TO ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΑΝΤΙΒΙΑΣ»

Μετά τη δολοφονία των τριών (στην ουσία τεσσάρων) ανθρώπων μέσα στο κτίριο της Marfin σαν αποτέλεσμα εμπρηστικής ενέργειας, υπήρξαν διάφορες τοποθετήσεις σε συλλογικό, κυρίως, επίπεδο από γνωστές ομάδες, αλλά και από ομαδοποιήσεις φαντάσματα ή «συλλογικοποιήσεις» που έσπευσαν να τοποθετηθούν υπερασπιζόμενοι αυτούς που διέπραξαν αυτή την εγκληματική ενέργεια.

Και φυσικά, κάθε «συνήγορος» υπεράσπισης μπορεί να επινοήσει ένα σωρό δικαιολογίες, όπως ατυχία, επιπολαιότητα, «κακή στιγμή» κλπ. Δεν μπορεί, όμως, να αντιμετωπίσει την αμείλικτη πραγματικότητα των μαρτυριών τόσων και τόσων ανθρώπων και των φωτογραφιών. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν με καταλυτικό τρόπο πως και στα τρία επίμαχα συμβάντα (Bazaar, Ιανός, Marfin) τη στιγμή που έγιναν οι επιθέσεις υπήρχαν άνθρωποι μέσα που κινδύνευσαν να πεθάνουν είτε από τη φωτιά, είτε από τα σφυριά των συμμοριτών. Κι αν στις δυο προηγούμενες επιθέσεις (Bazaar, Ιανός) το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών αποφεύχθηκε χάρη στην επέμβαση συντρόφων (που «σφυροκοπήθηκαν» ή γρονθοκοπήθηκαν) στην τελευταία (Marfin) δεν έγινε το ίδιο.

Η ανθρωπιά και ο αυτοσεβασμός δεν είναι λάστιχο που το τραβάει κανείς όπως τον βολεύει

Η λέξη ανθρωπιά, ανθρωπινότητα κτλ. (ή όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του) σίγουρα έχει χάσει πολύ από το νόημά της μέσα στις συνθήκες βαρβαρότητας που ζει η κοινωνία υπό το ζυγό του κράτους. Αλλά δεν είναι ένα λαστιχάκι που το παίζει και το τραβάει όπως γουστάρει κανείς, δεν υπόκειται σε διαβαθμίσεις, περιπτώσεις και «περιπτωσούλες»…

Αλλά για τους αναρχικούς και όσους ανθρώπους αγωνίζονται ακόμα, κάποιες λέξεις έχουν ακόμα νόημα.

Ας μην ξεχνάμε την αυταπάρνηση που δείξαν οι ψαράδες κατά το ναυάγιο του Σάμινα που μπήκαν με τα μπούνια μέσα, προσπαθώντας να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

Σκέψεις και «στραβά μάτια»

Εδώ και δεκαετίες είμαστε εμείς οι αναρχικοί που φωνάζαμε ότι «εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές». Σήμερα οι «άλλοι» μιλάνε για ζωές και ορισμένοι από «εμάς», ασχολούνται με το αν υπήρχαν πυρόσβεση, άθραυστα τζάμια και έξοδοι ασφαλείας. Ως αναρχικοί δεν εγείρουμε απαιτήσεις, αυτής της μορφής, από αυτούς που πολεμούμε, διαφορετικά ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Δεν απαιτούμε από κανέναν Βγενόπουλο να παρέχει κανόνες ασφαλείας στη τράπεζα και στο προσωπικό του, τις στιγμές της δικής μας κοινωνικής δράσης. Άλλωστε είναι λίγο αντιφατικό κάποιος που πυρπολεί να επιζητά ταυτόχρονα και συστήματα πυρόσβεσης. Όπως και δεν εξιλεωνόμαστε με το να λέμε, ότι λυπούμαστε γι’ αυτό το τραγικό συμβάν αλλά ….φταίει το Κράτος…φταίνε οι καπιταλιστές…φταίει ο Βγενόπουλος.

Η διαδήλωση της 5ης Μαΐου στην Αθήνα και η παρ’ ολίγον κατάληψη της Βουλής

Η πορεία που είχε καλεστεί στο πεδίο του Άρεως και στα γύρω σημεία, ξεκίνησε γύρω στις 12:45. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες σε αριθμό πορείες των τελευταίων χρόνων.

Στις 13:40 πυρπολείται μερσεντές που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πατησίων και Σολωμού όταν σπάζεται το πίσω μέρος της και ρίχνεται μολότωφ στο εσωτερικό της. Η φωτιά σβήνεται γρήγορα χωρίς να προκληθούν μεγάλες ζημιές. Μικροεπιθέσεις πραγματοποιούνται σε διάφορα σημεία της Πατησίων (όπως στη συμβολή Πανεπιστημίου και Αιόλου δίπλα στο Λουμίδη). Στη συνέχεια γίνεται επίθεση το σούπερ μάρκετ Bazaar.

Επί της Σταδίου και Αιόλου τα ΜΑΤ κάνουν χρήση χημικών. Στο ύψος των οδών Αρσάκη και Πεσματζόγλου γίνονται εμπρηστικές επιθέσεις στα καταστήματα Αναγνωστόπουλος, Βάρδας και Νικολόπουλος. Διμοιρία των ΜΑΤ προσπαθεί να πλησιάσει από την οδό Πεσματζόγλου αλλά δέχεται επίθεση και απωθείται, αφού κάνει χρήση χημικών (13:50-14:00).