ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 1896 ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1897 και η Πρώτη Κατάληψη Πανεπιστημιακού Χώρου (Μέρος Β΄)

Η ΕΝΟΠΛΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Έκτοτε, περίπου 200 φοιτητές μένουν διαρκώς εντός του πανεπιστημίου νύκτα μέρα μέχρι και την κατοπινή πολιορκία.

Το γεγονός της κατάληψης του πανεπιστημίου κάνει τεράστια αίσθηση σ’ ολόκληρη την κοινωνία, που τίθεται με το μέρος τους. Μεγάλη εντύπωση δημιουργεί και το φυλλάδιο που μοιράζεται σε 10.000 αντίτυπα δωρεάν.

Εν τω μεταξύ, η τότε πανίσχυρη Εθνική εταιρεία προπαγάνδιζε, ότι είχε έλθει ο καιρός για την προώθηση της μεγάλης ιδέας, ενώ οι αλλεπάλληλες διεισδύσεις αντάρτικων σωμάτων της στην Μακεδονία και οι φερόμενες επιτυχίες τους απέναντι στο τούρκικο στρατό, αλλά και οι ειδήσεις από την κρητική εξέγερση δημιουργούσαν ένα εθνικιστικό κλίμα. Σε σχετικό συλλαλητήριο που διοργανώνεται, οι φοιτητές βρίσκουν την ευκαιρία και δηλώνουν μεταξύ άλλων σε πλήθη κόσμου που συμμετέχουν: «…ούτε κυβέρνησις, ούτε άλλη τις μεγαλυτέρα δύναμις αν υπάρχη εν τω κράτει θα μας εκβιάση· και εις δε αστυφύλαξ, αν τολμήση να πατήση τον περίβολον, ή το πεζοδρόμιον του πανεπιστημίου θα φονευθή».

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 1896 ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1897 και η Πρώτη Κατάληψη Πανεπιστημιακού Χώρου (Μέρος Α΄)

Αφού οι εξουσιαστικές μερίδες προβάλλουν και «επικαιροποιούν» το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, χρήσιμο είναι να  μην παραλείπουμε και τα ιστορικά στοιχεία που συνδέονται με συγκρούσεις και εξεγέρσεις στους σπουδαστικούς χώρους.

Τότε που οι ξεσηκωμοί δεν έπαιρναν υπόψη τους τις «ασυλοποιήσεις»…

Εισαγωγικό σημείωμα

Από την πρώτη σπουδαστική εξέγερση τον Γενάρη του 1831 στο Κεντρικό Σχολείο της Αίγινας, μέχρι την φοιτητική εξέγερση που ξέσπασε στην Αθήνα τέλη του 1896 αρχές του 1897 ο χώρος των φοιτητών συμβάλλει και συμμετέχει σε μια ασίγαστη κοινωνική αναταραχή.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι μόνο μεταξύ του 1833 και 1862 ξεσπούν τριάντα εξεγέρσεις και κινήματα, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται και αυτά των φοιτητών. Δεν είναι λίγοι οι νέοι, κυρίως επτανήσιοι, που σπουδάζουν στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, αλλά και αργότερα, οι οποίοι επιστρέφουν επηρεασμένοι από τις εξεγέρσεις της εποχής, τους Μπαμπέφ, Μπουοναρρότι, Ροβεσπιέρο κ.ά. Κάποιοι απ’ αυτούς μετείχαν και σε ελληνο-ιταλικές επαναστατικές οργανώσεις.