«Τους δε νόμους τοις αραχνίοις ομοίους· και γαρ εκείνα, εάν μεν εμπέση τι κούφον και ασθενές, στέγειν· εάν δε μείζον, διακόψαν οίχεσθαι».
«Οι νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης: αν πέσει πάνω του κάτι ελαφρό και αδύναμο, το συγκρατεί· αν όμως πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο, σκίζει τον ιστό και φεύγει».
Σόλων Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης και φιλόσοφος (630-560 π.χ.)
Η πρόταση της εισαγγελέως Μαρίας- Ελένης Νικολάου που αθωώνει τον παιδόφιλο, παιδοβιαστή και μαστροπό Ηλία Μίχο από τις κατηγορίες του βιασμού και της μαστροπείας, δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια του Κράτους να καλύψει σε ανώτατο βαθμό, τους ανθρώπους της Τάξης του. Το μόνο που δεν ισχυρίστηκε η εισαγγελέας ήταν πως ο Μίχος είναι ένα θύμα του έρωτα και έκανε μερικές «τρέλες». Η αθλιότητα όμως δεν είναι αποκλειστικό της γνώρισμα!
Μήνες τώρα δημοσιογράφοι, πολιτικοί, υπουργοί, δημοσιολογούντες και ανώνυμα φερέφωνα στα κοινωνικά δίκτυα έχτιζαν το τείχος προστασίας του κομματάρχη της ΝΔ Μίχου και αυτό όχι γιατί ενδιαφέρονταν για τον ελεεινό βαστάζο τους, που δεν έχανε ευκαιρία στο παρελθόν να φωτογραφίζεται με πλήθος κυβερνητικών στελεχών και δημοσιογράφων, αλλά γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να προστατευτούν και αυτοί οι ίδιοι αλλά και διάφοροι όμοιοι τους.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Μίχος αναρτούσε φωτογραφίες με ιερείς και πολιτικά πρόσωπα, αλλά και βίντεο με τον ίδιο σε εκδηλώσεις στελεχών της Ν.Δ., όπως ο Θάνος Πλεύρης, ο τέως περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Επί κυβέρνησης Σαμαρά, μάλιστα ο ίδιος προμηθεύει μέσω του καταστήματός του είδη καθαριότητας το υπουργείο Υγείας, ενώ αργότερα κάνει «μικροδουλειές» και με την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, ενώ διατηρεί στενές σχέσεις με το αστυνομικό τμήμα Κολωνού, αλλά και με την εκκλησία αφού διατελεί εκκλησιαστικός επίτροπος.
Θα σημειώσουμε επίσης ότι άξια στάθηκε στο πλευρό της εισαγγελέως και η δικηγόρος ενός εκ των λοιπών κατηγορουμένων ονόματι Βάσω Πανταζή (δικηγόρος του Κασιδιάρη, του Κορκονέα, αλλά και του αστυνομικού- μαστροπού στην υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης, Δημήτρη Μπουγιούκου) η οποία ανέφερε ότι με βάση το νέο ποινικό κώδικα που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβερνητική πλειοψηφία ανήλικος από την ηλικία των 10 ετών έχει ποινικό καταλογισμό, αν τελέσει κάποιο αδίκημα προσθέτοντας πως «η μικρή είχε επιλέξει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και να βιοπορίζεται έτσι».
Μέσα σ’ όλο αυτό τον ζοφερό σκηνικό δεν γίνεται να ξεχάσουμε και τις απειλές, που είχε δεχτεί το παιδί στο σπίτι του από «διαρρήκτες», καθώς η υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου είχε γνωστοποιήσει την διεύθυνση και το σχολείο του 12χρονου παιδιού κατά την διάρκεια ομιλίας της στη Βουλή, ενώ υποτίθεται πως βρισκόταν υπό καθεστώς προστασίας.
Το πραγματικό και μοναδικό τείχος προστασίας ήταν εκείνο, που χτίστηκε μεθοδικά για λογαριασμό του Μίχου και όσων ακόμη έπρεπε να μείνουν στην αφάνεια. Ανεξάρτητα με το τελικό αποτέλεσμα της δίκης, είναι προφανές ότι η εισαγγελέας Μαρία- Ελένη Νικολάου επιβεβαίωσε ότι οι συμφωνίες θα τηρηθούν. Εφόσον ο Μίχος κράτησε το στόμα του κλειστό, η κρατική κάλυψη μετά την πρόταση της εισαγγελέα είναι δεδομένη, είτε ο Μίχος μείνει ακόμα λίγο στη φυλακή είτε αυτός ελευθερωθεί.
Σύμφωνα με την Χριστίνα Αντωνοπούλου καθηγήτρια ψυχολογίας και δικαστική εμπειρογνώμονας, η οποία και παρακολουθεί την δίκη είναι έκδηλη η προσπάθεια συγκάλυψης ώστε να προστατευθεί ο Μίχος και να μετατραπεί σε θύμα: «ο κ. Μίχος είναι ήρωας έχει αναλάβει να καλύψει τους αφανείς […] τα βαριά ονόματα είναι στο απυρόβλητο. Η σιωπή δεν κάλυψε το θύμα. Άτομα υψηλά ιστάμενα στην κυβέρνηση είπαν το όνομα είπαν τον τόπο κατοικίας […] δεν τους ενδιέφερε ένα παιδί θα καταστρέψουμε σε σχέση με τα ονόματα, τι είναι ένα παιδί και στο τέλος με το παιδί προσθέσαμε και την μάνα […] ο Μίχος είχε και την καλύτερη αν θέλετε συμπεριφορά στις φυλακές στα Γρεβενά κύριος προστασία από παντού […] βεβαίως θα πέσει στα μαλακά […] στο τέλος θα βγει ως εραστής του παιδιού […] για κάποια στιγμή νομίσαμε ότι η κοινωνία θα βάλει αυτά τα τέρατα στην άκρη, αλλά δυστυχώς μια κοινωνία που συγκαλύπτει […] μια κατάσταση πρωτόγνωρη και θλιβερή».
