«Το γενικό καλό είναι η πρόφαση του απατεώνα, του υποκριτή και του κόλακα», (Ουίλιαμ Μπλέικ).
Ο Μεγάλος Τιμονιέρης, έξυσε το κεφάλι του (και ουχί τους όρχεις του) μόλις του διεμήνυσαν τα καθέκαστα για την τελική έκβαση του δημοψηφίσματος στην Βρετανία.
«Πρέπει να κάνω μια ιστορική δήλωση», είπε στην Γεροβασίλη, στον Παππά, στον Φλαμπουράρη και σε όσους ακόμη βρίσκονταν κοντά του, σε μια ακόμη μεγάλη στιγμή που έλαχε στην πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση.
«Μια δήλωση», συνέχισε και ενώ όλοι κρέμονταν από τα χείλη του, «που θα αφήσει εποχή». «Σύμφωνοι πρόεδρε», του είπε η Γεροβασίλη, «αλλά να προσέξουμε, δεν πρέπει πάλι να χασκογελάς, ειδικά όπως έκανες με τον Μπαν Κι Μουν, όταν του χάριζες το σωσίβιο, τον έπιασαν και αυτόν τα γέλια, έβαλε το σωσίβιο ανάποδα, και μετά κακαρίζατε και οι δύο σαν κότες».
Anarchy press gr 