Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΙΖ 1

Η σωστή απάντηση στο πρώτο ΚΟΥΪΖ, όπως πολλοί καταλάβατε, είναι πως πρόκειται για τη Νεολαία του Συνασπισμού. Όσο για τα κομματικά γραφεία, όπου έδρασαν τα «ΚΑΛΟΠΑΙΔΑ», πρόκειται για εκείνα της οδού Θεμιστοκλέους .

Υπάρχει όμως και το  ΚΟΥΙΖ 2:

ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ «ΙΣΤΟΡΙΑ»

Μια ωραία ατμόσφαιρα επικράτησε σήμερα έξω απ’ το δημαρχείο της Αθήνας, στην πλατεία Κοτζιά. Ο λόγος ήταν οι επικείμενες ορκωμοσίες που πραγματοποιήθηκαν, απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάληψη των καθηκόντων απ’ τους «νικητές» των πρόσφατων δημοτικών εκλογών για το δήμο της Αθηνάς.

Συμβασιούχοι του δήμου και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη μια, μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από την άλλη να γιουχάρονται μεταξύ τους με κόσμιο και βεβαίως, πάνω απ’ όλα, ειρηνικό τρόπο. Να γιουχάρουν τους υπόλοιπους τοπικούς «άρχοντες» Καμίνη (πασοκ-δημοκρατική αριστερά), Κακλαμάνη (ΝΔ- ΛΑΟΣ), Ψινάκη (ΛΑΟΣ), Κωνσταντίνου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), Μιχαλολιάκος (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ), Σοφιανός (ΚΚΕ), Πορτάλιου (ΣΥΡΙΖΑ). Τα «κραξίματα» και οι «φιλοφρονήσεις» όπως είπαμε έγιναν με ειρηνικότατο τρόπο, σε κλίμα πανηγυριού (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πρώτη φόρα εκλέγουν αντιπρόσωπο τους) που δημιουργούσε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Όσοι κακόβουλοι περίμεναν επεισόδια μεταξύ των «άκρων» δεν τους βγήκε διότι τολμώ να πω ότι τη σημερινή μέρα νίκησε η δημοκρατία που χάριν αυτής και (βεβαίως-βεβαίως) για το κάλο των πολιτών αυτής της πόλης, θα βάλουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους χώριζαν στο παρελθόν και όλοι μαζί, στο ίδιο ΤΡΑΠΕΖΙ πλέον θα εργαστούν για το κοινό καλό του δήμου οπότε και όλων μας.

Ας όψεστε σεις ο «άτιμος» λαός (όσοι, τέλος πάντων, ψηφίσατε) που τους βάλατε σε μπελάδες. Όμως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και το σημερινό αποτελεί περίτρανο παράδειγμα. Εκμηδενίζει τις όποιες αντιστάσεις, γεφυρώνει τα όποια χάσματα και στέλνει στο πυρ το εξώτερον τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Και αν τώρα κάποιοι αναρωτιέστε το γιατί, η απάντηση είναι απλή! Διότι αγαπητοί μου ανέκαθεν, στην ιστορία, η εξουσία τους φέρνει πιο κοντά…

Δημοσιεύτηκε από Σ.Φ.

ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το απόγευμα της Κυριακής 19 Δεκεμβρίου, σε κτίριο της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων του Υπουργείου Εργασίας (Κοραή 4), βρήκε τραγικό θάνατο, ένας εργάτης από την Αίγυπτο πέφτοντας από τον τρίτο όροφο.

Είχε «κληθεί»  να δουλέψει από την εταιρεία καθαρισμού, η οποία έχει συνάψει σύμβαση με το Υπουργείο Εργασίας. «Ο 44χρονος Αιγύπτιος έχασε τη ζωή του ενώ εργαζόταν ανασφάλιστος, ενώ είχε, παρανόμως, κληθεί να εργαστεί ημέρα Κυριακή και χωρίς καν να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας που προβλέπει ο νόμος, για εργασία σε ύψος!». Αυτά μεταξύ και άλλων διαπίστωσε το ΚΕΠΕΚ (Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου) από έρευνα που πραματοποίησε κλιμάκιο του.

