«Όπως επισήμαναν πολλοί ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων, είμαστε σε πόλεμο, αλλά με έναν εχθρό που είναι αόρατος, μεταφορικά φυσικά: “Αν αυτό που περνάμε είναι πόλεμος, σίγουρα δεν είναι ένας τυπικός πόλεμος. Στο κάτω κάτω τον σημερινό εχθρό μοιράζεται όλη η ανθρωπότητα”. Λέγοντας αυτά, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος θα μπορούσε να είναι το πιο σχετικό σημείο αναφοράς στην προσπάθειά μας να εκτιμήσουμε αυτά που έρχονται. Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο τελειότερος πόλεμος μετασχηματισμού, πυροδοτώντας όχι απλά δομικές αλλαγές στην παγκόσμια τάξη και την παγκόσμια οικονομία, αλλά επίσης κληροδοτώντας ριζικές αλλαγές στις κοινωνικές συμπεριφορές και δοξασίες, οι οποίες άνοιξαν τελικά το δρόμο για ριζοσπαστικές νέες πολιτικές και παροχές κοινωνικών συμβάσεων (όπως τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό πριν γίνουν ψηφοφόροι). Υπάρχουν προφανείς διαφορές ανάμεσα σε μια πανδημία και έναν πόλεμο […] αλλά ο βαθμός της μεταμορφωτικής τους ισχύος είναι συγκρίσιμος. Και οι δύο έχουν τη δυνατότητα να είναι μεταμορφωτικές κρίσεις διαστάσεων που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε προηγουμένως. Ωστόσο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις υπερβολικές αναλογίες. Ακόμη και στο χειρότερο σενάριο ο COVID-19 θα σκοτώσει πολύ λιγότερους ανθρώπους απ’ ότι οι Μεγάλες Πανούκλες συμπεριλαμβανομένου του Μαύρου Θανάτου ή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. […] Όμως, στον σημερινό ισχυρά διασυνδεδεμένο κόσμο, οι επιπτώσεις της πανδημίας θα πάνε πολύ πιο πέρα από τις (ήδη συγκλονιστικές) στατιστικές που σχετίζονται “απλώς” με τον θάνατο, την ανεργία και τις χρεωκοπίες.» Klaus Schwab και Thierry Malleret, «COVID 19 THE GREAT RESET», μτφ Θ.
Όλο και περισσότερο το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούμε, κυρίως τους πολιτικούς υπηρέτες της κυριαρχίας και κατ’ επέκταση από δημοσιολόγους φερέφωνα της εξουσίας, να αναφέρονται στην Μεγάλη επανεκκίνηση. Συνήθως, έτσι ξεκινούν να προπαγανδίζουν τις θέσεις τους. Οι ομιλίες τους αποπνέουν ελπίδα, την οποία και προσπαθούν να μεταδώσουν απευθυνόμενοι στις κοινωνικές ομάδες, που μέσα σε λίγους μήνες με πρόσχημα την παγκόσμια επιδημία έχουν καταστείλει τη ζωή μας.
«Ο κορωναϊός έφερε την καταστροφή. Η επιδημία κλείνει χιλιάδες επιχειρήσεις. Ο κορωναϊός αυξάνει την ανεργία. Ο φονικός ιός που άλλαξε τις ζωές μας», «το 2020 ήταν η χειρότερη χρονιά που γνώρισε ο πλανήτης (sic!!!)» κ.λπ., κ.λπ,, είναι μόνο λίγες από τις φράσεις με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά τους τελευταίους μήνες. Φράσεις που επιχειρούν να εντυπωθούν στο συλλογικό ασυνείδητο στοχεύοντας στην κατασκευή μιας εικόνας αποκάλυψης, μιας εικόνας απόλυτης καταστροφής χολυγουντιανού τύπου.
Αν πιστέψουμε τις σειρήνες της ε(ξ)ημέρωσης των ΜΜΕ τότε οφείλουμε να πειστούμε ότι ο ιός νομοθετεί, ο ιός επιβάλλει παντοιοτρόπως τα μέτρα, τους νόμους και τα διατάγματα, που περιστέλλουν «ελευθερίες» και «δικαιώματα» επιβάλλοντας μια σειρά απαγορεύσεων, την φτωχοποίηση των ανθρώπων, τη συνεχή επιτήρηση και παρακολούθηση κάθε κίνησης μας κλπ. Αυτή, όμως, είναι η μέθοδος, που επέλεξε και μας επέβαλε η εξουσία παγκοσμίως, την οποία και ονόμασε αντιμετώπιση της πανδημίας. Οπότε το ανάθεμα βαραίνει αυτούς, τις πολιτικές μαριονέτες, καθώς και τους αυλικούς σφωγγοκωλάριους τους. Η ευθύνη για το θεάρεστο έργο –σε κάποιους εξουσιαστικούς κύκλους– αλλά καταστρεπτικό στις ζωές μας ανήκει σε αυτούς και σε κανέναν ιό.
Επίσης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως στο λεγόμενο δεύτερο πανδημικό κύμα (ή αλλοιώς στη δεύτερη εξουσιαστική επίθεση) η εξουσία είναι συγχρονισμένη σε όλους τους τομείς. Στην προπαγάνδα που μανιωδώς επαναλαμβάνεται, στη λήψη αποφάσεων και μέτρων, τα οποία δεν μοιάζουν απλά ως τέτοια, αλλά και στον χρόνο, που αυτά κάθε φορά επιβάλλονται, αναβαθμίζονται και αίρονται. Συνέχεια
Anarchy press gr 