Αγρότες καταπολεμούν τα παράσιτα
φυτεύοντας αγριολούλουδα
αντί να χρησιμοποιούν χημικές ουσίες
Είναι γνωστόν ότι η χρήση φυτοφαρμάκων επηρεάζει αρνητικά το περιβάλλον. Οι τυπικές μέθοδοι καλλιέργειας χρησιμοποιούν τα φυτοφάρμακα ως μέσο για τον έλεγχο παρασίτων και άλλων εντόμων που εμποδίζουν την ανάπτυξη των γεωργικών καλλιεργειών. Όλοι γνωρίζουμε τι κινδύνους προκαλεί η χρήση φυτοφαρμάκων.
Τα φυτοφάρμακα σκοτώνουν τις μέλισσες κατά χιλιάδες αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό τους. Επηρεάζουν αρνητικά την υγεία των εργαζομένων στις γεωργικές καλλιέργειες. Επίσης, τα παράσιτα με τη χρόνια έκθεση στα φυτοφάρμακα, προσαρμόζονται αυξάνοντας τις αντοχές τους στις δηλητηριώδεις χημικές ουσίες.
Η μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων είναι πολύ σημαντική, αφού αυτά είναι μία από τις βασικές αιτίες της ραγδαίας εξαφάνισης των εντόμων. Ακολουθούν η αστικοποίηση/τσιμεντοποίηση και η αλλαγή του κλίματος. «Αν η μείωση του πληθυσμού των εντόμων δεν ανακοπεί, θα υπάρξουν καταστροφικές συνέπειες τόσο για τα οικοσυστήματα του πλανήτη όσο και για την επιβίωση της ανθρωπότητας», προειδοποιούν πολλοί μελετητές. Τα στοιχεία από έρευνες αποδεικνύουν ότι οι πεταλούδες και οι μέλισσες είναι ανάμεσα στα είδη που έχουν δεχτεί το ισχυρότερο πλήγμα. Π.χ.: από το 2000 έως το 2009 οι πεταλούδες μειώθηκαν κατά 58% στις αγροτικές εκτάσεις της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ το 2013, μόνο τα μισά από τα είδη μελισσών που είχαν καταμετρηθεί το 1949, επιβίωναν ακόμα στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι μέλισσες στην Αμερική υπολογίζονταν το 1947 στα 6 εκατομμύρια· σήμερα είναι λιγότερες από 2,5 εκατομμύρια.
«Η εντατικοποίηση της αγροτικής παραγωγής είναι η βασική αιτία», υποστηρίζουν οι μελετητές. «Οι καλλιεργητές, κόβουν όλα τα δέντρα και τους θάμνους γύρω από τα χωράφια, χρησιμοποιούν λιπάσματα και ζιζανιοκτόνα και «αποστειρώνουν» το χώμα, σκοτώνοντας τις κάμπιες και τα σκουλήκια»… «Θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους καθώς τα έντομα είναι στην καρδιά κάθε τροφικής αλυσίδας… Συντηρούν το χώμα, ανακυκλώνουν θρεπτικά συστατικά, ελέγχουν τα ζιζάνια και τόσα πολλά άλλα. Είτε τα αγαπάτε, είτε όχι, δεν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς τα έντομα», αναφέρει ο Σάντεζ Μπάιο από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ.
Μπροστά στις συνέπειες της χρήσεως των χημικών, αρκετοί αγρότες επιστρέφουν τώρα σε αρχαίες, φιλικές προς το περιβάλλον προσεγγίσεις, σχετικά με τον έλεγχο των παρασίτων. Μία από αυτές τίς προσεγγίσεις είναι γνωστή ως μέθοδος βιολογικής καταπολέμησης παρασίτων. Αυτή περιλαμβάνει τη φύτευση λωρίδων λουλουδιών που αποτρέπουν με φυσικό τρόπο τα παράσιτα, καθώς προκαλούν την προσέλευση …εντόμων τα οποία τρων τους επιβλαβείς οργανισμούς.[1]
Στην «νέα» αυτή μέθοδο τα παράσιτα καταπολεμούνται με φυσικό τρόπο χωρίς τις αρνητικές επικίνδυνες επιπτώσεις των φυτοφαρμάκων· τα φυτοφάρμακα αντικαθίστανται με ωφέλιμα έντομα.
