Τα σέβη μας στους αγωνιζόμενους νησιώτες Λέσβου, Χίου και Σάμου

Σίγουρα δεν τα χρειάζονται αλλά πρέπει να τους τα αποδώσουμε. Το θέαμα των ηττημένων πραιτόρων της κεντρικής εν Ελλάδι εξουσίας, που τόσο αλαζονικά επιχείρησε να επιβάλλει την θέλησή της στους νησιώτες, ήταν εξόχως καθάρσιο του τέλματος στο οποίο τους είχαν οδηγήσει.

Βέβαια, τίποτε δεν τελείωσε, όλα τα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά και το κράτος θα επανέλθει, όσο κι αν σήμερα γελοιοποιείται λέγοντας πως «η πρώτη φάση των εργασιών έχει ολοκληρωθεί». Είναι πολύ σημαντικό, όμως, το γεγονός ότι οι κάτοικοι επανοικειοποιήθηκαν, σ’ ένα βαθμό τουλάχιστον, τις υποθέσεις του τόπου τους παύοντας να υφίστανται ως έρμαια τους σχεδιασμούς ορατών και αόρατων κέντρων εξουσίας, εντόπιων και διεθνών. Έδειξαν τί σημαίνει να ανήκεις σε έναν τόπο: Τίποτε δεν μπορεί να συμβεί σ’ αυτόν χωρίς την δική σου ευθύνη, συμμετοχή και θέληση. Και αυτό έχει τη σημασία του απέναντι σε ένα κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα όπου υποτίθεται πως κανένα έδαφος δεν ανήκει σε κανέναν μόνο και μόνο για να υπονοηθεί και να επιβεβαιωθεί πως ανήκει αποκλειστικά στους νεο-φεουδάρχες της πολιτικής και της οικονομίας.

Η Σωκρατική Διαλεκτική ως η Επιτελεστικότητα Αποδόμησης του Εξουσιαστικού Λόγου.

Στην μνήμη Σταυρούλας Λαγκαδινού

Ι

Σωκρατική διαλεκτική. Πρέπει να δούμε τον Σωκράτη με τον τρόπο που έβλεπε και ο ίδιος τον εαυτό του· ο Σωκράτης θεωρούσε τον εαυτό του θεραπευτή της ψυχής.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα [Πολιτεία 439C-E] η ψυχή απαρτίζεται από τρία μέρη: (1) Το λογικό (λογιστικό): αφορά τις λογικές λειτουργίες. Το λογικό προστάζει και η κύρια αρετή εδώ είναι η φρόνηση, (2) Το συναισθηματικό (θυμοειδές): αφορά στον συναισθηματικό κόσμο (π.χ. συναισθήματα όπως ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, θάρρος, έννοιες όπως της δικαιοσύνης, ηθικής, κ.λπ.). Το συναισθηματικό υπακούει τον νου (το λογιστικό) και η βασική του λειτουργία είναι να κρατάει υπό έλεγχο το ορεκτικό. Αρετή του θυμοειδούς είναι η γενναιότητα, (3) Το ορεκτικό (επιθυμητικό): έχει να κάνει με τις επιθυμίες. Αρετή του επιθυμητικού είναι η σωφροσύνη.

Τρεις είναι οι βασικοί νόμοι της σκέψης:

(α) Της μη-Αντίφασης: τίποτα δεν μπορεί να είναι την ίδια στιγμή α και όχι-α,

(β) Του Αποκλεισμένου Τρίτου: Κάθε πρόταση είναι είτε αληθής είτε ψευδής,

(γ) Της Ταυτότητας: Για όλα τα α: α=α.

Μια βιογραφία του βούλγαρου αναρχικού Τίνκο Σίμωφ

«Ο Τίνκο Σίμωφ ήταν ένας από τους πρώτους αναρχικούς στη Βουλγαρία και ο τελευταίος από τους αντάρτες που έπεσε στον αγώνα μετά από πολλά χρόνια ζωής στην παρανομία… Ήταν ένας άνθρωπος με πνευματικότητα, ευγένεια, καλοσύνη και ευαισθησία. Ποιητής και συναισθητικός, αγάπησε με πάθος τη φύση, την οποία γνώριζε καλά, θαυμάζοντας το τραγούδι των πουλιών στο δάσος και σκαρφαλώνοντας συχνά σε δέντρα για να επισκευάσει τις κατεστραμμένες φωλιές». Μπαλκάνσκι (Γκεώργκι Γκλιγκόριεφ, βούλγαρος αναρχοκομμουνιστής, 1906-1996).

