«Δεν θα μηδενίσω το έργο που έχει γίνει. Δεν θα πω ότι παραλάβαμε καμένη γη, θέλω να εξοστρακίσω αυτή την πολιτική στάση», ανέφερε ο νέος υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας κατά την τελετή παραλαβής του υπουργείου από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Και δεν ήταν ο μόνος που σφράγισε μ’ αυτόν τον τρόπο την συγκεκριμένη διαδικασία. Αγκαλιές ο Χρυσοχοΐδης με την Γεροβασίλη, όλο γλύκες και σορόπια ο Δένδιας με τον Κατρούγκαλο, ενώ από κοντά και ο Κικίλιας να εξυμνεί την σεμνότητα και την ταπεινότητα του Ξανθού.
Και ω του θαύματος, όλα τα βοθροκάναλα της διαπλοκής άρχισαν να θριαμβολογούν για την ωραία ατμόσφαιρα, για τον εκπληκτικό πολιτικό πολιτισμό (μία μπουρδολογία την οποία αναμασούν για να δώσουν κύρος στην καταρρακωμένη πολιτική και στους εαυτούς τους), για το κλίμα συναίνεσης, με διαβεβαιώσεις ότι τελικά τα πάθη και τα μίση στην πολιτική είναι αστειότητες.
Η μόνη παραφωνία σ’ όλο αυτό το ζαχαρένιο πολιτικό περιβάλλον φαίνεται να είναι ο αλύγιστος κομμουνιστής ηγέτης, βρισκόμενος πάντα, ως οφείλει, σε επαγρύπνηση: «Άντε να μην τα πάρω στο κρανίο», προειδοποίησε στην πρώτη μετά την ήττα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μια αναιδή συριζαία συντρόφισσα η οποία ζητούσε να μιλάει πιο δυνατά, ενώ τα έβαλε και με το Τσακαλώτο για την θεματολογία. Έτσι για να μάθουν οι κομματικές κατσαρίδες ποιος είναι το μεγάλο αφεντικό στο κόμμα και τί μέλλει γενέσθαι στο περιλάλητο συνέδριο, και πόσες διαγραφές θα πέσουν αν χρειασθεί, αλλά και ακόμα και αν δεν χρειασθεί.
Όμως, όλα αυτά τα ωραία και συναινετικά, σκιάστηκαν από μια υποψία, από μία υπόνοια, μια αβάστακτη υπόνοια ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι κρύβεται πίσω από αυτή την επίδειξη ενός απρόσμενου και μεγαλειώδους πολιτικού πολιτισμού.
Πράγματι ποιός μπορεί να αγνοήσει τα «ευρήματα», τις ενδείξεις, την συγκυρία την ίδια;
Μια νέα, ίσως η χειρότερη όλων των εποχών, κομμουνιστική συνομωσία αποκαλύφθηκε τελευταία στιγμή και κατεστάλη με επιτυχία, καθώς ελπίζουμε βέβαια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσες και ποιες είναι οι παραφυάδες του κομμουνισμού.
Η αποκάλυψη έγινε στην εκπομπάρα του Γιώργη του Αυτιά (ναι, αυτός που καρφώνει το τρελλό παγωμένο του βλέμμα στον συνεντευξιαζόμενο) στον ΣΚΑΪ, όταν ο νέος υφυπουργός Εργασίας Νότης Μηταράκης και στην πρωινή εκπομπή του σταθμού περιέγραψε την ανατριχιαστική εικόνα, που αντίκρισε μπαίνοντας στο νέο του γραφείο στο υπουργείο Εργασίας.
Όταν ρωτήθηκε τι περίεργο ήταν το πρώτο πράγμα που συνάντησε αυτός απάντησε χαρακτηριστικά: «Το γραφείο είχε αδειάσει λόγω προεκλογικής περιόδου. Βρήκα ένα άδειο γραφείο με δύο φωλιές κατσαρίδες. Κάναμε μια απολύμανση τώρα. Το κτίριο γενικότερα έχει προβλήματα τέτοια. Τις φωλιές τις βρήκαν οι συνεργάτες μου, που μπήκαν μέσα και προσπαθούσαν να καθαρίσουν».