Ένας άλλος τρόπος για να προσεγγίσουν τις καλλιέργειες τα ωφέλιμα έντομα είναι να μεταφερθούν με τεχνητό τρόπο. Σήμερα το 57% των χωρών που έχουν θερμοκήπια χρησιμοποιούν αυτήν την μέθοδο, απελευθερώνουν, δηλαδή, στο χώρο τα έντομα που τρέφονται με τα επιβλαβή.
Ένας τρόπος, ακόμα πιο φυσικός, προσέλκυσης ωφέλιμων εντόμων είναι η καλλιέργεια αρωματικών αγριολούλουδων.
Η μέθοδος είναι απλή: φυτεύονται αγριολούλουδα γύρω από τις καλλιέργειες που πρέπει να προστατευτούν από τα παράσιτα. Αυτή είναι στην πραγματικότητα μια αρχαία πρακτική που προβλέπει την καλλιέργεια λουλουδιών μέσα και γύρω από τα αγροκτήματα. Τα παρτέρια με τα αγριολούλουδα προσελκύουν και παρέχουν κατοικία για ωφέλιμα έντομα, όπως π.χ. οι σφήκες. Αυτές οι σφήκες επιφέρουν ευεργετικά αποτελέσματα επειδή τρώνε αφίδες[2] και προνύμφες αφίδων.
Επίσης, φυτεύονται λωρίδες λουλουδιών, οι οποίες είναι γνωστές ως «η λεωφόρος των εντόμων». Φυτεύονται στα χωράφια ανάμεσα στις καλλιέργειες. Όταν μάλιστα αναμιγνύονται με αρωματικά βότανα, αυτές οι λουρίδες λουλουδιών είναι πολύ αποτελεσματικές στη μείωση της βλάβης των παρασίτων τα οποία τρών τα φύλλα ή τους καρπούς της καλλιέργειας.
Αυτή η μέθοδος αυξάνει τη βιοποικιλότητα και προάγει τον ασφαλή και φυσικό έλεγχο των παρασίτων. Φυσικά, δεν εξαλείφει πλήρως την παρουσία ορισμένων παρασίτων στις καλλιέργειες. Ωστόσο, συμβάλλει στη μείωση του πληθυσμού τους και έτσι δεν εμποδίζεται σημαντικά η ανάπτυξη των καλλιεργειών.
Οι μέθοδοι αυτές είναι ελπιδοφόρα μηνύματα τα οποία μας κάνουν να σκεφθούμε ότι μία πορεία επιστροφής μπορεί πλέον να χαραχθεί με συνειδητό τρόπο και με την επίγνωση πως ό,τι κτίστηκε σαν πολιτισμός μαράθηκε και σάπισε λόγω της καταστροφικής μανίας των κατασκευαστών του. Και δεν θα μπορούσε να γίνει κάπως διαφορετικά.
Βέβαια, η επιστροφή από τήν ανισορροπία, την οποία έχει προκαλέσει ο δηλητηριώδης τρόπος της συγχρόνου κερδοσκοπικής παραγωγής, στην αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας έχει μακρύ δρόμο. Όμως, αυτή η προσπάθεια είναι δυνατό να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν, την προγενέστερη πορεία και εμπειρία του ανθρώπου όπου καθοριστική βαρύτητα κατείχε η ουσιαστική σχέση με το φυσικό περιβάλλον του, και στο μέλλον εκεί, δηλαδή, όπου η ανιδιοτέλεια, η αδελφωσύνη και η απαξίωση του κέρδους μπορούν να δημιουργήσουν την ευδαίμονα διαβίωση, μέσω της αρμονικής σχέσης των ανθρώπινων κοινοτήτων με την μητέρα φύση.
Α & Ζ
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 202, Μάρτιος 2020
[2]. Οι αφίδες έχουν μαλακό εξωσκελετό με μήκος 1-4 χιλιοστών και τρέφονται από το χυμό των φυτικών ιστών. Ο πληθυσμός των αφίδων πολλαπλασιάζεται με μεγάλη ταχύτητα, καλύπτοντας όλο το φύλλωμα και αδυνατίζοντας το φυτό.
Anarchy press gr 