Όταν το περασμένο μήνα (σημ.: τον Ιούνιο του2008) ξέσπασε το θέμα του ηλιελαίου που περιείχε ορυκτέλαιο, δεν ξέραμε εάν έπρεπε να το εντάξουμε στη θεματική των τροφίμων ή των βιοκαυσίμων. Αστειευόμαστε, βέβαια, αλλά απ’ τη στιγμή που διαπραγματεύονται οι κάθε λογής «ειδικοί» τη ποσόστωση περιεκτικότητας τοξικών ουσιών στα τρόφιμα, τότε αντιλαμβανόμαστε τι πραγματικά συμβαίνει στη τεχνολογία τροφίμων.
Η βιομηχανοποίηση της κοινωνίας, σταδιακά αλλά σταθερά επέφερε τη βιομηχανοποίηση της τροφής, που πέρα από τις πλαστές και αποξενωμένες από τη φύση ανάγκες που δημιουργεί, αποτελεί βασικό επιβαρυντικό παράγοντα για την υγεία. Και εάν στις αποκαλούμενες αναπτυγμένες κοινωνίες, το άμεσο σχετικό κόστος της συγκεκριμένης βιομηχανοποίησης έχει συνέπειες στην υγεία των ανθρώπων στις «τρίτες» χώρες οι συνέπειες είναι συχνά θανατηφόρες. Όταν, οι μέχρι χτες αγρότες σε Κίνα, Ταϋλάνδη, Κένυα, Αϊτή κ.α. μετοίκησαν σε αστικές περιοχές απώλεσαν και την άμεση επαφή τους με τη φύση και τα αγαθά της και από παραγωγοί της έγιναν ανήμποροι καταναλωτές. Συνέχεια