Άλλαξε ο φόβος μα έμεινε ίδιος

«Βυθίστηκε το μεθυσμένο κορίτσι στο νερό. Για πάντα χάθηκε. Τι απόμεινε στους παγωμένους δρόμους; Μονάχα ο φόβος. Τώρα που το κορίτσι δεν κυκλοφορεί πήραν κουράγιο οι λογικοί και κυβερνούν αυτούς που έχουν το θάρρος να ονειρεύονται. Τώρα που το κορίτσι χάθηκε απ’ τους δρόμους, κυκλοφορεί πανίσχυρος στην πολιτεία ο Φόβος».

Μάνος Χατζιδάκις (από το τραγούδι Ο Φόβος)

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, έλεγε ο Ρασούλης δια στόματος Παπάζογλου. Η ιστορία της εξουσίας θα μπορούσε να συνοψιστεί στον παραπάνω στίχο. Ειδικότερα τα τρία τελευταία χρόνια όλα φαίνονται πως αλλάζουν, αλλά απλώς κάνουν έναν ατέρμονο κύκλο. Από τον φόβο της αρρώστιας, στον φόβο του πολέμου.

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: Το μαζικό πείραμα πέτυχε, συνεχίζουμε

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, πως η διαχείριση του Covid- 19 ήταν και είναι ένα παγκόσμιο πείραμα που ακουμπά πολλούς κοινωνικούς τομείς. Η θέση αυτή λοιδορήθηκε από χρήσιμους συνεργάτες της εξουσίας, ηθελημένους ή εν αγνοία τους, υπέρμαχους του υποχρεωτικού εμβολιασμού, των διακρίσεων με βάση τον εμβολιασμό, των προστίμων και του υγειονομικού ολοκληρωτισμού και που ακόμα και σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής, αλλά συνεχίζουν μέσα από δημόσιες συζητήσεις και εκδηλώσεις, να ψάχνουν για ακροδεξιούς σε όσους είναι αντίθετοι στα παραπάνω. Ας είναι, η ιστορία έδειξε και θα συνεχίζει να δείχνει ποιοι στάθηκαν αρωγοί στα κράτη και στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς τύπου «Μεγάλης Επανεκκίνησης» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Μάλιστα, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, με αφορμή το σχεδιαζόμενο πάσο του άνθρακα, το λεγόμενο «My Carbon»  και την προώθηση της «πράσινης» ενέργειας, χαιρετίζει το κοινωνικό πείραμα του covid- 19, το οποίο απέδειξε πως δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορούν να πειθαρχήσουν για το «κοινό καλό». Για τον λόγο αυτό, οι ιθύνοντες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ πιστεύουν πως το πάσο του άνθρακα θα εφαρμοστεί με ευκολία: «Υπήρξαν σημαντικές εξελίξεις τα τελευταία πέντε έως επτά χρόνια σε κοινωνικά, περιβαλλοντικά και τεχνολογικά μέτωπα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην υλοποίηση πρωτοβουλιών “My Carbon” για τη διαμόρφωση του μέλλοντος προς έξυπνες και βιώσιμες πόλεις.[…]

Η «Ξαφνικίτιδα» και άλλες πρόσφατες covid ιστορίες

«Hoc volo, sic iubeo! Sit pro ratione voluntas!»

«Αυτό θέλω, έτσι διατάσσω! Αντί εξηγήσεως ισχύει η βούληση μου»

Ιουβενάλιος, ρωμαίος σατυρικός ποιητής.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ενημερώνεται αποκλειστικά από τα κυρίαρχα ελληνικά μμε· τότε θα αντιλαμβανόταν ότι από τις αρχές του καλοκαιριού ο covid έφυγε τόσο ξαφνικά από την ελληνική επικράτεια όσο ήρθε. Πουθενά τρομοϋστερία, παχυλοί τίτλοι και φοβικά ρεπορτάζ, αντίθετα μειλίχιες αναλύσεις και αποτυπώσεις μιας κατάστασης, όπου η παρουσία του κορωνοϊού υπήρχε μεν, αλλά η διαχείριση και αυτό το καλοκαίρι διέφερε. Το τουριστικό ΑΕΠ, βλέπετε, είναι πολύ σημαντικό για την οικονομική κατάσταση της χώρας, οπότε τα τελευταία καλοκαίρια ο covid «πάει διακοπές». Οι λαλίστατοι επιστήμονες-στυλοβάτες του συστήματος αφήσαν τα τηλεοπτικά «παράθυρα» και τη σοβαροφάνειά τους.

