Διανύουμε τις τελευταίες μέρες του έτους, ενώ βρισκόμαστε σε καθεστώς καθολικής απαγόρευσης. Το χρονικό διάστημα παραμονής συνεχώς παίρνει παρατάσεις, ενώ καθίσταται άγνωστο το πόσο θα κρατήσει. Διαφημίζεται ως καταλληλότερη η εφαρμογή διάφορων μοντέλων, όπως το περίφημο ακορντεόν κ.λπ. Όποια μέθοδος και να προκριθεί από το κράτος, θα πρέπει να υπάρχει η διατήρηση του ελέγχου σε παρόντα χρόνο, κάτι που φαίνεται δύσκολο αυτή την στιγμή. Το ζήτημα είναι πόσο δύσκολο θα το κάνουμε εμείς για την εξουσία, παίρνοντας πρόσφατα παραδείγματα κοινωνικών συγκρούσεων, που έλαβαν και λαμβάνουν χώρα σε μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών, όπου οι κρατικές εξουσίες υποχωρούν όσον αφορά τις καραντίνες και τα απαγορευτικά μέτρα. Αυτό φυσικά είναι ένα ζήτημα, το οποίο αφορά τις κοινωνικές ομάδες του ελλαδικού χώρου.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι εάν το τέλος –έστω και προσωρινό– στην απαγόρευση θα το δώσει ο κόσμος μέσω της απειθαρχίας ή η κυβέρνηση. Να θυμίσουμε πως το ίδιο έγινε και κατά την πρώτη περίοδο γενικής απαγόρευσης όπου, μπροστά στην ανυπακοή που άρχισε να δείχνει σημαντικό μέρος της κοινωνίας, άλλαξαν άρον άρον τα χρονοδιαγράμματα, επισπεύδοντας την άρση της καθολικής απαγόρευσης. Συνέχεια
Anarchy press gr 