Οι πολιτισμοί, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος, που διατηρούν πιστεύω και πρακτικές που βασίζονται σε μια σχέση σεβασμού με τον φυσικό κόσμο έχουν κοινές κοσμολογικές αξίες, έχουν κοινές κοινωνικές πρακτικές. Οι πρακτικές αυτές, μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα διότι αποτελούν το μοντέλο κοινωνικών δομών που ονειρευόμαστε, που προσπαθούμε –συνήθως ανεπιτυχώς, να αναπαράγουμε. Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι ζουν σε στενή σχέση με τη Γη; Η κοινωνία που διαμορφώνουμε θα είναι πιθανολογώ συμμετοχική, δημοκρατική, θα διέπεται από αρχές ισότητας, οι άνθρωποι θα έχουν ελεύθερο χρόνο, θα είναι οικολογική και βιώσιμη. Όπως η μεστή ολότητα του φυσικού κόσμου, τέτοιου είδους πρακτικές διαμορφώνουν και διαμορφώνονται από την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων, που πηγάζει από υγιείς ψυχές και που ταυτόχρονα προστατεύουν από το να αναδυθούν ψυχολογικές διαστροφές, όπως οι καταχρήσεις και η κακομεταχείριση.
Κατασκευάζοντας γυαλί στα Νησιά του Σολομώντα
Η πλήρης συμμετοχή στην ζωή και την επιβίωση της ομάδας είναι μια από αυτές τις πρακτικές. Σε πολιτισμούς που βασίζονται στη φύση, ο κάθε ένας σχεδόν είναι ένας ειδικός, ή τουλάχιστον έχει τις ικανότητες να εκτελέσει σχεδόν κάθε μια από τις εργασίες της ομάδας. Αντιθέτως, ελάχιστοι από εμάς έχουμε τις ικανότητες, και ακόμη λιγότεροι είμαστε ειδικοί στο να εκτελέσουμε, λίγες και άνευ σημασίας εργασίες που συμβάλλουν στην λειτουργία της κοινωνίας μας. Και, ακόμη χειρότερα, καθώς οι τεχνολογίες μας γίνονται όλο και πιο σύνθετες και η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο κατακερματισμένη, γινόμαστε όλο και λιγότερο ικανοί. Μόλις ένα πολύ μικρό ποσοστό από εμάς γνωρίζει πώς να εγγράψει μια τηλεοπτική εκπομπή σε βίντεο/dvd, να επιδιορθώσει μια ηλεκτρονική συσκευή, ή να κατανοήσει μια ειδοποίηση ότι κέρδισες το λαχείο. «Αυτό είναι το σχέδιο για ένα βομβαρδιστικό Β-1», είπε η Κάντις Μπέργκεν (σ.τ.μ. Αμερικανίδα ηθοποιός) το 1993 σε μια διαφήμιση σε τηλεοπτικά κανάλια για κινητά. «Αυτό είναι το σχέδιο για το DNA και είναι ένα σχέδιο για το απώτερο μέλλον. Τι το κοινό έχουν; Δεν μπορείς να κατανοήσεις ούτε μια από αυτές!». Εν τω μεταξύ, οι μόνες δραστηριότητες τις οποίες μοιάζει να έχουμε κοινές είναι η κατανάλωση (το «σόπινγκ»), η οδήγηση και η παρακολούθηση τηλεόρασης. Αυτή η στενωπός δεν έχει σχέση με το πώς εξελίχθηκε το ανθρώπινο είδος.
Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Στάνλευ Ντάιαμοντ, ο μέσος άνδρας της αφρικανικής φυλής κυνηγών-τροφοσυλλεκτών-βοσκών Νάμα είναι «ένας ειδικός σε θέματα κυνηγιού, ένας ικανός παρατηρητής της φύσης, ένας χειροτέχνης που μπορεί να κατασκευάσει μια σειρά εργαλείων και όπλων, ένας κτηνοτρόφος που γνωρίζει τις συνήθειες και τις ανάγκες του κοπαδιού, ένα άτομο με άμεση συμμετοχή σε μια ποικιλία τελετουργικών και τελετών της φυλής του, και μάλλον θα κατέχει καλά τους θρύλους, τους μύθους και τις παροιμίες της φυλής του.» Ο Ντάιαμοντ συνεχίζει: «Ο μέσος πρωτόγονος άνθρωπος είναι πιο ολοκληρωμένος, στην κυριολεξία, από τους περισσότερους πολιτισμένους ανθρώπους. Συμμετέχει περισσότερο και πιο άμεσα στις πολιτιστικές δυνατότητες που του προσφέρονται, όχι σαν καταναλωτής και όχι διαμέσου αντιπροσώπου, αλλά με ενεργή συμμετοχή, και ως ολοκληρωμένο άτομο.»(1) Συνέχεια
Anarchy press gr 