ΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΙΑΣΗΣ» ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ…

«Ένας μεγάλος αριθμός ελασσόνων διαδικασιών, οι οποίες έχουν κοινά χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνονται, μιμείται η μία την άλλη, ξεχωρίζουν η μία από την άλλη σύμφωνα με το πεδίο εφαρμογής τους, συγκλίνουν και βαθμιαία παράγουν το σχέδιο δράσης μιας γενικής μεθόδου. Αυτές οι διαδικασίες βρίσκονται σε ισχύ από πολύ νωρίς στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αργότερα στα δημοτικά σχολεία. Σιγά σιγά μπήκαν στον χώρο των νοσοκομείων. Και σε μερικές δεκαετίες, άλλαξαν τη δομή της στρατιωτικής οργάνωσης. Μερικές φορές κυκλοφορούσαν πολύ γρήγορα από το ένα σχολείο στο άλλο, (ανάμεσα στο στρατό και στα τεχνικά σχολεία ή τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), κάποιες άλλες αργά και διακριτικά (η ύπουλη στρατιωτικοποίηση των μεγάλων εργαστηρίων). Σε κάθε περίπτωση προσαρμόστηκαν ανάλογα με κάποιες ανάγκες: μια βιομηχανική καινοτομία, μια νέα έξαρση κάποιων επιδημικών ασθενειών, την ανακάλυψη της αραβίδας ή τις νίκες της Πρωσίας… Μερικές πράξεις επιδεξιότητας προικισμένες με μεγάλη αποτελεσματικότητα διάχυσης, έξυπνες διευθετήσεις, προφανώς αθώες, αλλά ύποπτες κατά βάθος, μηχανισμοί που υπάκουαν στις οικονομίες πολύ αδιάντροπα για να το ομολογήσουν ή επιδίωκαν μικροπρεπείς μορφές καταναγκασμού». Μισέλ Φουκώ

Η πειθάρχηση, αυτή η «τεχνολογία» της εξουσίας. Η πειθάρχηση, ο καταναγκασμός, η επιτήρηση, η δουλοπρέπεια, η καθυπόταξη, η υποδούλωση, η εθελοδουλεία, ο διαχωρισμός. Λέξεις παρεμφερείς, παρ’ όλες τις διαφορές, που τις χαρακτηρίζουν, ευδιάκριτες ή μη, λέξεις, που προσιδιάζουν η μία την άλλη, που οδηγούν σε νοήματα αλληλοκαλυπτόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα. Και απέναντι η αταξία, ο ιός της αταξίας που απειλεί κάθε στιγμή να μολύνει, να μεταδοθεί με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Και το «φάρμακο»; Μα τα πειθαρχικά συστήματα, που δεν πρέπει να συγχέονται με την πειθάρχηση αυτή καθ’ εαυτή. Και η εξουσία τελικά ασκείται ή μόνο κατέχεται; Τι καινούργιο μπορούμε να πούμε; Αφού μοιάζει ότι όλα έχουν ειπωθεί ή ότι όλα έχουν γίνει. Έτσι φαίνεται. Απλά φαίνεται. Μόνο που το γκριζάρισμα δεν είναι σκοτάδι, ούτε όμως και φως. Πως θα ανοίξουμε, λοιπόν, νέες ρωγμές; Ναι, η Σιωπή, όπως και ο Λόγος μας, δεν υποτάσσονται στην εξουσία, με την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν διαπραγματευόμαστε την βούληση για αλήθεια, ειδ’ άλλως είναι αδύνατον να ορθώνονται τελεσίδικα ενάντια της.