ΥΠΟΘΕΣΗ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΥ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ: ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ «ΤΕΡΑΤΑ» ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ, ΤΩΡΑ ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΕΙΤΕ ΗΣΥΧΟΙ…

Συνελήφθησαν, λοιπόν, τα «αλητάκια», που ξυλοκόπησαν τον σταθμάρχη, γιατί απλά … τους έκανε μια παρατήρηση. Συνελήφθησαν οι «τρομεροί» εγκληματίες μετά από ειδική αστυνομική επιχείρηση εντοπισμού τους με το διαβιβαστικό της αστυνομίας να ζητά με μεγάλο ζήλο την δίωξή τους για «απόπειρα ανθρωποκτονίας»!!! Ναι, λοιπόν, αυτοί οι δυο ανήλικοι είναι οι κατ’ εξοχήν εν δυνάμει …δολοφόνοι από τους οποίους κινδυνεύει η κοινωνία άπασα. Επειδή τα πρότυπά τους, σύμφωνα με τα οποία έδρασαν, αφθονούν και προέρχονται κυρίως από τους φύλακες του νόμου και της τάξης. Τα δημοσιοποιημένα καρέ δεν διαφέρουν σε τίποτε από εκείνα των μπάτσων που ποδοδπατούν διαδηλωτές.Όσο για τους διαχρονικά άγριους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών από τις δυνάμεις καταστολής ή τους βασανισμούς συλληφθέντων ακόμα διερευνώνται από τις περίφημες ΕΔΕ. Αλλά αυτά είναι οδοντόπαστες. Τίποτα δεν μπορεί να θαμπώσει αυτή την τεράστια επιτυχία της σύλληψης αυτών των νεαρών «καθαρμάτων», αυτών των «αποβρασμάτων».

Εργένης κόσμος

Ανθρωπιστές αρθρογραφούν το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας συνιστώντας στο κοινό να φανεί αντάξιο των προσδοκιών του και να παραμείνει ψύχραιμο μετά την αποκάλυψη αποκόλλησης τμήματος στην επιφάνεια της γης

Ραγίζουν οι άνθρωποι απέναντι στο θάνατο,

ραγίζουν απέναντι στη ζωή. Γέμισε η ζωή σκόρπια γυαλιά και ακόμη να αποδεχτούμε την ανωνυμία του πλήθους

Με κάθε θάνατο γινόμαστε μικρότεροι, με κάθε γέννα ανόητοι (και με τη ζωή σχεδόν ανυπόφοροι)

Με τα δάχτυλά μας πλέκουμε τον οίστρο της ζωής αναλογιζόμενοι πόσες φορές θα χρειαστεί να ξεμπερδέψουμε το κουβάρι

Απλοποιώντας τις έννοιες μαθαίνουμε να ζούμε (μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα βρεθεί στο δρόμο μας και θα απαιτήσει να ξεχάσουμε την απλότητα και να θαφτούμε στη μιζέρια της ανοχής)

Ακόμη και οι εμπειρίες κοστολογούνται

Διάφανοι ακροβάτες έρχονται με λουλούδια στα χέρια: σε λίγο ξημερώνει και οι ακροβάτες θα επιστρέψουν στον αέρα μαζί με την άλογη υπερηφάνεια του ακατόρθωτου

Οι κυνηγημένοι αναστενάζουν ανά βάρδιες

Οι φοβισμένοι δειπνούν κάτω από την τέντα του ουρανού

Μας υπενθυμίζουν το θάνατο για να ξεχνάμε τη ζωή

ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Μέχρι στιγμής, στον λεγόμενο δυτικό κόσμο οι εκβιασμοί και οι απειλές απέναντι σε αυτούς, που αρνούνται τον εμβολιασμό, βλέπουμε πως ασκούνται από ιδιωτικές εταιρίες, ενώ οι κυβερνήσεις από την πλευρά τους ισχυρίζονται για την ώρα ότι ο εμβολιασμός είναι εθελοντικός, αφήνοντας όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο αργότερα να βρουν την φόρμουλα και να επιβάλλουν κυρώσεις σ’ όσους δεν εμβολιάζονται. Μ’ άλλα λόγια οι άνθρωποι είναι «ελεύθεροι» μεν να αποφασίσουν, αλλά μόνο αυτό που επιτάσσει η εξουσία, διότι σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος κυρώσεων. Τόση ελευθερία δηλαδή δεν αντέχεται!