Η εκκλησία στη Σόφια μετά την βομβιστική επίθεση

Ο Τίνκο Σίμωφ γεννήθηκε το 1887 στο χωριό Balgarene, κοντά στο Λόβετς της Βουλγαρίας, σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Εκπαιδεύτηκε σε πρώτο βαθμό στο σχολείο του χωριού του και αργότερα σπούδασε στο Δημοτικό Λύκειο του Λόβετς. Εδώ εντάσσεται σε έναν κύκλο μαρξιστικών σπουδών και λόγω αυτού του γεγονότος εκδιώκεται από το λύκειο. Συνεχίζει την εκπαίδευσή του στο Γκαμπόρο.

Αρνείται να συμμετάσχει στον πρώτο και τον δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο και αποφεύγει την επιστράτευση. Φυλακίζεται, αλλά καταφέρνει να δραπετεύσει, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στη συμμετοχή της Βουλγαρίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως αποτέλεσμα αυτού, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην κεντρική φυλακή στη Σόφια. Είναι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου φυλάκισης που γίνεται αναρχικός, με την επιρροή των συγκρατουμένων του αγωνιστών Gueorgui Cheitanov και Zhelyu Grozev.

Ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται

Η διαταραχὴ μεταξύ τοῦ ἑλλαδικοῦ καὶ τοῦ τουρκικοῦ κράτους δείχνει νὰ προσεγγίζει τὰ ὅριά της. Βεβαίως, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ προσδιορισθῆ ποιὸ θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τὸ ὁποῖο θὰ προκύψη, ὅταν ἐπελθη «ἡ ὥρα τῆς κρίσεως», δεδομένου ὅτι οἱ δυνάμεις οἱ ὁποῖες ἀντιπαρατίθενται δὲν βρίσκονται σὲ σταθερὴ σχέση μὲ τὰ συμβάντα, μολονότι διαφαίνεται ἡ προσπάθεια ἐπιδιώξεως σταθερότητας καὶ ἐλέγχου στὸ ἑκάστοτε μπλὸκ κυριαρχίας. Χαρακτηριστικό γεγονὸς αὐτῆς τῆς ἐπιδιώξεως εἶναι ἡ μὲ κάθε τρόπο ὑπονόμευσις οἱασδήποτε κινήσεως –ἀκόμη καὶ ἐὰν αὐτὴ δὲν ἀμφισβητῆ τὸ σύστημα– ἡ ὁποία διαταράσσει τοὺς ὑπάρχοντας συσχετισμοὺς.

Ἡ προσπάθεια διατηρήσεως τῶν συσχετισμῶν, στοὺς ὁποίους ἡ Γερμανία ἔχει τὴν πρωτοκαθεδρία, μπορεῖ νὰ γίνη κατανοητὴ μέσα ἀπὸ συγκεκριμένα γεγονότα τὰ ὁποῖα κάνουν «μπάμ».

Ἄς ἀναφερθοῦμε σὲ δύο τὰ ὁποῖα εἶναι εὐρέως γνωστά.

Τὸ ἕνα εἶναι ἡ λυσσώδης διαμάχη γιὰ τὸ BREXIT ὅπου ἐπιστρατεύθηκαν, ἀπὸ τὶς ευρώδουλες δυνάμεις, ὅλες οἱ διαθέσιμες ἐφεδρεῖες γιὰ νὰ ὑπονομευθῆ ἡ ἀπόφασις, κάτι τὸ ὁποῖο ἔφερε τὴν ουσιαστικὴ ἀποδιοργάνωσιν τοῦ κυβερνῶντος κόμματος. Ἀκολούθησε τὸ ἀποτέλεσμα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν στὴν Μ. Βρετανία τὸ ὁποῖο μπορεῖ μὲν νὰ επικύρωσε τὴν ἀποχώρησι, διαταράσσοντας, μὲ ἕναν ὡρισμένο τρόπο, τοὺς συσχετισμούς, ἀλλὰ ἤδη εἶχε δοθῆ ἐπαρκὴς χρόνος γιὰ τὴν διαδικασία ἀποκαταστάσεως τῶν ἐκκρεμοτήτων οἱ ὁποῖες προκύπτουν. Πέραν αὐτῶν, τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἔξοδος θὰ ἐπιφέρη κραδασμοὺς στὸν εὐρωπαϊκὸ σχηματισμὸ κυριαρχίας, ὄχι ὅμως τόσον ἰσχυροὺς, ὥστε νὰ κινδυνεύση ἄμεσα τὸ οἰκοδόμημα.

Ρωσσία 1917. Το κίνημα του Κορνιλώφ και το πραξικόπημα των μπολσεβίκων.

