«Η διαφθορά είναι τόσον γενική και έχει τόσο βαθιές ρίζες,
που σε κάνει να σαστίζεις».
Δ. Σολωμός
De minimis non curat praetor. Ο πραίτορας δεν ασχολείται με μικροπράγματα.
Η πρόσφατη υπόθεση διαφθοράς στη ΔΟΥ Χαλκίδας και οι διαστάσεις που έλαβε, δημοσιογραφικά, σε τοπικό και όχι μόνο επίπεδο, αποτελεί μια καλή αφορμή για να εξετάσουμε ορισμένα ζητήματα που προκύπτουν και στην συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά κυρίως στη βάση που λειτουργεί το φορολογικό-εισπρακτικό σύστημα από το Κράτος. Απερίφραστα «όλοι ήξεραν» και ξέρουν στο πανελλήνιο την έκταση της διαφθοράς που «μαστίζει» τη Δημόσια Διοίκηση, από την κορφή μέχρι τα νύχια. Αποτελεί, όμως, η συγκεκριμένη κατάσταση μια «μάστιγα» που αφορά παράπλευρες και μη αποδεκτές συμπεριφορές δημοσίων υπαλλήλων του Κράτους και όσους συναλλάσσονται με αυτό ή είναι ένα δομικό στοιχείο της ιδρύσεώς του και μάλιστα βασικό; Ασφαλώς και είμαστε βαθιά πεπεισμένοι ότι η χαρακτηριζόμενη ως διαφθορά αποτελεί δομικό συστατικό της λειτουργίας. Και βεβαίως, δεν αναφερόμαστε απλά στην εκδοχή του ελληνικού Κράτους που κάποιος αφελώς μπορεί να χαρακτηρίσει «οθωμανικό κατάλοιπο» το οποίο κουβαλάει ανατολικές συμπεριφορές με μπαξίσια και άλλα τινά, αλλά στη δομή και λειτουργία κάθε σύγχρονου νεωτερικού Κράτους που συναντάμε παντού. Δεν αποτελεί ελληνική πατέντα και ασφαλώς εκφράσεις του τύπου «μόνο εδώ συμβαίνουν» δεν ισχύουν στο ελάχιστο. Είναι μια πολύ προσεκτικά κατασκευασμένη εικόνα που έχουν δημιουργήσει και αναπαράξει τα μμε για διάφορες συμπεριφορές και καταστάσεις που ξεδιπλώνονται καθημερινά γύρω μας. Είναι εκείνη η εικόνα που θέλει να μας πείσει, ότι εδώ υπάρχουν για τους χ-ψ λόγους τα κακώς κείμενα και ότι στη σύγχρονη Δύση όλα είναι οργανωμένα σωστά και τέτοιες συμπεριφορές είναι … σχεδόν ανύπαρκτες. Ύπνος βαθύς που παίρνει τα παιδιά…
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έγινε ευρέως γνωστό, ότι μερικές χιλιάδες λομπίστες κατοικοεδρεύουν στις Βρυξέλλες ώστε να μπορούν να επηρεάζουν και να παρεμβαίνουν στην οικονομική ευρωπαϊκή πολιτική. Τα κονδύλια είναι πολλά, όπως αυτά διαμορφώνονται από τη φορολόγηση των κορόιδων, από τα οποία για ακόμη μια φορά ζητούν τη ψήφο τους. Να θυμίσουμε το σκάνδαλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του προέδρου Ζακ Σαντέρ το 1999, όπου αναγκάστηκε να παραιτηθεί όλη η Επιτροπή υπό την πίεση των σκανδάλων που είχαν ξεσκεπαστεί. Συγκεκριμένα πορίσματα στοχοποιούσαν δέκα από τους δεκαεννέα επιτρόπους για σκάνδαλα. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2006, μια τυχαία δειγματοληπτική έρευνα σε 160 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου από τον Ρόμπερτ Γκάλβιν, στέλεχος της Εσωτερικής Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., κατέδειξε τέτοια έκταση διαφθοράς που η ομερτά της συμμορίας με τα αρχικά ΕΕ δεν τη δημοσιοποίησε ποτέ. Κάθε Κράτος αποτελεί και μια εγκληματική οργάνωση και η ένωση αυτών τη συμμορία τους. Και όπως το Κράτος φέρει τη νόμιμη βία, αντίστοιχα φέρει και τη νόμιμη οργάνωση του εγκλήματος. Με τους θύτες, τους «μπράβους» και τα τσιράκια τους.