Ένα βήμα παραπάνω έγινε στη …προάσπιση της ελευθερίας (ποιανού άραγε;) καθώς στην Ισπανία διατάχθηκε από δικαστήριο ο εμβολιασμός μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που μένει σε οίκο ευγηρίας. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν ο οίκος ευγηρίας προσέφυγε στα δικαστήρια, καθώς η κόρη της συγκεκριμένης τροφίμου ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στον εμβολιασμό της μητέρας της, η οποία έχει «πολύ περιορισμένη ικανότητα λήψης αποφάσεων».
Στην απόφασή του, ο δικαστής εκτιμά πως η ηλικιωμένη «στερείται συγκεκριμένων ικανοτήτων ώστε να δώσει τη συγκατάθεσή της στην τέλεση μιας ιατρικής πράξης». Έτσι, αν και όπως διατείνεται κατανοεί τις επιφυλάξεις της κόρης της μπροστά στις πιθανές παρενέργειες ενός εμβολίου, κρίνει πως ο εμβολιασμός της συνιστά έναν «ήσσονος σημασίας κίνδυνο» σε σύγκριση με το να μην γίνει τίποτα, ενώ επίσης τονίζει ότι η θέση της κόρης της ηλικιωμένης «αντίκειται στα συμφέροντα της τροφίμου αναφορικά με τη διατήρηση της κατάστασης της υγείας της και την αποφυγή ζωτικής σημασίας κινδύνων».

Τι σχέση έχει ο Covid με την βιοποικιλότητα;

Σήμερα όλοι προσβλέπουν στην εμφάνιση ενός εμβολίου για το Coronavirus και όλες οι ελπίδες είναι στραμμένες σε μια τεχνική λύση που θα διευθετήσει όχι μόνο το πρόβλημα της νόσου, αλλά και όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με αυτήν. Έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια σε φαρμακευτικά προϊόντα, εμβόλια που δεν υπάρχουν ακόμη έχουν προ-αγοραστεί και δεν λαμβάνονται δραστικά μέτρα περιορισμού ελπίζοντας ότι το εμβόλιο θα εμφανιστεί το συντομότερο δυνατό. Όλα έτσι ώστε η παλιά κανονικότητα να επιστρέψει, η οικονομία να ανακάμψει και να προσποιηθούμε ότι δεν συνέβη τίποτα.

Αυτός ο τρόπος σκέψης και πράξης προέρχεται κατά πολύ από το παράδειγμα της νεωτερικότητας, όπου το άθροισμα της επιστήμης και της τεχνολογίας, της τεχνο-επιστήμης, δημιουργεί έναν ορίζοντα ελπίδας εν όψει οποιασδήποτε καταστροφής, όποια κι αν είναι. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει αύξηση στα ακραία κλιματικά φαινόμενα, εάν η ανισότητα αυξάνεται ή εάν οι ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης αυξάνονται. Η επιστήμη και η τεχνολογία θα προσφέρουν μια λύση αργά ή γρήγορα, μας λένε. Στην πραγματικότητα, δεν είναι εγγενές πρόβλημα της επιστήμης ή της τεχνολογίας, το πρόβλημα είναι η ίδια η οικονομική ανάπτυξη και η περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή που προκαλεί και έτσι προσποιούμαστε ότι όλα τα προβλήματα επιλύονται χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες. Το μόνο πράγμα που λύνει αυτή η ιδέα, είναι η διατήρηση των ποσοστών κέρδους των εταιρειών που κυριαρχούν σήμερα στην αγορά, όπως η Amazon, το Facebook, η Microsoft κ.λπ.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ: ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ…

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν ορισμένα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, –τα λίγα είναι η αλήθεια – που στηλιτεύουν την πρωτοβουλία του Κ. Μητσοτάκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να δημιουργηθεί ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού. Επικρίνεται, λοιπόν, ο πρωθυπουργός με κύριο επιχείρημα, ότι καθιστά υποχρεωτικό τον εμβολιασμό, ενώ η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την προαιρετικότητα του εμβολιασμού.

Ο Κ. Μητσοτάκης έστειλε επιστολή στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τονίζοντας την «επείγουσα ανάγκη να υιοθετηθεί από την Ε.Ε. μια κοινή αντίληψη για το πώς πρέπει να δομηθεί ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού έτσι ώστε να γίνει αποδεκτό σε όλα τα κράτη-56 μέλη».

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «η διασφάλιση της ταχύτερης δυνατής αποκατάστασης της ελεύθερης κυκλοφορίας είναι, αναγκαστικά, θεμελιώδης προτεραιότητα για όλους μας».

Σε άλλο σημείο της επιστολής εκφράζει την ελπίδα, ώστε το ζήτημα να προωθηθεί διεθνώς, γεγονός που θα «συνέβαλλε στην αποκατάσταση της κινητικότητας σε παγκόσμια κλίμακα, κάτι που αποτελεί το θεμέλιο και για την αποκατάσταση της οικονομικής δραστηριότητας σε επίπεδα προ πανδημίας».

