Anarchy press gr
Ζούμε ένα ατελείωτο καλοκαίρι γεμάτο ψευδαισθήσεις και όνειρα. Ένα ατελείωτο ονειρικό καλοκαίρι που επιπλέουμε σε μια μπουρμπουλήθρα στην θάλασσα της αφθονίας και τα ψάρια χαριεντίζονται στο βυθό της. Από το Καστελόριζο μέχρι την Ιθάκη και από εκεί σε άγνωστους καλοκαιρινoύς τόπους, όπου τα τζιτζίκια ντύνουν ηχητικά το όνειρό μας και κάτι παράξενοι τύποι μας λένε πως όλα γίνονται για το καλό μας.
«Ἀσύνετος ὅστις ἐν φόβῳ μεν ἀσθενής, λαβὼν δὲ μικρὸν τῆς τύχης φρονεῖ μέγα».
(Είναι άμυαλος αυτός που είναι ανήμπορος από φόβο και όταν του χαμογελάσει λίγο η τύχη, παίρνει πολύ αέρα). Ευριπίδης
«Υπάρχει κάποιος χειρότερος από το δήμιο. Είναι ο βοηθός του». Κόμης Μιραμπώ, 1749-1791, Γάλλος πολιτικός
«Σήμερα στην πατρίδα μας ξημερώνει μια καινούργια μέρα. Μια μέρα ιστορική. Τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης, και της κοινωνικής ερήμωσης, επιτέλους τελείωσαν. Η χώρα μας ανακτά το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της. Σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλους εκβιασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες του λαού μας».
Μ’ αυτά τα λόγια ο μεγάλος κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας ξεκίνησε το διάγγελμά του στο νησί της Ιθάκης. Η μαριονέττα της Μέρκελ, του Σόιμπλε, της ΕΚΤ του ΔΝΤ, το μεγαλύτερο δουλικό των ΗΠΑ μεταπολιτευτικά και όχι μόνο (ακόμη και η επταετής χούντα είχε αρνηθεί ορισμένες εκδουλεύσεις στους αμερικανούς φίλους…) καλοκουρδισμένη για μιαν ακόμη φορά, στάθηκε αντάξια των περιστάσεων.
Σ’ αυτές τις πρώτες πέντε αράδες δεν υπάρχει ούτε μια λέξη, που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κυριολεκτικά ούτε μια. Η εξαχρείωση του φερέφωνου μάλιστα έχει αποκτήσει τέτοιες διαστάσεις, που με δυσκολία πλέον περιγράφεται. Αυτές οι περιπτώσεις εξουσιαστών, όπως έλεγε και ο Μπωντλαίρ καθοδηγούνται από την πεποίθηση ότι «πρέπει να εισβάλεις μέσα στη μάζα των ανθρώπων σαν μπάλα κανονιού ή να γλυστράς σαν πανούκλα. Η τιμιότητα είναι άχρηστη».
Οι κομμουνιστές σφογγοκωλάριοι είναι χρησιμότεροι στις δύσκολες στιγμές.
