Θα θυμάστε τις «προτροπές» εξαγριωμένων «πατριωτών» προς τους φιλομετανάστες κινηματίες και εργολάβους, «αφού τους θέλετε, να τους πάρετε στα σπίτια σας»!
Αυτό ακριβώς έκανε και ο Παπαδημούλης και έπεσαν οι σύντροφοί του να τον φάνε. Τα συντροφικά μαχαιρώματα στην αριστερά είναι πάντα τα πιο ωραία.
Αφορμή το ετήσιο πανηγύρι που λέγεται «πόθεν έσχες» στην βουλή με αφορμή το οποίο και μεταχρονολογημένα δημοσιοποιούνται τα περιουσιακά στοιχεία των βουλευτών δήθεν για λόγους διαφάνειας.
Ο γνωστός και αξιαγάπητος σύντροφος Παπαδημούλης βρέθηκε ότι το 2018 αγόρασε καμμιά δεκαριά διαμερίσματα, ενώ οι αγορές συνεχίστηκαν και το 2019. Για να πραγματοποιήσει τις ως άνω αγορές ρευστοποίησε μέρος της περιουσίας του.
Με τεχνικούς όρους, ο Παπαδημούλης είναι επιχειρηματικό δαιμόνιο, καθώς η αγορά ακινήτων έχει ιδιαίτερα ανοδική πορεία και αυτό φαίνεται από τον κύκλο των αγοραπωλησιών. Πόσους ξέρετε στην αριστερά να είναι και καλοί επιχειρηματίες;
Οι περισσότεροι αριστεροί είναι πλούσιοι άνθρωποι ή τουλάχιστον ευκατάστατοι, αλλά για κάποιο λόγο δεν πολύ-ασχολούνται με τις επιχειρήσεις και τις πατρικές περιουσίες τους, γιατί στον κύκλο τους το να είσαι επιχειρηματίας είναι ρετσινιά. Προτιμούν να μην ξέρουν, πως βγαίνουν τα λεφτά.
Ο μόνος αριστερός, που γνωρίζουμε, ο οποίος έβαλε «το χρήμα να δουλέψει», όπως λένε και στην Αμερική, είναι ο Παπαδημούλης. Όλα τα καλά του θεού έχει αυτός ο άνθρωπος: είναι πλούσιος, επιτυχημένος και στην αριστερά και στο real estate, με πολιτικό ένστικτο (την τελευταία στιγμή πούλησε τον Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ του για να συνεταιριστεί με τον τότε ανερχόμενο Αλέξη Τσίπρα) και το μουστάκι τού πάει πολύ. Και το σημαντικότερο, τα tweets του σκοτώνουν.
Ο άνθρωπος δίνει γραμμή από τις Βρυξέλλες με λίγες λέξεις. Η αριστερή υποκρισία, βεβαίως, δεν γνωρίζει όρια. Τον κατηγορούνε, λέει, ότι αγόρασε τα ακίνητα για να στεγάζει μετανάστες μέσω του ΟΗΕ και να κερδίζει.
Ακόμα και η ανθρωπιστική παραίνεση των πατριωτικών ανθρωποπιθήκων (να τους πάρετε σπίτι σας) δεν διευκρινίζει το σημαντικότερο: δωρεάν ή επ’ αμοιβή; Δεν αποκλείεται μάλιστα τα τρία φορτωμένα καρότσια του σουπερμάρκετ στο γνωστό συμβάν εν μέσω πανδημίας να προορίζονταν για «της γης τους κολασμένους».
Ο Αλέξης Τσίπρας στο πνεύμα του Ταλλεϋράνδου, παρενέβη στο κρίσιμο αυτό θέμα και είπε τα ακόλουθα «σοφά»:
«Ο τρόπος που επέλεξε τώρα να επενδύσει τα χρήματα, που απέκτησε νόμιμα και όχι παράνομα, ήταν λάθος. Νομίζω ότι το έχει κατανοήσει και ο ίδιος».
Σοβαρά τώρα; Ποιό είναι το λάθος; Από επιχειρηματικής άποψης είναι η πιο προσοδοφόρα επένδυση. Αν ο Τσίπρας ήταν ένας κανονικός πολιτικός μηχανικός θα το γνώριζε. Δυστυχώς, η κατάληξη ήταν η συνηθισμένη για Ελλάδα: το κρατιστικό πνεύμα υπερίσχυσε του φιλελεύθερου πνεύματος της αγοράς και έτσι ο επιχειρηματίας Παπαδημούλης υποχρεώθηκε για όσο κατέχει δημόσιο αξίωμα να μην εισπράττει ούτε ένα ευρώ από ακίνητα, όπου διαμένουν πρόσφυγες και μετανάστες και να δίνει το σύνολο των χρημάτων αυτών σε κοινωνικές δράσεις ώστε να μην τον λένε, οι εξ ίσου πλούσιοι σύντροφοί του, «Παπασπιτούλη» και ότι χτίζει την «Παπαδημούπολη».
Λ.
Anarchy press gr 