Έχοντες υπ’ όψιν μας τα όσα συνέβησαν μετά την επανάστασι στη Ρωσσία, το 1917,^[1] μας δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίσουμε ορισμένες ιδιαίτερα καθοριστικές καταστάσεις, οι οποίες συνθέτουν το σύνολο του πλέγματος των εξουσιαστικών σχέσεων και αντιθέσεων κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα.

Οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι η πολυσυνθετότητα των καταστάσεων οι οποίες ανεδείχθησαν, αμέσως μετά την επανάστασι, είχαν σχέση με το ζήτημα των διαδικασιών αναδιοργανώσεως της Τάξεως επί νέων βάσεων και συμφώνως προς τα δεδομένα, τα οποία ανέδειξε ο επαναστατημένος κοινωνικός χώρος. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει όλα τα, εν δράσει και κατεστημένα, μέχρι την στιγμή της κοινωνικής έκρηξης τμήματά της, καθώς και εκείνα τα οποία εκμεταλλευόμενα τις συνθήκες αναταραχής και κρίσεως επιδιώκουν να συσσωματωθούν ή ακόμη και να αναδειχθούν ως καθοριστικοί συντελεστές της Ταξικής μεταμορφώσεως.

Προκειμένου να μην υπάρξουν παρερμηνείες, οφείλουμε να κάνουμε σαφές πως αυτό το οποίον ίσχυσε ήταν η προσπάθεια μιας μερίδας ατόμων, οι οποίοι ανήκαν στα μεσαία στρώματα της κοινωνίας και πλαισιώθηκαν, μέσω οργανωτικών δομών (όπως το εκάστοτε κόμμα και οι οργανώσεις του), τόσον από άτομα παρεμφερούς κοινωνικής συστάσεως όσον και από εργατικά στοιχεία. Αυτή η πλαισίωσις υλοποιήθηκε μέσω πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων, ένα μέρος των οποίων επαγγελόταν την κυριαρχία μιας ανύπαρκτης, εν γένει, εργατικής τάξεως. Στην πραγματικότητα, επιδιώκετο η ενσωμάτωση των υψηλών και μεσαίων στελεχών του κόμματος στην ήδη υπάρχουσα Τάξι.

Τα γεγονότα του Ιουλίου 1917 στην Ρωσσία (Μέρος 2ο)

Τα γεγονότα του Ιουλίου

4 Ιουλίου 1917. Η διαδήλωση.

Η προσπάθεια ανατροπής βασίσθηκε, εν μέρει, στην αναταραχή που προέκυψε στους κόλπους της κυβέρνησης, καθώς στις 2 Ιουλίου το Κόμμα της Ελευθερίας του Λαού, γνωστό και ως Καντέτ, αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό με την απειλή της διάλυσής του. Την ίδια μέρα η αναρχοκομμουνιστική ομοσπονδία του Πέτρογκραντ, ενεργώντας ως αιχμή του δόρατος των μπολσεβίκων, μετά από μυστική σύσκεψι, αποφάσισε να καλέσει τους εργάτες και στρατιώτες της πόλεως σε αντικυβερνητική διαδήλωσι. Ήδη η υποχώρηση των ρωσσικών στρατευμάτων στο μέτωπο (μετά τις αρχικές επιτυχίες της επίθεσης) βάρυνε το κλίμα γενικώτερα, σε συνδυασμό με την μπολσεβίκικη προπαγάνδα.

Στο Πέτρογκραντ, το Πρώτο σύνταγμα Πολυβολητών συναντήθηκε με μια αναρχική αυτοαποκαλούμενη Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή και αποφάσισαν προκλητικά να διαδηλώσουν στις 3 Ιουλίου, καλώντας την φρουρά και τους εργάτες να κάνουν το ίδιο. Στις 7 το βράδυ, φορτηγά γεμάτα πολυβολητές κατέλαβαν στρατηγικά σημεία στην πρωτεύουσα και έστησαν τα πολυβόλα τους στις προσβάσεις των γεφυρών που οδηγούσαν προς το κέντρο τη πόλεως. Μολονότι στην κίνησι συμμετείχαν τα συντάγματα Μόσχας, Γρεναδιέρων, Παβλόβσκι, το 6^ο Τάγμα Μηχανικού, και το 180 Εφεδρείας Πεζικού και το Φινλάντσκι, αρκετά συντάγματα που συμμετείχαν στη επανάστασι κατά τον Φεβρουάριο, είτε δήλωσαν ουδετερότητα είτε αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την κίνησι αυτή. Στις 8μμ η διαδήλωσις ξεκίνησε με επικεφαλής αρχικά την αναρχοκομμουνιστική Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή. Πάνοπλες φάλαγγες εργατών και στρατιωτών έφτασαν στο κέντρο της πόλης και κατευθύνθηκαν στην έδρα του κόμματος των Μπολσεβίκων. Οι μπολσεβίκοι μπήκαν επικεφαλής της ανταρσίας ενάντια στο Σοβιέτ του Πέτρογκραντ «για να περάση η εξουσία στα Σοβιέτ(!)».