Το δεύτερο μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των ευρωπαϊκών θεσμών ήταν εκείνο της Εύας Καϊλή, μίας εκ των 14 αντιπροέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία κατηγορήθηκε μαζί με άλλους για εγκληματική οργάνωση, διαφθορά και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Και εκείνη πιάστηκε με τη «γίδα στη πλάτη», όπως και η διευθύντρια της ΔΟΥ Χαλκίδας…
Το 2011 οδηγήθηκε για τρία χρόνια στη φυλακή ο πρώην ευρωβουλευτής και πρώην υπουργός της Αυστρίας Έρνστ Στράσερ, ο οποίος επηρέαζε, με το αζημείωτο, τη σύνταξη της κοινοτικής νομοθεσίας υπέρ επιχειρήσεων οι οποίες τον «λάδωναν» με 100.000 ευρώ ετησίως.
Το 2017 ανέκυψε το σκάνδαλο Laundromat, όταν απαγγέλθηκαν κατηγορίες για δωροδοκία στον Λούκα Βολοντέ, επικεφαλής στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και ο οποίος εμπλεκόταν σε αποδοχή εξαγοράς επιρροής από το κράτος του Αζερμπαϊτζάν με «ξέπλυμα» 2,9 δισ. δολάρια.
Επιπλέον, το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους (2024), διεθνής έρευνα για τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εντόπισε 45 περιπτώσεις διαφθοράς, εκ των οποίων οι 16 αφορούσαν περιπτώσεις δωροδοκίας. Χαρακτηριστικό γνώρισμα διαφόρων ερευνών που πραγματοποιούνται για τη διαφθορά σε κάθε κράτος, εντός της ΕΕ, δείχνει το ποσοστό των ερωτηθέντων να πιστεύει ότι στη δική του χώρα υπάρχει διαφθορά που αγγίζει το 68%. Αυτό συνεπάγεται ότι η πλειοψηφία των κατοίκων κάθε κράτους μέλους της ΕΕ έχει την πεποίθηση ότι η διαφθορά είναι παρούσα στο Κράτος του. Δηλαδή παντού.
Αυτά είναι μερικά από τα σκάνδαλα που έχουν γίνει γνωστά, είτε γιατί κάποιοι ήταν προκλητικά απρόσεκτοι είτε γιατί οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί το επέβαλαν. Η αποκάλυψη ενός σκανδάλου και η δημοσιογραφική του προσέγγιση πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιοι να δείχνουν την «εξαίρεση» ώστε να αποκρύπτουν τον κανόνα. Στη σκακιέρα της πολιτικής τα «στρατιωτάκια» θυσιάζονται σχετικά εύκολα, αλλά τι γίνεται όταν θα πρέπει να θυσιαστεί η «βασίλισσα»;
Ο Ηρόδοτος καταγράφει στην αρχαία Ελλάδα, το πως η οικογένεια των Αλκμεωνιδών δωροδόκησε το Μαντείο των Δελφών και την Πυθία… Ο Κλεισθένης, γόνος της οικογένειας των Αλκμεωνιδών, προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τον κατεστραμμένο Ναό του Απόλλωνα με το φημισμένο παριανό μάρμαρο. Το αντάλλαγμα; Η Πυθία να δίνει χρησμούς στους Σπαρτιάτες για να βοηθήσουν την δημοκρατική Αθήνα ενάντια στον Τύραννο Ιππία!
