Αναρχικοί στη Μεξικανική Επανάσταση (Librado Rivera, Μέρος Β΄)

Από την απελευθέρωσή του από τις φυλακές το Νοέμβριο του 1906 ως τα μέσα του 1907, δεν έχουν γίνει πολλά πράγματα γνωστά για τις δραστηριότητες του Librado. Αυτός ο καιρός ήταν ιδιαίτερα δύσκολος για το PLM. Ο Ricardo Flores Magon και ο Villarreal ήταν και οι δύο στην παρανομία μετά τον ανεπιτυχή ξεσηκωμό –με οργανωτή το PLM– στο Μεξικό το Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 1906 και κατά μήκος των συνόρων οι αρχές κυνηγούσαν, απεγνωσμένα μέλη του PLM και συμπαθούντες.

Παρά τα πισωγυρίσματα, ο Ricardo και ο Villarreal, τα κατάφεραν να πάνε στο Λος Άντζελες, όπου άρχισαν την παράνομη έκδοση της Revolucion ως διάδοχη εφημερίδα της Regeneracion, με τον Librado να ενώνεται μαζί τους τον Ιούνιο του 1907. Όμως, τον Αύγουστο, οι ντετέκτιβ της Υπηρεσίας Furiong, που πληρώνονταν απευθείας από τον Ντίαζ, ανακάλυψαν το κρησφύγετο τους, τους συνέλαβαν χωρίς ένταλμα και τους παρέδωσαν στην αστυνομία των ΗΠΑ. Μολονότι βρίσκονταν φυλακισμένοι στις φυλακές του Λος Άντζελες, κατάφεραν να οργανώσουν κι άλλη μια εξέγερση στο Μεξικό, που έγινε τον Ιούνιο/Ιούλιο του 1908. Γι’ αυτό –με άμεση απαίτηση των μεξικανικών αρχών– και οι τρεις κρατήθηκαν σε συνθήκες απομόνωσης για κάποιους μήνες.

Όντας περίπου δύο χρόνια στη φυλακή χωρίς δίκη, τελικά εκδόθηκαν στην Αριζόνα το Μάιο του 1909, όπου και καταδικάστηκαν σε 18 μήνες φυλάκισης για «παραβίαση των νόμων ουδετερότητας». Και οι τρεις σύντροφοι εξέτισαν την ποινή τους μαζί, πρώτα στις κακόφημες φυλακές της Yuma και στη συνέχεια στη νεόκτιστη φυλακή στη Florence. Οι συνθήκες και στις δύο φυλακές ήταν απαίσιες, όπως αναφέρει στις αναμνήσεις του ο Villarreal[1] και για κάποιο διάστημα ο Librado αρρώστησε. Εξ αιτίας ενός προβλήματος στους πνεύμονες που είχε ανακύψει κατά την παραμονή του στις μεξικανικές φυλακές και το οποίο, με τις συνθήκες που επικρατούσαν, επιδεινώθηκε, διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε αλλαγή δουλειάς. Το αποτέλεσμα ήταν να κρατηθεί σε ένα κελί απομόνωσης για αρκετές μέρες, κάτω από το έδαφος και μέσα σε απόλυτο σκοτάδι.

Αναρχικοί στη Μεξικανική Επανάσταση (Librado Rivera, Μέρος Α΄)

Από τους πολλούς συντρόφους και συνεργάτες του Ricardo Flores Magon, ο Librado Rivera ήταν σαφώς ο κοντινότερος. Η επαναστατική τους σχέση κράτησε είκοσι χρόνια, συναγωνιζόμενη αυτή των Durruti και Ascaso, και έληξε μόνο με το θάνατο του Ricardo στις φυλακές Leavenworth, όταν δολοφονήθηκε άμεσα ή έμμεσα από τις αμερικανικές αρχές. Ο Librado ήταν ιδρυτικό μέλος του Partido Liberal Mexicano (PLM) και είχε μεγάλη και θεμελιώδη συνεισφορά στον αναρχικό του προσανατολισμό. Αν και, παρ’ όλα αυτά, ο Librado έχει παραμεληθεί αρκετά με δική του ευθύνη.

