εβδομάδες αργότερα. Η Ελλάδα ζούσε σε συνθήκες «κρίσης», είχε προηγηθεί η πτώχευση του 1932 από τον Ελ. Βενιζέλο, ο οποίος είχε επιστρέψει ως «μεσσίας» στο πολιτικό προσκήνιο, από το 1927. Υπό τη διακυβέρνηση του Βενιζέλου, το εξωτερικό χρέος είχε διογκωθεί από δάνεια που είχε συνάψει η κυβέρνησή του, κυρίως στο Σίτυ του Λονδίνου. Συγκεκριμένα το εξωτερικό χρέος την τετραετία 1928-1932 αυξήθηκε από 27,8 δισεκατομμύρια δραχμές στα 32,7 δισεκατομμύρια και η διεθνής οικονομική και πολιτική σκηνή «ζούσε» τα απόνερα του κραχ του 1929. Ο Βενιζέλος αποφάσισε, τότε, να δώσει την μάχη τής σκληρής δραχμής έναντι της στερλίνας, με το σκεπτικό της εξυπηρέτησης του διογκωμένου δημόσιου χρέους. Έτσι, η Τράπεζα της Ελλάδος χρησιμοποιούσε τα λιγοστά αποθέματά της για να στηρίζει την δραχμή και στα τέλη τού 1931 άρχισε να διαφαίνεται το αδιέξοδο. Ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε προσωπικά τη πρωτοβουλία και έκανε ευρωπαϊκή περιοδεία για εξεύρεση χρημάτων το πρώτο τρίμηνο του 1932, χωρίς επιτυχία. Δεν υπήρχε άλλος χρόνος για διαπραγματεύσεις και την Τετάρτη 27 Απριλίου 1932, η Ελλάδα εγκαταλείπει τον «κανόνα του χρυσού» και ένα μήνα αργότερα χρεοκοπεί και επισήμως.

ΣΥΝΕΧΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΟ…

Είναι, λοιπόν, ληστρικός και διε-φθαρμένος ο κομμουνιστικός συρφετός που κυβερνά με τα δεκανίκια, που του έχουν προσφέρει όλοι οι υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί ή όχι;

Εμπεδώνει με τον καλύτερο τρόπο τους ολοένα και σκληρότερους όρους επιβολής 700 μνημονιακών νόμων και 500.000 (!!!) εφαρμοστικών διατάξεων, ή όχι; Από την 1^η Ιανουαρίου του 2018 θα διαλύσει στην κυριολεξία τους συνταξιούχους και τα μέλη των οικογενειών τους, τα οποία επιβιώνουν από τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, που θα πετσοκοφτούν περαιτέρω, ναι ή όχι; Θα έχουν την ίδια τύχη και αυτά ακόμη τα πενιχρά οικογενειακά επιδόματα, αλλά και οι αναπηρικές συντάξεις οι οποίες θα συνυπολογιστούν εκ νέου ή μήπως όχι;

Ο ΣΤΑΛΙΝ, Ο ΚΟΤΖΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ…

[…] Αν μεγεθύνατε ένα συνηθισμένο φύλλο μερικές χιλιάδες φορές θα βλέπατε το πιο τρομακτικό ζώο στον κόσμο, που κανένας δεν θα ήταν αρκετά δυνατός να το ελέγξει […] Οι τερατώδεις μορφασμοί της ιστορίας, όμως, παράγουν τέτοιες μεγεθύνσεις και στον αληθινό κόσμο. Ο Στάλιν είναι ένας ψύλλος που η μπολσεβίκικη προπαγάνδα και ο υπνωτισμός του φόβου μεγέθυναν σε απίστευτες διαστάσεις. Το ημερολόγιο του Γκόρκι, σύμφωνα με κάποιον μάρτυρα.