Μερικούς αιώνες αργότερα, όταν ο Φίλιππος, ο βασιλιάς της Μακεδονίας κατέφυγε στο ίδιο Μαντείο για να λάβει χρησμό, άκουσε τα παρακάτω λόγια: «Αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις», δηλαδή «Να μάχεσαι με αργυρές λόγχες και όλους θα τους νικήσεις» που στη μεταφορική του σημασία σημαίνει πως θα τα καταφέρεις με την βοήθεια τού χρήματος και της δωροδοκίας. Ο γιος του Αλέξανδρος, όμως, είχε άλλα προβλήματα, έχοντας ορίσει τον παιδικό του φίλο Άρπαλο, που καταγόταν από παλαιά αριστοκρατική οικογένεια της Μακεδονίας, βασικό ταμία και διαχειριστή του βασιλικού θησαυροφυλακίου από τις εκστρατείες του μακεδόνα στρατηλάτη. Εκείνος υπεξαίρεσε δυο φορές, μάλιστα, σημαντικά ποσά από το Ταμείο και κατέφυγε στα πέριξ της Αθήνας. Ο Άρπαλος, με 5.000 τάλαντα από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, οργάνωσε στρατό από έξι χιλιάδες μισθοφόρους και αγόρασε έναν μικρό στόλο από τριήρεις. Καταπλέει στην Αττική, από την Ασία που βρισκόταν και αρχίζει να δωροδοκεί πολιτικούς της αντιμακεδονικής πτέρυγας, η οποία ήταν πολύ ισχυρή, ενώ διέδιδε στην πόλη ότι ο Αλέξανδρος αντιμετώπιζε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην Περσία, με πολλούς σατράπες να έχουν εξεγερθεί εναντίον του και ήταν ευκαιρία για την Αθήνα να διεκδικήσει εκ νέου την ανεξαρτησία της. Ο στρατηγός Αντίπατρος, τοποτηρητής του Αλέξανδρου στην Μακεδονία, απαίτησε την άμεση παράδοση του Άρπαλου. Οι αντιμακεδόνες δημαγωγοί Υπερείδης και Δείναρχος υποστήριξαν τη χρησιμοποίηση των κλεμμένων χρημάτων του Άρπαλου για το καλό της Αθήνας. Ο Δημοσθένης υποστήριξε την αρπαγή των χρημάτων του Άρπαλου και την κατάθεση αυτών στην Ακρόπολη μέχρι να αποφασίσουν εάν θα τα έδιναν στον Αλέξανδρο. Ο ίδιος θα φυλακιζόταν… Όταν όμως συνελήφθη ο Άρπαλος, από τα 700 τάλαντα, που είχε κατά την είσοδο του στην πόλη, βρέθηκε να έχει μόλις 350. Ο Δημοσθένης και οι υπόλοιποι Αθηναίοι που ορίστηκαν να εκτελέσουν την απόφαση του δήμου απέκρυψαν ότι έλλειπαν τα χρήματα, ένα πολύ σημαντικό ποσό για την εποχή. Ο Άρπαλος, τι περίεργο, δραπετεύει από τις φυλακές, καταφεύγει στην Κρήτη, όπου δολοφονήθηκε από το μισθοφόρο – πρωτοπαλίκαρο του Θίμβρωνα, για να υφαρπάξει το θησαυροφυλάκιο που ακόμη είχε στην κατοχή του! Η απόδραση του Άρπαλου αποτέλεσε σκάνδαλο για τους Αθηναίους, ιδίως όταν έμαθαν για τα τάλαντα και τις δωροδοκίες. Η φιλομακεδονική παράταξη κατηγόρησε τον Δημοσθένη ότι είχε χρηματιστεί από τον Άρπαλο και εσκεμμένα είχε αποκρύψει το έλλειμμα στα χρήματα που βρέθηκαν στον Μακεδόνα αποστάτη. Ο Δημοσθένης ζήτησε να γίνει έρευνα από τον Άρειο Πάγο και οι ένοχοι να διωχθούν. Πρώτος απεδείχθη ότι είχε δωροδοκηθεί ο ίδιος με 20 τάλαντα. Εκείνος παραδέχθηκε ότι έλαβε το συγκεκριμένο ποσό, αλλά για να το καταθέσει στο ταμείο του Θεωρικού που παρουσίαζε έλλειμμα! Τελικώς καταδικάστηκε, φυλακίστηκε, απέδρασε, αυτοεξορίστηκε στην Αίγινα και ακολούθως επέστρεψε στη δημοκρατική Αθήνα, η οποία είχε σκαρφιστεί νομιμοφανείς τρόπους για να τον αποκαταστήσουν…
Κάθε ομοιότητα με το σήμερα δεν είναι συμπτωματική….
Την ίδια εποχή στην Ινδία, σε ένα σανσκριτικό κείμενο που ανακαλύφθηκε το 1905, με τίτλο Arthashastra, και συγγραφέα τον Kauṭilya, ένα βραχμάνο και υπουργό του βασιλιά Chandragupta Maurya, διερευνάται το τεράστιο φαινόμενο της διαφθοράς, το οποίο συμπερασματικά καταλήγει ότι: αυτοί που κυβερνούν πρέπει να χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να επιτύχουν τους στόχους τους…
Στη σύγχρονη μας εποχή, ο τοκογλύφος Μακρυγιάννης έγραφε: «Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το ’χουν σε δόξα, το ’χουν σε τιμή, το ’χουν σε ικανότη τους να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι έφεραν τα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας….». Ήξερε εκ των έσω το πως χτίζονται οι «προσωπικότητες»….
