Ο πλανήτης σε ασφυξία

Το 2015 ήταν η θερμότερη χρονιά από τότε που ξεκίνησαν να καταγράφονται οι σχετικές μετρήσεις στη σύγχρονη εποχή, το 1880, σύμφωνα με δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους μελέτες οι οποίες εξετάζουν τη θερμοκρασία της επιφανείας της Γης (Ινστιτούτο Διαστημικών Σπουδών Goddard της NASA, Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας-ΝΟΑΑ). Η παγκόσμια μέση θερμοκρασία το 2015 ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ του 2014 κατά 0.23 βαθμούς Fahrenheit (0.13 βαθμούς Κελσίου). Μόνο μία φορά ακόμα, το 1998, η μεταβολή της θερμοκρασίας ήταν τόσο υψηλή και απότομη όσο πέρυσι.

Η θερμοκρασία-ρεκόρ που σημειώθηκε το 2015 συνεχίζει μια μακρόχρονη τάση θέρμανσης του πλανήτη. Παρ’ ότι οι θέσεις των μετεωρολογικών σταθμών και οι τρόποι καταγραφής αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, η στατιστική σημαντικότητα των παραπάνω συμπερασμάτων είναι ιδιαίτερα μεγάλη, της τάξης του 94 τοις εκατό. Στις σχετικές μελέτες χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από 6300 μετεωρολογικούς σταθμούς, από μονάδες εγκατεστημένες σε πλοία και πλωτές πλατφόρμες καθώς επίσης και από ερευνητικούς σταθμούς στην Ανταρκτική. Η υπερθέρμανση της Γης συντελείται κατά το μεγαλύτερό της μέρος τα τελευταία 35 χρόνια, με τα 15 από τα 16 θερμότερα χρόνια να έχουν καταγραφεί μετά το 2001.

Φαινόμενα όπως τα El Nino και La Nina, που επηρεάζουν κυρίως τις τροπικές περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού, μπορούν να συμβάλλουν σε βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2015 έδρασε ένα θερμό El Nino, ενισχύοντας τις αυξητικές τάσεις της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και αυτό το δεδομένο, οι σχετικές μελέτες έδειξαν ότι η αύξηση των περυσινών θερμοκρασιών ήταν εντυπωσιακή και προέκυψε ως το αθροιστικόν αποτέλεσμα των μακροχρόνιων τάσεων, που έχουν καταγραφεί. Η δυναμική των μετεωρολογικών φαινομένων επιδρά με διαφορετικό τρόπο στις επί μέρους περιοχές της Γης, με την ετήσια μέση θερμοκρασία του 2015 να είναι η δεύτερη υψηλότερη που έχει καταγραφεί στην ιστορία των ΗΠΑ.

Η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας του πλανήτη έχει αυξηθεί κατά 1.8 βαθμούς Fahrenheit (1.0 βαθμό Κελσίου) από το τέλη του 19ου αιώνα (1880-1899). Η μεταβολή αυτή οφείλεται εν πολλοίς στην αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων ανθρωπογενών ρύπων στην ατμόσφαιρα. Σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, το καυσαέριο των οχημάτων και η εκτεταμένη χρήση γαιάνθρακα δεν αλλοιώνουν μόνο την όψη και τις ισορροπίες της Γης, αλλά καταστρέφουν και όσους την κατοικούν.

Σύμφωνα με σχετική έρευνα (Αμερικανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης-AAAS), κάθε χρόνο περισσότεροι από 5.5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν πρόωρα λόγω της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, η οποία θεωρείται ο κατά σειρά τέταρτος σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για την ανθρώπινη ζωή παγκοσμίως, και μακράν ο κυριότερος από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου. Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους (~55%) σημειώθηκαν σε δύο από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, στην Κίνα και την Ινδία. Κατά προσέγγιση 1.6 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην Κίνα και 1.4 εκατομμύρια στην Ινδία, εξ αιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Στην Κίνα, η καύση άνθρακα είναι ο κυριότερος παράγοντας που δηλητηριάζει τον αέρα, έχοντας προκαλέσει το 2013 περί τους 366’000 θανάτους. Ακόμα και αν εφαρμοστούν οι όροι της πρόσφατης συμφωνίας του Παρισιού, που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνουν στόχους και ρήτρες για τα επίπεδα των βιομηχανικών ρύπων, σύμφωνα με σχετικές προβολές στο μέλλον, εκτιμάται πως ακόμα 990.000 με 1.3 εκατομμύρια άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους έως το 2030 εξ αυτού του λόγου.

