Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Αν και ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις είναι λίγο πολύ γνωστός, εν τούτοις περνά απαρατήρητος ως προς τον αντίκτυπο που έχει στον κοινωνικό χώρο.
Από τους υποστηρικτές των συνελεύσεων γίνεται λόγος για την ψηφοφορία, με τέτοιο τρόπο ώστε να εμφανίζεται σαν μια ανώδυνη και ωφέλιμη διαδικασία. Εντάσσεται μάλιστα σε έναν από τους τρόπους άσκησης της άμεσης δημοκρατίας, η οποία εμφανίζεται σαν συστατικό της αναρχίας (sic erat scriptum!). Έχουμε αναφερθεί σε άλλα κείμενά μας στο θέμα της άμεσης δημοκρατίας και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε. Απλά και ξεκάθαρα θυμίζουμε, πως η άμεση δημοκρατία δεν έχει σχέση με την αναρχία και τις διεργασίες που κατατείνουν στην ολική απελευθέρωση.
Θεωρείται, λοιπόν, η ψηφοφορία που γίνεται στις συνελεύσεις ως η πεμπτουσία του τρόπου με τον οποίο «οι πολίτες συμμετέχουν στα κοινά». Οι ψηφοφορίες, μολονότι καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα μπορούν να γίνονται με διαφορετικό τρόπο. όπως: δια βοής, δι’ ανατάσεως των χειρών, δηλαδή με υψωμένο το χέρι και με την κάλπη.
Σε όλες τις περιπτώσεις η πλειοψηφία είναι αυτή που επιβάλλει την γνώμη της και η απόφαση αφορά αυτήν και όχι την μειοψηφία. Εδώ –όπως και σε κάθε είδους αποφάσεις που λαμβάνονται με αυτό τον τρόπο– ισχύει το ερώτημα: Από πού κι ως που η γνώμη της πλειοψηφίας είναι σωστή; Η ορθότητα ή το δίκαιο μιας γνώμης ή άποψης δεν καθορίζεται σε καμία περίπτωση από τον αριθμό αυτών που την υποστηρίζουν. Απλά αυτοί είναι πιο πολλοί και συνεπώς η γνώμη τους περιβάλλεται από την ισχύ που έχουν ή μπορούν να αποκτήσουν, τόσο λόγω του αριθμού τους όσο και από εξωτερικούς (σε άλλες περιπτώσεις) παράγοντες, που τους ενισχύουν. Συνέχεια →
Τι είναι μια συνέλευση;
Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε πως η συνέλευση είναι μια παλιά συνταγή. Γίνεται το εργαλείο (εθνοσυνέλευση) για την συγκρότηση θεσμών και μηχανισμών, όπως αυτοί που προκύψαν μετά την Γαλλική Επανάσταση και -για να αναφερθούμε στα δικά μας- για την συγκρότηση κράτους στον ελλαδικό χώρο μετά την επανάσταση του 1821, όπως και για την διευθέτηση της διαχείρισης των συμφερόντων της κυριαρχίας για περισσότερο από έναν αιώνα (κατάργηση και επαναφορά της βασιλείας ή καθιέρωση Συνταγμάτων). Η ονομασία Εθνοσυνέλευση ή Συντακτική συνέλευση προσδίδει και το ανάλογο κύρος για την αποδοχή των ψηφισμάτων (νομοθετημάτων) που θα εκδώσει ή θα επικυρώσει. Η χρήση τους γίνεται σε σημεία καμπής για την πορεία της εξουσίας και της κυριαρχίας γενικότερα.
Αυτές οι συνελεύσεις ήσαν ανέκαθεν εργαλεία για την εδραίωση των εξουσιαστικών συμφερόντων.
Τι έχουμε, όμως, να πούμε σε σχέση με αυτό που ονομάζεται λαϊκή συνέλευση;
Θα πρέπει να διευκρινιστεί πως για την καλύτερη κατανόηση του θέματος χρειάζεται να γίνει μια προσπάθεια ώστε να αναζητηθούν οι όροι που το αναδεικνύουν. Συνέχεια →
Ο ορισμός
Αρχικά χρειάζεται να γίνει κάποια διερεύνηση σχετικά με την προέλευση και την σημασία που υπάρχει ή που αποδίδεται με τη χρήση του όρου συνέλευση.
Η συνηθέστερη και πλέον γνωστή διατύπωση αυτού του όρου τον συνδέει με την εκ των προτέρων καθορισμένη συγκέντρωση εργαζομένων, μελών συλλόγων, κομμάτων, σωματείων κ.λπ. Δεν συνδέεται με την σύσκεψη, ούτε με κάποια συζήτηση παρ’ ότι και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει συγκέντρωση ενός αριθμού ατόμων. Εν τούτοις, κάθε συγκέντρωση ενός ορισμένου αριθμού ατόμων μπορεί να συστήσει μία συνέλευση. Συνεπώς ο όρος είναι ευρύς αλλά και συσταλτικός, χωρά δηλαδή συσταλτική ή διασταλτική ερμηνεία και αποκτά χαρακτηριστικά που ορίζονται είτε εκ των προτέρων (π.χ. σωματείο), είτε κατά την πραγματοποίηση μιας συγκέντρωσης.
Στην πολιτική ορολογία η συνέλευση ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με την βουλή, το νομοθετικό σώμα που συνέρχεται και αποφασίζει με προσδιορισμένες πλειοψηφικές διαδικασίες και σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η λέξη προέρχεται από το συνελεύσομαι, μέλλοντα του ρήματος συνέρχομαι (που σημαίνει έρχομαι ή πηγαίνω μαζί με άλλους σε ένα και το αυτό μέρος. Η αναφορά της λέξης βρίσκεται στον Ηρόδοτο, τον Ευριπίδη και τον Θουκυδίδη. Παρ’ ότι, λοιπόν, υπάρχει η ρηματική διατύπωση σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, το παράγωγο συνέλευση εμφανίζεται ως διατύπωση κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και χρησιμοποιείται τόσο για πρόσωπα όσο και για πράγματα. Στα πράγματα χρησιμοποιείται για να αποδώσει συνδυασμό, ένωση, συναγωγή, τοποθέτηση ομάδας πραγμάτων. Συνέχεια →
Η συνέλευση για ανοιχτό πολυτεχνείο, προχώρησε σε κατάληψη του ΕΜΠ καταγγέλει την κρατική βία, τις συλλήψεις και τις προσαγωγές σε Εξάρχεια και Κερατσίνι, απαιτεί την άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων και συλληφθέντων και καλεί κάθε αντιστεκόμενο αύριο στις 1.30 στα Προπύλαια
Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Anarchy press gr 