Ξυπόλυτος τους έμαθες τους δρόμους

Με μια πυξίδα

πέτρινη βαδίζεις

δρόμους γυάλινους

Στα μάτια μας θ’ ανθίσουν φεγγάρια

Απολέπιση

ελπίδας και μια τριχιά

από φώσφορο

Πού κρύφτηκαν οι λέξεις; (στις τσέπες του μυαλού μου)

Θυμούνται νέοι, κοιμούνται γέροι (με μια ερώτηση να καίει το μυαλό τους: κι αν;…).