Κάπως έτσι, λοιπόν, και η διευθύντρια της ΔΟΥ Χαλκίδας είχε βραβευτεί προ τετραμήνου, με απόφαση των λογιστών-οικονομολόγων της Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας του ΟΕΕ σε εκδήλωση πίτας. Το βραβείο «για το σημαντικό έργο που επιτελείται στην εν λόγω Υπηρεσία» τής το παρέδωσε ο υφυπουργός Εργασίας Β. Σπανάκης, μαζί με την τοπική βουλευτή Κ. Καραμπατσώλη. Στο συγκεκριμένο γεγονός και αφότου ξέσπασε η υπόθεση των εκβιασμών, τα αντιπολιτευτικά μμε βρήκαν χώρο για να χτυπήσουν την κυβέρνηση και γενικά όλη η προσέγγιση ήταν για το θεαθήναι, χωρίς ουσία, παρά μονάχα πυροτεχνήματα που γρήγορα επαναφέρουν το σκοτάδι. Η πρώτη είδηση στη συγκεκριμένη βράβευση δεν είναι ποιος δίνει το βραβείο, αυτό είναι δευτερεύον, το ουσιαστικό είναι: οι λογιστές που αποφάσισαν να βραβεύσουν την επίορκη διευθύντρια δεν γνώριζαν τις μεθόδους που χρησιμοποιεί απέναντι σε επιχειρήσεις και φορολογούμενους; Είναι μέρα-νύχτα μες στη πιάτσα, οι πελάτες τους δέχονται συχνούς τρομοκρατικούς ελέγχους από επόπτες-ελεγκτές της ΔΟΥ και εκείνοι δεν ήξεραν; Όχι μόνο ήξεραν, αλλά επιβράβευαν τη συνεργάτιδα τους, ίσως και καθ’ υπόδειξη, της ίδιας, κάποιου τοπικού βουλευτή, κάποιου κοινού συνεργάτη; Σε τοπικό επίπεδο, όπου όλα μαθαίνονται και γίνονται γνωστά, το πλέγμα εξουσίας βουλευτή-εφοριακού-λογιστή υπάρχει και βασιλεύει. Και ακολουθεί ως μικρογραφία την μεγαλύτερη και ογκωδέστερη σχέση εξουσίας πρωθυπουργού-υπουργών με τα οικονομικά «τζάκια» της κάθε χώρας. Ο κάθε Σπανάκης μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν γνώριζε τι γινόταν στη Χαλκίδα και αυτή την πάσα υπεράσπισης τού τη δίνουν τα αντιπολιτευτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτός και όλο το υπουργικό σκυλολόι, φτιάχνοντας τοπικά πλέγματα εξουσίας με βουλευτές-περιφερειακούς και επιμελητηριακούς συμβούλους-πολιτευτές-επιχειρηματίες, προσπαθούν και εν πολλοίς το επιτυγχάνουν να φτιάξουν έναν αδιαπέραστο τοίχο, όπου η εγκληματική τους οργάνωση δρα ανενόχλητη. Αυτό είναι το πυκνό πλέγμα εξουσίας με τα στεγανά του και τους αρμούς του. Η σημερινή διευθύντρια της ΔΟΥ απλά παρέλαβε και συνέχισε κάτι που προϋπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ήταν, όμως, αυτή και οι συνεργάτες της απρόσεκτοι και εκτεθειμένοι. Και αυτά πληρώνονται και ιδίως σε προεκλογικές περιόδους. Η κυβέρνηση, θέλοντας να δείξει ότι είναι τιμωρός αυτών των συμπεριφορών και ότι το Κράτος λειτουργεί οργανωμένα και αυστηρά, προφυλάκισε τους δύο από τους επτά κατηγορούμενους για εγκληματική οργάνωση, εκβιασμούς, δωροληψία κλπ. Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία πιστεύει ότι σε λίγο καιρό «όλα θα ξεχαστούν» και το σύστημα θα δουλεύει ξανά ελεύθερο. Άλλωστε έχει φροντίσει, εξαρχής, ο δικαστής να ορίσει ότι το χρονικό διάστημα δράσης των κατηγορουμένων αφορά λίγους μήνες, παρ’ ότι υπήρχαν επιστολές-καταγγελίες από ντόπιους επιχειρηματίες σε Πρωθυπουργικό Γραφείο, Υπουργεία και Εσωτερικών Υποθέσεων από τον Νοέμβριο του 2022. Ήξεραν, λοιπόν, όλοι και εντός και εκτός! Και παρ’ όλα αυτά, τους συναντούσαν στις επισκέψεις τους στο νησί, όπως έκανε και ο Π. Μαρινάκης τον Ιανουάριο του 2023, που συναντήθηκε εκτός πολλών άλλων και με τον κατηγορούμενο υποδιευθυντή της ΔΟΥ Χαλκίδας. Ίσως ήξεραν, λοιπόν, και τη στιγμή που θα σκάσει… Η επόμενη μέρα έχει στρωθεί από προχθές. Διότι στο πλέγμα εξουσίας κομβικό και κυρίαρχο ρόλο έχουν οι «ανεξάρτητοι» δικαστές που διορίζονται από την κάθε κυβέρνηση! Και είναι αυτοί οι οποίοι έχουν απαλλάξει εφοριακούς που έχουν πιαστεί με προσημειωμένα χαρτονομίσματα (υπόθεση ΔΟΥ Κατερίνης, 2007). Δεν μας κάνει, φυσικά, εντύπωση, απλά το αναφέρουμε. Άλλοι πιστεύουν στο Κράτος και στις λειτουργίες του.