Τα γεγονότα του Ιουλίου 1917 στην Ρωσσία (Μέρος 1ο)

Τα προηγηθέντα

4 Ιουλίου 1917. Στρατιώτες του 1ου Συντάγματος Πολυβολητών κινούνται για την κατάληψη θέσεων στο κέντρο του Πέτρογκραντ.

Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής η κατάσταση την οποία δημιούργησε το καθεστώς της Προσωρινής Κυβερνήσεως η οποία, πέραν του αμφιλεγομένου ζητήματος της συνέχειας του πολέμου, άφησε ένα πλούσιο έργο.

Εκτός των ήδη αναφερθέντων^[1] το έργο αυτό περιελάμβανε την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ένα ειδικό εκκλησιαστικό συμβούλιο, το οποίο από τον Μάρτιο προετοίμασε την σύνοδο δια της οποίας θα επικυρωνόταν αυτή η ανεξαρτησία. Η σύνοδος άρχισε τις εργασίες της στις 15 Αυγούστου. Επίσης, όλες οι εκκλησίες, οι αιρέσεις και οι θρησκείες, είχαν το ελεύθερο να προσηλυτίζουν.

Είναι γεγονός η κατάργηση της θανατικής ποινής, η οποία επαναφέρθηκε μετά τα γεγονότα του Ιουλίου (χωρίς να τύχει ιδιαιτέρας εφαρμογής) με σκοπό την επίτευξη πειθαρχίας στο στράτευμα. Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι η Εκτελεστική Επιτροπή (του σοβιέτ) του Πέτρογκραντ αντιτάχθηκε στην κατάργησή της, γνωστοποιώντας την θέση της στον Α. Κέρενσκυ δια του αρχισυντάκτη της Ισβέστια^[2] Στεκλώφ. Αυτή η εναντίωση, εν συνεχεία, όχι μόνον αποσύρθηκε, αλλά και διαγράφηκε από τα πρακτικά.

Θα πρέπει, επί προσθέτως, να υπομιμνησθεί πως, σε ό,τι αφορά τον αναδασμό, η Προσωρινή Κυβέρνησις προέβαλε επαναστατικά μέτρα, τα οποία αποσκοπούσαν στην μεταβίβασιν όλης της γης σ’ εκείνους, οι οποίοι την καλλιεργούσαν. Όμως, παρά τα μεγάλα βήματα που πραγματοποίησε προς την κατεύθυνσιν του αναδασμού δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο αυτό,^[3] τόσον λόγω της δεδομένης εμπλοκής στην παγκόσμια ανθρωποσφαγή, όσον και εκ του γεγονότος της τεράστιας σε έκτασι ρωσσικής γης, αλλά και της ανάγκης συγκομιδής προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού, πολιτικού και στρατιωτικού.

ΡΩΣΣΙΑ 1917. Από την επανάσταση του Φεβρουαρίου έως τα γεγονότα του Ιουλίου. (Μέρος 2ο)

Η άφιξη του Λένιν

Παρά το ότι η κομμουνιστική αριστερά προσπαθεί να ξεχάσει το γεγονός, η αλήθεια είναι ότι η μετακίνηση του Λένιν από την Ελβετία στην Ρωσσία, πραγματοποιήθηκε κατόπιν συμφωνίας του με το Γερμανικό κράτος, το οποίο και διέσχισε μαζί με την ακολουθία του μέσα σε ένα σφραγισμένο τραίνο. Από εκεί μέσω Σουηδίας πέρασε στην Ρωσσία. Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση, πλέον, ότι η συμφωνία περιελάμβανε, εκτός από την μεταφορά του Λένιν, την ενεργότερη βοήθεια της Γερμανίας προς τους Μπολσεβίκους με αντάλλαγμα την σύναψη ειρήνης μεταξύ Ρωσσίας και Γερμανίας, το ταχύτερον δυνατόν, ώστε τα γερμανικά στρατεύματα να δυνηθούν, μετά τον τερματισμό του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους κατά της Γαλλίας, της Βρετανίας και των συμμαχικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.

Ο Λένιν αφικνείται στην Ρωσσία την νύκτα της 3^ης Απριλίου και ανακοινώνει τις Θέσεις του Απρίλη. Πρόκειται για κείμενο εκ 10 σημείων, το οποίο ο Πλεχάνωφ χαρακτήρισε ως προϊόν παραληρήματος.