Την ίδια στιγμή που ο υπουργός δικαιοσύνης Κοντονής ξιφουλκεί κατά της διεθνούς συνομωσίας για να μην εξισωθούν τα εγκλήματα των φασιστικών με αυτά των κομμουνιστικών καθεστώτων, ο υπουργός Εξωτερικών συνεχίζει να γιορτάζει για την δικαστική επιτυχία της αγωγής που υπέβαλλε κατά του περιοδικού Athens Review of Books, που «τόλμησε» να δημοσιεύσει μια επιστολή ενός αναγνώστη ο οποίος τον χαρακτήριζε ως «τον πιο ακραίο και φανατικό, σκληρό και αμείλικτο κνίτη της γενιάς μας/του, έναν πραγματικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού», δηλαδή φανατικό προπαγανδιστή των αλήστου μνήμης σταλινικών καθεστώτων (Γιαρουζέλσκι, Χόνεκερ, Μπρέζνιεφ κ.λπ.).

Το Σύμπαν, ο Άνθρωπος και το ζήτημα της Βίας

«Ό­ταν μια λε­ο­πάρ­δα­λη σκο­τώ­νει, δεν εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο βί­αι­η ή θυ­μω­μέ­νη α­πό ό,τι εί­ναι η α­ντι­λό­πη με το χορ­τά­ρι που τρώ­ει. Οι πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­γρα­φές των κυ­νη­γών δί­νουν έμ­φα­ση στο ό­τι η πρά­ξη του φό­νου εί­ναι μια στιγ­μή συ­μπό­νιας και σε­βα­σμού: ευ­γνω­μο­σύ­νης προς το ζώ­ο που δέ­χε­ται να πε­θά­νει». Μπρους Τσά­ντου­ιν, Τα μο­νο­πά­τια των τρα­γου­διών

Με αφορμή τη συζήτηση της 16 Μαΐου (Σημ. του 2013) στο Πολυτεχνείο (της Αθήνας) με θέμα Αναρχία και Βία και τους προβληματισμούς που αναπτύχθηκαν, καταγράφονται κάποιες σκέψεις, είτε αυτές παρουσιάστηκαν στη συζήτηση είτε προέκυψαν κατόπιν, εμπνευσμένες από όσα ειπώθηκαν και αποτέλεσαν τροφή για σκέψη. Ωστόσο, πολλά ακόμη μένουν να ειπωθούν και πέρα από αυτό το κείμενο και θα ήταν χρήσιμο να ξανανοίξει μία ευρύτερη συζήτηση για το ζήτημα της βίας, που είναι τόσο πολύπλευρο και διαρκώς παίρνει νέες μορφές, σαν μία λερναία Ύδρα, που καλούμαστε με κοφτερές σκέψεις να προλάβουμε.

Σαν ένα πρώτο βήμα, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε την βία σε φυσική και μη φυσική. Ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι απαραίτητος για να γίνει μια θεμελιώδης διάκριση ανάμεσα σε δυο μορφές βίας που απέχουν παρασάγγας η μία της άλλης. Στη φυσική της μορφή η βία είναι σχεδόν ένα ένστικτο επιβίωσης. Είναι η στιγμιαία αντίδραση κάποιου που αμύνεται ή επιτίθεται για να εξασφαλίσει τροφή ή να μη γίνει ο ίδιος τροφή κάποιου άλλου πλάσματος. Υπάρχουν επίσης βίαιες καταστάσεις στη φύση, με την έννοια ότι συμβαίνουν απότομες μεταβολές από μία κατάσταση σε άλλη, από μία μορφή ενέργειας στην άλλη, όπως για παράδειγμα η έκρηξη ενός ηφαιστείου. Παρατηρούμε στο σήμερα, αλλά και σε παλιότερες εποχές, φυσικά φαινόμενα που, αν μη τι άλλο, χαρακτηρίζονται από σφοδρή και ανείπωτη βιαιότητα. Βροχές μετεωριτών, σεισμοί, τυφώνες, ακόμη μάλιστα και πτώσεις αστεροειδών που είναι σε θέση να αφανίσουν σχεδόν την ολότητα της ζωής πάνω στη Γη. Σε ένα ακόμη πιο διευρυμένο πεδίο, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων, ακόμη και τον θάνατο ολόκληρων γαλαξιών στον χώρο και τον χρόνο. Η φυσική βία, λοιπόν, μπορεί να είναι άπειρα καταστροφική. Είναι όμως αυτή εργαλείο επιβολής; Σε καμιά περίπτωση, θα απαντούσαμε δίχως πολύ σκέψη. Γιατί η φυσική βία διακρίνεται από δύο κυρίως ξεκάθαρα χαρακτηριστικά· την ανάγκη και την τυχαιότητα. Είμαι ένα σαρκοφάγο ζώο στις αχανείς εκτάσεις της αφρικανικής σαβάνας. Η φύση μου είναι να τρέφομαι με σάρκες άλλων ζώων. Ο φόνος είναι απαραίτητος για να με θρέψει. Η ανάγκη, λοιπόν, με κυριεύει και πράττω. Είμαι ο κομήτης Hale-Bopp και διασχίζω το σύμπαν με απίστευτη ταχύτητα δίχως σκοπό, σχέδιο και προορισμό. Αν η τροχιά μου με φέρει στο χωροχρονικό σημείο που βρίσκεται ένας πλανήτης με ζωή, θα συγκρουστώ μαζί του και θα φέρω τον όλεθρο. Δεν έχω όμως προθέσεις, ούτε καλές ούτε κακές, γιατί την μοίρα μου κυβερνά η τυχαιότητα.

