Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος Γ΄)

H CNT υ­πο­βάλ­λει αί­τη­μα δι­κα­στι­κής έ­ρευ­νας ε­νά­ντια στην α­στυ­νο­μί­α

Tον Ια­νουά­ριο του 1984 η Solidaridad Obrera α­να­κοί­νω­σε: «Ο Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της CNT στην Κα­τα­λω­νί­α α­να­κοί­νω­σε σε πρό­σφα­τη συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που (23 Δε­κεμ­βρί­ου 1983) την πρό­θε­ση τού συν­δι­κά­του να εκ­δώ­σει α­πό­φα­ση για δι­κα­στι­κή έ­ρευ­να ε­νά­ντια στις α­στυ­νο­μι­κές αρ­χές, βά­σει του ό­τι τα ευ­ρή­μα­τα που δέ­χθη­κε το 3ο τμή­μα του ε­παρ­χια­κού α­νώ­τα­του δι­κα­στη­ρί­ου, με η­με­ρο­μη­νί­α 17 Δε­κεμ­βρί­ου 1983, α­να­γνω­ρί­ζουν ρη­τά ό­τι ο Joaquin Gambin Hernandez ε­νερ­γού­σε ως πλη­ρο­φο­ριο­δό­της της α­στυ­νο­μί­ας, εί­χε πλα­στά χαρ­τιά α­πό τις αρ­χές για να διευ­κο­λυν­θεί στη δρά­ση του σαν πλη­ρω­μέ­νος χα­φιές της.

«Αν και η CNT θε­ω­ρεί τον Gambin ως φυ­σι­κό αυ­τουρ­γό της κα­τα­σκευ­ής των ε­κρη­κτι­κών, η πα­ρα­δο­χή αυ­τή δεν έ­χει γί­νει α­πό το δι­κα­στή­ριο, ε­πει­δή η πα­ρα­δο­χή θα ή­ταν νο­μι­κά έκ­θε­τη για άλ­λους που έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί γι’ αυ­τό (εί­ναι ή­δη κρα­τού­με­νοι), α­φού το αί­τη­μα της υ­πε­ρά­σπι­σης για μη δί­κη εί­χε τό­τε α­πορ­ρι­φθεί.

Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος β΄)

O «βρώ­μι­κος πό­λε­μος»ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ

Στο με­τα­ξύ, ο δι­κα­στι­κός που χει­ρι­ζό­ταν την υ­πό­θε­ση Scala, μπρο­στά στην α­που­σί­α του Gambin, του ά­σκη­σε δί­ω­ξη για α­πεί­θεια και ε­ξέ­δω­σε έ­νταλ­μα για την σύλ­λη­ψή του. Για άλ­λη μια φο­ρά ο φυ­γό­δι­κος κα­τά­σκο­πος κα­τέ­φυ­γε στον Escuerdo για βο­ή­θεια. Η συμ­βου­λή του Escuerdo «με χτύ­πη­σε σαν τρέ­λα» δή­λω­σε στο Cambio 16. «Ή­θε­λαν να πά­ω στη χώ­ρα των Βά­σκων με άλ­λα 3 ά­το­μα για να σκο­τώ­σου­με μέ­λη της Ε­ΤΑ. Αλ­λά αι­σθάν­θη­κα ό­τι αυ­τό ή­ταν έ­να κόλ­πο για να με κα­θα­ρί­σουν. Και αρ­νή­θη­κα». Α­πό τό­τε, ι­σχυ­ρί­ζε­ται, η συ­μπε­ρι­φο­ρά των α­δερ­φών Perret (που ή­ταν και οι ί­διοι α­να­μιγ­μέ­νοι στον «βρώ­μι­κο πό­λε­μο» ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ ως πρά­κτο­ρες της α­στυ­νο­μί­ας, ό­πως και στε­νά συν­δε­δε­μέ­νοι με τη μα­φί­α) α­πέ­να­ντί του άλ­λα­ξε προς το χει­ρό­τε­ρο. Πα­ρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες πε­ρί α­θω­ό­τη­τάς του, πά­ντως, ο Gambin δεν α­πέρ­ρι­ψε αυ­τή την «τρέ­λα» του Escuerdo, αλ­λά συ­νέ­βη το α­ντί­θε­το, ό­πως φαί­νε­ται και α­πό την ε­ξο­μο­λο­γη­τι­κή του συ­νέ­ντευ­ξη στο Cambio 16. Υ­πάρ­χουν α­πο­δεί­ξεις ό­τι αυ­τός και οι α­δερ­φοί Perret συμ­με­τεί­χαν σε του­λά­χι­στον μί­α έ­νο­πλη ε­πί­θε­ση ε­να­ντί­ον υ­πο­στη­ρι­κτών της Ε­ΤΑ. Η ε­πί­θε­ση, που έ­γι­νε σε έ­να μπαρ στο Hendayes στα νό­τια της Γαλ­λί­ας στις 28 Νο­εμ­βρί­ου 1980, ά­φη­σε 2 ά­το­μα νε­κρά και άλ­λα 20 τραυ­μα­τι­σμέ­να. Οι Clement και Gilbert Perret κα­τη­γο­ρή­θη­καν, με βά­ση στοι­χεί­α, αρ­γό­τε­ρα α­πό τη γαλ­λι­κή α­στυ­νο­μί­α γι’ αυ­τή την ε­πί­θε­ση, ό­πως και για άλ­λες που έ­γι­ναν ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ σε γαλ­λι­κό έ­δα­φος.

Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέ­ρος Α΄)

«Η CNT πά­ντα φώ­να­ζε να ε­πι­κε­ντρω­θούν οι έ­ρευ­νες στους δρά­στες, πι­στεύ­ο­ντας ό­τι ή­ταν πρά­κτο­ρες των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών και ό­τι το κρά­τος ή­θε­λε να δυ­σφη­μί­σει τη CNT σε μια ε­πο­χή που ή­ταν η αιχ­μή της α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στο νό­μο Moncloa (Κοι­νω­νι­κό Συμ­βό­λαιο της Ι­σπα­νί­ας)». (Solidaridad Obrera)

«Η CNT ε­πα­να­ε­πι­βε­βαιώ­νει τους ι­σχυ­ρι­σμούς της ό­τι η υ­πό­θε­ση Scala ή­ταν πνευ­μα­τι­κό τέ­κνο του υ­πουρ­γεί­ου ε­σω­τε­ρι­κών, μα­γει­ρεύ­τη­κε α­πό την α­στυ­νο­μί­α και υ­λο­ποι­ή­θη­κε μέ­σω των υ­πη­ρε­σιών ε­νός χα­φιέ, του Joaquin Gambin. Μό­νο μια α­πο­κά­λυ­ψη ό­λων αυ­τών των υ­παι­νιγ­μών θα θε­ω­ρού­νταν α­λη­θι­νά ά­ξια διε­ρεύ­νη­σης» (ό.π.)

«Πώς μπο­ρώ ε­γώ (που πεί­στη­κα να συμ­με­τέ­χω σε μια α­πο­στο­λή) να δι­κα­στώ χω­ρίς οι α­νώ­τε­ροί μου να α­πο­κα­λύ­ψουν την α­πο­στο­λή που μου εί­χαν α­να­θέ­σει;» (Joaquin Gambin Hernandez, CAMBIO 16: 19.12.83)

H Πρά­ξη

Στις 1.15 το με­ση­μέ­ρι στις 15 Γε­νά­ρη 1978, λί­γο με­τά από μία δυ­ναμική πο­ρεί­α της CNT με 10.000 ά­το­μα, πο­ρεί­α ε­νά­ντια στις ερ­γα­τι­κές συμ­φω­νί­ες του Moncloa, κά­που αλ­λού στην πό­λη, αρ­κε­τά «ά­γνω­στα ά­το­μα» πέ­τα­ξαν βόμ­βες μο­λό­τοφ στο νυ­χτε­ρι­νό κέ­ντρο La Scala στην πε­ριο­χή Paseo de San Juan της Βαρ­κε­λώ­νης. Τέσ­σε­ρις ερ­γά­τες που έ­κα­ναν ερ­γα­σί­ες συ­ντή­ρη­σης στο κέ­ντρο ε­κεί­νη την ώ­ρα πέ­θα­ναν α­πό την ε­πί­θε­ση. Δύ­ο α­πό τους νε­κρούς, ο Ramon Egea και ο Diego Montero, α­νή­καν στο σο­σια­λι­στι­κό συν­δι­κά­το UGT. Οι άλ­λοι, ο Juan Manuel Lopez και ο Bernabe Bravo Betarano, ή­ταν μέ­λη του α­ναρ­χι­κού συν­δι­κά­του της CNT, που διορ­γά­νω­νε την πο­ρεί­α ε­κεί­νη την η­μέ­ρα. Το 75% του νυ­χτε­ρι­νού κέ­ντρου α­νή­κε στη CNT.

Η α­στυ­νο­μί­α αρ­χι­κά α­να­κοί­νω­σε ό­τι η ε­πί­θε­ση εί­χε υ­λο­ποι­η­θεί α­πό έ­να κο­μά­ντο 8 μελ’ων των CNT, FAI και Aναρ­χι­κής Νε­ο­λαί­ας (FIJL). Μέ­σα σε 12 ώ­ρες α­πό τον ε­μπρη­σμό, 150 ε­λευ­θε­ρια­κοί εί­χαν συλ­λη­φθεί, και 8 μέ­λη της CNT εί­χαν κα­το­νο­μα­στεί ως υ­πεύ­θυ­νοι για την ε­πί­θε­ση στη Scala. Τέσ­σε­ρις απ’ αυ­τούς (Jose Cuevos Carado, Luis Munoz Garcia, Arturo Palma Seguia και Francirco Javier Caradas Garcon) ή­ταν α­πό τους πρώ­τους συλ­λη­φθέ­ντες. Αρ­γό­τε­ρα κα­τα­δι­κά­στη­καν συ­νο­λι­κά σε 52,5 χρό­νια φυ­λά­κι­σης γι’ αυ­τή την ε­πί­θε­ση. Άλ­λοι 4 κα­τά­φε­ραν να δια­φύ­γουν της σύλ­λη­ψης και εκ­δό­θη­καν ε­ντάλ­μα­τα σύλ­λη­ψης. Οι τρεις, Gonzalez Garcia, Martinez Perez και Fortiz Gil πέ­τυ­χαν να φύ­γουν σε Ι­τα­λί­α και Ι­σπα­νί­α. Μό­νο ο τέ­ταρ­τος, ο Joaquin Gambin Hernandez ή­ταν ε­ντο­πί­σι­μος α­πό την α­στυ­νο­μί­α, αλ­λά δεν συ­νε­λή­φθη.