Η συμπαιγνία συνεχίζεται. Καιρός να βγούμε έξω από το παιχνίδι!

Μετά την δήθεν ακύρωση των συνομιλιών με την τριμερή (ρωσιστί τρόικα), που στη συνέχεια ακούστηκε πως ήταν συμφωνημένη η αποχώρησή της, επακολούθησαν και νέα μέτρα Κι αναρωτιέται κάποιος: εάν ήταν συμφωνημένη, τότε γιατί δημοσιοποιήθηκαν τα «νταηλίκια» του είδους: «η συζήτηση έλαβε τέλος»; Φαίνεται πως ο παιχνίδι που παίζεται είναι περισσότερο από στημένο. Όπως στημένα είναι και τα ανεβοκατεβάσματα του χρηματιστήριου. Όπως κατασκευασμένο είναι και το φόβητρο της χρεωκοπίας. Όπως στημένο είναι και το παιχνίδι των «σκληρών διαπραγματεύσεων», επειδή, απλά, ποτέ δεν υπήρξε κάτι τέτοιο. Αν οι συνθήκες που κατασκευάζουν με την διαρκή επιβολή μέτρων εξόντωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού δεν είναι η απόλυτη φτώχεια, τότε τί χειρότερο μπορεί να φέρει η «χρεωκοπία»;

Αντίο!

«ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΕΜΤΖΗΣ Ή ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ. Γεννήθηκα στο Αιγίνιο Κατερίνης στις 17 Ιανουα­ρίου 1938, μετά τα μεσάνυχτα. Οι γονείς μου είναι βουλγαρο-πρόσφυγες. Αγρότες. Γράμματα δεν μπόρεσα να μάθω, δεν με αφήσανε οι καταστάσεις της κατοχής και ο εμφύλιος πόλε­μος. Ο κυριότερος παράγοντας για την αμάθεια μου ήτανε η μεγάλη φτώχεια, γιατί από μικρός έπεσα στα δυσκολοδιάβατα μονοπάτια και τα διαμερίσματα της. Πολλά υπόφερα μέχρι που έφτασα στη θέση αυτή.

Ο πατέρας μου έτυχε να είναι γνήσιος πατριώτης και φα­νατικός θερμόαιμος υποστηρικτής της λευτεριάς και της δημο­κρατίας. Με το που πάτησαν τη χώρα μας οι Ιταλοφασίστες και οι κατακτητές Γερμανοί, βγήκε αντάρτης στα βουνά, στο λαϊκό στρατό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πολέμησε τον κατακτητή και τον ντόπιο συνεργάτη των Γερμανών. Τραυματίστηκε βαριά στο τέλος του πολέμου. Το 1946 με τον Εμφύλιο κυνηγήθηκε, ξυ­λοκοπήθηκε και φυλακίστηκε.

Οργισμένοι κάτοικοι επιτίθενται σε αστυνομικό τμήμα στην Κίνα

Εκατοντάδες διαδηλωτές επιτέθηκαν σε αστυνομικό τμήμα στην πόλη Lufeng, στην επαρχία Guangdong, το λεγόμενο και «εργοστάσιο του κόσμου», αφού στην περιοχή εργάζονται δεκάδες εκατομμύρια μετανάστες, και όχι μόνο, στα εργοστάσια της επαρχίας.