Ο σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας να κατανοήσουν τις πολυσχιδείς διαστάσεις των αλλαγών που έρχονται. Κατ’ ελάχιστον, όπως θα επιχειρηματολογήσουμε, η πανδημία θα επιταχύνει συστημικές αλλαγές οι οποίες ήταν ήδη εμφανείς πριν την κρίση: η μερική οπισθοχώρηση της παγκοσμιοποίησης, η αυξανόμενη αποσύνδεση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η επιτάχυνση του αυτοματισμού, ανησυχίες για αύξηση της επιτήρησης, οι αυξανόμενες εκκλήσεις για πολιτικές ευημερίας, η άνοδος του εθνικισμού και ο φόβος της μετανάστευσης, η αυξανόμενη δύναμη της τεχνολογίας, η ανάγκη των επιχειρήσεων για ισχυρότερη παρουσία στο διαδίκτυο και πολλές άλλες. Αλλά μπορεί να πάει και πιο πέρα από μια απλή επιτάχυνση, αλλάζοντας πράγματα που φαίνονταν αδιανόητα πριν χτυπήσει η πανδημία, όπως νέες μορφές νομισματικής πολιτικής, όπως χρήματα από τον αέρα (το οποίο είναι ήδη δεδομένο), η επαναξιολόγηση ορισμένων κοινωνικών μας προτεραιοτήτων, μια επαυξημένη αναζήτηση για το κοινό καλό ως μια αντικειμενική πολιτική, την έννοια της δικαιοσύνης να αποκτά πολιτική δύναμη, ριζοσπαστικά μέτρα ευημερίας και φορολογίας και δραστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις». Klaus Schwab και Thierry Malleret, «COVID 19 THE GREAT RESET», μτφ Θ.
Μια φράση που ακούμε από την αρχή της πανδημίας του νέου κορωναϊού είναι η «επιστροφή στην κανονικότητα». Μια φράση, το περιεχόμενο της οποίας από μόνο του είναι τρομακτικό. Όμως, με το στρεβλό τρόπο που χρησιμοποιείται εντέχνως από την εξουσία, προσπαθεί να δυναμώσει την ελπίδα για την επιστροφή δήθεν σε μια προηγούμενη καλύτερη κατάσταση από την τωρινή.
Με το χρόνο να κυλά αργά σε συνθήκες εγκλεισμού, η προπαγάνδα για «επιστροφή στην κανονικότητα» φαντάζει περισσότερο ως μια ευχή. Από αυτές τις ευχές, που ενώ μπορεί να τις κάνουμε, μέσα μας γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα πραγματοποιηθούν. Κι όσο ξεμακραίνει το τώρα σε παρόντα χρόνο και παρατείνεται ο εγκλεισμός κι η απαγόρευση με τις καταστρεπτικές συνέπειες, που όλοι μας βιώνουμε, τόσο η ελπίδα για επιστροφή στην πρότερη κατάσταση δυναμώνει και φαντάζει ιδανική.
Αυτή την ψευδαίσθηση προσπαθούν να επιτείνουν οι τεχνικοί της χειραγώγησης, την οποία, μάλιστα, επιχειρούν να μεγεθύνουν με ποικίλους τρόπους. Όμως, ακόμη και αν ανασύρουμε στο νου μας μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή που βιώσαμε σε παρελθόντα χρόνο, και προσπαθήσουμε να την επαναλάβουμε για να ξαναζήσουμε το ίδιο συναίσθημα, το πιθανότερο είναι να πλημμυρίσουμε με απογοήτευση. Ακόμη και ίδια να τα σκηνοθετήσουμε όλα, το μέρος, τους ανθρώπους, το χρόνο, την ίδια εποχή και μέρα δεν θα καταφέρουμε να επαναφέρουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Θα λείπει ένα βασικό συστατικό. Ο αυθορμητισμός της στιγμής, που συγχρόνισε τα πάντα για να παραχθεί το ευτυχές αποτέλεσμα. Συνέχεια