Και το Υποχείριο το γνωρίζει. Είναι ακόμη χρήσιμος, δεν το αγνοεί. Την ίδια στιγμή, όμως, τρέμει από πανικό. Έναν πανικό, που δεν τον κατασιγάζει η αλαζονεία, που διακατέχει τόσο τον ίδιο όσο και το συνάφι του. Και έτσι προχωρούν σφιχταγκαλιασμένοι και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό εδώ και καιρό: «Α, τι ωφελεί χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά;»
Δεν τους ωφελεί σε τίποτα. Τουναντίον. Συνέχεια
Ο απερχόμενος επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάι-μπλε-μπλουμ σχολίασε πρόσφατα στην τελευταία του συνέντευξη ως πρόεδρος του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, που δημοσιεύθηκε στους Financial Times ότι «Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και φυσικά ο τωρινός υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, άλλαξαν εντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα έγιναν πιο εύκολα από τότε… Είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο Γερούν προβαίνει σε εγκωμιαστικές δηλώσεις για τα εν λόγω αριστερά υποκείμενα. Ήδη, από τον Ιούνιο του 2016, δήλωνε θαυμαστής του Τσίπρα γιατί όπως ανέφερε σε κοινή του συνέντευξη σε έξι μεγάλα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, κατάφερε να επανεκλεγεί τον περασμένο Σεπτέμβριο παρ’ ότι είχε ήδη συμφωνήσει νέο μνημόνιο υπό σκληρούς όρους που συνοδεύει τον δανεισμό 89 δισ. ευρώ. Συνέχεια
«Αυτό που χρειάζεται να υπογραμμιστεί, ωστόσο, είναι ότι ο διοικητικό-αστυνομικός αυτός έλεγχος δεν είναι, αν και εμφανίζεται ως τέτοιος, μέτρο εξαιρετικού ή προσωρινού και άρα παροδικού χαρακτήρα, όπως πιστεύουν ορισμένοι. Πρόκειται, αντίθετα, για μια κατάσταση που εμφανίζεται, αρχικά μεν, ως εξαιρετική, που δικαιολογεί, βέβαια, τη λήψη μέτρων κατάστασης ανάγκης και εξαιρετικών, αλλά στην ουσία τα μέτρα που επιβάλλονται καθιερώνουν μια «επιτήρηση» ή μια «οικονομική διακυβέρνηση» απεριόριστης διάρκειας https://www.constitutionalism.gr/2319-to-adoxo-telos-tis-metapoliteysis-kai-oi-oroi-anad/ – _edn22 και για ορισμένους ένα είδος «καταναγκαστικής πειθάρχησης» των λαών. Η πλανητική κυριαρχία της «Αυτοκρατορίας» μετατρέπει την παγκόσμια οικονομική κρίση μέσω των διεθνών οργανισμών και των άλλων μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησης σε μια διαρκή-μόνιμη κηδεμόνευση ή πειθάρχηση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής και τελικά του τρόπου εργασίας και διαβίωσης των λαών και τον ατόμων. Η κρίση γίνεται τελικά η αφορμή και τα εξαιρετικά μέτρα μετατρέπονται από προσωρινά σε διαρκή. Παίρνουν σταδιακά τα χαρακτηριστικά μιας μονιμότητας και μιας κανονικότητας». Αν. Μανιτάκης, συνταγματολόγος
«Κυρίαρχος είναι όποιος αποφασίζει για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Καρλ Σμιτ, Πολιτική Θεολογία
Η ιστορία του όρου «κατάσταση πλασματικής ή πολιτικής πολιορκίας» ανάγεται στην γαλλική θεωρία και σχετίζεται με το ναπολεόντειο διάταγμα της 24ης Δεκεμβρίου 1811, που προέβλεπε την δυνατότητα επιβολής κατάστασης πολιορκίας, την οποία μπορούσε να κηρύξει ο αυτοκράτορας πέρα και ανεξάρτητα από την πραγματική κατάσταση μιας πόλης, που είτε απειλείται είτε δέχεται ευθέως επίθεση από εχθρικές δυνάμεις.
