Μέσα στην αναμπουμπούλα των ημερών, και ενώ τα σενάρια περί επικείμενης χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους αλληλοδιαδέχονται τις «ανάσες» στήριξης είτε μέσω ενός τσουχτερού δανεισμού είτε μέσω των κατάλληλων δηλώσεων οικονομολόγων διεθνούς κύρους, κυβερνητικών στελεχών, –κυρίως του γαλλογερμανικού λεγόμενου άξονα–, είτε δημοσιογράφων μεγάλων ξένων εφημερίδων, κάποιες «λεπτομέρειες» περνούν στα ψιλά των εφημερίδων.
Για να δούμε, όμως, περί τίνος πρόκειται στην προκειμένη περίπτωση.
Την ίδια στιγμή που ανακοινώνεται με το πρόσφατο πρωθυπουργικό διάγγελμα εκτός των άλλων η αύξηση των ορίων ηλικίας για την συνταξιοδότηση, διορίζονται πέντε ξένοι εμπειρογνώμονες για να επεξεργαστούν προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας της κυβέρνησης! Διευκρινίζεται μάλιστα ότι θα τους συντονίζει ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης.
Ενώ, λοιπόν, ο Παπανδρέου μιλάει για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης του ελληνικού κράτους, αναθέτει επίσημα συγκεκριμένες και σοβαρές κυβερνητικές αρμοδιότητες σε πρόσωπα όπως: ο Jeoff Mulgan, τέως επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργικού γραφείο του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Leif Pagrotsky, βουλευτής και πρώην υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου του σουηδικού κράτους, ο Roger Willkins που έχει διατελέσει γενικός γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της κυβέρνησης της Αυστραλίας και ειδικός σύμβουλος του Αυστραλού πρωθυπουργού Kevin Rudd, ο Richard Parker, λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και τέλος ο Kevin Feartherstone, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην έδρα Ελευθέριος Βενιζέλος και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE.
Εδώ, φυσικά, δεν πρόκειται γενικά και αόριστα για τεχνοκράτες που θα δώσουν τα φώτα τους περί των οικονομικών ή θα έχουν ως αποστολή την στενή επιτήρηση της προόδου του «κακού» μαθητή, που όλο κοροϊδεύει με τις «απατεωνιές» του και πρέπει επί τέλους ένας πιο σκληρός δάσκαλος να του τραβήξει το αυτί πιο δυνατά.
Μιλάμε ακόμα και για πρώην κυβερνητικά στελέχη άλλων κρατών ή ακόμα και για έναν στενό συνεργάτη Βρετανού πρωθυπουργού, που θα ασχολούνται με «δομική αναμόρφωση των υπηρεσιών του Γραφείου του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, την κατάρτιση κώδικα δεοντολογίας υπουργικού συμβουλίου, την αλλαγή κανονισμού του υπουργικού συμβουλίου» κ.λπ.
Δεν τα λέμε όλα αυτά, βέβαια, για να κηρύξουμε κανένα εθνικοανεξαρτησιακό αγώνα, αλλά για να παρατηρήσουμε ότι η «στήριξη» και τα «καλά» λόγια για το σταθεροποιητικό πρόγραμμα έρχεται, αφού ολοφάνερα έχουν οριστεί νέοι σκληρότεροι όροι επιβολής, ενώ δοκιμάζονται ταυτόχρονα μοντέλα διακυβέρνησης για τους «αδύναμους κρίκους» της Ε.Ε. που έρχονται από το παρελθόν αλλά και από το …μέλλον.
Θα ρωτήσει κανείς και ποια διαφορά θα υπάρχει εάν στο μέλλον θα έχουμε γερμανό υπουργό εργασίας λόγου χάρη; Για εμάς καμία.
Το ζήτημα, λοιπόν, που διακυβεύεται για μιαν ακόμη φορά δεν είναι αποκλειστικά οικονομικής υφής. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι πάσης φύσεως αριστεροί συνδιαχειριστές των κρατικών υποθέσεων που εννοείται δεν πρόκειται να καλέσουν σε κανενός είδους ανένδοτο αγώνα για τα ιερά και τα όσια που επικαλούνται μέχρι πρότινος.
Κατά τα άλλα ο κόσμος θα πρέπει να σκύψει το κεφάλι, να δεχθεί τον νέο ζυγό που του επιβάλλουν και να πειστεί ότι εάν δεν κάνει κάτι τέτοιο «η χώρα μας θα πέσει από τον γκρεμό», όπως απειλεί, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Εμείς πάντως θα θέλαμε πολύ να παρακολουθήσουμε κάτι τέτοιο. Φθάνει να είναι ψηλός ο γκρεμός ώστε να αξίζει ο κόπος…
Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών
Όπως είναι γνωστόν και αναμφισβήτητο γεγονός, καθ’ ότι η ιστορία διδάσκει, ευκολότερο είναι να αναγνωριστεί ένας μέγας πολιτικός ανήρ μετά θάνατον παρά στις μέρες του. Το ποτήριον τούτο το πικρό έχουν δοκιμάσει ουκ ολίγοι φωστήρες της πολιτικής. Γιατί; Μα γιατί ο λαουτζίκος είναι αχάριστος, απαίδευτος, αμνήμων. Άγεται και σύρεται, ενθουσιάζεται εύκολα, παθιάζεται χάνοντας το μέτρο και ύστερα γεμίζει απαισιοδοξία και επιδεικνύει αγνωμοσύνη για όλους εκείνους που πριν λίγο ψήφιζε και επευφημούσε.
Anarchy press gr 