«Δεν είναι δίκαιο, που ο πατέρας μου πέθανε έτσι. Όλοι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια. Ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι λένε πως ήταν ηλικιωμένοι, ήταν άρρωστοι: ήταν ο πατέρας μου, δεν ήταν μεγάλος και δεν ήταν άρρωστος. Άντε στο διάολο». Ρομπέρτα Ζανινόνι, κόρη του Τζιουζέπε, που πέθανε από κορωναϊό στο Μπέργκαμο.
«Μακάβρια ήταν τα ευρήματα ανδρών των ισπανικών ενόπλων δυνάμεων, που πήγαν να κάνουν απολύμανση σε γηροκομεία, που έπρεπε να έχουν εκκενωθεί λόγω της πανδημίας του κοροναϊού: Εντόπισαν τα πτώματα ηλικιωμένων, που τους είχαν εγκαταλείψει αβοήθητους να πεθάνουν. Σε κάποιες περιπτώσεις βρήκαν και κάποιους σε πολύ άσχημη κατάσταση, ετοιμοθάνατους. Το τραγικό αυτό συμβάν δημοσιοποίησε η υπουργός Άμυνας, Μαργαρίτα Ρόμπλες, μέσω της τηλεόρασης. Οι άνδρες των Δυνάμεων Εκτάκτου Ανάγκης του Στρατού, δήλωσε, «εντόπισαν ηλικιωμένους εγκαταλειμμένους και σε πολλές περιπτώσεις νεκρούς. Είναι αδιανόητο και απολύτως ασυγχώρητο αυτό που συνέβη». Και τόνισε ότι οι υπεύθυνοι αυτών των κέντρων θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον νόμο για παράβαση καθήκοντος και άλλα αδικήματα». efsyn.gr 23/03/2020
Ο Αινείας φεύγει από τη φλεγόμενη Τροία μεταφέροντας στην πλάτη του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του αρνούμενος να διαλέξει αντ’ αυτού οποιοδήποτε θησαυρό. Ζωγραφικός πίνακας του Federico Barocci, 1598.
Όχι, εφιάλτης δεν είναι η προοπτική να πεθάνει κάποιος. Το αντίθετο συμβαίνει. Η πραγματική φρίκη είναι να επιβιώνεις μ’ αυτόν τον τρόμο, να είσαι έτοιμος να δεχθείς τα πάντα για να αποτρέψεις το αναπόφευκτο. Υπάρχει πιο υπαρκτός και χειροπιαστός «θάνατος» από την άγνοια και μάλιστα την πλήρη; Ποιοι είναι τότε οι «ζωντανοί» και ποιοι οι «πεθαμένοι»; Όπως έλεγε ο Σαίξπηρ «προτιμάμε καλύτερα να πεθαίνουμε κάθε ώρα από το φόβο του θανάτου, παρά να πεθάνουμε μια φορά». Συνέχεια
Anarchy press gr 