Παιχνίδι: Από το χώμα στον πλαστικό τάπητα και από εκεί στις οθόνες

Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.

Εσύ, πόσο υψηλή ανάλυση μπορείς ν’ αντέξεις;

Στην κοινωνία της πληροφορικής κανένας δεν σκέφτεται. Προβλέπουμε ότι θα καταργηθεί το χαρτί, εκείνο όμως που καταργείται είναι η σκέψη. (Michael Crichton (συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας)

Μέσα στο επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσουν και εδώ οι νέες παιχνιδομηχανές (videogames). Μεγάλη υπόθεση για κάποιους, ακόμη και σε χρόνια δύσκολα σαν τα σημερινά. Τι κι αν λείπει ο άρτος απ’ το τραπέζι μας; Το θέαμα όμως όχι. Μπορεί η ζωή μας να υποβαθμίζεται, οι παιχνιδομηχανές μας όμως αναβαθμίζονται σε δυσθεώρητα επίπεδα.