Οι αναρχικοί και η Μεξικανική Επανάσταση. Praxedis G. Guerrero, 1882 – 1910 (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

«Είναι προτιμότερο να πεθαίνεις ορθός από το να ζήσεις γονατιστός»

Από αριστερά προς δεξιά, τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής του Ελευθεριακού Μεξικανικού Κόμματος, το 1906: Anselmo L. Figueroa, Praxedis G. Guerrero, Ricardo Flores Magon, Enrique Flores Magon και Librado Rivera

Μετά την κακότυχη επίθεση στην Palomas ο Πραξέντις και ο Ενρίκε Φλόρες Μαγκόν πορεύτηκαν πεζή στο Ελ Πάσο μέσω του Θιουδάδ Γκουζόναν και του Θιουδάδ Χουάρεθ. Από το Ελ Πάσο πήγαν στο Αλμπουρκέρκι του Νέο Μεξικό, όπου ο Πραξέντις έμεινε μέχρι να θεραπευθούν οι πληγές από τα τραύματά του. Καθώς ανάρρωνε, έγραψε άρθρα για το Φιλελεύθερο περιοδικό «Reform, Libertad y Justicia» του Ώστιν Τέξας, υπό τον Antonio de P. Aranjo και τον Tomas Sarabia, αλλά ο Aranjo συνελήφθη από τις αρχές των ΗΠΑ και η έκδοση ανεστάλη.

Όταν θεραπεύτηκε, έφυγε από το Αλμπουρκέρκι και πήγε στο Ντάγκλας της Αριζόνα, ενώ ο Ενρίκε Φλόρες Μαγκόν πήγε στο Σαν Φρανσίσκο. Στο Ντάγκλας ήρθε σε επαφή με τον Jesus M. Rangel και άρχισε να σχεδιάζει μια τρίτη και ευτυχώς, αυτή τη φορά, επιτυχημένη εξέγερση. Μετά το Las Vecas ο Rangel ηγήθηκε μιας οπισθοχώρησης όταν τον Αύγουστο αυτός και μια μικρή ομάδα ανταρτών του PLM έστησαν ενέδρα σε μια φάλαγγα ομοσπονδιακών (federales) στη Σιέρρα ντελ Μπούρο, Coahuila, σκοτώνοντας 20 στρατιώτες.

Το Σεπτέμβριο ο Πραξέντις πήγε στο Ελ Πάσο όπου μπόρεσε να οργανώσει περισσότερες επαναστατικές ομάδες ενώ ο Rangel πήγε στην Οκλαχόμα για να συγκεντρώσει χρήματα για το σκοπό του PLM από Μεξικανούς ανθρακωρύχους.

Οι αναρχικοί και η Μεξικανική Επανάσταση. Praxedis G. Guerrero, 1882 – 1910 (Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Ο Praxedis Gilberto Guerrero γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1882 στο Los Altos de Ibarra, στην πολιτεία Guanajuanto και ήταν ο έκτος γιος μιας πολύ πλούσιας οικογένειας τσιφλικάδων. Αφού παρακολούθησε το δημοτικό και το γυμνάσιο στο Leon, πήγε στο San Luis Potosi στις αρχές του 1900. Εκεί εργάστηκε ως χειρωνακτικός εργάτης στην Cerrceria de San Luis και αργότερα στην Fundacion de Morales πριν να επιστρέψει στο Los Altos de Ibarra μερικούς μήνες αργότερα. Την επόμενη χρονιά, ίσως και αργότερα, βοήθησε τον πατέρα του στις οικογενειακές επιχειρήσεις, κάνοντας αρκετά ταξίδια σαν αντιπρόσωπός τους στο Puebla, στην Πόλη του Μεξικό και το Laredo.