Ο Giorgio Agamben στο δοκίμιο του Κατάσταση Εξαίρεσης (Stato di ecceziome) παρατηρεί ότι «η κατοπινή ιστορία της κατάστασης πολιορκίας δεν είναι παρά η ιστορία της προοδευτικής αποδέσμευσής της από την εμπόλεμη κατάσταση με την οποία ήταν αρχικά συνδεδεμένη, για να χρησιμοποιηθεί ως έκτακτο μέτρο αστυνόμευσης ενώπιον εσωτερικών ταραχών και εξεγέρσεων και να μετατραπεί έτσι, από πραγματική ή στρατιωτική, σε πλασματική ή πολιτική». Συνέχεια
Το καθεστώς Τσ
ίπρα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την διαδικασία ψήφισης τις επόμενες ημέρες, όχι ενός αλλά δύο μνημονίων, ενώ πρόσφατα σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal ο ίδιος ο Τσίπρας διεκδίκησε την πατρότητα, όχι μόνο αυτών των μνημονίων, αλλά και όλων των προηγουμένων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο γονάτισε πιο βαθιά από κάθε προκάτοχό του, διαβεβαιώνοντας τα μεγάλα αφεντικά, που υποτίθεται είχε αμφισβητήσει προηγουμένως, αφ’ ενός ότι μπορεί να ξεπεράσει κάθε προσδοκία τους και αφ’ ετέρου ότι δεν υπάρχει προηγούμενο όσον αφορά την ικανότητα ακινητοποίησης των κοινωνικών αντιδράσεων. Η ησυχία που επικρατεί, λένε, είναι ιδανική για ασφαλείς επενδύσεις! Ενδεικτικές, μάλιστα, είναι και οι δηλώσεις γάλλων πολιτικών που υποστηρίζουν ότι εάν λάβουν παρόμοια μέτρα θα αντιμετωπίσουν δίχως καμμία αμφιβολία την μέρα της Βαστίλλης.
Έτσι, το καθεστώς Τσίπρα αναδεικνύεται στον δουλικότερο διεκπεραιωτή του συνόλου των ολοένα και σκληρότερων όρων επιβολής, που εφαρμόζονται στον ελλαδικό χώρο από το 2010, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου «έμπασε» το ΔΝΤ στο «παιχνίδι» της «διάσωσης» για να περαστεί, στην συνέχεια, δια πυρός και σιδήρου το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο με μέτρα 28 δισεκατομμυρίων ευρώ για το χρονικό διάστημα 2012-15. Συνέχεια
Τί είπε το άτομο, ανάμεσα στα άλλα, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Wall Street Journal;
«Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης.
Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση και τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη. Έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών διαδοχικών πακέτων προσαρμογής».
Καλά διαβάζετε, όσοι «άπιστοι Θωμάδες» αναρωτιέστε ακόμη για το «ποιόν» του ιδίου του Τσίπρα και των υπόλοιπων τρισάθλιων δεξιών, αριστερών και κομμουνιστικών υποκειμένων που τον περιστοιχίζουν. Συνέχεια
Πριν ακριβώς από δύο χρόνια στις 9-9-2014 με αφορμή την παρουσία του μεγάλου ηγέτη Τσίπρα στην σύνοδο του Ιδρύματος Αμπροζέτι στο Κόμο τα σχόλια στα ΜΜΕ «έδιναν και έπαιρναν» (…κυριολεκτικά):
«Με μία σαφή δήλωσή του, στον απόηχο της παρουσίας του στο συνέδριο του Ιδρύματος Αμπροσέτι στην Ιταλία το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε την μεγάλη στροφή που έχει επιδιώξει τους τελευταίους μήνες: η Ευρώπη δεν πρέπει πλέον να φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το επιστέγασμα της πλέον πρόσφατης παρουσίας του κ. Τσίπρα σε ένα διεθνές φόρουμ […] Σήμερα ο κ. Τσίπρας είναι επίσημος συνομιλητής της ευρωπαϊκής ελίτ, και το μόνο που διαπιστώνεται είναι μία τάση αντιπαράθεσης για την ορθότητα ή μη της ακολουθούμενης πολιτικής. Αντίστοιχο κλίμα διαπιστώνεται και στους χώρους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όπου οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζονται ως εκφραστές μίας απειλής, αλλά επιδιώκουν να κτίσουν το προφίλ μίας νέας ευρωπαϊκής αριστεράς. Στην περίπτωση δε του πρόσφατου Συνεδρίου στο Κόμο, όπου παρέστη ο κ. Τσίπρας, η ιδιαιτερότητα έχει μάλλον περισσότερη σημασία. Συγκεντρωμένοι εκεί ήταν πολλοί από τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ελίτ, αλλά κατά κύριο λόγο δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ιταλίας, σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο: οι Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα. […] Σύμφωνα με κάποιες πηγές και παρόλο που οι δύο άνδρες κινούνται σε διαφορετικό πολιτικό χώρο, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, δεν παρακολουθεί αδιάφορος τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Κάποιοι μάλιστα αφήνουν να διαρρεύσει, ότι σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να κερδίσει εκλογές στην Ελλάδα και σχηματίσει κυβέρνηση, ο κ. Ρέντσι θα επιδιώξει με κάθε τρόπο να αξιοποιήσει την ευκαιρία ώστε να επιχειρηματολογήσει υπέρ μίας στροφής στην ακολουθούμενη πολιτική στην Ένωση» (Α. Κωβαίος, Το Βήμα).