Κάποιοι μιλούν για το «σάλο» που έχει προκληθεί λόγο του ότι ο νεκρός εργάτης  Emand Aziz δούλευε ανασφάλιστος, εκτός ωραρίου, επειδή ήταν Κυριακή, ότι δεν υπήρχαν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και πως όλα τα προαναφερθείσα έλαβαν χώρα στο Υπουργείο Εργασίας που όπως χαρακτηριστικά λένε «έχει δημιουργηθεί για να διασφαλίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων»!

Κατ’ αρχήν το ΥΠ. ΕΡ. (όπως  και κάθε κρατική δομή) είναι φτιαγμένο για να καταπιέζει και να ελέγχει τους ανθρώπους διασφαλίζοντας τα συμφέροντα της οικονομικής εξουσίας  (ΥΠ.ΕΡ. της εξουσίας). Παράμετρος της παρατεταμένης κτηνωδίας αυτής είναι και ο χαμός του εργάτη από την Αίγυπτο.

Ας σημειωθεί πως τ ’αφεντικά και ιδιοκτήτες της εταιρείας καθαρισμού έσπευσαν να «αποποιηθούν των ευθυνών τους» ρίχνοντας το «φταίξιμο» στον ίδιο των εργάτη, παρουσιάζοντας τον ως υπεργολάβο. Όσον αφορά την εκτός ωραρίου και άρα «παράνομη»  εργασία, την ανασφάλιστη εργασία, την έλλειψη μέτρων προστασίας κ.τλ. ας μην κάνουν κάποιοι πως ανακάλυψαν τον ήλιο, ή πως η γη γυρίζει γιατί οι παραπάνω όροι αποτελούν «προσόντα» απαραίτητα για να μπορείς να δουλέψεις τη σήμερον ημέρα…

Δημοσιεύτηκε από Σ.Φ.

Οκτώ σχολικά λεωφορεία τυλίχτηκαν στις φλόγες στη Γαλλία

ΚOΥΕΣΤ  – Φωτιά ξέσπασε τη νύχτα της Τρίτης 21/12 στην περιοχή Briords σε χώρο που χρησιμοποιείται για πάρκινγκ σχολικών λεωφορείων. Η φωτιά οφείλεται σε εμπρησμό. Ένας μοσυκλετιστής ειδοποίησε για τη φωτιά γύρω στις 4 τα ξημερώματα.

Οι πυροσβέστες έφτασαν αμέσως. Οκτώ από τα είκοσι λεωφορεία που υπήρχαν παραδόθηκαν στις φλόγες. τα πέντε ανήκαν στην εταιρεία  Querardkai και τρία στην κοινότητα Brodu.

ΚΟΥΙΖ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ;;;

ΠΟΙΑ  ΝΕΟΛΑΙΑ  ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ  ΚΟΜΜΑΤΟΣ  ΕΧΕΙ  ΓΡΑΦΕΙΑ  ΣΤΑ  ΕΞΑΡΧΕΙΑ,  ΟΠΟΥ  ΣΕ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ  ΤΗΣ  ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ  ΔΕΧΘΗΚΕ  ΤΗΝ  «ΕΠΙΣΚΕΨΗ»  «ΕΚΛΕΚΤΩΝ»  ΝΕΑΡΩΝ

ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΣΕ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Εμπρηστικός μηχανισμός προκάλεσε τα ξημερώματα της Δευτέρας υλικές ζημιές στην είσοδο υποκαταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας και σε ένα μηχανάκι που ήταν σταθμευμένο απ’ έξω.

ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΚΛΟΥΒΑ-ΦΕΡΕΤΡΟ ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Έντεκα κρατούμενοι μεταφέρονταν χθες με κλούβα μεταγωγών από την Πάτρα στην Αθήνα. Λίγο πριν την Κόρινθο η κλούβα τυλίχθηκε στις φλόγες ύστερα από βραχυκύκλωμα καλωδίων της μηχανής.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Περίπου στις 7.00 π.μ. αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο κατειλημμένο κτίριο (πρώην ΠΙΚΠΑ) Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα και συνέλαβαν 11 άτομα που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο κτίριο.

Ο ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ, ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ» ΚΙΝΗΜΑ…

Προ ημερών ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστος Παπουτσής συναντήθηκε με αντιπροσωπεία από τις Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Τροφίμων Γάλακτος, Ποτών, Τύπου-Χάρτου, Κλωστοϋφαντουργών-Ιματισμού – Δέρματος, Λογιστών καθώς και με αντιπροσωπεία της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις λαϊκές ελευθερίες και την Αλληλεγγύη.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ

Όλες οι εξουσίες, με όποιο πρόσωπο κι αν εμφανίστηκαν, έχουν βουτηχτεί μέσα στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα κόμματα, τα κομμουνιστικά κινήματα έχουν κι αυτά κατά καιρούς αφοσιωθεί στην εξόντωση των αντιφρονούντων, προκειμένου να εδραιώσουν την εξουσία τους, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και στην κοινωνία.

