Έως πριν λίγο καιρό η επιτομή της αναίδειας ολόκληρου του «παλαιού» πολιτικού συστήματος, μπροστά στην ιστορική χρεοκοπία του 2010, εθεωρείτο αναντίρρητα η περιβόητη φράση «όλοι μαζί τα φάγαμε», που ξεστόμισε ο κτηνώδης πλην ευφυής Θεόδωρος Πάγκαλος από το βήμα της βουλής.
Αυτή η ρήση έγινε το σήμα κατατεθέν της νέας περιόδου μετά το 2010, σόκαρε, ερέθισε, εξόργισε και τροφοδότησε εκατομμύρια άσκοπες συζητήσεις στα καφενεία και στα πάνελς για το πόσο συνένοχη ή αθώα ήταν η κοινωνία στο επονομαζόμενο «πάρτυ με τα δανεικά» της προηγούμενης περιόδου, έγινε τίτλος για επιθεωρήσεις και θεατρικά δρώμενα (που κανείς δεν θυμάται τι περιεχόμενο είχαν). Ως και όνομα ταβέρνας έγινε το «μαζί τα φάγαμε». Την τελευταία αυτή επιτυχία έσπευσε να γνωστοποιήσει, ποιός άλλος, ο Πάγκαλος μέσω του twitter.
Έγινε τέλος, μετρήσιμος κοινωνικός δείκτης ο βαθμός αποδοχής του «μαζί τα φάγαμε» από τη λεγόμενη κοινή γνώμη για την εκτίμηση της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος. Τελικά, όχι μόνο άντεξε το πολιτικό σύστημα την «κρίση», αλλά άντεξε «περισσότερο από όσο θα έπρεπε», τουλάχιστον σε σχέση με μια αναμενόμενη διαδικασία σαρωτικής ανανέωσης που συναντάμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις σ’ όλα τα συστήματα εξουσίας σύμφωνα και με μια μερίδα ειδικών. Συνέχεια
Anarchy press gr 