Οι «χρήσιμοι» φανατικοί: συμμετέχετε στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό; Ε, τότε σας σπάμε το βιβλιοπωλείο!

Ο φανατικός και η υποκρισία του

Θεωρούμε πως η γλώσσα μπορεί και πρέπει να φανερώνει την αλήθεια· πως οι λέξεις, όταν δεν αλλοιώνεται σκοπίμως η ουσία τους, είναι δυνατόν να αποσαφηνίσουν, να προσδιορίσουν και, αν θέλετε, να επιστρέψουν το χαμένο τους νόημα σε κακοποιημένες ή πλήρως στρεβλωμένες έννοιες.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την λέξη φανατικός, η οποία είναι μια μεταγραφή στα ελληνικά της λατινικής λέξεως fanaticus. H λέξη αυτή, στην αρχαία Ρώμη, προσδιόριζε τον θρησκόληπτο, τον θεόληπτο, και εν γένει τον άνθρωπο που, στο όνομα της θρησκευτικής του ιδεολογίας ενδέχεται να εμφανίσει βίαιες συμπεριφορές έναντι οιασδήποτε διαφορετικής απόψεως, να συμπεριφερθεί εν ολίγοις ως μανιακός και παράφρων. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί πως το επίθετο fanaticus αναφερόταν σε ανθρώπους μισαλλόδοξους, εχθρούς του ελεύθερου λόγου, ενδεχομένως και της λογικής.

Το fanaticus, με τη σειρά του, προέρχεται από το λατινικό fanum, το οποίο δηλώνει το ιερό, το ναό, στο οποίο ανήκει ο fanaticus. Από ό,τι εύκολα γίνεται αντιληπτό, για να υπάρξουν φανατικοί, απαιτείται η ύπαρξη του «ναού», είτε αυτός διαθέτει υλική υπόσταση είτε ολοκληρώνεται μόνον ως ιδεολογία στο νου των φανατικών. Είναι επίσης γενικώς παραδεκτό πως ο φανατικός ισχυρίζεται ότι κατέχει την «απόλυτη αλήθεια», για την οποία, όταν ο φανατισμός που τον διατρέχει αγγίζει το ύψιστο, μπορεί, ενδεχομένως, όχι απλώς να ασκήσει βία, άλλα και να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.

«Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές…»

Και τώρα λίγες «στιγμές» πριν ανακοινωθεί η «νέα προδοσία» της επονομαζόμενης και πρώτης «αριστερής» κυβέρνησης, φαίνεται να πληθαίνουν ολοένα οι «όψιμοι» αντιστασιακοί. Πολλοί από δαύτους με περίσσια υποκρισία εμφανίζονται να κάνουν «σκληρή» κριτική, ενώ με κάθε τρόπο από την προεκλογική περίοδο μέχρι σήμερα στήριζαν είτε ανοικτά είτε «κριτικά» τους νέους διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων, αυξάνοντας τις αυταπάτες και πιστώνοντας τους με πολύτιμο χρόνο.

Υποκρισία, θράσος και εμπαιγμός

Στις 23 Αυγούστου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Κυβέρνησης άρθρο του πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου με τον τίτλο: Κράτος και πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία του πολίτη: Το αυτονόητο γίνεται πραγματικότητα, στο οποίο αποτυπώνεται εν ολίγοις το μεγάλο όραμα ενός, όπως καλούμαστε να χωνέψουμε, …παγκόσμιου ηγέτη πέραν της εποχής του και της μικρής χώρας που του έλαχε να κυβερνά (;). Θα ήταν πραγματικά χάσιμο χρόνου να ασχοληθεί κανείς με το συγκεκριμένο «πόνημα» πριν από μερικά χρόνια, και ίσως το πολύ-πολύ να αφιέρωνε μερικές αράδες για να μνημονεύσει μερικές ακόμα συγγραφικές «στιγμές» υποκρισίας και θράσους εκ μέρους ενός «άνοστου» και «άοσμου» διαχειριστή των εξουσιαστικών υποθέσεων.

Σκηνοθετημένη κατάληψη του Λευκού Πύργου

Για άλλη μια φορά έδωσαν ρεσιτάλ σκηνοθεσίας μέλη του ΠΑΜΕ, κάνοντας «κατάληψη» στο Λευκό Πύργο σήμερα το πρωί.

Όχι πως ήταν η πρώτη φορά. Είχε γίνει και άλλη φορά κατάληψη του «συμβόλου» της συμπρωτεύουσας, επίσης σε συνεννόηση με βουλευτές του… κυνοβουλίου.

Συνεντεύξεις, «εκπρόσωποι», προβοκατορολόγοι κτλ.

Αν δει κανείς και ακούσει εκπομπές και κανάλια τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις κινητοποιήσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου πέρσι, θα διαπιστώσει το μένος των εξουσιαστών για τις κοινωνικές κινητοποιήσεις, τις ακηδεμόνευτες διεργασίες κτλ.

Τι να πρωτοπεί κανείς για όσα έχουν ακουστεί από ειδήμονες κι αναλυτές;

Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Οικονομική τρομοκρατία σε βάρος της κοινωνίας

Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» σήμερα 9/11/2009, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης , Θόδωρος Βάρδας αναφέρει (μεταξύ άλλων):

«Απαιτείται η χρησιμοποίηση αδιάβλητων αντικειμενικών κριτηρίων διαβίωσης και αυστηρή ποινικοποίηση της εισφοροδιαφυγής κατά τα πρότυπα των ανεπτυγμένων κρατών του δυτικού κόσμου όπου η φοροδιαφυγή αποτελεί αυστηρότατο ποινικό αδίκημα . Θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε και στην Ελλάδα πολίτες με χειροπέδες να μπαίνουν στην φυλακή αν θέλουμε να «παταχτεί» όπως χαρακτηριστικά λέγεται αυτό το απαξιωτικο για την κοινωνία μας φαινόμενο».

Βενεζουέλα: συμπόρευση με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. To λάθος του να είσαι ο Λούσμπι Πορτίγιο

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Λουσμπι Πορτίγιο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ζούλια (στο Μαρακάιμπο) της Βενεζουέλας, περιβαλλοντικός ακτιβιστής, αλληλέγγυος στο κίνημα των ιθαγενών, κρύβεται για να προστατεύσει τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητά του.