Ωστόσο, αν κανείς εξετάσει τον πληθυσμό των 10 μεγαλύτερων βιομηχανικών κρατών του κόσμου (κατά σειράν ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βραζιλία, Ιταλία, Ινδία, Καναδάς), θα διαπιστώσει πως σε Κίνα και Ινδία αντιστοιχεί περίπου το 73% του συνόλου. Συνεπώς, δεν εκπλήσσει το γεγονός πως οι περισσότεροι θάνατοι που οφείλονται στη βιομηχανική μόλυνση συμβαίνουν σε αυτές τις περιοχές. Κίνα και Ινδία έρχονται να πάρουν το μερτικό τους από την παγκοσμιοποιημένη αγορά και οι άνθρωποι που ζουν εκεί εισπράττουν τα επίχειρα. Εκτιμώντας και τη δημογραφική δυναμική των χωρών αυτών, οι νεκροί, θύματα της οικονομικής ανάπτυξης, θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.

Δημοσιεύθηκε από Κ. Α.

Παγκόσμια Υπερθέρμανση ή Παγκόσμιοι Κυριαρχικοί «Ρομαντισμοί»

http://www.sydneyminingclub.org/presentations/2008/november/plimer/player.html

Η παραπάνω διεύθυνση αφορά μία παρουσίαση από τον Αυστραλιανό καθηγητή Ίαν Πλάμερ όπου εξηγεί τους φυσικούς παράγοντες που καθοδηγούν το κλίμα στη Γη μέσα από παρατηρήσεις και μετρήσεις εκατοντάδων ετών που πηγαίνουν πίσω εκατομμύρια χρόνια (ηλιακή δραστηριότητα, κίνηση της γης στο διάστημα, ωκεανοί, ηφαίστεια και πολλά άλλα).

Συγκεκριμένα προκύπτει πως το κλίμα ακολουθεί την ίδια κανονικότητα και χαρακτηριστικά που έχουν παρατηρηθεί και αναλυθεί μέσα σε μεγάλες χρονικές περιόδους.

Και το σημαντικότερο, ότι η αυξομείωση του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν προκαλεί αυξομείωση της θερμοκρασίας (αντίθετα η μεταβολή στη γήινη θερμοκρασία είναι το αίτιο και η μεταβολή του CO2 το αποτέλεσμα και βασικότερος λόγος αυξομείωσης της θερμοκρασίας είναι η ηλιακή δραστηριότητα). Αυτό είναι πολύ βασικό συμπέρασμα καθώς στις μέρες μας βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη το ιδεολόγημα πως η ανθρωπογενής δραστηριότητα μέσω των εκπομπών CO2 οδηγεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη και κατά συνέπεια στην δραστική μεταβολή του κλίματος και σε φυσικές καταστροφές. Δείτε το προσεκτικά και τα συμπεράσματα δικά σας. Μεταφράζουμε μόνο το τέλος της παρουσίασής του:

«Είναι η δική μου επιστημονική οπτική πως αυτό που βλέπουμε είναι η γέννηση ενός νέου θρησκευτικού – φονταμενταλιστικού κινήματος γύρω από τη φύση. Το οποίο όμως έχει χάσει κάθε επαφή με τη φύση και επίσης (όπως κάθε άλλο φονταμενταλιστικό κίνημα) αδυνατεί να αποδεχτεί πως μπορεί να υπάρχει μια διαφορετική οπτική που υποστηρίζεται από επιστημονικές αποδείξεις. Οι δικές τους πηγές πληροφοριών είναι δευτέρας διαλογής – και προσέξτε πως χρησιμοποιώ τον όρο «πληροφορίες» και όχι τον όρο «γνώση». Και κυρίως χρησιμοποιούν έναν όρο που δεν χρησιμοποιείται ποτέ στην επιστήμη: πίστη. Αυτό είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς και τις θρησκείες αλλά όχι από την επιστήμη. Πιστεύω πως έχουμε να κάνουμε με ένα καταπληκτικό κίνημα το οποίο αντικαθιστά τον Δυτικό Χριστιανισμό και τον Δυτικό Σοσιαλισμό και θέλει να αλλάξει τον κόσμο πάνω στη βάση της επιστήμης, ανεξάρτητα με το αν η επιστήμη συμφωνεί ή διαφωνεί με όσα υποστηρίζουν – δεν τους ενδιαφέρει».

Συνδυάστε αυτά τα λόγια με ορισμένα γεγονότα:

– Την πολεμική που δέχτηκε ο Πάπας από τα σκάνδαλα βιασμών από ιερείς παγκοσμίως. Δεν περιμέναμε τα ΜΜΕ για να αντιληφθούμε τα εγκλήματα των στρατιωτών της καθολικής εκκλησίας και γενικότερα της θρησκείας, αλλά γιατί τώρα; Είναι σαφές ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια απόπειρα για το ξεπέρασμα (ή τη μετεξέλιξη) των αρχαίων θρησκειών που επηρέασαν τον κόσμο ή ακόμη και της ενοποίησής τους, καθώς εμφανέστατα στις σύγχρονες κοινωνίας δεν μπορούν να επιτελέσουν τον παραδοσιακό τους ρόλο ελέγχου του ανθρώπινου πνεύματος και ψυχοσύνθεσης.

– Το κλείσιμο των φώτων σε πολλές πόλεις του κόσμου (Η ώρα της Γης) με σκοπό την εκμετάλλευση των ευαισθησιών των ανθρώπων αναφορικά με το περιβάλλον και τη δημιουργία μιας ψευδούς «κοινής συνείδησης» γύρω από αυτό που καμία σχέση δεν έχει με τον αληθινό σεβασμό στη φύση. Μιας συνείδησης που δημιουργείται και στη βάση μιας καθολικής ενοχής (έχει άραγε διαφορά από τα ενοχικά κοινωνικά σύνδρομα που προώθησαν για να στηρίξουν την κυριαρχική επιδρομή με τα όπλα της οικονομίας.

– Την επιβολή φόρου διοξειδίου του άνθρακα σε παγκόσμια κλίμακα και τη δημιουργία «χρηματιστηρίου ρύπων», άλλος ένας παγκόσμιος φόρος που μελλοντικά μπορεί να επεκταθεί όχι μόνο σε επίπεδο κρατών και επιχειρήσεων ενέργειας αλλά και τελικών καταναλωτών (ήδη υπάρχει η μέτρηση ρύπων στα αυτοκίνητα). Ο φόρος αυτός εκτός της προφανούς ληστρικής τους επιδρομής ενάντια στην κοινωνία αποτελεί και μία απόπειρα ελέγχου κάθε παραγωγικής βιομηχανικής βάσης οπουδήποτε στον κόσμο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στα πλαίσια ενός πολέμου (οικονομικού ή στρατιωτικού).