Συνέχεια
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ΗΠΑ, ΔΝΤ, Κομισιόν αλλά και το γερμανικό κράτος «τρέχουν» τις διαδικασίες, ώστε να κλείσει ένα ακόμη
«επεισόδιο» της λεγόμενης ελληνικής κρίσης. Δεν πρόκειται, όμως, για μια βιασύνη που αφήνει το παραμικρό περιθώριο να σκεφτεί κάποιος ότι πρόκειται για ένα «κλείσιμο», που χαρακτηρίζεται από οποιαδήποτε διάθεση ή τάση έστω και υποτυπώδους υποχωρητικότητας ή αναγνώρισης της ανάγκης να ανακουφιστούν τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα ή ομάδες.
Διαψεύδοντας όσους κακοπροαίρετους λέγανε πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι έτοιμη, μετά την παράταση του δεύτερου μνημονίου στις 20 Φεβρουαρίου, να υπογράψει και τρίτο μνημόνιο, ο Τσίπρας ανακοίνωσε δημοψήφισμα, προκειμένου, όλοι μαζί, «να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο (σσ. των δανειστών) με βάση την κυρίαρχη βούληση του ελληνικού λαού». Ταυτόχρονα, την κορυφαία αυτή στιγμή «αξιοπρέπειας και αντίστασης», δήλωνε πως θα αιτηθεί «από τους ηγέτες της ΕΕ και τους θεσμούς ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος, προκειμένου ο ελληνικός λαός να αποφασίσει ελεύθερος από πιέσεις και εκβιασμούς» αν θα απορρίψει ή θα εγκρίνει το τελεσίγραφό τους…
Η παράταση δεν δόθηκε, και έτσι, με πρωτοβουλία των θεσμών-δανειστών, η περιλάλητη «έξοδος από τα μνημόνια» έγινε επιτέλους πραγματικότητα, έστω και για λίγες μέρες, αφού και ο Τσίπρας δηλώνει έτοιμος να κλείσει νέα συμφωνία (δηλ. τρίτο μνημόνιο) την επομένη του δημοψηφίσματος (…ίδωμεν). Μια μέρα μετά τη λήξη του προγράμματος και ερωτηθείς για το «ελληνικό ζήτημα», ο αρχι-κομισάριος Γιούνκερ, με αρκετή δόση σαρκασμού και ειρωνείας, κάθιδρος και …τρομοκρατημένος από τις εξελίξεις, σκούπισε το μέτωπό του, παραπονέθηκε για τη θερμοκρασία της αίθουσας όπου έδινε συνέντευξη και δήλωσε ότι δεν είναι η Ελλάδα το σημερινό του ζήτημα. Στο μεταξύ, απ’ ευθείας ανταποκρίσεις από μπακάλικα και super market έδειχναν ανθρώπους να γεμίζουν καρότσια με όσπρια και μακαρόνια, από το φόβο μήπως και εξαντληθούν (ή ίσως πάλι για να προλάβουν την αύξηση του ΦΠΑ που πρότεινε η κυβέρνηση…)
Anarchy press gr 