Οι κομμουνιστές δήθεν αποσύρθηκαν και άφησαν γεμάτες τις φωλιές τους. Απίστευτο και όμως αληθινό. Αμετανόητοι, έτοιμοι πάντα για τα χειρότερα, για τον τελικό γύρο… Ο τρομερός αυτός συμβολισμός δείχνει και το καταχθόνιον του σχεδίου.
Προσέξτε τώρα την συνέχεια.
Ο ακοίμητος σωματοφύλακας του Τσιπρισμού ο ακατάβλητος Παύλος Πολλάκης, βρίσκει στην βουλή τον Μηταράκη. Τον πλησιάζει και αποφασίζει να του πιάσει κουβέντα, για να καταλάβει μέχρι ποιου σημείου ξεσκεπάστηκε η «συνομωσία της κατσαρίδας».
«Τι είναι αυτά που λες; «Στο σπίτι σου δεν έχεις κατσαρίδες; Είναι η εποχή που βγαίνουν οι κατσαρίδες τώρα. Δεν έχεις στο σπίτι σου; Άφησες υπαινιγμούς ότι είμαστε βρωμιάρηδες και Μαδουραίοι» είπε ο Παύλος Πολάκης.
–«Εγώ είπα για κατσαρίδες», απαντά μεταξύ άλλων ο Μηταράκης για να ανταπαντήσει ο Πολάκης: «Όχι, είπες για κατσαρίδες στο γραφείο του υπουργού».
Εκείνη ακριβώς την στιγμή περνά όλως τυχαίως από το σημείο ο Άδωνις Γεωργιάδης και αντικρύζοντας συγκινημένος τον Πολλάκη τον χαιρετίζει θερμώς δια χειραψίας, όπως άλλωστε συνηθίζουν να κάνουν δύο φίλοι καρδιακοί. Αργότερα ερωτώμενος ο Γεωργιάδης απάντησε: «Έπεσε πάνω μου, τι να κάνω, πολιτικός πολιτισμός…».
Πράγματι ωραίο πράγμα αυτός ο πολιτικός πολιτισμός, που σημαίνει ότι οι αριστερές και δεξιές κατσαρίδες έχουν συμφωνήσει για τους όρους διαδοχής, αλλά και συνδιαχείρισης της «νέας κατάστασης», την δικαστική «τύχη» δήθεν επίμαχων «σκανδάλων», την απαιτούμενη προβολή από τα «βοθροκάναλα» ενός «νέου» μετριοπάθους Τσίπρα, που αναλαμβάνει με την …δέουσα σοβαρότητα τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είναι έτοιμος να ξεκαθαρίσει τα εσωκομματικά αν θέλει να επιστρέψει «κάποτε». Κούνια, που τον κούναγε…
Ή μήπως οι κατσαρίδες είναι άτρωτες;
Δημοσιεύθηκε από Παρεμπιπτόντως
Mερικές φορές ο χρόνος μἀς αφήνει απλούς παρατηρητές. Άνθρωποι ανεξαρτήτως ιδιότητας και μορφωτικού επιπέδου, προσπαθούν να επιβιώσουν με τον τάδε η δείνα τρόπο, χωρίς να σκεφτούν για το πώς η καθημερινότητα θα μπορούσε να μετατραπεί σε μία αρμονική συμβίωση μεταξύ ανθρώπου και φυσικού κόσμου. Μέσα από το πέρασμα των αιώνων πολλάκις συναντούμε ανθρώπους που ανιδιοτελώς λειτουργώντας βοηθούν στο να αναδειχθούν ουσιαστικές απελευθερωτικές διεργασίες. Σύνηθες φαινόμενο είναι να παρουσιάζονται απλές καθημερινές φιγούρες προσώπων χωρίς να υποκρύβουν επιτηδευμένες ή φιλοχρήματες σκέψεις, ανθρώπων που δρουν με σεμνότητα και ήθος, τα οποία γνωρίζουν ότι μπορεί να τα υπονομεύσει η δημοσιότητα και η πολιτική σκοπιμότητα. Συνέχεια 
Anarchy press gr 