Είναι, επίσης, γεγονός ότι από την κάθε κυβέρνηση διορίζεται και ο διοικητής της ΑΑΔΕ. Ο νεοδημοκράτης διορισθείς από το ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Πιτσιλής ήταν που διόρισε την Εύη Τίλη προϊσταμενη της ΔΟΥ Χαλκίδας. Η περίπτωση του ελληνοαμερικάνου Γ. Πιτσιλή έχει ενδιαφέρον, διότι φανερώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πως οι εξουσιαστές διαχειρίζονται αποφάσεις για την πλήρωση νευραλγικών θέσεων της κρατικής Διοίκησης και πως επικοινωνούν τις αποφάσεις αυτές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διόρισε στη θέση του ΓΓ Δημοσίων Εσόδων, μετέπειτα ΑΑΔΕ, με υπερεξουσίες, έναν άνθρωπο που δεν προερχόταν από την παράταξη του αλλά έναν δηλωμένο δεξιό, τον οποίο ασφαλώς η ΝΔ διατήρησε και είναι εκείνος που, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, αποφάσισε το κλείσιμο της ΔΟΥ Χαλκίδας και τη μεταφορά αυτής στην Αττική. Πολλοί μίλησαν για μια απόφαση που έχει τιμωρητικά στοιχεία «συλλογικής ευθύνης». Εμείς θεωρούμε ότι είναι μια απόφαση που προσπαθεί να προστατεύσει το ντόπιο μαγαζάκι και αυτούς που το έλεγχαν και το ελέγχουν. Είναι μια κίνηση ανασυγκρότησης και αναδιάταξης της τοπικής νομής, έτσι ώστε μια νέα «μαφία» να εγκατασταθεί στη θέση της απρόσεκτης και άπληστης παλιάς.
Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, η επιλογή κάποιων να εργαστούν στις οικονομικές υπηρεσίες εσόδων του Κράτους, όπως είναι οι ΔΟΥ και τα τελωνεία, είναι από μόνη της προβληματική. Έχοντας καταστήσει τους εαυτούς τους εισπράκτορες του Κράτους, του κάθε «παράλογου» νόμου, της κάθε εκβιαστικής απαίτησης της Δημόσιας Διοίκησης, είναι οι υπηρέτες ενός συστήματος που μπορεί να λαμβάνει ό,τι αυτό επιθυμεί, επειδή υπάρχει η προθυμία είσπραξης αυτών από τους νόμιμους εκβιαστές του Κράτους. Είναι μια άλλη μορφή βίας, άλλωστε και ο εκβιασμός αυτό ακριβώς είναι: μια μορφή βίας, νόμιμης ή μη. Όπως οι μπάτσοι κατέχουν τη νόμιμη σωματική βία, έτσι και οι εφοριακοί-τελωνιακοί κατέχουν και διαχειρίζονται τη νόμιμη οικονομική βία για λογαριασμό του Κράτους. Άθλιοι οι «νόμιμοι» υπάλληλοι, τρισάθλιοι οι «διεφθαρμένοι»….
Άπαντες, όμως, χρήσιμοι για το εξουσιαστικό σύστημα και τις «δουλίτσες» του.
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.249, Ιούνιος 2024
Anarchy press gr 