Για την κινητοποίηση μέσα κι έξω από τις φυλακές της Antofagasta στη Χιλή

Τα ΜΜΕ παρουσίασαν τη διαμαρτυρία σαν απάντηση στην εξέγερση των κρατούμενων, αλλά ήταν μια διαμαρτυρία ενάντια στις συνθήκες στις συγκεκριμένες φυλακές.

Συνεχίζεται η αναταραχή στα κατειλημμένα πάρκα του Μπουένος Άιρες

H Πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernandez διέταξε την ανάπτυξη των δυνάμεων 6000 μπάτσων στα προάστια της πρωτεύουσας μετά το ξέσπασμα συγκρούσεων με καταληψίες.

Όταν το σκοτάδι δεν είναι μακριά…

(Είναι αρκετό να κλείσεις τα μάτια σου και θα το δεις)

Τα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα –και ιδιαίτερα η «εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα»–, φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα ζητήματα, θέματα και καταστάσεις που έχουν και στο παρελθόν γίνει αντικείμενο προβληματισμού, συζητήσεων και τοποθετήσεων εκ μέρους μας.

Αρκετά ζητήματα έχει γίνει προσπάθεια να τεθούν με την μέγιστη δυνατή σαφήνεια ως προς τις θέσεις και τις επιδιώξεις που χρειάζεται να έχουν οι αναρχικοί και οι αναρχικές ομάδες, για να μπορέσουν να συμβάλλουν στην προοπτική της καταστροφής του κράτους και των θεσμών, των μηχανισμών και των σχέσεων αλλοτρίωσης, εξουσίας κι εκμετάλλευσης.

Μέσα σ’ αυτά είναι πολλές οι φορές, όπου έχει επισημανθεί ο αρνητικός ρόλος της αριστερής ιδεολογίας (και πολιτικής πρακτικής) και η μεγάλη σημασία που έχει η προσπάθεια απεμπλοκής από αυτήν και τις κάθε είδους προεκτάσεις της, ώστε να μπορέσει να αναδειχθεί η αναρχική απελευθερωτική άποψη, θεώρηση και δράση, παραμερίζοντας τα εξουσιαστικά προσκόμματα και τις ψευδεπίγραφες συνθηματολογίες και προτάγματα.

Παγιδευμένα δέματα σε πρεσβείες της Ρώμης

Σειρά παγιδευμένων δεμάτων στάλθηκαν την Πέμπτη 23/12 σε πρεσβείες στη Ρώμη. Ένα άτομο τραυματίστηκε σοβαρά και μεγάλη αναστάτωση προκλήθηκε στις πρεσβείες της πρωτεύουσας της Ιταλίας.

Η πρώτη έκρηξη έγινε στην πρεσβεία της Ελβετίας το απόγευμα. Μετά από λίγο ένα δέμα εξερράγη στην πρεσβεία της Χιλής. Άλλο ύποπτο δέμα βρέθηκε στην πρεσβεία της Ουκρανίας.

«ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ» ΜΝΗΜΟΝΟ, «ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ «ΑΝΤΑΡΤΕΣ»…

Και ενώ στον χρονικό ορίζοντα των δύο επόμενων χρόνων αναμένεται η συνέχιση του ξεζουμίσματος, αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού ελέγχου που προβλέπει το Μνημόνιο και η ενίσχυση των κατοχικών δυνάμεων, κάθε φορά που ανακοινώνονται νέα μέτρα και όχι μόνο οικονομικού χαρακτήρα, τα οποία εντάσσονται στην λεγόμενη «επικαιροποίηση» του μνημονίου, σκαν μύτη και οι κάθε λογής «επικαιροποιημένοι αντάρτες».

Η «ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ» ΤΗΣ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΛΑΘΗ»…

Με αφορμή την κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης και της απόφασης-πλαίσιο της Ε.Ε. για την πρόληψη της «τρομοκρατίας» το υπουργείο Δικαιοσύνης σχεδιάζει να εισάγει τον Γενάρη τρεις νέες διατάξεις στον τρομο-κρατικό νόμο.

Οργισμένοι επιβάτες «τα σπάνε» στο Μπουένος Άιρες

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΕΒΑΛΑΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ & ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ

Νέα εξέγερση σε φυλακές της Χιλής

Πάνω από 40 άτομα τραυματίστηκαν σε φυλακές της ANTOFAGASTA στη βόρεια Χιλή την Τρίτη 21/12.

Σύμφωνα με τις αρχές, 36 κρατούμενοι, 6 φύλακες και 1 μπάτσος ήταν οι τραυματίες της εξέγερσης, που ξεκίνησε όταν οι κρατούμενοι ζήτησαν να γίνονται δεκτές οι επισκέψεις των συζύγων, που απαγορεύτηκαν μετά τη μεγάλη φωτιά στις φυλακές Σαν Μιγκέλ, όταν σκοτώθηκαν 81 κρατούμενοι στις 8/12.

Περίπου 100 κρατούμενοι έφτασαν μέχρι την ταράτσα των φυλακών, έκαψαν στρώματα και πέταξαν πέτρες στους ανθρωποφύλακες. Μετά από 3 ώρες οι μπάτσοι πήραν τον έλεγχο της φυλακής.

Οκτακόσιοι περίπου από τους έγκλειστους πραγματοποιούν απεργία πείνας αυτές τις μέρες.

Ήταν η τελευταία εξέγερση μετά απ’ αυτές στις φυλακές El Manzano και Quillota που ξέσπασαν μετά τα τρομερά γεγονότα στις φυλακές Σαν Μιγκέλ.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Οι «ΗΣΥΧΕΣ»ΠΟΛΕΙΣ και οι ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

«Ο δρόμος ήταν στρωμένος με φέιγ βολάν. Έσκυψα και πήρα ένα. Έλεγε: «Η Κοσμοχαλασιά που η κυβέρνηση αρνείται να δει». Είχαν φωτογραφίες από ένα τετράγωνο πριν και μετά την Κοσμοχαλασιά. Στο «πριν» έβλεπες σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ στο «μετά» φαίνονταν μόνο άδειες αλάνες. Το πέταξα μην τυχόν και μ’ έπιαναν μ’ αυτό επάνω μου. Πέρασε ένας τύπος ολόγυμνος, που χτυπούσε σαν ταμπούρλο ένα σκουπιδοτενεκέ από κείνους τους πλαστικούς. Απ’ τη μεριά της πλατείας ακουγόταν ο εκκωφαντικός ρυθμικός χτύπος των ταμπούρλων […] Περνούσαν αγόρια με τα κεφάλια τους τυλιγμένα σε μακό μπλουζάκια, περνούσαν τύποι με γραβάτα και με το σακάκι στο χέρι, μες στη χαρά. Όπως πάντα. Σε κάθε διαδήλωση ενάντια στην Κοσμοχαλασιά το ίδιο γινόταν […] Κάτι τύποι έσερναν ταμπέλες «Εκτελούνται έργα», προκειμένου να στήσουν ένα οδόφραγμα. Κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να σπάσουν μια βιτρίνα, αλλά δεν μπορούσαν· τα κοτρόνια και τα κομμάτια απ’ τις σπασμένες πλάκες αναπηδούσαν στο γυαλί, κάνοντας τις αντανακλάσεις πάνω του να κυματίζουν, λες και ήταν νερό». Pedro Mairal, Η Χρονιά της Ερήμου.

«Το μέλλον του πολέμου παίζεται στους δρόμους, στους υπονόμους, στις μεγάλες πολυκατοικίες και στην άτακτη παρουσία σπιτιών που αποτελούν τις ρημαγμένες πόλεις του κόσμου». Peters Major Ralph, «Our Soldiers, Their Cities», Parameters (επιθεώρηση του Κολλεγίου Στρατιωτικού Πολέμου – ΗΠΑ), Άνοιξη 1996

Στις 22 Φεβρουαρίου του 2004 ο Observer δημοσίευσε τμήμα «μυστικής» έκθεσης, που εισηγήθηκαν επιστημονικοί σύμβουλοι του αμερικανικού Πενταγώνου και της CIA και η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ επέλεξε να δημοσιοποιήσει. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη αναφορά οι κλιματικές αλλαγές μπορούν τα επόμενα 20 χρόνια να απολήξουν σε παγκόσμια καταστροφή με εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς τόσο από «φυσικές» καταστροφές όσο και από πολέμους, που θα ξεσπάσουν εξ αιτίας τους.