ΤΣΙΠΡΑΣ: ΕΙΜΑΙ ΨΕΥΤΗΣ, ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ…

Ο Αδόλφος Χίτλερ θεωρούσε ότι οι μάζες πιστεύουν πιο εύκολα ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό, ενώ ο Βλαδίμηρος Λένιν διακήρυσσε ότι η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή.

«Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες, όχι ότι δεν τηρήσαμε την εντολή [για σκληρή διαπραγμάτευση] και είπαμε ψέματα», είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας το 2015. Πρόσφατα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2017 αλλάζει το τροπάρι και δηλώνει στον Guardian, ότι «Πολλοί μπορούν να μας πουν ψεύτες, αλλά κανένας δε θα μας πει διεφθαρμένους». Χωρίς αμφιβολία δεν αργεί η στιγμή που θα ομολογήσει ότι πολλοί μπορούν να τους πουν ψεύτες και διεφθαρμένους, αλλά όχι ανίκανους να διατηρούν την εξουσία τους με κάθε τρόπο…

ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ…

Στείλε, Θεέ μου, στους Σοβιετικούς την βοήθειά Σου,
Και από την φυλή των αφεντάδων προστάτεψε την χώρα μας.
Επειδή τις ιερές δέκα Εντολές Σου,
πιο πολύ τις παρακούει ο Χίτλερ παρά εμείς
Νικολάι Γκλαζκόφ

Μετά την πολιτική αντιπαράθεση που ξέσπασε μ’ αφορμή παγκοσμίου ενδιαφέροντος ζητήματα, –όπως είναι αυτά του τρόπου επιλογής των σημαιοφόρων στα δημοτικά σχολεία και της υποχρεωτικής ή μη πρωινής προσευχής–, που οφείλει να λύνει καθώς πρέπει και με σύγχρονο τρόπο ένα κράτος τις τύχες του οποίου διαχειρίζεται (λέμε τώρα και καμία καλοκαιρινή μαλακία…) ο Τσίπρας και ο Καμμένος, ο Σύριζα και οι Αν.ελ, η λεγόμενη κοινή γνώμη συγκλονίζεται και πάλι.

Ο υπουργός δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής αρνείται να πάει στην Εσθονία απορρίπτοντας σχετική πρόσκληση της Εσθονίας, προεδρεύουσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε συνέδριο με τίτλο: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».

Η τουλάχιστον ιστορική αυτή απόφαση του ηρωικού κομισάριου, Υπουργού Δικαιοσύνης, Σταύρου Κοντονή, που στην υποψία και μόνο ότι εξελίσσεται κάποιο καταχθόνιο σχέδιο εξίσωσης των φασιστικών και κομμουνιστικών εγκλημάτων πάτησε πόδι, έχει ήδη παγκόσμιο αντίκτυπο…