Ίσως η πλέον διαδεδομένη –μετά την μουσική– να είναι η τέχνη ή καλύτερα η τεχνική του κινηματογράφου. Το θέαμα της κινητής εικόνας άσκησε κι εξακολουθεί να ασκεί μεγάλη «γοητεία» σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους που θα απαιτούσε αρκετό χώρο για να εκτεθούν με κατανοητό τρόπο. Αρκεί προς το παρόν να επισημανθεί το γεγονός της δυνατότητας «εντύπωσης» και δυνατότητας επιβολής που έχει η εικόνα στον ανθρώπινο νου.
Αυτή η «γοητεία» έγινε αφορμή να αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, η οποία επέφερε τεράστια κέρδη, τόσο στους παραγωγούς, όσο και στους εμπλεκόμενους συντελεστές της, διανομείς, αιθουσάρχες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες κ.λπ. Ταυτόχρονα, ο κινηματογράφος, αποτέλεσε το σημαντικότερο ιδεολογικό μέσο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η πολιτιστική κυριαρχία στη σύγχρονη εποχή. Αποτελεί, κατ’ αυτό τον τρόπο, τον συνοδό και συνεπίκουρο της κυριαρχίας, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά σε πλανητικό επίπεδο.
Από anarchypress|Αναρτήθηκε στις Αναλύσεις|Also tagged ψευδαισθήσεις, κινηματογράφος|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: Μια προσέγγιση στη βιομηχανία παραγωγής ονείρων και ψευδαισθήσεων
Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά.Νόαμ Τσόμσκυ
Η επιβολή capital controls, που ισχύει από τον περασμένο Ιούλιο όπως είχε αποφασιστεί από την ΕΚΤ, ώστε να διατηρηθεί σταθερό το όριο της χρηματοδότησης των τραπεζών μέσω του έκτακτου μηχανισμού ELA, τείνει να χρονίσει. Η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος τότε, αλλά και πολύ περισσότερο τώρα, είναι οριακή. Υπάρχει η εκτίμηση ότι ακόμη και αν κλείσει επιτυχώς η αξιολόγηση και υπάρξουν μέτρα χαλάρωσης των capital controls, δεν προβλέπεται η κατάργηση τους .
Περίπου τον ίδιο καιρό, παιδιά χωρίς κυβερνήτες και χωρίς οδηγούς, απ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά όλων των περιοχών, έτρεχαν προς υπερπόντιους τόπους με ακόρεστα βήματα και όταν τα ρωτούσαν πού έτρεχαν, απαντούσαν: «Προς την Ιερουσαλήμ, ν’ αναζητήσουμε τους Άγιους Τόπους…» Μέχρι να φτάσουν εκεί, το τι θα γίνονταν ήταν άγνωστο. Αλλά πάρα πολλά πάλι έρχονταν, που όταν τα ρωτούσαν την αιτία της πορείας, έλεγαν ότι δεν ήξεραν.
Marcel Schwob, Η σταυροφορία των παιδιών
Στις Ηνωμένες Πολιτείες χορηγούνται φάρμακα σε 2.000.000 παιδιά που ναι μεν δεν είναι υπερκινητικά, αλλά δεν μπορούν εύκολα να εστιάζουν την προσοχή τους. Τα 2/3 αυτών των παιδιών παίρνουν φάρμακα που φρενάρουν τον «ακραίο αυθορμητισμό» τους και την έλλειψη συγκέντρωσης, υφιστάμενα παρενέργειες, όπως αϋπνίες, περιορισμένη όρεξη για φαγητό και ανάπτυξη εθισμών στην εφηβική και ενήλικη ζωή τους.
Απ’ την άλλη, 6.000.000 παιδιά στις ΗΠΑ διαγνώστηκαν με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Τώρα, στον κατάλογο προστίθεται μία νέα νόσος, ο «υποτονικός γνωσιακός ρυθμός», που έχει ως χαρακτηριστικά το λήθαργο, τη διαρκή τάση για ονειροπόληση και βραδείες διανοητικές διαδικασίες. Υποτίθεται ότι η νόσος αφορά 2.000.000 παιδιά στις ΗΠΑ. Όλα τα παραπάνω σύνδρομα και νόσοι συνοδεύονται, ασφαλώς από την αντίστοιχη φαρμακευτική αγωγή.
Ίσως η πλέον διαδεδομένη –μετά την μουσική– να είναι η τέχνη ή καλύτερα η τεχνική του κινηματογράφου. Το θέαμα της κινητής εικόνας άσκησε κι εξακολουθεί να ασκεί μεγάλη «γοητεία» σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους που θα απαιτούσε αρκετό χώρο για να εκτεθούν με κατανοητό τρόπο. Αρκεί προς το παρόν να επισημανθεί το γεγονός της δυνατότητας «εντύπωσης» και δυνατότητας επιβολής που έχει η εικόνα στον ανθρώπινο νου.
Anarchy press gr 