Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Χρόνος; (Μέρος 4ο)

Χρόνος και Ιστορία

Η δυτική αντίληψη μέσα στους τελευταίους αιώνες επινόησε τη μεθοδολογία της ιστορίας, δηλαδή τον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε τον χρόνο ως εξέλιξη. Ο τρόπος θέασης της ιστορίας μάς έδωσε απλώς διαφορετικούς φακούς στα επιστημονικά γυαλιά που βάζουμε όλοι, άπαξ και περάσουμε το κατώφλι του σχολείου. Η ιστορία μάς επιβάλλει μία ερμηνεία του κόσμου. Η δυτική φιλοσοφία και πολιτική οικονομία προτίμησαν εγελιανούς και μαρξιστικούς φακούς ως επί το πλείστον. Και τα γυαλιά στις περιπτώσεις αυτές συνοδεύονται και από την ιστορική στολή. Φορώντας την, βλέπεις τον εαυτό σου ως ιστορικό άνθρωπο, που «ζει ιστορικές στιγμές».

Έτσι, αφού ο Μαρξ λέει ότι οι μορφές ιδιοκτησίας εξελίχθηκαν με αυτόν ή εκείνο τον τρόπο, είναι αλήθεια, κάτι θα ξέρει ο προφήτης. Αφού υποστηρίζει ότι η πρώτη μορφή ιδιοκτησίας είναι η φυλετική, όπου απλά είναι «μη αναπτυγμένο στάδιο παραγωγής, όπου ένας λαός ζει με το κυνήγι και το ψάρεμα, με την κτηνοτροφία ή στο ανώτερο στάδιο με τη γεωργία» (Γερμανική Ιδεολογία, τόμος 1, σελ. 63), τότε έτσι θα είναι. Μπορεί κανείς να μιλήσει για συνθήκες ελευθερίας, όπου η ιδιοκτησία δεν υπήρχε; Όχι, αφού ο πεφωτισμένος Μαρξ ταξίδεψε με το πολιτικό του ραβδί και τα μεταμόρφωσε όλα σε σχέσεις ιδιοκτησίας, δεν μπορούμε πια να πάμε πουθενά, παρά μόνο στο μέλλον που αργά ή γρήγορα θα γίνει ο παράδεισος του περιούσιου προλεταριάτου. Στη Δευτέρα μαρξιστική εξουσία, κατά τας Γραφάς του Κεφαλαίου.