Θα θυμίσουμε, ακόμη, τις δηλώσεις του δικηγόρου Βασίλη Νουλέζα, ο οποίος υποστήριξε ότι ο Ηλίας Μίχος τον διαβεβαίωσε ότι θα «μιλήσει ανοιχτά» στην ανακρίτρια: «Η γυναίκα του δεν του συμπαρίσταται γιατί είναι τρομοκρατημένη. Ο κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι θα αποκαλύψει στοιχεία και ονόματα και αυτό θα συμπαρασύρει πολλούς υψηλά ιστάμενους που τον έχουν επιλέξει ως εξιλαστήριο θύμα».
Θεωρούμε, λοιπόν, πως ακόμα και αν υπάρξει καταδικαστική απόφαση οι συνέπειες της θα διαρκέσουν το λιγότερο δυνατό και ο Μίχος θα απολαύσει όλα τα οφέλη μιας «ευνοούμενης» κράτησης, η οποία θα είναι μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας.
Ασφαλώς και δεν θεωρούμε πως υπάρχουν διαβαθμίσεις σε «καλούς» και «κακούς» εισαγγελείς, αφού η δουλειά όλων τους είναι να προστατεύουν την Τάξη και το Κράτος, αλλά αναμφίβολα ορισμένοι αναλαμβάνουν «ειδικές αποστολές». Η συγκεκριμένη εισαγγελέας λόγου χάριν στο παρελθόν είχε αφαιρέσει την επιμέλεια του παιδιού του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλας Ρούπα, αρνούμενη να την δώσει σε συγγενείς του και είχε διατάξει να το ανήλικο παιδί να φυλάσσεται φρουρούμενο στην παιδοψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία, απαγορεύοντας την επαφή του με συγγενικά του πρόσωπα.
Είναι προφανές πως ο παιδοβιαστής προαγωγός Μίχος, μέλος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας μέχρι την σύλληψή του (που επιμελώς τα ΜΜΕ το κρύβουν) και με αρκετές αρμοδιότητες στον Κολωνό που αφορούσαν στην προώθηση μελλοντικών βουλευτών, κρατάει αρκετούς «υψηλά» ιστάμενους και περιμένει από αυτούς να βάλουν «πλάτη» και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως οι κατηγορούμενοι είναι τελικά 24 «άσημοι» ενώ αρχικά από την δικογραφία αναφέρονταν ότι πάνω από 200 άτομα είχαν έρθει σε επαφή με τον Μίχο.
Όπως και με την περίπτωση του Λιγνάδη, όπου κανείς από τις υψηλές του γνωριμίες δεν γνώριζε τις αρρωστημένες του πράξεις, ενώ ήταν διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, έτσι και εδώ ουδείς γνώριζε τον «άσημο» Μίχο και τις δραστηριότητες του ως βιαστή- νταβατζή ενός 12 χρονου παιδιού και ας ήταν από τους πρωτοκλασάτους στην κομματική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας στον Κολωνό.
Αηδιάζουμε με την λέξη δικαιοσύνη και θλιβόμαστε με όσους ακόμα πιστεύουν ότι αυτή εκπορεύεται από το δικαστικό σύστημα και τους νόμους τους κράτους. Θλιβόμαστε με όσους ζητούν εισαγγελείς και επικαλούνται το Σύνταγμα και τους νόμους για να δικαιωθούν, ενώ η ιστορία έχει δείξει πως όλοι οι θεσμοί κατασκευάστηκαν από εξουσίες και είναι χρήσιμα εργαλεία στα χέρια των εξουσιαστών. Όλες αυτές οι θεσμίσεις είναι για την διασφάλιση και την ενίσχυση της εξουσίας, ερμηνεύονται, «ακυρώνονται» και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν.
Σε αυτή την ιδιότυπη νομική γλώσσα του ψεύδους, ένας νταβατζής ενός 12 χρονου παιδιού πλένεται και αθωώνεται με τις λέξεις «διευκόλυνση ανηλίκου στο να εκδίδεται».
Όσο για την θλιβερή κουστωδία όλων εκείνων των δημοσιολογούντων, θεσμικών και μη, που ζητούν να αφήσουμε την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να αποφασίσει, πρόκειται για τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, που επαναλαμβάνουν μονότονα τα περί «ανομίας» και «ατιμωρησίας», που μαστίζουν την κοινωνία και ζητούν περισσότερη καταστολή και αυστηροποίηση των ποινών και εγκλεισμό ακόμα και για πλημμελήματα.
Ούτε σεβαστήκαμε ποτέ ούτε θα σεβαστούμε την «δικαιοσύνη» τους. Ήταν και παραμένει ο καθρέπτης των κρατικών εγκλημάτων και τίποτα περισσότερο.
Ελευθερόκοκκος
Anarchy press gr 