Είναι αλήθεια ότι το κείμενο διαπνέεται από αντιφάσεις, εμφυλιοπολεμικό πνεύμα και αστικοδημοκρατική φρασεολογία και κατεύθυνση, που γαρνίρεται από βαρύγδουπη αντικεφαλαιοκρατική κουτοπονηριά. Χαρακτηριστικά –και επιγραμματικά– αξιώνει και συναρτά «το τέλος του πολέμου με την ανατροπή του κεφαλαίου που θα επιφέρει ειρήνη αληθινά δημοκρατική(!), όχι εξαναγκαστική» (θέση 2), διακηρύσσει το πέρασμα «της εξουσίας στα σοβιέτ των εργατών βουλευτών» (θέση 4), ενώ αμέσως μετά προτάσσει αντί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας την «δημοκρατία των σοβιέτ των εργατών, των εργατών γης και των αγροτών βουλευτών» (θέση 5) και στην συνέχεια διακηρύσσει ότι «δεν τίθεται ως άμεσο καθήκον η εφαρμογή του σοσιαλισμού» (θέση 8). Πρόκειται για ένα αστικοδημοκρατικό πρόγραμμα που έχει σκοπό να αντικαταστήσει την ήδη χαραχθείσα από την Προσωρινή Κυβέρνηση αστικοδημοκρατική πορεία.^[1] Μόνο που στην ουσία υστερεί.

ΡΩΣΣΙΑ 1917. Από την επανάσταση του Φεβρουαρίου έως τα γεγονότα του Ιουλίου. (Μέρος 1ο)

Περί επανεγγραφής της ιστορίας

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το ψεύδος. Η επίδρασή του στον πληθυσμό είναι τόσον καταλυτική ώστε εκείνος, ο οποίος θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει την αλήθεια, είναι σφόδρα ενδεχόμενο να διατρέξει διαφόρους κινδύνους και να υποστεί συκοφαντικές επιθέσεις, επειδή είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το εδραιωμένο ψεύδος ανατρέπεται με μεγάλη δυσκολία. Όταν, μάλιστα, τα ψεύδη σχετίζονται με καταστάσεις υψηλού ενδιαφέροντος και συμφερόντων, τότε τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δύσκολα αν όχι επικίνδυνα για εκείνους, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν την κατεστημένη συνθήκη ψεύδους.

Η έλλειψη ευθυκρισίας και η άκριτος αποδοχή απόψεων και θέσεων σε συνδυασμό με την συνεχή επανάληψη και διάδοση τους, που επιτυγχάνει την «πλύση» του εγκεφάλου των ανθρώπων, μετατρέπει το ψεύδος σε καθεστώς. Αυτοί οι οποίοι συνειδητά το διασπείρουν υποκρύπτουν την ουσία που υπάρχει πίσω από τα επιφαινόμενα. Αυτή η απόκρυψη πραγματοποιείται με την δόμηση υλικών παραπετασμάτων (ιδεολογία, βιβλιογραφία, μυθιστορία, τέχνη, κ.λπ. ) με τα οποία εμφανίζουν το ψεύδος ως αλήθεια.

Εμπορικός πόλεμος «ανακυκλώσιμων» σκουπιδιών. Μια ιστορία κέρδους, κράτους και εξουσίας.

Ο άκρατος καταναλωτισμός πάει χέρι-χέρι με την ανακύκλωση. Η ανακύκλωση λειτουργεί σαν ξόρκι εξιλέωσης, σαν κολυμπήθρα όπου όλα τα «αμαρτήματα» του καταναλωτισμού, μπορούν εκεί να ξεπλυθούν και ως δια μαγείας να εξαφανιστούν. Το ότι ένα πλαστικό απομακρύνεται σε ένα μπλε κάδο και δεν υπάρχει στο σπίτι μας, δεν σημαίνει ότι μπορεί να ανακυκλωθεί, ούτε ότι θα εξαφανιστεί. Τα περισσότερα πλαστικά που παράγονται σήμερα δεν είναι δυνατό να ανακυκλωθούν. Για να επιτευχθεί η ανακύκλωσή τους θα πρέπει να επεξεργαστούν με πλαστικά ίδιας ακριβώς ανακυκλωσιμότητας και χημικής σύστασης. Σήμερα οι μονάδες διαλογής ξεχωρίζουν στα γρήγορα τα υλικά, (αλουμίνιο, πλαστικό, κτλ) και μετά τα πωλούν σε εταιρίες ανακύκλωσης σε όλο τον πλανήτη.

