Τηλεκπαίδευση και υπερέκθεση σε οθόνες. Να μην γίνουμε τα χρήσιμα πιόνια της εξουσίας

Τί μπορεί να σημαίνει η μακροχρόνια τηλεκπαίδευση και κατ’ επέκταση ο εγκλεισμός, στον ψυχισμό αλλά και στο σώμα των παιδιών και των εφήβων, σε μια πραγματικότητα που ήταν ήδη φορτισμένη από την υπερέκθεση των παιδιών και των εφήβων σε οθόνες; Από τις 16 Νοεμβρίου 2020 όλα τα σχολεία της χώρας παραμένουν κλειστά, με αποτέλεσμα να έχει μπει σε εφαρμογή η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης για όλους τους μαθητές, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο. Η διαδικασία ξεκίνησε με πολλά τεχνικά προβλήματα που φανέρωσαν την ανετοιμότητα του κράτους. Το κράτος είχε αρκετούς μήνες να προετοιμαστεί και να θωρακιστεί για το βέβαιο γεγονός του κλεισίματος των σχολείων, αλλά παρ’ όλα αυτά το κύριο μέλημά του ήταν να συνάψει οικονομική συμφωνία με την εταιρία τηλεδιασκέψεων Cisco, χωρίς βεβαίως να την δημοσιοποιήσει. Τα αποτελέσματα τα είδαμε, σε συνδυασμό με τις ηλεκτρονικές υποδομές του κράτους, τουλάχιστον για την πρώτη βδομάδα εφαρμογής της τηλεκπαίδευσης, χωρίς βέβαια τα προβλήματα να σταματούν εκεί.