Τέρμα τα Διαβατήρια –Πιστοποιητικά Εμβολιασμού Covid-19

Είναι βέβαιο ότι έχουμε εισέλθει σε μια εποχή που η κρατική εξουσία έχει αναλάβει με ακόμη περισσότερο φανερό τρόπο να καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων. Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι αυτό που επί αιώνες κατορθώνει να επιτυγχάνει η εξουσία –σε κάθε της πολιτειακή μορφή– ρυθμίζοντας τις ζωές μας, δεν ακολουθεί μια γραμμική εξέλιξη αλλά μεταλλάσσεται και εναλλάσσεται ως προς την ένταση και τον τρόπο της ώστε να μπορεί να εξαπατά και εντέλει να κυριαρχεί. Και αυτό επιτυγχάνεται με κάθε τρόπο και μέσο. Χρησιμοποιώντας κάθε φορά ο,τιδήποτε είναι πρόσφορο και καλύτερα αξιοποιήσιμο ώστε οι υπήκοοι να παραμένουν υπήκοοι. Όχι κατ’ ανάγκη υπάκουοι αλλά αδρανοποιημένοι και απασφαλισμένοι. Η εξουσία με την αλαζονεία που την διακρίνει, ως ένα βασικό και δομικό εγγενές στοιχείο της ύπαρξης της, θεωρεί σχεδόν πάντα ότι όλα τα διατηρεί υπό έλεγχο και με τον έναν ή άλλον τρόπο θα κατευνάσει ή θα καταστείλει τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Ένα στοιχείο που σταθερά αναγνωρίζεται, τα τελευταία χρόνια, στην κρατική εξουσία είναι η γρήγορη προσαρμογή της στις νέες καταστάσεις που παρουσιάζονται. Το ίδιο συνέβη και με την αντιμετώπιση του κορωναϊού σε κοινωνικό επίπεδο.

Χιονιάς ο Πολιτισμένος

Οι λατινογενείς γλώσσες συνήθως διαχωρίζουν τη λέξη «πολιτισμός» από τη λέξη «κουλτούρα». Στα ελληνικά, παρ’ όλο που έχουμε, επίσης, τον ίδιο χαρακτηρισμό και παρ’ όλο που κάθε μια απ’ τις δυο έχει διαφορετικό περιεχόμενο, με ουσιαστικές προεκτάσεις, συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη «πολιτισμός» και για τις περιπτώσεις που χρειάζεται να μιλήσουμε για κουλτούρα. Η κουλτούρα (Culture, Kultur κ.λπ.) έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την καλλιέργεια. Την καλλιέργεια με την κυριολεκτική σημασία της λέξης (καλλιεργώ τη γη) και τη μεταφορική (καλλιεργώ τον εαυτό μου, την κοινότητα/κοινωνία όπου ζω). Σημαίνει ευρύτερα την επιλογή και καλλιέργεια, δηλαδή άσκηση, ενός τρόπου ζωής, μια κοσμοθεωρία, θα μπορούσαμε να πούμε. Η κοσμοθεωρία του καθενός καθορίζει τον τρόπο που ζει. Ο πολιτισμός ενδεχομένως είναι μια έννοια που σχετίζεται με τον τρόπο που έχει καθιερωθεί να ζει μια κοινωνία, είτε της αρέσει είτε όχι. Τόσο στα ελληνικά, όσο και στις άλλες λατινογενείς γλώσσες, η έννοια σχετίζεται με την πόλη.

Οι λέξεις αυτές διαχωρίζονται, επειδή θα χρησιμοποιηθούν κατά κόρον σε αυτό το κείμενο. Όχι για ν’ αναφερθούμε αυτή τη φορά σε φυλές, που ζουν ή έζησαν μακριά από τον πολιτισμό, αλλά για να μιλήσουμε για εμάς, που ζούμε στον κόσμο που έχουμε φτιάξει. Οποιοδήποτε κι αν είναι το περιβάλλον όπου διαβιούμε ως άνθρωποι, αλληλεπιδρούμε με αυτό. Δεν αποτελούμε κάτι ξεχωριστό ή οντότητες εξωτερικές από το περιβάλλον μας, ανεξάρτητες υπάρξεις. Εξαρτιόμαστε από ο,τιδήποτε μας περιβάλλει, όπως εξαρτάται κι από εμάς κι ο,τιδήποτε γύρω μας. Από ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε, από ό,τι σκεφτόμαστε ή όχι, νιώθουμε ή όχι, δεν αρκεί μόνο ό,τι είμαστε, αλλά και το πού είμαστε.

30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ ΣΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Η δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα από φασιστικές συμμορίες της ΟΝΝΕΔ ήρθε την στιγμή όπου μαθητές σε όλο τον ελλαδικό χώρο καταλάμβαναν σχολικά κτήρια, διαδήλωναν και συγκρούονταν με τους μπάτσους. Η δολοφονία πυροδότησε ένα μεγάλο εξεγερτικό κύμα στην Πάτρα, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Στην Πάτρα 15.000 διαδηλωτές πορεύτηκαν προς την Νομαρχία Πατρών. Οι συγκρούσεις διήρκεσαν για πάνω από 7ώρες. Στην Αθήνα υπό το σύνθημα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» πέφτουν οι πρώτες μολότοφ, πυρπολείται όχημα της Group-4, καίγονται κλούβες των ΜΑΤ στο Ζάππειο, ενώ καταστρέφονται τα γραφεία της συνδικαλιστικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Οι εξεγερμένοι κάλυπταν περιοχή από την αρχή της οδού Αθηνάς μέχρι το Μοναστηράκι και από την αρχή της οδού Πειραιώς ως το Φωταέριο. Την δεύτερη μέρα οι συγκρούσεις συνεχίζονται. Λεωφορεία χρησιμοποιούνται για οδοφράγματα, οι μπάτσοι στην Χαλκοκονδύλη κυνηγιούνται και πυρπολούνται τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Να σημειωθεί ότι οι επιθέσεις ήταν κατά κύριο λόγο στοχευμένες σε τράπεζες, μπάτσους και γραφεία της Ν.Δ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Το ιερατείο των ειδικών επιστημόνων, δεν σταματά να χορηγεί στο κοινωνικό σώμα το δηλητήριο του φόβου. Όπως τα αρπακτικά, που στήνουν καρτέρι για να βρουν τη λεία τους, έτσι ακριβώς κι αυτοί καραδοκούν για το θήραμα τους, που δεν είναι άλλο από τον κοινωνικό χώρο. Οφείλουμε μια συγγνώμη στη φύση και τα κάθε είδους αρπακτικά, που τα χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα υποβιβάζοντάς τα στο επίπεδο των κάθε λογής και μεγέθους εξουσιαστών.