Οι υποκριτικές κοινωνικές δυστοπικές διαπιστώσεις των ΜΚΟ

Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζουμε δυστοπικές κοινωνικές διαπιστώσεις από διάφορες ΜΚΟ. Οι ΜΚΟ λειτουργούν σαν ένα είδος «παρατηρητή», όπου οι διάφορες κοινωνικές διαπιστώσεις τους λειτουργούν με συνετιστικό χαρακτήρα προς τα κράτη, ώστε τάχα να λάβουν αναγκαία κοινωνικά μέτρα. Τα πράγματα βέβαια όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά χρόνο με το χρόνο η ανθρωπότητα, φτωχαίνει πνευματικά και υλικά και οδηγείται όλο και πιο βαθιά σε ολοένα και πιο δυστοπικές καθημερινότητες. Έτσι λοιπόν, η παρακάτω MKO με το όνομα Oxfam, ήταν καλεσμένη στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ στο Νταβός ώστε να αναφέρει στους κυρίαρχους αυτού του πλανήτη, ότι σχεδόν 4 δις άνθρωποι ζουν με λιγότερα από πέντε δολάρια την ημέρα και να χειροκροτηθεί από χέρια που πιάνουν την ημέρα όχι 5 αλλά εκατομμύρια δολάρια.

Κάποιες σκέψεις για τον ιό κορώνα

Τελικά από πού προέρχεται ο κορωναϊός; Από την αγορά της πόλης, τις νυχτερίδες (κι αράχνες) ή από τον μυρμηγκοφάγο; Μήπως, όμως, όλα αυτά είναι «προφάσεις ἐν ἀμαρτίαις» και ο ίός έκανε την εμφάνισή του από παρακείμενα εργαστήρια; Είναι μία εκδοχή η οποία καλύπτεται από μία συμφωνία πλήρους σιωπής και ούτε ίχνος υπαινιγμού. Στο τέλος η αλήθεια θα αποκαλυφθεί, επειδή «οὐδὲν κρυπτὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον».

Ακολουθεί κείμενο το οποίο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φ.201, Φεβρουάριος 2020.

Ακούγοντας αυτές τις ημέρες στα Ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης ειδήσεις σχετικά με την Κίνα και τον ιό κάποιος που δεν γνωρίζει θα μπορούσε να θεωρήσει ότι μια σοβαρή, θανατηφόρα πανδημία σαρώνει αυτήν την χώρα και θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τον υπόλοιπο κόσμο. κατακλύζουν οι φήμες για τον νέο κορωναϊό, γνωστό και ως 2019-nCoV, και οι θεωρίες συνωμοσίας παγκοσμίως του τύπου: «πρόκειται άραγε για ένα βιο-όπλο;», «η κινεζική κυβέρνηση βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και χρησιμοποιεί φόβο και πανικό για να επιβιώσει», «οι Κινέζοι καλύπτουν την πραγματικότητα και τον αριθμό των μολυσμένων και νεκρών», «ο ιός οφείλεται στις βάρβαρες πρακτικές που εφαρμόζουν οι Κινέζοι στα ζώα», κ.λπ., κ.λπ.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο κορωναϊός ανήκει στον τύπο του ιού SARS (σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο), που ξεκινά ως ασθένεια που μοιάζει με γρίπη και εξελίσσεται σε πνευμονία στις σοβαρές περιπτώσεις. Επηρεάζει αρνητικά κυρίως τους πιο ευάλωτους οργανισμούς, όπως μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και ανθρώπους που είχαν προηγουμένως εξασθενίσει από άλλες ασθένειες. Το πρώτο ξέσπασμα του SARS ήταν στις 16 Νοεμβρίου 2002, στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ (Guangdong) της Νότιας Κίνας, που συνορεύει με το Χονγκ Κονγκ.

ΥΠΟ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ…

Σύμφωνα με τις πρώτες δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, (Alpha 989), η είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis (ωκεανογραφικό-σεισμογραφικό) στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανήμερα της επετείου των Ιμίων στις 6.30 το πρωί (200 χλμ νοτίως της Μεγίστης μεταξύ των δυτικών ακτών της Κύπρου και των ανατολικών ακτών της Κύπρου) αποτέλεσε ένα «συγκυριακό γεγονός, που προήλθε λόγω κακών καιρικών συνθηκών»! Ο Γεραπετρίτης επεσήμανε, μάλιστα, ότι το πλοίο δεν συνοδεύεται από πολεμικά σκάφη, δεν υπήρξε πόντιση καλωδίου ούτε ερευνητικές εργασίες, και άρα το όλο «περιστατικό είναι σε στάδιο αποδρομής», ενώ διαβεβαίωσε ότι έχουν υπάρξει οι αναγκαίοι δίαυλοι επικοινωνίας με την άλλη πλευρά.

