Ιοί και μάσκες

Διασχίζουμε έναν δρόμο μεγάλο και άγνωστο. Το λεωφορείο περνάει τις πινακίδες με αδιαφορία. Ονόματα τόπων αφανίζονται από τα μάτια μας μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Κάθομαι κοντά στο παράθυρο.

Κόσμο πολύς, καθήμενοι και όρθιοι. Ανήσυχοι και καχύποπτοι, σκυμμένοι σε μικρο-οθόνες. Αγωνιούν για μια είδηση. Ποιον θα βρει σήμερα ο ιός; Πού ταξιδεύει και πού θα καταλήξει;

Οι πρώτες μάσκες εμφανίζονται σιγά σιγά. Πίσω τους πρόσωπα που ψάχνουν συνενόχους. Με ύφος βαρυσήμαντο τις ανορθώνουν, σα να επιτιμούν όλους εμάς, που δεν τις φορέσαμε ακόμη. Εν μέσω αποκριών, άλλες μάσκες ήρθαν για να μείνουν. Περνάμε από ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Πάρκινγκ διαθέσιμο ούτε για δείγμα. Κόσμος γεμίζει τους διαδρόμους κι αδειάζει τα ράφια. Άραγε για τί ετοιμάζονται όλοι; Σχεδιάζουν να κρυφτούν στο σπίτι τους; Για πόσο; Για πάντα;