Στα πλαίσια αυτά θα εντάξουμε, την προ ολίγων ημερών δήλωση (8-11-21) του προέδρου του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου Α. Εξαδάχτυλου, ο οποίος ερωτηθείς για το άνοιγμα της αγοράς και των σχολείων είπε πως, η επιτροπή είναι αντιμέτωπη με ένα δίλημμα το οποίο και εξέφρασε λέγοντας: «Από τη μία ένας πατέρας που θέλει να πάει στη δουλειά του, για να μπορέσει να φέρει φαγητό στο παιδί του, από την άλλη το παιδί του που του λέει ότι θέλει να δει τη δασκάλα και τους φίλους του. Ο καθένας από τους αυτούς, όμως, κινδυνεύει να μπει στην εντατική».

Η Γυναίκα Λύκος των Βουνών, αδερφή του Συντριπτικού Κεραυνού

Στις ιστορίες και τις βιογραφίες Ινδιάνων οι γυναίκες σπάνια εμφανίζονται κι όταν εμφανίζονται, συχνά συνδέονται με τα συστήματα συγγένειας. Ωστόσο, στην πραγματικότητα οι γυναίκες των Ινδιάνικων ομάδων της βορείου Αμερικής, των πεδιάδων και των pueblos, γίνονταν επίσης σαμάνοι και συμμετείχαν σε ειδικές τελετουργίες ή εργάζονταν ως βιοτέχνες. Όσο ο λόγος τους δυνάμωνε σε κάποιες περιπτώσεις αποκαλυπτόταν ότι οι Ινδιάνες δεν έδιναν την ρομαντική εικόνα μιας γυναίκας που απλώς γίνεται ένα παθητικό αντικείμενο του πόθου και ενδιαφέρεται απλώς για επιβεβαίωση και ματαιοδοξία, όπως εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό η γυναίκα στον δυτικό κόσμο μετά την «χειραφέτησή» της. Οι Ινδιάνες σε πολλές περιπτώσεις σχημάτιζαν δικές τους παρέες και ομάδες, για να διασκεδάσουν και να δουλέψουν μαζί. Φαίνονταν να ζουν τη ζωή τους με μια ενότητα, που περιελάμβανε έναν πλήρη κύκλο συμβάντων από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο.

Η Γυναίκα Λύκος των Βουνών, που προέρχεται από την φυλή Winnebago, αφηγείται τη ζωή της από την ελεύθερη μετακίνηση των κυνηγών συλλεκτών μέχρι τη μετατροπή της σε χριστιανή, που κατοικεί σε σύγχρονο σπίτι, ταξιδεύει με σύγχρονα μεταφορικά μέσα και ακριβώς γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον. Περιγράφει την αλλαγή που συμβαίνει στην συνύπαρξη ανθρώπων με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, στην υιοθέτηση μοτίβων τελείως ξένων. Η αφήγηση της γίνεται στην ανιψιά της και ξεκινάει από το καλοκαίρι του 1944 και φτάνει μέχρι τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1958. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την τελευταία περίοδο της συνέντευξης η Γυναίκα Λύκος του Βουνού φιλοξενήθηκε από την ανιψιά της σε ένα σύγχρονο σπίτι, όπου ζούσε με τον σύζυγό της. Στο διάστημα αυτό είχε εντυπωσιαστεί από τις ανέσεις του σπιτιού (τρεχούμενο νερό, ηλεκτρισμός), ενώ κατά τη διαμονή της μετέτρεψε σταδιακά το σαλόνι του σπιτιού, όπου βρισκόταν το τζάκι, σε χώρο των βασικών δραστηριοτήτων του σπιτιού: μαγείρευε στο τζάκι, παρακίνησε και τους άλλους να συγκεντρώνονται γύρω από αυτό και οι συνεντεύξεις στην ανιψιά της να δίνονται εκεί. Έτσι, αναβίωσε την έννοια της εστίας.