Τα παπαγαλάκια του Σκάι έσπευσαν αμέσως (10.12πμ) να πιστοποιήσουν τις γελοιότητες του Γεραπετρίτη περί άσκημων καιρικών συνθηκών, αναμασώντας τα περί μη ποντισμού καλωδίων και ερευνών και τα περί μη συνοδείας από τουρκικά πολεμικά πλοία, ενώ πολύ αργότερα (19.53μ.μ.) αναγκάζονται να παραδεχθούν τον ποντισμό των καλωδίων.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 201ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από το Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

SARS: Ο Με­γά­λος α­δελ­φός φο­ρά ια­τρι­κή μά­σκα

Η «εμφάνιση»  του κοροναϊού μας φέρνει 18 χρόνια πίσω, όταν εμφανίσθηκε ο SARS. Πηγή προέλευσης τόσον του νέου ιού, όσον και του συγγενούς του SARS, είναι η Κίνα και συγκεκριμένη μία διπλανή επαρχία από εκείνη στην οποία εκδηλώθηκε για πρώτη φορά ο SARS.

Στο φύλλο 16 της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Ιούλιος-Αύγουστος 2003) είχαν γίνει ορισμένες επισημάνσεις σε σχέση με το συμβάν. Αναδημοσιεύουμε αυτό το κείμενο θεωρώντας ότι οι επισημάνσεις αυτές είναι χρήσιμες καί εξηγούν τήν επανεμφάνιση της παραλλαγής του πρωτοεμφανισθέντος ιού μετά από 18 ολόκληρα χρόνια. Εννοείται πως αιτία της επανεμφάνισης δεν μπορεί να εἶναι τα άγρια ζώα ούτε η ψαραγορά, επειδή σε αυτήν την περίπτωση ο ιός θα εμφανιζόταν τακτικώτατα…

Δεν πρό­λα­βε να κα­τα­κά­τσει ο κουρ­νια­χτός α­πό την «α­πε­λευ­θέ­ρω­ση» του Ι­ράκ α­πό τους Ι­ρα­κι­νούς, με πρω­τα­γω­νι­στές τα α­φη­νια­σμέ­να κτή­νη της «συμ­μα­χί­ας» και μια νέ­α «α­σύμ­με­τρη α­πει­λή» –κα­τά τους ει­δι­κούς– έ­κα­νε την εμ­φά­νι­ση της με θύ­μα­τα ε­κα­το­ντά­δες αν­θρώ­πους, χω­ρίς διά­κρι­ση σε η­λι­κί­α και φύ­λο που α­κού­ει στο ό­νο­μα SARS (severe acute respiratory syndrome) ή Ο­ξύ Α­να­πνευ­στι­κό Σύν­δρο­μο. Η νέ­α αυ­τή «α­πει­λή κα­τά της αν­θρω­πό­τη­τας» ε­ντο­πί­ζε­ται κυ­ρί­ως στις χώ­ρες της ΝΑ Α­σί­ας, ό­που ου­σια­στι­κά ή­ταν ε­κτός ε­λέγ­χου, αλ­λά και στον Κα­να­δά, ε­νώ η μί­α με­τά την άλ­λη και οι ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες εμ­φα­νί­ζουν κρού­σμα­τα του ιού.

Δράση αλληλεγγύης στο Μόντρεαλ στις αυτόχθονες κοινότητες του Wet’ suwet’ en που αντιστέκονται στην καταστροφή του τόπου τους

Το πρωί της Πέμπτης 30 Ιανουαρίου, περίπου πενήντα άτομα εμπόδισαν την έξοδο του αυτοκινητοδρόμου 720 στο κέντρο του Μόντρεαλ, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους αυτόχθονες πληθυσμούς του Wet’suwet’en που αγωνίζονται κατά της κατασκευής ενός αγωγού στην περιοχή τους. Οι αλληλέγγυοι έστησαν φλεγόμενα οδοφράγματα στις οδούς St-Marc και René-Levesque προκειμένου να εμποδίσουν την κυκλοφορία αυτοκινήτων και τοποθετήθηκε πανώ αλληλεγγύης για τις αυτόχθονες φυλές, στη σήμανση του αυτοκινητοδρόμου.

Μπαράζ επιθέσεων κουρδικών ομάδων σε κυβερνητικούς τουρκικούς στόχους

Αττάλεια

Κωνσταντινούπολη 13/01/2020: Η ομάδα Şehit Soro ανέλαβε την ευθύνη για επίθεση σε αυτοκίνητο που μετέφερε 2 πράκτορες της κρατικής τουρκικής υπηρεσίας MIT στην περιοχή Bahçelievler της Κωνσταντινούπολης. Απ’ την επίθεση οι δύο πράκτορες της MIT τραυματίστηκαν σοβαρά.

