Τα «μέταλλα» που δεν σκουριάζουν και το εναλλακτικό βασίλειον του Θερμαϊκού

Πες μου πες μου Αντονιόνι
το πεπρωμένο εκείνων των παιδιών
που γεννηθήκαν και θα γεννιούνται
κάτω από τον αστερισμό των σκουπιδιών,
κάτω από το μαγνητισμό των απορριμμάτων
Ποιο το περιεχόμενο των ποιημάτων,
η αγάπη τους για την Ωραία
ή για το Τέρας;

Λένα Πλάτωνος, Σκουπίδια πέραν της ατμόσφαιρας

Όχι, ο κύριος εξ αριστερών του συμπαθούς μακρυμάλλη νεανία δεν είναι κάποιος ξεχασμένος καταληψίας της περιβόητης Κommune 1, που μεσουράνησε στο Βερολίνο των 60’s. Δεν είναι καν ένας γερο-χίπστερ, που παίζει γυμνόστηθος κορύνες στα φανάρια της Ευαγγελίστριας. Ο Γιάννης θεωρείται πλέον κάτι σαν όσιος για τους έχοντες στην πόλη επιχειρήσεις εστίασης και δη εναλλακτικής. Μέχρι και εικόνισμα σκέπτονται να του κάνουν. Δεν είναι βέβαια κρυπτόν πως οι «οξύτατες» σχέσεις του με τον καλόγνωμο Άνθιμο έχουν περάσει προ πολλού. Οι δυο τους πλέον, ως πράοι «υπηρέτες» του κοινού καλού, κατανοούν το αναγκαίον της συνύπαρξης πατρίδος-θρησκείας-οικογένειας και gay-pride πολιτισμού (τουλάχιστον επί του παρόντος) για το προχώρημα των εν Θεσσαλονίκη εξουσιαστικών σχεδιασμών.