Η Γυναίκα Λύκος του Βουνού αναφερόταν στον εαυτό της ως «ηλικιωμένη γυναίκα», γεγονός που για τους Winnebago σήμαινε σοφία και αξιοπρέπεια. Ως ηλικιωμένη έφερε το προνόμιο να μιλάει με ειλικρίνεια για τις γνώσεις της και η κατανόησή της προερχόταν από την πολυετή της παρατήρηση στον κόσμο.

Σφραγισμένο κιβώτιο

Μέσα του σφραγίζονται δόγματα και συνήθειες

παράλληλες, παράνομες, παράλογες αλήθειες

Βράζουν αποστήματα με αίματα νοθευμένα

Τρέμεις μην ανιχνευτούν τα νέα σου πεπραγμένα

 

Πίστη τυφλή, πίστη χωλή, πίστη χωρίς ελπίδα

Μια μαχαιριά, μια τουφεκιά και νους χωρίς πατρίδα

Σ’ ένα αεροστεγές κιβώτιο κείται η ζωή σου όλη

Δεν έχεις όνομα, ούτε χωριό: σαν να ‘πεσε πανώλη

Folli follie, eimai ena trello sirizaiiko pouli, Ballaouri…

Λαδώνω (ρήμα): «Λιπαίνω έναν ηγέτη ή άλλον σπουδαίο κρατικό λειτουργό, που είναι ήδη αρκούντως γλοιώδης». (Αμβρόσιος Μπηρς, 1842–1914, Αμερικανός συγγραφέας)

«Ὡς οἱ Ἰνδοὶ εἰς φυλὰς, οὕτω καὶ οἱ Ἕλληνες διαιροῦνται εἰς τρεῖς κατηγορίας: α) Εἰς συμπολιτευομένους, ἤτοι ἔχοντας κοχλιάριον νὰ βυθίζωσιν εἰς τὴν χύτραν τοῦ προϋπολογισμοῦ, β) Εἰς ἀντιπολιτευομένους, ἤτοι μὴ ἔχοντας κοχλιάριον καὶ ζητοῦντας ἐν παντὶ τρόπω νὰ λάβωσιν τοιοῦτον καὶ γ) Εἰς ἐργαζομένους, ἤτοι οὔτε ἔχοντας κοχλιάριον οὔτε ζητοῦντας, ἀλλ’ επιφορισμένους νὰ γεμίζωσι τὴν χύτραν διὰ τοῦ ἱδρῶτος των». (Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904)

Nostalgie de la boue: σημαίνει κυριολεκτικά νοσταλγία για την λάσπη. Χρησιμοποιείται, όμως, στην γαλλική γλώσσα για να εκφράσει μια κατάσταση ποταπή, δίχως αξίες, για κάτι που συνήθως οι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι, την επιθυμία να βιώσει κάποιος κάτι εξευτελιστικό, την έλξη προς την χυδαιότητα και την διαφθορά.

Connard (skatokefale) Mitsotakis poutain, jean-foutre (axreie), ferme ta gueule (kleise to stoma sou), je m’ en fous (sta paparia mou), tu es bête comme tes pieds – (Εisai toso xazos oso ta podia sou)…

Αυτή τη «νοσταλγία για την λάσπη» ένιωθαν και οι Συριζαίοι, όταν κατέκτησαν την εξουσία, ποτισμένοι από την πρώτη στιγμή από την επιθυμία να κατακτήσουν ακόμη περισσότερη, και ακόμη περισσότερη, χώθηκαν σαν έτοιμοι από καιρό στα μεγάλα κόλπα, διψασμένοι και έτοιμοι για ακόμη μεγαλύτερα.

Γι’ αυτό ζητούσαν περισσότερο χρόνο. Κυβερνούμε έλεγαν, αλλά δεν έχουμε πάρει ακόμα την εξουσία. Τι εννοούσαν; Μα το απλούστατο. Εθίστηκαν τόσο γρήγορα, που η σκέψη και μόνο ότι θα απομακρυνθούν τούς ήταν αδιανόητη. Όπως έλεγε και ο Frédéric Bastiat (1801-1850), γάλλος οικονομολόγος και κοινωνιολόγος, «Όταν η αρπαγή γίνεται τρόπος ζωής για μια ομάδα ανθρώπων σε μια κοινωνία, με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσουν ένα νομικό σύστημα που την νομιμοποιεί και έναν ηθικό κώδικα που την επιβραβεύει». Τα τελευταία «συριζαίικα» νέα από το «σκάνδαλο» της Folli follie, είναι απλώς ενδεικτικά.

Το τείχος της δημοκρατίας εμβολιάζεται

Το έχουμε επισημάνει και σε παλαιότερα άρθρα, ότι τα τελευταία χρόνια κάτι αλλάζει όσον αφορά τις συνήθειες των πολιτικών αρχόντων. Παρά τις κάποιες επί μέρους διαφορές, είναι ολοφάνερο ότι έχει επικρατήσει μια συναντίληψη στις βασικές διαχειριστικές στρατηγικές για την πτωχευμένη και υπό εκκαθάριση «Δανία του Νότου», όχι μόνο ανάμεσα στις βασικές πολιτικές δυνάμεις και τζάκια αλλά και στους μικρότερους συνεταίρους.