Σε ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:

«Στις 13 Ιανουαρίου, τα μέλη της μονάδας εκστρατείας έκτακτης ανάγκης Séhit Soro πραγματοποίησαν μια δράση με αυτοσχέδια εκρηκτική συσκευή εναντίον δύο πρακτόρων της MIT στην περιοχή Bahçelievler της Κωνσταντινούπολης. Ως αποτέλεσμα της δράσης μας τα δύο άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά και το όχημά τους υπέστη ζημιά.

Η κυβέρνηση του AKP-MHP προσπάθησε να καλύψει την αλήθεια σχετικά με την επίθεση, αναφέροντας το ψέμα, ότι το ατύχημα το προκάλεσε ένας σωλήνας LPG του οχήματος.

Γαλλία, απεργίες και συγκρούσεις σχεδόν καθημερινά

Μια σύνοψη των δύο τελευταίων μηνών:

Η οργή είναι μεγάλη. Κάθε μέρα, ένα χτύπημα, μια απεργία, μια εξέγερση στη χώρα. Προκειμένου οι πολλές πρωτοβουλίες να μην πέσουν στη λήθη και να δώσουν μια εικόνα της κοινωνικής κατάστασης η παρακάτω αναφορά είναι μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι απεργίες και οι ενέργειες που έλαβαν χώρα στη Γαλλία από τις 5 Δεκεμβρίου:

ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ: Η RATP (δημόσια συγκοινωνία στο Παρίσι) απεργεί για 45 συνεχείς ημέρες. Το Παρίσι ουσιαστικά παρέλυσε κατά τις επίσημες αργίες. Οι καθημερινοί αποκλεισμοί των σταθμών λεωφορείων, συχνά καταστέλλονται. Οι εργαζόμενοι των σιδηροδρόμων πολλαπλασιάζουν τις ενέργειες τους σε όλη τη χώρα. Η απεργία διακόπτεται στις 20 Ιανουαρίου. Στις 5 Δεκεμβρίου, η γραμμή TGV Paris-Lyon-Marseille υπέστη σαμποτάζ. Στα τέλη Δεκεμβρίου, η κυκλοφορία στις γραμμές της ανατολικής Γαλλίας επιβραδύνθηκε σημαντικά από την απεργία. Αρκετοί σταθμοί δέχθηκαν επίθεση από διαδηλωτές, ιδιαίτερα στο Savenay, στο Bordeaux και στο Παρίσι.

ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Πραγματοποιούνται διάφορες διακοπές κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου, κυρίως στο Νομό Νάντ κατά τη διάρκεια διαδήλωσης και στο αστυνομικό τμήμα του Μπορντώ. Τον Ιανουάριο συσκοτίστηκαν η αγορά Rungis, στο CFDT, στο αεροδρόμιο του Orly κ.λπ. Η ηλεκτροδότηση διακόπτεται κατά τη διάρκεια των ωρών χαμηλής κατανάλωσης για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Στις 15 Ιανουαρίου, ο πυρηνικός σταθμός Gravelines μπλοκαρίστηκε από τους υπαλλήλους, με πυροτεχνήματα να εκτοξεύονται μπροστά από τα κτίρια. Πολλοί άλλοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής απειλήθηκαν να κλείσουν. Στα διυλιστήρια, από τον Δεκέμβριο πραγματοποιούνται κυλιόμενες απεργίες.

Ο διαχρονικός «στρατηγός άνεμος» των «κρίσεων»

Φαίνεται πως ο άνεμος για την εκάστοτε κυβέρνηση είναι μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για τα κατά καιρούς αδικαιολόγητα. Λόγια του αέρα και κλανιές στον άνεμο και όποιος τα πιστέψει ή όποιος τα… μυριστεί!

Ποιος δεν θυμάται τον «στρατηγό άνεμο» του Βύρωνα Πολύδωρα στις φωτιές του 2007; «Ο στρατηγός άνεμος ορίζει πολλά πράγματα για τη δράση μας[…]» είχε πει ο ποιητής Πολύδωρας εκείνο το καλοκαίρι.

Ο στρατηγός άνεμος πριν από αυτή την δήλωση του Πολύδωρα, είχε πάρει την σημαία στα Ίμια σύμφωνα με τον Πάγκαλο. Εκείνη την εποχή, λοιπόν, όταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης ρώτησε τον τότε υπουργό εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο τί θα πουν στον ελληνικό λαό σχετικά με την υποστολή της σημαίας απʼ τα Ίμια, ο Πάγκαλος απάντησε: «Θα πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας!»