Ανάλογες είναι και οι επισημάνσεις του Νικ Μέιμπι, συμβούλου της βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος πριν περίπου δύο χρόνια επεσήμανε ότι η εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή θα προκαλέσει εμφύλιες και διεθνείς συρράξεις ανάλογου μεγέθους των δύο παγκόσμιων εξουσιαστικών ανθρωποσφαγών του 20ου αιώνα, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας των κρατών πρέπει να συμβάλλουν, ώστε τα κράτη να ετοιμαστούν για το χειρότερο πιθανό σενάριο. Πρόσθετε, δε, ότι το να αγνοούν τα κράτη τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής είναι εξίσου επικίνδυνο με το να αγνοούν τους κινδύνους που προέρχονται από την «τρομοκρατία» ή την εξάπλωση των πυρηνικών.

Την ίδια «στιγμή» στις αρχές του φθινοπώρου του 2007, ενόψει της κλιμάκωσης της παγκόσμιας λεγόμενης οικονομικής κρίσης, μία επίλεκτη ταξιαρχία του αμερικανικού πεζικού, «ψημένη» στις μάχες της Βαγδάτης, επέστρεψε σε αμερικανικό έδαφος για το ενδεχόμενο να παράσχει βοήθεια στις δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης. Την ίδια θέση μάχης αναμένεται να πάρουν σύντομα, μετά και την σταδιακή αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, αρκετές στρατιωτικές μονάδες των ΗΠΑ, εμπειροπόλεμες σε αστικό περιβάλλον, που θα στρατοπεδεύσουν κοντά σε αμερικανικές πόλεις.

Όσο για τις συνέπειες της πρόσφατης καταστροφής των ρωσικών σιτοβολώνων, παραπέμπουν, εκτός των άλλων, στις εξεγέρσεις και τις αιματηρές συγκρούσεις που ξέσπασαν πριν λίγα και πάλι χρόνια σε 37 χώρες, κυρίως σε Ασία και Αφρική, με αφορμή τον υπερδιπλασιασμό της τιμής των σιτηρών και των τροφίμων, ενώ χαρακτηριστικό της τότε σφοδρότητας της σύγκρουσης είναι οι 50 νεκροί που προκάλεσε η επέμβαση των τανκς στην Αίγυπτο ενάντια στους εξεγερμένους.

Οι καταστροφικές, όμως, πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή της Μόσχας, εκτός από τις παραπάνω συνέπειες και τους χιλιάδες νεκρούς που άφησαν πίσω τους, έχουν μια ακόμη σημαντική ιδιαιτερότητα. Για πρώτη φορά, μετά από την επίσημη λήξη της δεύτερης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, ο πληθυσμός μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, της Μόσχας –πρωτεύουσα του πάλαι ποτέ σοβιετικού κράτους που συμπεριλαμβανόταν όχι απλά ανάμεσα στους νικητές, αλλά συνιστούσε μια από τις σημαντικότατες συνιστώσες της παγκόσμιας κυριαρχίας–, βίωνε κυριολεκτικά στο πετσί του και στο σύνολο του μια καταστροφή ανάλογης σφοδρότητας με εκείνη ενός πολέμου.

Δεν ξεχνούμε, μ’ όλα αυτά, ούτε υποτιμούμε τα χαρακτηριστικά των επιθέσεων της 11 Σεπτέμβρη, ούτε βομβιστικών ενεργειών που ακολούθησαν, όπως εκείνες στην Μαδρίτη και στο Λονδίνο, που συμβόλιζαν επίσης την μεταφορά μετά από πολλές δεκαετίες μιας εξωτερικής πολεμικής απειλής στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων (στο βαθμό που διέφεραν από ενέργειες ένοπλων ομάδων αυτονομιστικού ή άλλου προσανατολισμού).

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διαταράσσεται μετά από έξι δεκαετίες; Ο Guy Burgel στο βιβλίο του Η Σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη είναι πολύ συγκεκριμένος: «Η ιδέα της ενότητας και της συνέχειας χαρακτηρίζει το δεύτερο μισό του ευρωπαϊκού 20ου αιώνα. Την εικόνα αυτή μας δίνει πρώτα απ’ όλα μια από τις μακρές περιόδους ειρήνης, που έχει γνωρίσει η ήπειρος εδώ και πολύ καιρό: περίπου έξι δεκαετίες από το τέλος των εχθροπραξιών το 1945. Παρά τον Ψυχρό πόλεμο, τις αιματηρές καταστολές που αναγκάστηκαν να υποστούν πρωτεύουσες και πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης (ο αποκλεισμός του Βερολίνου, οι εξεγέρσεις της Βουδαπέστης [1956], της Πράγας [1968], του Γκντανσκ [1981], ακόμα και, για την Γαλλία και την Πορτογαλία, τα δράματα της αποικιοποίησης, η pax Americana, με την οποία τρέφονται σήμερα οι σχολιαστές, υπήρξε πρωτίστως ευρωπαϊκή ειρήνη, όταν από την Μέση Ανατολή ως το Βιετνάμ και από την Λατινική Αμερική μέχρι την Νότια Αφρική εκτυλίσσονταν ένοπλες συγκρούσεις, εμφύλιοι ανταρτοπόλεμοι και εθνικοί σπαραγμοί. Για τις ευρωπαϊκές πόλεις, οι συνέπειες αυτής της ανέλπιστης ηρεμίας, που από τότε μοιάζει παντοτινή για πολλές διαδοχικές γενιές, είναι αμέτρητες. Όχι μόνο βλέπουμε να γίνεται σεβαστή η ακεραιότητα της υλικής κληρονομιάς, αλλά και, για πρώτη φορά από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πληθυσμοί της Δυτικής Ευρώπης τουλάχιστον, στο εξής αστικοί κατά κύριο λόγο, δεν μπορούν να εντάξουν ούτε καν την ιδέα του πολέμου στην νοοτροπία τους: η ανάπτυξη της κατανάλωσης, της ψυχαγωγίας, του διεθνούς τουρισμού, για να μην πούμε για τις επενδύσεις, δεν θα είχαν τέτοιο εύρος δίχως αυτή την πεποίθηση αιωνιότητας».

Οι συνέπειες, λοιπόν, ενός πολέμου είναι και πάλι εδώ, στις πόλεις που γιγάντωσαν την εξουσία, στις πόλεις που η εξουσία γιγάντωσε, που υποσχέθηκε ασφάλεια και ευημερία, στις πόλεις που είναι οχυρωμένη η λεγόμενη κεντρική εξουσία, οι μεγάλες πολυεθνικές, τα χρηματιστήρια και τα κάθε είδους χρηματοπιστωτικά ευαγή ιδρύματα. Στις πόλεις που αναπτύχθηκαν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται επειδή, εκτός των άλλων, καταστρέφεται η φύση. Στις πόλεις που «ανθίζει» ο πολιτισμός, ενώ την ίδια στιγμή εξελίσσεται η ολική εξαφάνιση τουλάχιστον του ενός τρίτου των μορφών ζωής του πλανήτη από ανθρωπογενή αίτια και λόγω της κλιματικής αλλαγής. Κάθε χρόνο περισσότερα από 2.000 είδη εξαφανίζονται από τον πλανήτη για πάντα, δηλαδή δύο είδη περίπου την ώρα, με την απώλεια ενός είδους να σημαίνει την απώλεια δισεκατομμυρίων ετών γενετικού προγραμματισμού.

Και όμως, η κυριαρχία χαμογελά και ξαναδείχνει τα σαπισμένα δόντια της: «δεν έχετε δει τίποτα ακόμη». Η λειτουργία πλατφόρμας της BP ανοικτά της Λιβύης έρχεται λίγο μετά τον εφιάλτη της καταστροφής στο κόλπο του Μεξικό, την ίδια στιγμή που καταγράφεται η αποκόλληση ενός γιγάντιου παγόβουνου στην Γροιλανδία.

Οι πόλεις, όμως, «πρέπει» να μεγαλώνουν και θα μεγαλώσουν και άλλο. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ ο παγκόσμιος πληθυσμός μέχρι το 2050 θα αγγίξει τα εννιά δισεκατομμύρια, από τα οποία περίπου τα έξι θα ζουν σε πόλεις και τα τρία σε παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και δίχως εγκαταστάσεις υγιεινής.

Ναι, είναι και εκείνες οι «άλλες πόλεις».

