Επιθέσεις σε μπάτσους στην Ιρλανδία για την επέτειο της «Ματωμένης Κυριακής»

Ήταν την Κυριακή 30 Γενάρη του 1972 όταν ο αγγλικός στρατός άνοιξε πυρ εναντίον διαδηλωτών και δολοφόνησε 14 άτομα (το ένα πέθανε από τα τραύματα μερικούς μήνες μετά) στην πόλη Ντέρι (Λοντοντέρι) της Β. Ιρλανδίας.

Χθες το βράδυ ξέσπασαν τετράωρες συγκρούσεις με τους μπάτσους στο Lurgan της Ιρλανδίας. Οι μπάτσοι θεωρούν ότι τα επεισόδια ήταν «ενορχηστρωμένα»!

Πάνω από 30 βόμβες μολότοφ, μαζί με μπογιές, πέτρες, κροτίδες και άλλα αντικείμενα χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στους μπάτσους, κυρίως από νεαρούς.

Η απάτη του Παγκόσμιου Ταμείου Βοήθειας του Bono και του Bill Gates

Ποια ιδρύματα μπορείς να εμπιστευτείς σήμερα; Σύμφωνα με δημοσιεύματα «μεγάλων» εφημερίδων, το Παγκόσμιο Ταμείο, προϋπολογισμού 21.7 δισ. δολαρίων, για την Καταπολέμηση του AIDS,  της Φυματίωσης και της Ελονοσίας, είναι μια απάτη, με τα 2/3 τουλάχιστον (!!!) των χρημάτων να παρακρατώνται και τα φάρμακα που υποτίθεται συγκεντρώνονται να ξαναπουλιούνται στη «μαύρη» αγορά. Τέτοια ταμεία προωθούν αφειδώς λαμόγια όπως ο Bono των U2.

Συνεχίζεται η αναταραχή στην Τυνησία

Οι μπάτσοι επιτέθηκαν σε καταυλισμό διαδηλωτών στην Τύνιδα την Παρασκευή, όπου είχαν συγκεντρωθεί κόσμος για 5 συνεχείς μέρες απαιτώντας την παραίτηση της προσωρινής κυβέρνησης. Οι διαδηλωτές απάντησαν με πετροπόλεμο στην προκλητικότητα των μπάτσων.

Σχετικά με το κόστος της πολιτικής, τη «διαφάνεια» και τα οικονομικά κίνητρα στον κοινωνικό ανταγωνισμό…

«Το ότι η δημοκρατία έχει κόστος, το ότι έχουν κόστη τα καθεστώτα που βασίζονται στις εκλογές, είναι κάτι γνωστό από καιρό. Κοστίζει ο δημοκρατικός ανταγωνισμός. Κοστίζουν, όμως, και τα μη δημοκρατικά καθεστώτα, όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά χρειάζονται να συντηρούνται πολυδάπανοι μηχανισμοί καταπίεσης και χειραγώγησης. Σε τελευταία ανάλυση είναι πιο βολικό να πληρώνουμε τα κόστη που συνεπάγεται η δημοκρατία». (Άλφιο Μαστροπάολο, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Τορίνο)

«Η σχέση ανάμεσα σε ηθική και πολιτική λειτουργεί με κύκλους: περίοδοι διαφθοράς, αιτήματα για νομιμότητα, νέα ηθική παρακμή και ανάκαμψη της εξουσίας του χρήματος». (Μάικλ Γουόλτσερ, καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον)

Ένα από τα σχήματα που ακολουθούνται από τους θεράποντες των εξουσιαστικών «κρίσεων» χρησιμοποιείται συχνά, γιατί είναι απλό και εύχρηστο. Ο λόγος κάθε προβαλλόμενης αυθεντίας επιτάσσεται με τέτοιο τρόπο ώστε παρ’ ότι εκπέμπεται με ευκρίνεια καθ’ έδρας, καταλήγει στις συμπερασματικές, διαχειριστικές «λύσεις» με την χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου (εμείς).