Είναι γνωστό σε όλους, ότι η πολιτική είναι η τέχνη της εξαπάτησης. Με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οι εξουσιαστές επιχειρούν να κατευθύνουν το κοινωνικό σώμα προς τους στόχους και τις επιδιώξεις τους. Οι πολιτικοί ταγοί της κυριαρχίας με μπροστάρη τον Θ. Πάγκαλο είχαν ξεκινήσει την προσπάθεια διαίρεσης μεταξύ των υπαλλήλων του κράτους και αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Από κει και πέρα τη σκυτάλη πήραν κι άλλα γνήσια τέκνα του σοσιαλιστικού ιδεώδους. Ο πιο πρόσφατος –κι όχι για πρώτη φορά– στην σκυταλοδρομία, ο Λοβέρδος, κρίνοντας πως οι «συνθήκες έχουν ωριμάσει», αναλαμβάνει να εκπληρώσει το «θεάρεστο» έργο της κυβέρνησης, πάντα στα χνάρια του «διαίρει και βασίλευε».
Στόχος η εκκαθάριση των «περιττών» και η επιβολή των νέων όρων κυριαρχίας σε αυτούς που θα μείνουν και σε αυτούς που θα μπουν στη συνέχεια. Έχει ενδιαφέρον ότι δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγες μέρες από την «σθεναρή αντίσταση» του Βενιζέλου στην τρόικα (βλ.τα Βενιζέλεια νταηλίκια…), –που κατέληξε σε φιάσκο και στην κατ’ ουσία προαναγγελία των μέτρων που θα «εκφωνούνταν» στην έκθεση της Θεσσαλονίκης– και ο Λοβέρδος πιάνει δουλειά διαψεύδοντας όλους αυτούς που τους λένε χαραμοφάηδες και αποδεικνύοντας ότι αξίζουν και με το παραπάνω τα λεφτά τους. Επίσης καταδεικνύει και το μέγεθος της «μάχης» του Βενιζέλου.
Παίρνοντας, λοιπόν, το μαστίγιο (γιατί το καρότο τούς τέλειωσε) ο Λοβέρδος από το βήμα της βουλής δηλώνει πως: «ένα εκατομμύριο υπάλληλοι, που ταλαιπωρούν τα δέκα εκατομμύρια με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα δέκα εκατομμύρια πληρώνουν αυτό το ένα εκατομμύριο».
Υπεραμύνθηκε των λεγομένων του και στο «αντικειμενικό» δελτίο ειδήσεων του mega, όπου είναι γνωστός ο …φόβος των πολιτικών να πάνε λόγω των …σκληρών ερωτήσεων που τους γίνονται!
Χωρίς βεβαίως να θέλουμε να αγνοήσουμε τις σοβαρές ευθύνες που έχουν τα κομματόσκυλα, οι κάθε λογής ρουσφετολόγοι αλλά και την αλαζονεία του δοτού εξουσιαστή –που χαρακτηρίζει μεγάλη μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων– θα κάνουμε την «αφελή» ερωτησούλα: Τους νόμους, τις προσλήψεις και όλη αυτή την κατάσταση τα κάνανε από μόνοι τους οι υπάλληλοι του κράτους; Ή μήπως αυτό που λένε όλοι: οι εκάστοτε κυβερνήσεις; «Ο εστί μεθερμηνευόμενον»: οι κρατούντες και οι κατέχοντες μέσω των κυβερνήσεών τους, με φανερούς μεν τους άμεσους στόχους αυτής της συναλλαγής, αλλά με απώτερο σκοπό να εδραιώσουν και να διευρύνουν την εξουσία τους;
Αλλά, το πράγμα δεν έμεινε εδώ. Ο Λοβέρδος έφτασε να χαρακτηρίσει το Σύνταγμα της χώρας «βραχνά» επισημαίνοντας ότι, χωρίς αλλαγές στη διοίκηση και τη δικαιοσύνη, η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει. «Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το ελληνικό δημόσιο αυταπατάται», ανέφερε. Εννοείται πως η παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία και η παγκόσμια διακυβέρνηση της οποίας υπάλληλος είναι ο Γιωργάκης, ο Βενιζέλος και οι κάθε είδους Λοβέρδοι δεν έχει ανάγκη τα προσχήματα, που τα ονομάζουν Συντάγματα.
Άλλωστε, το Σύνταγμα είναι ένα κουρελόχαρτο (όπως και η σημαία ένα κουρελόπανο), που όταν τα ποδοπατούν και τα ξεσκίζουν οι εξεγερμένοι βγαίνουν και «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά» τους για το «ανοσιούργημα», ενώ όταν τα κουρελιάζουν αυτοί κάνουν την πάπια ή μιλούν για «εθνική ανάγκη» και για τη «σωτηρία της πατρίδας».
Γελοίοι και θλιβεροί οι εξουσιαστές! Παραιτούνται από τη λεγόμενη εθνική ανεξαρτησία (βλέπε μνημόνιο) στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας!!!
Τώρα το πώς βγήκαν όλοι να κάνουν πολιτική σπέκουλα πάνω στις δηλώσεις του Λοβέρδου είναι μια ακόμα έκφραση της υποκρισίας που διακρίνει τους πολιτικούς Οι Λαφαζάνηδες –και λοιποί συγγενείς– δεν ήταν που για δεκαετίες σκιζόντουσαν για να μπούμε στην ενωμένη Ευρώπη, όπου θα κολυμπούσαμε σε πελάγη ευημερίας και πλέριας δημοκρατίας; Αυτά τα δεκανίκια του συστήματος δεν ήταν που κορόιδευαν, υποσχόμενοι στους αφελείς διεθνιστικά χρυσά κουτάλια; Αυτοί δεν είναι που ζητούσαν να εκσυγχρονιστεί ο κρατικός μηχανισμός; Αυτοί δεν είναι που στην πρώτη δυσκολία που συναντά το σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης σπεύδουν να βάλουν πλάτη για να το στηρίξουν;
Τώρα μιλούν για ακροδεξιό παραλήρημα!
Ε, όχι και ακροδεξιό! Η κυβέρνηση είναι αριστερή, εφ’ όσον ο σοσιαλισμός είναι μέρος της λεγόμενης αριστεράς. Άλλωστε, στελέχη και μέλη της προέρχονται από όλες τις άκρες και τα μέσα τής ευρύτερης αριστεράς και του ΚΚΕ και είναι σχεδόν βέβαιο (αφήνουμε κάποια περιθώρια για αμφιβολίες) πως άμα τους δοθεί το ελεύθερο να συγκυβερνήσουν (όπως έκαναν και το 1990) θα πράξουν τα ίδια και ίσως χειρότερα.
Όσο για το «βραχνά του συντάγματος» υπάρχει ήδη ανοικτό μέτωπο συμπαράστασης από τους ακομμάτιστους (βεβαίως- βεβαίως!) αμεσοδημοκράτες –και όχι μόνο– της παρακείμενης πλατείας.
Σε ό,τι αφορά την προσπάθεια μαζικού εκφοβισμού αλλά και την επιχείρηση για την επικράτηση του κοινωνικού δαρβινισμού, ακόμα δεν έχει μπει η τελεία και η παύλα…
Anarchy press gr 