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Τίτλος πρωτοτύπου: Manifeste conspirationniste ©Édutions du Seuil, 2022
Μτφ. Μανώλης Ξανθός, σελ. 390, Αθήνα Ιούλιος 2022, Εκδόσεις των συναδέλφων

«Θα νικήσουμε γιατί είμαστε πιο αποφασισμένοι.

Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2022, κυκλοφορεί στη Γαλλία ένα βιβλίο ανώνυμου συγγραφέα που προκαλεί αμέσως σκάνδαλο.

Η γαλλική αντιτρομοκρατική υπηρεσία φαίνεται να διέρρευσε στον τύπο στοιχεία για την ταυτότητα των συγγραφέων. Κατόπιν ξεκίνησε μια εκστρατεία δυσφήμισης του βιβλίου χωρίς καν να έχει διαβαστεί. Ο υπεύθυνος των εκδόσεων Seuil, ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Γαλλίας, δέχθηκε μειωτικά σχόλια για την επιλογή του. Αφού ούτε αυτό ανέκοψε την εκδοτική επιτυχία του, ο θεαματικός μονόλογος προσπάθησε να το αποδώσει σε κάτι οικείο για να ξορκίσει την κατάρα. Κατηγορήθηκε, λοιπόν, η Αόρατη Επιτροπή για τη συγγραφή του. Το γεγονός προκάλεσε τη δημόσια παρέμβαση της Αόρατης Επιτροπής, όπου μαζί με την απολαυστική συντριβή των επικριτών της, έχει και μια εξαιρετική υπεράσπιση του Μανιφέστου Συνωμοσίας».

(Από την έκδοση)

Πώς να κατανοήσουμε –και να καταγράψουμε– τα στοιχεία για τους θανάτους από Covid-19

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 29 Μαρτίου, από τον Dr John Lee, στο περιοδικό Spectator (https://www.spectator.co.uk/article/how-to-understand-and-report-figures-for-covid-19-deaths-). Παρ’ όλο που έχουν περάσει μερικές μέρες από την πρώτη δημοσίευσή του και τα αριθμητικά δεδομένα που αναφέρει ανά χώρα έχουν μεταβληθεί στο μεταξύ, το άρθρο παραμένει επίκαιρο, ακόμη και μετά τη λήξη της καραντίνας, επειδή αναδεικνύει την αδυναμία των συστημάτων υγείας κάθε χώρας να καταμετρήσουν και να αναφέρουν με ακρίβεια τα πραγματικά περιστατικά Covid-19, ιδιαίτερα όσον αφορά τη συσχέτιση του ιού με τις περιπτώσεις θανάτων.

Η κριτική του, σε σχέση με τη δυνατότητα αποτελεσματικών ελέγχων και την αποτελεσματική καταμέτρηση των στοιχείων, είναι πολύ σοβαρή. Ουσιαστικά καταδεικνύει ότι όλες αυτές οι σοβαροφανείς αναλύσεις γύρω από την εξέλιξη του ιού και κατά συνέπεια οι αποφάσεις που παίρνονται, στερούνται αντικειμενικής επιστημονικής βάσης. Ή επιστήμη κατά βάση είναι δύο πράγματα: πειραματικά δεδομένα (δηλαδή μετρήσεις) συν μοντέλα επεξεργασίας των μετρήσεων στη βάση των φυσικών νόμων για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Για το λόγο αυτό το πρώτο που έχει σημασία στην επιστήμη είναι το τί ακριβώς μετράμε και το πώς το μετράμε αξιόπιστα. Εάν δεν έχεις μετρήσεις ή έχεις ελλιπείς μετρήσεις ή ακόμη χειρότερα αναξιόπιστες μετρήσεις, τότε απλά δεν υπάρχει επιστήμη.

