Gay Pride και Εξουσία

1) Εικόνες από το σκηνικό

Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι λεγόμενες γιορτές «υπερηφάνειας» των ομοφυλόφιλων, υπό την αιγίδα της πολιτικής ηγεσίας των Δήμων.

Θα ήταν ένα προφανές ερώτημα ενός καλοπροαίρετου το τί ακριβώς «ανάγκη» νοιώθει η πολιτική ηγεσία, η οποία ασφαλώς δεν περιορίζεται στις λογικές συγκεκριμένων προσώπων όπως κάποιοι Δήμαρχοι, ώστε να υποστηρίξει με όλα της τα μέσα, υλικά και προπαγανδιστικά, μια τέτοια εκδήλωση. Το ερώτημα πιθανώς να μην είχε τόση σημασία εάν επρόκειτο για ένα τοπικό φαινόμενο, κάτι που όμως δεν ισχύει. Πρόκειται για καθολικό φαινόμενο σε όλο το χώρο των λεγόμενων Δυτικών κοινωνιών, οι πολιτικές ηγεσίες να εναγκαλίζουν με πάθος τις εκδηλώσεις αυτές. Τέτοιο «πάθος» ώστε να έχει αποκτήσει πλέον τη διάσταση μιας πολιτικής γραμμής που (όπως και τόσα άλλα) τείνει κι αυτή να «παγκοσμιοποιηθεί».

Δεδομένου πως η πολιτική είναι η κατεξοχήν τέχνη της εξαπάτησης, προς την κατεύθυνση επιβολής ισχυρών συμφερόντων εις βάρος των «θεόθεν υποζυγίων», θα ήταν λογικό κάποιος να αναρωτιέται για το «τί δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι». Και η απορία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη παρατηρώντας πολλά άλλα «περίεργα» φαινόμενα: Διπλωματικά επεισόδια ξεσπούν μεταξύ κρατών(!) στη βάση της αναγνώρισης ή μη των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. Παρ’ ότι δεν είναι το μόνο γνωστό, το πιο κραυγαλέο ήταν η αντιπαράθεση ΗΠΑ και Ε.Ε. με τη Ρωσία στο θέμα των ομοφυλόφιλων κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες του Σότσι, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκραΐνα.