Όπως γράφαμε το 2019 μ’ αφορμή και πάλι τις ευρωεκλογές από τότε (1980) που το ελλαδικό κράτος συνδέθηκε με την Ευρώπη, οι εξουσιαστές, οι κάθε είδους εκμεταλλευτές και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι, από την μια άκρη του πολιτικού και ιδεολογικού φάσματος μέχρι την άλλη, απέκτησαν μια θέση στο πάνθεον της ευρωπαϊκής κυριαρχίας.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
«Παροχές», «ανάπτυξη», υποσχέσεις, εμπόριο ελπίδων, αλλά και εκβιασμοί, για να έρθουν οι καιροί των «παχιών αγελάδων», και μετά «λιτότητα», «χρεωκοπία» και βούρδουλας. Δεξιοί, σοσιαλιστές, και αριστεροί κάθε είδους διαχειρίστηκαν τον λεγόμενο μετασχηματισμό του κοινωνικού χώρου μεταπολιτευτικά, μοιράστηκαν την πολιτική πίττα και άσκησαν την εξουσία από κοινού. Όποτε, μάλιστα, είχε το πάνω χέρι ο συρφετός των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών (σοσιαληστών, αριστερών, κομμουνιστών κ.λπ.) τότε συσσωρεύτηκαν τα ίδια και χειρότερα δεινά στις πλάτες των εξουσιαζόμενων.
Μήπως δεν ήταν ο Συρίζα εκείνος, που αναγνώρισε οριστικά το «χρέος», δηλαδή τον παγκόσμιο τραπεζικό εκβιασμό και έβαλε την υπογραφή του στην τελική «διευθέτηση» της «κρίσης» για λογαριασμό των υπερεθνικών συμμοριών (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ κλπ); Και όλα αυτά από «αγωνιστικό» μετερίζι. Μήπως ο «ασθενής» δεν μπήκε στο «γύψο» αυτή την φορά με αριστερή βούλα; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τα εξουσιαστικά δεσμά ισχυροποιήθηκαν, το «πρόβλημα» δήθεν επιλύθηκε για να κατασκευαστούν στην πραγματικότητα πολλαπλάσια «προβλήματα» και ο δρόμος άνοιξε για την επόμενη διαχείριση, για τον επόμενο «αναντικατάστατο μεσσία».
Και η μια «κρίση» (οικονομική) έφερε την άλλη (κλιματική) και αυτήν την επόμενη (υγειονομική) και μετά ήρθε ο πόλεμος με την παραδοσιακή του μορφή, ξανά στον ευρωπαϊκό χώρο, με διαστάσεις παγκόσμιας σύρραξης και με τις σφαγές αμάχων παλαιστίνιων εκ μέρους του Ισραηλινού κράτους, μετά την 7η Οκτωβρίου, να μην έχουν προηγούμενο.
Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε.
Όποιος ψηφίζει δεν λέει την γνώμη του, δεν αποφασίζει, δεν ακούγεται δήθεν δυνατά, αλλά ενδίδει στην εξαπάτηση της πολιτικής και των πολιτικών, των κομμάτων και των κομματιδίων, γίνεται συνένοχος για τα επερχόμενα δεινά. Πόσα άθλια ψέματα μπορεί να καταναλώσει πλέον ένας ψηφοφόρος;
Ο Μητσοτάκης ισχυρίζεται, ότι τα βάζει με τις πολυεθνικές για το ζήτημα της ακρίβειας και γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Ζητάει την ψήφο στο όνομα της «σταθερότητας», αυτή που κάποτε ονομαζόταν «ομαλότητα», ή αλλιώς Καραμανλής ή τανκς. Λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα. Ο Κασσελάκης, αφού μας πληροφόρησε για το θαύμα που πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια της βάπτισής του, συνέχισε με την επανοηματοδότηση (sic!!!) του γνωστού τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, ιδιαίτερα αποφασισμένος, όπως δήλωσε, να μην αφήσει τον Γιώργη τον Αυτιά μόνο του στην υπεράσπιση αυτών των αξεπέραστων ιδανικών. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε δηλώσει, ότι «το ΝΑΤΟ είναι μια καθαρώς αμυντική συμμαχία». Ο Κασσελάκης το σκέφτηκε περισσότερο και έδωσε καλύτερο ορισμό: «ιερή αμυντική συμμαχία» και καθ’ ότι πρόεδρος του Συριζα, μάλλον θα έχει δίκιο.
Ο εκλογικός θίασος, βέβαια, έχει αποδειχθεί βαρετός προ πολλού. Οι ιδεολογικές και παραταξιακές διαφορές είναι προ πολλού ανύπαρκτες, όσο και αν πασχίσουν ορισμένοι, όπως το ΚΚΕ (ο σεσημασμένος νεκροθάφτης των κοινωνικών αγώνων), για το αντίθετο. Το συνολικό σχέδιο της κυριαρχίας θα προχωρήσει, ανεξάρτητα από τον ή τους διαχειριστές. Το γνωρίζουμε όλοι, πολύ καλά. Μάταια, λοιπόν, τα γνωστά τσιράκια της δημοσιογραφίας προσπαθούν να τονώσουν το ενδιαφέρον, πληροφορώντας μας ότι οι «τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης» ανεβαίνουν.
Η κοινωνία τούς έχει γυρίσει την πλάτη, καθώς είναι ζήτημα αν θα προσέλθει στις κάλπες ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους, αφού οι περισσότεροι σκέφτονται το ίδιο πράγμα: Μας δουλεύουν ψιλό γαζί, οι εκλογές δεν αλλάζουν την ζωή μας. Μόνο προς το χειρότερο. Μας ζητούν να νομιμοποιήσουμε την εξάπλωση των πολέμων, να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι, να αρκεστούμε στα ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι, και να είμαστε και ευχαριστημένοι, δουλικοί, και ευγνώμονες για το κράτος, που υπόσχεται ησυχία, τάξη και ασφάλεια με σιδερένιους νόμους και καταστολή.
Δεν είναι παρά υποκριτές, θρασείς, και αδίστακτοι.
Το απέδειξαν στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών, του εγκλήματος με εκατοντάδες μετανάστες πνιγμένους στην Πύλο. Δεν ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες ζωές. Γαντζωμένοι στην εξουσία και στα προνόμια τους, αναζητούν ακολουθητές, πιστούς υπηκόους και κορόιδα.
Ε, λοιπόν, να τους θυμίσουμε για μιαν ακόμη φορά, ότι δεν είμαστε ανήμποροι χωρίς αυτούς. Προτάσσουμε την ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και την σχετίζουμε με μια συνειδητή και ολική απελευθερωτική στάση.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΜΙΚΡΑ Ή ΜΕΓΑΛΑ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΕΞΟΥΣΙΟ ΚΟΣΜΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΟΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Συσπείρωση Αναρχικών
Ιούνης 2024
Anarchy press gr 