Έτσι, μπορεί να αποκαλύπτονται ακόμα και τώρα οικονομικά «σκάνδαλα», ενίοτε και μεγάλα, όπως το τελευταίο για την ανάμειξη στελεχών του Συριζα στο πάρτυ με την Folli Follie, αλλά υπάρχει πάντα κάποιος αυτοφωράκιας, που θα φάει την καρπαζιά, όπως ο σεσημασμένος Μπαλαούρας, που πληρώνεται ακριβώς γι’ αυτό το λόγο από τον Τσίπρα.

Η πανδημία ήταν μια ξεχωριστή ευκαιρία για μια άτυπη οικουμενική, ευκαιρία που δεν πήγε χαμένη, καθώς, όπως ξέρουμε, η κρίση γεννά ευκαιρίες.

Ζήτω οι άσκοπες μετακινήσεις!

Στις ημέρες των εορτών τα ταπεινά «κουνελάκια» είχαν ήδη ξεχυθεί κατά εκατομμύρια σε όλους τους δρόμους του ελλαδικού χώρου προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο, που θυμίζει τις εορταστικές εποχές προ μνημονίων. Το καθολικό «λοκντάουν» έχει ήδη καταρρεύσει κατά το μεγαλύτερο μέρος του, οι πάντες μετακινούνται ασκόπως συστηματικά, έτσι για σπάσιμο και είναι ζήτημα αν σε όλη την επικράτεια εξακολουθούν να βρίσκονται σε καραντίνα 100 άτομα.

Το φαινόμενο είναι αρκετά αξιοπερίεργο, αν σκεφτεί κάποιος ότι όλοι οι μαζικοί φορείς, τα κόμματα, η εκκλησία, όλοι, τέλος πάντων, οι συντελεστές της δημόσιας ζωής και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν ταχθεί από την αρχή στο πλευρό της κυβέρνησης επικροτώντας ένα από τα πιο αυταρχικά «λοκντάουν» σε όλον τον πλανήτη, αν όχι πλειοδοτώντας για ακόμα πιο σκληρούς περιορισμούς.

Δεν είναι στους σκοπούς αυτού του σημειώματος η ερμηνεία αυτού του φαινομένου, ωστόσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως ο στενά ατομικιστικός τρόπος, με τον οποίο έχει διδαχτεί, να λειτουργεί ο «έλληνας» διαχρονικά, βρήκε τη συλλογική έκφραση του στους δρόμους και στις πλατείες.

ΗΛΙΘΙΟΣ ή ΠΑΣΧΩΝ;

Όταν κάποιος πάσχει από μία ασθένεια, συνήθως είμαστε επιεικείς απέναντι του όσον αφορά τις συμπεριφορές, που αναπτύσσει λόγω αυτής. Πόσο δε μάλλον, όταν ο πάσχων νοσεί από εξαιρετικά σπάνια νόσο, η οποία και είναι ανήκεστος. Ο Άδωνις Γεωργιάδης υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, βρήκε το θάρρος να κοινοποιήσει την νόσο από την οποία πάσχει και να μιλήσει δημόσια για αυτή. Η ασθένεια που έχει και θα τον βασανίζει μια ζωή είναι η «ακράτεια λόγου», όπως την ονόμασε σε τηλεοπτική εκπομπή κοινώς λογοδιάρροια. Η ασθένεια αυτή δεν του επιτρέπει, να συγκρατείται και τα αμολάει όπου βρει.

Ίσως, σε αυτήν ακριβώς την πάθηση να οφείλεται και η προχθεσινή τοποθέτηση του τον τηλεοπτικό σταθμό του Σκάι, όπου συνεντευξιαζόμενος πάνω στο ζήτημα της κόντρας ανάμεσα στο κράτος και την εκκλησία για το άνοιγμα των ναών για την εορτή των φώτων είπε: «Θέλω να είμαι ειλικρινής, ένας από τους λόγους που ελήφθη η απόφαση για την καραντίνα αυτής της εβδομάδος, ήταν το προηγούμενο της Θεσσαλονίκης. Τότε κάποιοι λοιμωξιολόγοι μάς έλεγαν ότι θα έπρεπε να γίνει καραντίνα στη Θεσσαλονίκη πριν την εορτή του Αγίου Δημητρίου. Εμείς από σεβασμό στην παράδοση, στην Ορθοδοξία στην πίστη, δεν βάλαμε καραντίνα πριν τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, θυμίζω ότι αυτό ήταν το βασικότερο λάθος που έγινε στη Θεσσαλονίκη, και το παραδέχθηκε και ο πρωθυπουργός στη Βουλή […] κατά την ημέρα αυτή συνέρρεαν οι πιστοί, δεν μπόρεσε η εκκλησία να ελέγξει τη συρροή, και μετά η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη που θρήνησε τα περισσότερα θύματα. Αυτή η εικόνα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, προβαλλόμενη στην εικόνα των Θεοφανείων που είναι μια πάνδημη, πανηγυρική λειτουργία μας οδήγησε στο lockdown».

