30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ ΣΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Η δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα από φασιστικές συμμορίες της ΟΝΝΕΔ ήρθε την στιγμή όπου μαθητές σε όλο τον ελλαδικό χώρο καταλάμβαναν σχολικά κτήρια, διαδήλωναν και συγκρούονταν με τους μπάτσους. Η δολοφονία πυροδότησε ένα μεγάλο εξεγερτικό κύμα στην Πάτρα, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Στην Πάτρα 15.000 διαδηλωτές πορεύτηκαν προς την Νομαρχία Πατρών. Οι συγκρούσεις διήρκεσαν για πάνω από 7ώρες. Στην Αθήνα υπό το σύνθημα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» πέφτουν οι πρώτες μολότοφ, πυρπολείται όχημα της Group-4, καίγονται κλούβες των ΜΑΤ στο Ζάππειο, ενώ καταστρέφονται τα γραφεία της συνδικαλιστικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Οι εξεγερμένοι κάλυπταν περιοχή από την αρχή της οδού Αθηνάς μέχρι το Μοναστηράκι και από την αρχή της οδού Πειραιώς ως το Φωταέριο. Την δεύτερη μέρα οι συγκρούσεις συνεχίζονται. Λεωφορεία χρησιμοποιούνται για οδοφράγματα, οι μπάτσοι στην Χαλκοκονδύλη κυνηγιούνται και πυρπολούνται τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Να σημειωθεί ότι οι επιθέσεις ήταν κατά κύριο λόγο στοχευμένες σε τράπεζες, μπάτσους και γραφεία της Ν.Δ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Το ιερατείο των ειδικών επιστημόνων, δεν σταματά να χορηγεί στο κοινωνικό σώμα το δηλητήριο του φόβου. Όπως τα αρπακτικά, που στήνουν καρτέρι για να βρουν τη λεία τους, έτσι ακριβώς κι αυτοί καραδοκούν για το θήραμα τους, που δεν είναι άλλο από τον κοινωνικό χώρο. Οφείλουμε μια συγγνώμη στη φύση και τα κάθε είδους αρπακτικά, που τα χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα υποβιβάζοντάς τα στο επίπεδο των κάθε λογής και μεγέθους εξουσιαστών.

Στα πλαίσια αυτά θα εντάξουμε, την προ ολίγων ημερών δήλωση (8-11-21) του προέδρου του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου Α. Εξαδάχτυλου, ο οποίος ερωτηθείς για το άνοιγμα της αγοράς και των σχολείων είπε πως, η επιτροπή είναι αντιμέτωπη με ένα δίλημμα το οποίο και εξέφρασε λέγοντας: «Από τη μία ένας πατέρας που θέλει να πάει στη δουλειά του, για να μπορέσει να φέρει φαγητό στο παιδί του, από την άλλη το παιδί του που του λέει ότι θέλει να δει τη δασκάλα και τους φίλους του. Ο καθένας από τους αυτούς, όμως, κινδυνεύει να μπει στην εντατική».

Η Γυναίκα Λύκος των Βουνών, αδερφή του Συντριπτικού Κεραυνού

Στις ιστορίες και τις βιογραφίες Ινδιάνων οι γυναίκες σπάνια εμφανίζονται κι όταν εμφανίζονται, συχνά συνδέονται με τα συστήματα συγγένειας. Ωστόσο, στην πραγματικότητα οι γυναίκες των Ινδιάνικων ομάδων της βορείου Αμερικής, των πεδιάδων και των pueblos, γίνονταν επίσης σαμάνοι και συμμετείχαν σε ειδικές τελετουργίες ή εργάζονταν ως βιοτέχνες. Όσο ο λόγος τους δυνάμωνε σε κάποιες περιπτώσεις αποκαλυπτόταν ότι οι Ινδιάνες δεν έδιναν την ρομαντική εικόνα μιας γυναίκας που απλώς γίνεται ένα παθητικό αντικείμενο του πόθου και ενδιαφέρεται απλώς για επιβεβαίωση και ματαιοδοξία, όπως εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό η γυναίκα στον δυτικό κόσμο μετά την «χειραφέτησή» της. Οι Ινδιάνες σε πολλές περιπτώσεις σχημάτιζαν δικές τους παρέες και ομάδες, για να διασκεδάσουν και να δουλέψουν μαζί. Φαίνονταν να ζουν τη ζωή τους με μια ενότητα, που περιελάμβανε έναν πλήρη κύκλο συμβάντων από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο.

Η Γυναίκα Λύκος των Βουνών, που προέρχεται από την φυλή Winnebago, αφηγείται τη ζωή της από την ελεύθερη μετακίνηση των κυνηγών συλλεκτών μέχρι τη μετατροπή της σε χριστιανή, που κατοικεί σε σύγχρονο σπίτι, ταξιδεύει με σύγχρονα μεταφορικά μέσα και ακριβώς γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον. Περιγράφει την αλλαγή που συμβαίνει στην συνύπαρξη ανθρώπων με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, στην υιοθέτηση μοτίβων τελείως ξένων. Η αφήγηση της γίνεται στην ανιψιά της και ξεκινάει από το καλοκαίρι του 1944 και φτάνει μέχρι τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1958. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την τελευταία περίοδο της συνέντευξης η Γυναίκα Λύκος του Βουνού φιλοξενήθηκε από την ανιψιά της σε ένα σύγχρονο σπίτι, όπου ζούσε με τον σύζυγό της. Στο διάστημα αυτό είχε εντυπωσιαστεί από τις ανέσεις του σπιτιού (τρεχούμενο νερό, ηλεκτρισμός), ενώ κατά τη διαμονή της μετέτρεψε σταδιακά το σαλόνι του σπιτιού, όπου βρισκόταν το τζάκι, σε χώρο των βασικών δραστηριοτήτων του σπιτιού: μαγείρευε στο τζάκι, παρακίνησε και τους άλλους να συγκεντρώνονται γύρω από αυτό και οι συνεντεύξεις στην ανιψιά της να δίνονται εκεί. Έτσι, αναβίωσε την έννοια της εστίας.

Η Γυναίκα Λύκος του Βουνού αναφερόταν στον εαυτό της ως «ηλικιωμένη γυναίκα», γεγονός που για τους Winnebago σήμαινε σοφία και αξιοπρέπεια. Ως ηλικιωμένη έφερε το προνόμιο να μιλάει με ειλικρίνεια για τις γνώσεις της και η κατανόησή της προερχόταν από την πολυετή της παρατήρηση στον κόσμο.