Μια τυχαία «κλοπή» με πολύ νόημα, μέρες που είναι…

Μια πολύ «τυχαία» με πολύ νόημα αλλά και σκεφτικό κλοπή δύο φορητών υπολογιστών και μαζί ενός τεραστίου αρχείου βίντεο  εντεταλμένων καταστροφών κοινωνικών και αρχαιολογικών χώρων από το κράτος, τα τσιράκια του, και τους αφέντες του, που περιελάμβανε και παράλληλες παλιές αγαπημένες οικογενειακές στιγμές, συνέβη το μεσημέρι του Σαββάτου 10 Απριλίου, σε σπίτι κοινωνικών αγωνιστών και στη φάση υπερδραστήριας έρευνας για «γιάφκες» και κάλυψης με αυτό τον τρόπο των όποιων συμφωνιών για κοινωνικό έλεγχο και καταστολή,

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944: Μια μεθοδευμένη Σφαγή

Τα γεγονότα το Δεκέμβρη του 1944 αποτελούν την πλέον αιματοβαμμένη στιγμή της μετα-απελευθερωτικής Αθήνας, αν λάβουμε υπ’ όψη το περιορισμένο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε και την ένταση με την οποία εκδηλώθηκε.

Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «κόκκινο», εμπνευσμένοι, ίσως, από το αίμα που χύθηκε ή για να του δώσουν έντονη κομμουνιστική απόχρωση.

Άλλοι τον ονομάτισαν «Μεγάλο», θεωρώντας ενδεχομένως πως οι 17.000 νεκροί και τραυματίες μιας σφαγής είναι μεγαλείο. Το ζήτημα που τίθεται είναι: για ποιους;

Ορισμένοι το είπαν επανάσταση. Ξέχασαν, όμως, πως μια επανάσταση που έχει σκοπό την ανατροπή μιας κατάστασης για την επιβολή
μιας άλλης παρόμοιας ή και χειρότερης, δεν σημαίνει τίποτα. Γιατί η επανάσταση είναι μέσο κι όχι σκοπός.