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

Οι αριστερές ορντινάτζες του Σύριζα, εκτός του ότι δεν διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο φαντασία και αναμασούν τις ίδιες φράσεις, δηλώνοντας ταυτόχρονα την υποταγή τους στα εξουσιαστικά συμφέροντα, δεν μπορούν να κρύψουν όσο και να προσπαθούν τον πλήρη ξεπεσμό και την κατάντια στη οποία έχουν περιέλθει. Οι αντι-μνημονιακές εποχές, μ’ αφορμή τις οποίες, έστω και κατ’ επίφαση, εναντιωνόντουσαν στην εξουσία, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί παρέα με εκείνο το δήθεν επαναστατικό, ή και μεταρρυθμιστικό περιεχόμενο.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάντιας, αλλά και της ξετσιπωσιάς, που διακατέχει τον κάθε είδους εξουσιαστή, είναι να προσπαθούν να μαζέψουν πρόβατα στο μαντρί με εντελώς ανεδαφικές αντιπαραθέσεις στα πλαίσια της αντιπολίτευσης. Εν τούτοις, και όπως είναι αναμενόμενο συνεχίζουν τον επιχειρούμενο κοινωνικό προσηλυτισμό, ειδικά τώρα κι εν όψει μιας πιθανής εκλογικής αναμέτρησης. Στην ιδέα και μόνο ότι θα επιτρέψουν οι «έξω» στον άλλο δούλο της κυριαρχίας τον Μητσοτάκη, να πάει σ’ εκλογές λερώνονται εσώρουχα στην Κουμουνδούρου. Με όλες τις «επαναστατικές» διόδους, που θα μπορούσαν να αποσπάσουν κάποιο περαιτέρω εκλογικό ποσοστό, να είναι απαγορευμένες δια ροπάλου από το κόμμα, αναζητείται εναγωνίως λίγη ευρηματικότητα μπας και τσιμπήσουν κανά ψηφαλάκι, βρε αδερφέ.

Συγκρούσεις στο Σαντιάγο μετά από επίθεση της αστυνομίας σε πορεία για απελευθέρωση των κρατουμένων της εξέγερσης

Εκατοντάδες διαδηλωτές στο Σαντιάγο συγκεντρώθηκαν στο Los Heroes για μια διαδήλωση απαιτώντας αμνηστία για τους πολιτικούς κρατουμένους και την παραίτηση του Piñera. Η αστυνομίας επιτέθηκε στην συγκέντρωση και οι διαδηλωτές τοποθέτησαν οδοφράγματα στον σταθμό του μετρό Protectora De La Infancia και στη συνέχεια τοποθέτησαν φλεγόμενα ελαστικά κατά μήκος της διασταύρωσης των δρόμων Departamental & Route 5. Ανάλογα οδοφράγματα τοποθετήθηκαν, επίσης, στο Maipu, καθώς οι διαδηλωτές άρχισαν να φτάνουν στο Πανεπιστήμιο της Χιλής για μια ειρηνική διαδήλωση. Ξεκίνησε μια πορεία προς το Προεδρικό Μέγαρο κατά μήκος της Alameda, αποτελούμενη από αρκετές δεκάδες μαθητές, ζητώντας την αμνηστία για τους πολιτικούς κρατουμένους και την παραίτηση του Piñera.

Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ «ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ»

Η «εποχή της πανδημίας» μάς φέρνει ακόμα πιο κοντά σε κοσμογονικές αλλαγές, καθώς χρησιμοποιείται ως επιταχυντής των παγκόσμιων τάσεων, εξελίξεων και μεταβολών, αλλά και της εντεινόμενης αποσάθρωσης και ανασύνθεσης σε κάθε τομέα του κοινωνικού πεδίου, περιφερειακό ή μη. Με άλλα λόγια, όπως μάς διαβεβαιώνει και ο τελευταίος τεχνικός της εξουσίας, η ζωή αυτή καθεαυτή θα είναι διαφορετική. Η μεταβατική περίοδος που διανύουμε, θέτει τους όρους συγκρότησης της νέας «κανονικότητας» της ζωής μας, αλλά και τα χαρακτηριστικά που αυτή αποκτά λεπτό το λεπτό, μέρα με την μέρα, εβδομάδα την εβδομάδα.

Τα πιο δυστοπικά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας του παρελθόντος παίρνουν εδώ και τώρα σάρκα και οστά. Σ’ αυτήν την αυγή μιας ζοφερής πραγματικότητας λαμβάνουν χώρα με ιλιγγιώδη ρυθμό αυτές οι μεταβολές παγκόσμιου βεληνεκούς, αυτοί οι μετασχηματισμοί υπερεθνικών μηχανισμών, που προσπαθούν να προσαρμόσουν, αλλά και να προσαρμοστούν στη διάδοχη κατάσταση. Το κοινωνικό στάτους μετασχηματίζεται και εκείνο με ταχύτατους ρυθμούς. Η εφιαλτική δυστοπία ενός ολοκληρωτικού εγκλεισμού στα ψηφιακά κλουβιά δεν είναι πια προ των πυλών, αλλά τις έχει διαβεί προ πολλού.