– Την πρόσφατη συμπερίληψη στους στόχους του ΝΑΤΟ της «προστασίας» από την κλιματική αλλαγή. Θα το δούμε να επεμβαίνει και εκεί όπου υπάρχουν διαφωνίες αναφορικά με τη δρομολογούμενη παγκόσμια κλιματική πολιτική; Από τι άλλο θα μας «προστατέψουν»; Κι αυτό τη στιγμή που εντείνονται οι ενδείξεις πως η έρευνα δεκαετιών γύρω από κλιματολογικά και σεισμικά όπλα έχει μπει σε πρακτική εφαρμογή. Από που θα αντλούμε στο μέλλον τη βεβαιότητα ότι κάποιες καταστροφές θα είναι όντως «φυσικές»;

– Τη δήλωση Βαν Ρομπόουι (προέδρου της ΕΕ) το Νοέμβρη του 2009 πριν τη συνάντηση για το κλίμα στην Κοπεγχάγη πως η σύνοδος αυτή είναι η πρώτη απόπειρα παγκόσμιας διαχείρισης του πλανήτη σε συνδυασμό με το G20.

– Το γεγονός ότι παγκόσμια οι επιστημονικές έρευνες που στοχεύουν στην απόδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη βρίσκουν άφθονη χρηματοδότηση ενώ ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με μελέτες σκεπτικιστικές ή αντίθετες με αυτήν την οπτική. Για να μην ξεχάσουμε και την υποκλοπή από hackers το Νοέμβρη του 2009 χιλιάδων email από το Τμήμα Κλιματικών Ερευνών του πανεπιστημίου Ανατολικής Αγγλίας τα οποία αποδείκνυαν πως τα στοιχεία μετρήσεων θερμοκρασιών στον πλανήτη επί χρόνια αλλοιώνονταν ώστε να φαίνονται υψηλότερα από τα πραγματικά μετρώμενα.

– Τη νέα αναπτυσσόμενη βιομηχανία γύρω από την «πράσινη ενέργεια» που φαίνεται να είναι το νέο όχημα καπιταλιστικής ανάπτυξης στο εξής. Όπως επίσης και την άμβλυνση των επιχειρημάτων για τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και από μέχρι προ τινός «πράσινους» πολέμιούς της.

Τα παραπάνω δεν θέλουν να δικαιολογήσουν ή να συγκαλύψουν την καταστροφική δράση της κυριαρχίας μέσω του πολιτισμού πάνω στη φύση ή να υπονοήσουν πως τίποτα δεν χρειάζεται να αλλάξει. Κάθε άλλο. Άλλωστε η καταστροφική δράση ενάντια στη φύση εκ μέρους των εξουσιαστών κι εκμεταλλευτών είναι διαρκής, με πιο πρόσφατο και κραυγαλέο γεγονός αυτό που συμβαίνει στον κόλπο του Μεξικό. Αλλά, εκτός των άλλων, η «επέμβαση» που προκαλείται με την μείωση του όζοντος, δεν θα πρέπει να θεωρείται αμελητέα ως προς την επιδείνωση των συνθηκών και την πρόκληση οξυμένων καταστάσεων στο σύνολο του πλανήτη και εις βάρος των έμβιων, κυρίως, όντων.  Τί γίνεται όμως όταν οι κυριαρχικές συμμορίες στοχεύουν στην παγκόσμια ομογενοποίηση των κοινωνιών στη βάση «επιστημονικών» θεωρήσεων που παίρνουν χαρακτήρα «νέας θρησκείας» και υποστηρίζονται πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά;

Η διαδικασία ενοποίησης της κυριαρχίας επιταχύνει διαρκώς το βηματισμό της. Αυτήν ακριβώς τη διαδικασία ενοποίησης βιώνουμε με τη μορφή του σημερινού οικονομικού πολέμου (που, στην πραγματικότητα, είναι πόλεμος ενάντια στα κοινωνικά σύνολα). Η εσχατολογική αντίληψη της υπερθέρμανσης του πλανήτη αποτελεί έναν μόνο από τους βραχίονές της. Και δεν λειτουργεί μόνο στην κατεύθυνση του αποπροσανατολισμού και καθυπόταξης δισεκατομμυρίων σκλάβων. Αποτελεί, συνάμα, συνεκτικό κρίκο και ιδεολογική ομπρέλα για τις ίδιες τις εξουσιαστικές κλίκες όσον αφορά τις στρατηγικές και επιδιώξεις τους.

Δημοσιεύθηκε από Θ.