Μπορεί να υπάρχει, όμως, άσκηση πολιτικής που θεωρεί πως αποκτά αντικειμενικότητα στη βάση είτε μιας ελλιποβαρούς επιστήμης είτε ακόμη και ψευδοεπιστήμης, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αρκεί να υπάρχει η πειστικότητα του θεάτρου του παραλόγου των ΜΜΕ. Και αυτό ζούμε στην πραγματικότητα: όχι μια «κρίση υγείας» αλλά μια πολιτική, οικονομική (και πιθανόν στο μέλλον και στρατιωτική) επίθεση στην παγκόσμια κοινωνία με σκοπό τη βίαιη προσαρμογή της σε νέα δεδομένα υποδούλωσης που έχουν ήδη προδιαγραφεί σχεδόν έναν αιώνα πριν (αν όχι και περισσότερο)…

Οι υπογραμμίσεις με έντονη γραμματοσειρά είναι δικές μας.

Κάθε μέρα, πλέον, βλέπουμε τα στοιχεία για τους «θανάτους από Covid-19». Αυτοί οι αριθμοί εκφράζονται συχνά με γραφικά που δείχνουν μια εκθετική άνοδο. Ωστόσο, πρέπει να προσέχουμε, όταν διαβάζουμε (και αναφέρουμε) αυτά τα στοιχεία. Δεδομένης της εξαιρετικής ανταπόκρισης στην εμφάνιση αυτού του ιού, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε σαφή εικόνα για την πρόοδό του και το τί σημαίνουν αυτά τα στοιχεία. Ο κόσμος της αναφοράς των επιδημιών έχει τη δική του δυναμική, που αξίζει να κατανοηθεί. Πόσο ακριβείς ή συγκρίσιμοι είναι αυτοί οι αριθμοί, που συγκρίνουν τους θανάτους από Covid-19 σε διάφορες χώρες;

Συχνά βλέπουμε να εκφράζεται ένας λόγος (μια αναλογία): οι θάνατοι ως ποσοστό των περιπτώσεων. Τα στοιχεία λαμβάνονται ως ένδειξη για τον τρόπο με τον οποίο είναι θανατηφόρος ο Covid-19, αλλά οι αναλογίες ποικίλουν έντονα. Στις ΗΠΑ, 1,8% (2.191 θάνατοι σε 124.686 επιβεβαιωμένες περιπτώσεις), στην Ιταλία 10,8%, στην Ισπανία 8,2%, στη Γερμανία 0,8%, στη Γαλλία 6,1%, στο Ηνωμένο βασίλειο 6%.  Μια δεκαπενταπλάσια διαφορά στο ποσοστό θνησιμότητας για την ίδια ασθένεια μοιάζει περίεργη ανάμεσα σε παρόμοιες χώρες: όλες αναπτυγμένες, όλες με καλά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Όλες ανιχνεύουν την ίδια ασθένεια.

COVID 19… Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Ψυχολογικός πόλεμος και προπαγάνδα

Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.
 Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.

(Τζωρτζ Οργουελ, «1984»).

Είναι γεγονός, πως η πολιτική τού γενικευμένου φόβου και της ανασφάλειας αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο για την εξουσία, το κράτος και τους εκάστοτε πολιτικούς υπηρέτες της κυριαρχίας.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η κυριαρχία χρησιμοποιεί και εξελίσσει την τακτική του ψυχολογικού πολέμου, μέσω της προπαγάνδας. Είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση ενός «εξωτερικού εχθρού» είτε για την αντιμετώπιση του, «εκ των έσω εχθρού». Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός, ότι πολλές φορές ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί συνδυαστικά· το λεγόμενον «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Η εσωτερική, εν δυνάμει απειλή για την εκάστοτε εξουσία, δεν είναι άλλη από μία πιθανή αντίδραση των καταπιεσμένων ομάδων του κοινωνικού χώρου.

Στο 400 π.χ. περίπου Ο Ινδός Βραχμάνος Καουτίλυα έγραψε τις «Αρχές της Πολιτικής», οι οποίες αποτέλεσαν ένα εγχειρίδιο πρακτικών για τους βασιλιάδες της εποχής και όχι μόνο. Το εν λόγω εγχειρίδιο έχει συχνά συγκριθεί με τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι η συγγραφή του οποίου πραγματοποιήθηκε περί τα 1532 μ.χ. Σε αυτό περιγράφεται καθαρά η χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου σε όλες τις μορφές του, για τη διάσπαση ενός εχθρικού στρατού και τη σύλληψη του αρχηγού του.