Με φανερό πλέον όχημα την κατασκευή μιας πανδημικής απειλής, που ορίζει σύμφωνα με την γελοία προπαγάνδα που καταναλώνεται κάθε μέρα, την χειρότερη εποχή που γνώρισε ο πλανήτης στην ιστορία τους(sic!!!), η ενοποιητική διαδικασία προχωρά με βήμα ταχύ και βιαίως, αποσαρθρώνοντας κάθε προηγούμενο πλαίσιο της κοινωνικής διαβίωσης, εξαθλιώνοντας τεράστια κομμάτια του παγκόσμιου πληθυσμού. Η 4^η βιομηχανική επανάσταση στηριζόμενη στην πλήρη ψηφιοποίηση των πάντων, στην ηγεμονία της τεχνητής νοημοσύνης και την ρομποτική, έρχεται να διαψεύσει, να ανατρέψει στην πράξη και όχι στα λόγια πρώτα απ’ όλα την μέχρι τώρα παγκόσμια(;) βεβαιότητα: ο άνθρωπος σύντομα δεν θα αποτελεί πολυπληθές είδος στον πλανήτη.

Ο ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥΣ, ΕΛΑΦΡΑ ΧΤΥΠΑ..

Ο ….τρίχας

Μια ακόμα βαρυσήμαντη πολιτική παρέμβαση έλαβε χώρα σήμερα.

Ο πολλά βαρύς, σκληρός σταλινικός του σύριζα Παύλος Πολάκης, κάνοντας μια από τις συνηθισμένες του παρεμβάσεις μέσα από τα σόσιαλ μίντια αναρωτιέται και εξαγριωμένος, όπως πάντα έτοιμος για τσαμπουκά, κάνει τη σχετική ανάρτηση: «ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΟΓΙΚΗ Η ΑΠΟΡΙΑ!!! Μας εξηγεί κάποιος από την «Επιστημονική επιτροπή» γιατί απαγορεύεται ψάρεμα και κυνήγι, όταν επιτρέπεται, ποδηλασία, πεζοπορία, αναρρίχηση τρέξιμο κλπ κλπ;;;;;; ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΠΙΑ!!!!!!».

Ο πρώην υπουργός υγείας και ένας κομματικός που ανήκει στον στενό κύκλο του Τσίπρα, Παύλος Πολάκης αναρωτιέται, λοιπόν, γιατί δεν επιτρέπεται το κυνήγι και το ψάρεμα, ενώ επιτρέπονται δραστηριότητες, όπως ποδηλασία, πεζοπορία κ.λπ. Αυτό τον μάρανε. Μέχρις εκεί βλέπετε επιτρέπει το κόμμα να φθάνει η αντιπαράθεση και ο, πολλά βαρύς και όχι Πολάκης, σιγά μη σπάσει τη γραμμή. Να υπενθυμίσουμε ότι ο εν λόγω πολιτικός υπηρέτης είναι και γιατρός. Αυτός και το κόμμα του, όμως, δεν αγανάκτησαν, ούτε αναρωτήθηκαν, γιατί επιβάλλεται η γενικευμένη απαγόρευση κι ο εξαναγκαστικός εγκλεισμός.

Είτε με το φως των άστρων είτε με το φως των δρόμων άναρχα ας φωτίζουν οι καρδιές μας

Ζεις μέσα σ’ ένα ελαιώνα. Το χειμώνα κοιμάσαι νωρίς γιατί το πρωί σε περιμένουν εργασίες στο κτήμα. Φουντώνεις καλά την φωτιά στην στόφα, αλλά την νύχτα θα ξυπνήσεις από το κρύο, και θα δυναμώσεις την φωτιά και μετά θα συνεχίσεις για λίγο ακόμα τον ύπνο σου. Ακούς τον ήχο από το διπλανό ποτάμι, που κάθε τόσο ο μονότονος ήχος του διαταράσσεται από ήχους νυχτερινών διαδρομών των ζώων. Προσπαθείς μέσα στον ύπνο σου να ταυτοποιήσεις την αλεπού, το αγριογούρουνο, τον ασβό το κουνάβι και την νυφίτσα και έτσι ξανακοιμάσαι. Όταν πια σηκώνεσαι τίποτα δεν συνηγορεί πως σε λίγο θα ξημερώσει. Ο βραχίονας του Ωρίωνα στέκεται ακόμα πάνω από την στέγη του σπιτιού σου σαν μια κοσμική γαλαξιακή λεωφόρος με απίστευτη κίνηση, όλη την νύχτα ήταν εκεί και τώρα περιμένει να δώσει την θέση του στον Αυγερινό. Άλλοτε σηκώνεσαι να μαζέψεις τις ελιές σου, άλλοτε για να κάνεις ένα μεροκάματο σε κάποιο άλλο κτήμα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι σηκώνεσαι για τον κήπο ή γιατί πρέπει να τρυγήσεις τα μελίσσια σου.