Μια πανδημία και η χαμένη ατομική ευθύνη που την κατάπιε ο νόμος και η επιβολή

«Η κυβέρνηση μαθαίνει στους ανθρώπους να υποτάσσονται στον νόμο και να πιστεύουν ότι ο νόμος είναι απαραίτητος στην κοινωνία. Για να καταργηθεί η κυβέρνηση, θα πρέπει να πειστούν οι άνθρωποι ότι είναι άχρηστη και βλαβερή. Ανάμεσα στον άνθρωπο και στο κοινωνικό περιβάλλον ασκείται μια αμοιβαία επίδραση. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν την κοινωνία όπως είναι και η κοινωνία διαμορφώνει τους ανθρώπους όπως είναι. Το αποτέλεσμα, είναι ένας φαύλος κύκλος: για να μεταμορφωθεί η κοινωνία χρειάζεται να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι και για να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι χρειάζεται να μεταμορφωθεί η κοινωνία».  Ερρίκο Μαλατέστα

Εκπαιδεύτηκες μια ζωή να κοιτάς τον εαυτό σου, χωρίς ίχνος συλλογικής αίσθησης και αλληλεγγύης. Ταΐστηκες με εξουσιαστικά απόβλητα, έμαθες να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου και να συμπεριφέρεσαι λες και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από σένα. Έμαθες να εκμεταλλεύεσαι και να καταπιέζεις, ώστε να βγεις μπροστά. Χλευάζεις όσους είναι αντίθετοι σ’ όλα αυτά, τους θεωρείς αδύναμους και φαντασμένους. Επίσης, περιμένεις πάντα από κάποιους άλλους να σε εξυπηρετήσουν, να βρουν μια λύση. Κινήθηκες, λοιπόν, μέσα στην κανονικότητα που σ’ έμαθαν να ζεις και τώρα σου ζητούν, με δραματικό τρόπο, να γίνεις αυτό που σ’ έμαθαν να χλευάζεις, αλλά επειδή ξέρουν ότι είσαι αδύναμος να το κάνεις, θα θεσπίσουν νόμους. Νόμους αναγκαίους για την επιβίωσή σου. Οι κοινωνίες σαν προϊόντα του κράτους, λοιπόν, μπορούν να λειτουργήσουν μόνο με επιβολή. Είναι έτοιμες και από καιρό φτιαγμένες, ώστε να επιζητούν την επιβολή, να υποτάσσονται, να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις, να διατηρούνται και να αναπαράγονται εντός της καθεστηκυίας τάξης. Γι’ αυτά δημιουργήθηκαν, αυτά έμαθαν, αυτά θα ζητήσουν.