Οι παραγκουπόλεις που τις λένε callampas στην Χιλή, favelas στην Βραζιλία, ranchitos στην Βενεζουέλα, limonadas στην Γουατεμάλα, «πόλεις των θαυμάτων» στην Ουρουγουάη, «σπίτια των μαγισσών» στην Αργεντινή. Παλιοί σκουπιδότοποι, νεκροταφεία αυτοκινήτων, αποξηραμένοι βάλτοι, χτισμένοι με πολεοδομικά απόβλητα, σκουριά και λάσπη. Κάποιες απ’ αυτές είναι παλιές μεγάλες φτωχογειτονιές που μετατράπηκαν σε γιγάντιες παραγκουπόλεις εκατομμυρίων, στην «σκοτεινή» πλευρά των πόλεων, σε πόλεις μέσα στις πόλεις, από την Βομβάη, την Πόλη του Μεξικό και την Ντάκα του Μπαγκλαντές, όπου πεθαίνουν κάθε χρόνο πάνω από 100.000 παιδιά από διάρροια εξ αιτίας των μολυσμένων νερών, στο Λάγος, το Κάιρο, το Καράτσι, την Κινσάσα-Μπραζαβίλ του Κονγκό και την Χαράρε της Ζιμπάμπουε, την Κιμπέρα την πιο πυκνοκατοικημένη φαβέλα της Αφρικής, απέναντι στους ουρανοξύστες του Ναϊρόμπι και από εκεί στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, την Σαγκάη, το Μουμπάι και το Δελχί, μέχρι τις άκρες των πόλεων στην Κίνα, όπου είναι στοιβαγμένοι 100 εκατομμύρια εξαθλιωμένοι άνθρωποι που μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο.

Ένα δισεκατομμύριο «παράσιτα» έξω από κάθε μαρξιστική θεωρία και πρόβλεψη βρίσκονται παντελώς αποκομμένα από κάθε τύπου ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό σ’ αυτές τις «πόλεις». Τα «απόνερα» της «μεγάλης αποβιομηχάνισης», λένε κάποιοι. Αλλού τους χωρίζουν συρματοπλέγματα και σιδηροδρομικές γραμμές από τους πολίτες, αλλού οι κρατικές αρχές έχουν υψώσει τείχη για να εμποδίσουν την μετακίνηση στους ανθρώπους-«σκουπίδια».

Παντού, όμως, τρέμουν μην γκρεμιστούν αυτά τα τείχη, από μια ανθρώπινη πλημμύρα που δεν θα την συγκρατήσει κανένας στρατός, κανένα όπλο, κανένας σχεδιασμός και καμία πρόβλεψη. Και μακάρι τότε η λαχτάρα για ζωή, η δίψα για ελευθερία να συγκρατήσει τις ανείπωτες αγριότητες, να περισώσει την αξιοπρέπεια σε κάθε ανθρώπινο αγρίμι που θα απομείνει…

Συσπείρωση Αναρχικών

Δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 97, Σεπτέμβριος 2010

Ο Εορταστικός καταναλωτισμός και η διαχρονική έννοια του Δώρου

Κάθε χρόνο οι πόλεις στολίζονται όλο και πιο νωρίς για να υποδεχθούν τα Χριστούγεννα. Πανύψηλα δένδρα, χιλιάδες λαμπάκια, εκατοντάδες αγιοβασίληδες προσπαθούν με κάθε τρόπο να οδηγήσουν τους καταναλωτές στην εμποροπανήγυρη. Είναι η περίοδος που και οι πιο μετριοπαθείς καταναλωτές συναγωνίζονται τους φαν των κάθε λογής mall. Οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις, τα ιλουστρασιόν φυλλάδια στις εφημερίδες κάθε χρόνο πασχίζουν να μας δείξουν ότι πρωτοχρονιά χωρίς κατανάλωση δεν συνάδει. Και όλα αυτά συνυφασμένα με την πρακτική του δώρου.

Δώρο στη/ο σύντροφο, συγγενή, παιδιά, ανίψια, γονείς, φίλους. Δώρα σε όλους. Ο περιβόητος 13ος μισθός επιστρέφει στο χώρο εκταμίευσης. Ο οποίος –τι ειρωνεία– αποκαλείται και αυτός δώρο Χριστουγέννων. Από πότε αλήθεια, τα αφεντικά μας χαρίζουν;