Στους επαναστατικούς κύκλους είθισται διαχρονικά ο προσδιορισμός της συνέχειας να κατοχυρώνεται με την προβολή των χαρακτηριστικών της ρήξης με το παρελθόν.
Παρ’ όλα αυτά η διάκριση «νέου» και «παλιού» εμπεριέχει είτε με φανερό τρόπο είτε με καλυμμένο την έννοια της διαδοχής, αλλά και της κατοχύρωσης του δικαιώματος στην κληρονομιά μιας «ιδέας», «καταστάσεων και πραγμάτων», εξουσιών, εδαφών κοκ.
Το «νέο» έρχεται να εγκαθιδρυθεί, έχοντας πραγματικές, αλλά και ψευδείς αναφορές σχετικά με την διάθεσή του για την απόλυτη καταστροφή του «παλαιού».
Anarchy press gr 