Η Ιστορία μιας ομάδας ανταρτών: Οι τρεις αδελφοί Jubiles

του Antonio Téllez Solà

Οι τρεις αδελφοί Jubiles ανέβηκαν στα βουνά περί τα τέλη Μαρτίου του 1939 και περιπλανήθηκαν στους λόφους γύρω από το Villaviciosa, το Almodóvar και το Hornachuelos, πριν εγκατασταθούν στα ορεινά του Montoro.

Η περιφέρεια Bujalance της επαρχίας της Cordoba, όπου κυριαρχούσε η CNT, είχε κατά κάποιο τρόπο ξεφύγει από την εποπτεία του στρατού στις 18 Ιουλίου 1936. Στο Bujalance η Πολιτoφυλακή περιορίστηκε να παραμείνει σε στρατώνες και δεν κούνησε ποτέ το δαχτυλάκι της, παρά τις πιέσεις των τοπικών δεξιών (εθνικοφρόνων) που αναμφίβολα φοβούνταν τη δύναμη της αναρχοσυνδικαλιστικής οργάνωσης. Τελικά, στις 25 Ιουλίου, η Πολιτοφυλακή τέθηκε στη διάθεση του Λαϊκού Μετώπου. Η φρουρά στάλθηκε στη Jaén ή στη Μαδρίτη, εκτός από έναν λοχία και δύο φρουρούς που κατηγορούνται ότι εφάρμοσαν το ley de fugas (πυροβολώντας «δραπέτες» φυλακισμένους) στη χαράδρα του Cañetejo τον Δεκέμβριο του 1933. Αυτοί εκτελέστηκαν στο Cañetejo στις 25 Ιουλίου.

Από την αρχή, ιδρύθηκε ένα Λαϊκό Μέτωπο: αποτελούταν από εννέα μέλη, τρία από αυτά προέρχονταν από την CNT: αυτά ήταν ο Francisco Garcia Cabello (γνωστός και ως El Niño del Aceite) ο οποίος είχε καταδικασθεί σε θάνατο μετά τα επαναστατικά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1933, ο Bartolomé Parrodo Serrano και ο Ildefonso Coca Chocero (γνωστός και ως El Viejo).